Η Ελλάδα των ανατροπών δεν φοβάται τη Λιθουανία, η αδικία για την Ευρώπη και η επιτυχία του Ζούρου

Του Γιάννη Φιλέρη

Την Εθνική Ομάδα που ταξίδεψε στη Μανίλα πρέπει να τη κρίνουμε, πάντα με ένα αστερίσκο. Αυτόν που υπενθυμίζει ότι πήγε με ρόστερ εκτάκτου ανάγκης και στο παραπέντε της έτυχε μια ακόμα απώλεια (Μήτογλου) που εκ των πραγμάτων δεν μπόρεσε να καλύψει.

Αν στην εξίσωση βάλουμε και ένα σχεδόν καταστροφικό πρώτο ημίχρονο, η νίκη εν τέλει επί της Νέας Ζηλανδίας και η πρόκριση στους “16” που εξασφαλίζει συμμετοχή στα προολυμπιακά τουρνουά είναι δυο εξόχως σημαντικά κέρδη, από την μέχρι τώρα πορεία της Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ναι δεν σκοτώσαμε κάποιο θηρίο, παρόλα αυτά φανήκαμε συνεπείς με όσα θεωρούμε αυτονόητα, αλλά δεν είναι κιόλας. Θυμηθείτε πως εξελίχθηκε το πρώτο μισό του αγώνα με τους Tall Blacks όταν 1:48 πριν οι δυο ομάδες πάνε στα αποδυτήρια, ο Τε Ράνγκι με ένα τρίποντο έδινε προβάδισμα 15 πόντων στην ομάδα του!

Η εικόνα της Εθνικής που σκουντουφλούσε σαν ζαλισμένο κοτόπουλο στα χετζ-άουτ της άμυνας του Πέρο Κάμερον, που σημάδεψε τον Γουόκαπ και την καλή κυκλοφορία της μπάλας, έμοιαζε απογοητευτική. Σε συνδυασμό με ορισμένα εξωφρενικά σφυρίγματα των διαιτητών χάθηκε το καθαρό μυαλό και ο προσανατολισμός πάνω στο παρκέ.

Το φάντασμα μιας οδυνηρής ήττας και η ταλαιπωρία στους αγώνες κατάταξης 17-32 (η Εθνική θα έπαιζε σήμερα με το … Μεξικό) πλανήθηκε όλη την ώρα των δυο πρώτων δεκαλέπτων πάνω από τα κεφάλια μας. Το μικρό σερί 4-0 στο τελείωμα της δεύτερης περιόδου μας προετοίμασε για την ελληνική απάντηση στο ξυλίκι αλλά και τα τρίποντα (9/16) των Νεοζηλανδών.

Η Εθνική απάντησε με δύναμη στο πάθος των αντιπάλων, τα σκριν δεν έσπαγαν πλέον την ελληνική άμυνα για να γίνουν εύκολα ντράιβ και η ομάδα πέτυχε μια σπουδαία ανατροπή, με επί μέρους σκορ (51-31), όπου όλα ανατράπηκαν, αφού:

• Η Νέα Ζηλανδία άρχισε να ρετάρει και στο τέλος … κλάταρε, με 14 λάθη. Τα διπλάσια σε σχέση με το εκπληκτικό της πρώτο ημίχρονο, αλλά και τη “ζαχαρένια” άμυνα της Εθνικής.
• Με επικεφαλής τον Γουόκαπ που έλεγξε απόλυτα το ρυθμό, κυκλοφόρησε σωστά τη μπάλα, με την στατιστική να γράφει 14 ασίστ για την Ελλάδα (μόλις πέντε στο πρώτο μέρος).
• Πρώτα ο καταπληκτικός Ιωάννης Παπαπέτρου (27π, με μηδέν λάθη) και ύστερα ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης που ήρθε για ένα σπουδαίο δεύτερο μέρος (συνολικά 20π) διέλυσαν κάθε ωκεάνια αντίρρηση για το ποιος θα νικούσε σε αυτό το παιχνίδι.
• Ο Ιτούδης κράτησε τους βασικούς όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα πάνω στο παρκέ, δοκιμάζοντας, βέβαια, και τα σχήματα με τους Παπαπέτρου-Παπανικολάου στο … “5”, όταν ο Θανάσης Αντετοκούνμπο που ξεκίνησε δυναμικά την τρίτη περίοδο, φορτώθηκε με πέντε φάουλ.
• Ο βασικός ψηλός, βέβαια, δηλαδή ο Γιώργος Παπαγιάννης σκέπασε τα δυο καλάθια, έστω κι αν δεν πήρε πάσες, ήταν το πιο … δύσκολο εμπόδιο για τους αντίπαλους του, που στο τέλος άρχισαν να παραπαίουν και από την κούραση.
• Κάπως έτσι οι Νεοζηλανδοί σίγησαν. Είχαν 9/16 τρίποντα στο πρώτο μέρος. Στο δεύτερο μόλις 2/9!

Η Εθνική πέτυχε αυτό που ήθελε επιστρέφοντας δυναμικά και γυρίζοντας το ματς, κάτι που σίγουρα ενισχύει και την ψυχολογία τους.

Δεν είναι αχτύπητοι οι Λιθουανοί…

Η τριάδα των αγώνων της πρώτης φάσης ολοκληρώθηκε, όπως θέλαμε. Η Εθνική έκανε το πρώτο βήμα και ετοιμάζεται, ίσως πιο “ανάλαφρη” διότι δεν είναι, πλέον φαβορί, με τα δύσκολα παιχνίδια εναντίον της Λιθουανίας και του Μαυροβουνίου.

Η γενική εκτίμηση είναι ότι οι διεθνείς κατάφεραν και να προσαρμοστούν στις έκτακτες συνθήκες και στο τέλος να δώσουν την εικόνα μιας ομάδας που παίζει κάθε φορά στο ταβάνι της, ακόμα κι αν για ένα ημίχρονο -όπως συνέβη στο ματς με τους Νεοζηλανδούς- τίποτε δεν πάει καλά. Η Εθνική σκοράρει κατά μέσο όρο 85.3π, όχι άσχημα αν σκεφτείτε πόσοι (και ποιοί) λείπουν.

Και ποιοι βγήκαν μπροστά, όμως; Ο Ιωάννης Παπαπέτρου είναι πρώτος σκόρερ της ομάδας με 16.3π (61.1%δ αλλά και 46.2%τρ!) με δεύτερο τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη που έρχεται από τον πάγκο και προσφέρει 15.3π ανά αγώνα (σουτάροντας 50%δ και 35.3%τρ). Οι δυο πρωταγωνιστές του αγώνα με τη Νέα Ζηλανδία είναι μακράν οι καλύτεροι επιθετικοί μιας ομάδας που δεν έχει εγωισμούς, γυρίζει καλά την μπάλα και προσπαθεί κάθε φορά για τις υπερβάσεις.

Ο Γουόκαπ κάνει ένα τεράστιο τουρνουά, παίζοντας κατά μέσο όρο 30.3 λεπτά, έχοντας μ.ο 10.7π και 7.7 ασίστ, ενώ ο Παπαγιάννης έχει το δεύτερο περισσότερο χρόνο συμμετοχής (27.9 λεπτά) με 11π και 5.7ρ. Έχουμε, δηλαδή, τέσσερις παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, με τον Ρογκαβόπουλο να έχει 9π και τον Παπανικολάου σε πολυδιάστατο ρόλο (7.3π, 3.3ρ, 2.2 ασ).

Ο Ιτούδης μοιάζει συγχαρητήρια σε όλους και καλά κάνει, γιατί αν έχει ένα προτέρημα αυτή η Εθνική είναι ο αλτρουϊσμός, η ομαδικότητα και η σύνδεση του ενός με τον άλλο πάνω στο παρκέ και στον πάγκο. Οι Λιθουανοί έδειξαν με το 3-0 της πρώτης φάσης (σε ένα εύκολο όμιλο, όμως, με Μεξικό, Αίγυπτο και Μαυροβούνιο) ότι κάλυψαν και αυτοί τις (πολλές και σημαντικότατες) απουσίες τους, αλλά δεν είναι τόσο αχτύπητοι.

Προφανώς το δίδυμο Βαλαντσιούνας-Μοντεγιούνας μέσα στη ρακέτα είναι ένας μεγάλος πονοκέφαλος για τον Δημήτρη Ιτούδη, όμως, αντίστοιχα άβολα μπορεί να αισθανθεί και ο Μακσβίτις, αν σκεφτεί και τους παίκτες της δικής μας Εθνικής. Οι “λιετούβος” μοιάζουν συμπαγείς, είναι κιόλας, όμως δεν έχουν δοκιμαστεί σε σκληρό παιχνίδι, όπως αυτό που μπορεί να παίξει η Ελλάδα, με την άμυνα της.

Δεν είναι αχτύπητη ομάδα η Λιθουανία, ξέρουμε και μπορούμε να της βάλουμε δύσκολα. Το κλίμα στην ομάδα είναι εξαιρετικό, φαίνεται και από τις εκδηλώσεις στον πάγκο, αλλά και τις δηλώσεις μετά τα παιχνίδια, έχουμε μια μέρα ξεκούρασης για ένα τελικό χωρίς αύριο.

Μια αδικία για την Ευρώπη και η επιτυχία του Ηλία Ζούρου

Η 16άδα του Μουντομπάσκετ 23, βρίσκει στην αφετηρία της Παρασκευής 10 ευρωπαϊκές ομάδες: Σερβία, Ιταλία, Λιθουανία, Ελλάδα, Μαυροβούνιο, Σλοβενία, Γερμανία, Γεωργία, Λετονία, Ισπανία. Δείγμα της αναμενόμενης υπεροχής της Ευρώπης, απέναντι στις άλλες Ηπείρους, καθώς η Αμερική θα εκπροσωπηθεί με 5 χώρες (Δομίνικος, Π.Ρίκο, ΗΠΑ, Καναδάς, Βραζιλία) και η Ωκεανία με μία (Αυστραλία).

Οι Αυστραλοί μάλιστα πήραν και το εισιτήριο για το ολυμπιακό τουρνουά, αφού ό,τι κι αν συμβεί θα΄ έχουν την καλύτερη κατάταξη από την Ωκεανία, η οποία -μέσω του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος- δικαιούται μία θέση. Το παράδοξο είναι ότι η Αυστραλία παίζει πλέον στο FIBA Asia. Παρόλα αυτά στο ολυμπιακό τουρνουά η Ωκεανία δικαιούται -μέσω Μουντομπάσκετ- ένα εισιτήριο, όπως και η Ασία (θα βγει από την κατάταξη 17-32).

Λίγο άδικο για την Ευρώπη, που έχει δέκα ομάδες στους “16” και δικαιούται μόλις δυο θέσεις (συν τη διοργανώτρια των Ολυμπιακών Αγώνων Γαλλία). Προφανώς για τους Ευρωπαίους είναι πιο πρόσφορη και η δεύτερη ευκαιρία των προολυμπιακών τουρνουά (τέσσερις ομάδες θα προκριθούν του χρόνου) ωστόσο βάσει των αποτελεσμάτων τους θα έπρεπε να έχουν τουλάχιστον ένα εισιτήριο επιπλέον από το Μουντομπάσκετ.

Στους “16” πέρασε και η Γεωργία. Μια ακόμη επιτυχία για τον Ηλία Ζούρο (αυτό το καλοκαίρι χωρίς τον Γιώργο Λιμνιάτη, που για προσωπικούς λόγους έμεινε στην Αθήνα). Ο Έλληνας προπονητής οδήγησε τους Γεωργιανούς στο πρώτο Μουντομπάσκετ της ιστορίας τους και πήρε το εισιτήριο για την δεύτερη φάση αλλά και το προολυμπιακό τουρνουά.

Εφτά χρόνια στην Τυφλίδα ο Ζούρος έχει δημιουργήσει, σχεδόν από το μηδέν, μια αξιόμαχη Εθνική Ομάδα, που βρίσκεται διαρκώς στις μεγάλες διοργανώσεις, προσπαθώντας για το καλύτερο…

Πηγή: Sport 24