Επιλογή Σελίδας

Του Αλέξη Σπυρόπουλου

Το πρώτο σοκ της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, ήλθε τον Σεπτέμβριο στο Ηράκλειο. Τα γκολ (του ΟΦΗ) μπήκαν στο 78΄, στο 84΄, στο 90’+2′. Το τελευταίο σοκ της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, ήλθε τον Μάιο στη Θεσσαλονίκη. Τα γκολ (του Αρη) μπήκαν στο 78′, στο 85′, στο 90’+3′. Να πεις πως από Σεπτέμβριο σε Μάιο όλα τριγύρω άλλαξαν κι όλα τα ίδια έμειναν, είναι λίγο. Understatement. Είναι στην πραγματικότητα, η αντιστοίχιση των λεπτών, έως ανατριχιαστικό.

Θα μπορούσε να έχει συμβεί στα πλέι-οφ, και στα Γιάννενα. Συνέβη στο κύπελλο, με τον ΠΑΟΚ. Εγινε, δια της επαναλήψεως, μοτίβο. Μια εσωτερική πρεμούρα που διατρέχει ολόκληρο τον κίτρινο κορμό, ει δυνατόν να τελειώσει το ματς “τώρα που το ‘χουμε”. Συντεχνιακό συμπέρασμα. Ποτέ δεν ξεκινάμε να γράφουμε περί ΑΕΚ, εάν ο αγώνας δεν λήξει…οριστικά και αμετάκλητα. Ειδάλλως, κινδυνεύουμε να πετάξουμε ύστερα στον κάδο ένα τσουβάλι λέξεις. Και να το πιάσουμε, όλο πάλι από την αρχή.

Ο ευάλωτος συλλογικός χαρακτήρας, κάτι σαν μια αδιόρατη ενδότερη πεποίθηση πως “πάλι κάτι θα γίνει”, στο τέλος παραλύει τον κορμό και ακυρώνει τα πάντα. Ακυρώνει ένα πραγματικά καλό παιγνίδι. Ακυρώνει ένα σωστό πλάνο. Ακυρώνει ακόμη και την ισχυρή προσωπικότητα που μπορεί, στο μεταξύ, να έχει βγάλει στο γήπεδο η ΑΕΚ. Γιατί δίχως προσωπικότητα, δεν βάζεις τρία γκολ (τα δύο μάλιστα, ενόσω έχεις μείνει με δέκα παίκτες) μες στο Γεντί Κουλέ. Δεν βάζεις από τύχη τρία γκολ στον σκληρό ΠΑΣ, μες στους Ζωσιμάδες. Δεν τα κάνεις όλα σωστά, καλύτερα από τον αντίπαλο και στην Τούμπα και στην Αθήνα, σε 90’+90′ στους προημιτελικούς εναντίον του ΠΑΟΚ.

Το Σαββατόβραδο στου Χαριλάου, ήταν μια αληθινή football-bloody-hell ιστορία. Ενας αγώνας, άξιος να είναι τελικός ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Και μόνον ότι ο Αρης διεκδικούσε το εισιτήριο ως την προτελευταία αγωνιστική της περιόδου, ήδη ήταν επιτυχία. Οτι το κέρδισε στο φινάλε, είναι υπέρβαση του αντικειμενικού μεγέθους του. Ετσι όπως το κέρδισε δε, επιστρέφοντας μέσα από ατμόσφαιρα στωικής αποδοχής της ήττας, είναι μία επική σελίδα που ο ίδιος δημιούργησε για τα χρονικά του. Θα μνημονεύεται. 

Ακριβώς όπως και στο Ολυμπιακό Στάδιο, ο Αρης σκότωσε ξανά την ΑΕΚ με τις στατικές φάσεις. Ενα άλλο, επίσης, μοτίβο. Ενα μοτίβο φοβίας της ΑΕΚ. Ανασφάλειας. Σε ό,τι θα μνημονεύεται στο μέλλον, το γκολ του Πάλμα είναι εκείνο που έβγαλε τον Αρη από το κελί της φυλακής. Μία στιγμή, άλλαξε όλη τη μουσική στο χώρο. Αλλαξε τα πάντα. Ο Πάλμα έγινε ο game-changer. Ο Αρης είχε game-changers να φέρει από τον πάγκο…κι όποιος/ό,τι κάτσει μες στην όλη αναρχία. Η ΑΕΚ δεν είχε τέτοια γκάμα, στον δικό της πάγκο. Ο Αραούχο, ήταν η ύστατη κίνηση της απόγνωσης.

Παναθηναϊκός και Αρης θα κάνουν διακοπές, με τα εισιτήρια στα χέρια. Καλύτερες, απ’ το να ήταν τα χέρια άδεια. Αλλά το ζήτημα δεν είναι, τι παίρνεις τον Μάιο. Το ζήτημα είναι, που σε βρίσκει (με ό,τι πήρες τον Μάιο) ο Σεπτέμβριος. Εκεί θα κριθούν, επιτυχόντες και αποτυχόντες. Μιλώντας, όχι για Τσάμπιονς Λιγκ, όχι για Γιουρόπα Λιγκ, μονάχα για Κόνφερενς Λιγκ, το ελάχιστο απαιτητό δεν μπορεί παρά να είναι ο όμιλος. Δεν νοείται, να μη τηρούμε ένα μίνιμουμ στα στάνταρντ. Παναθηναϊκός και Αρης είναι έξω από τον χάρτη όμως, στο ranking. Σημαίνει πρακτικά, τις αντίστοιχες κληρώσεις σε τρεις προκριματικούς γύρους. Θα είναι σίγουρα πιο στριφνές, από τις κληρώσεις του ΠΑΟΚ.

Με την ΑΕΚ η κατάσταση δεν είναι στριφνή, είναι δραματική. Στην πενταετία 2017-22 η ΑΕΚ είχε μία καλή χρονιά (το 2017-18 με τον αποκλεισμό στο Κίεβο) κι έπειτα τέσσερις λίγο-πολύ κακές. Στην πενταετία 2018-23, για να γίνει συνείδηση το μέγεθος της ζημιάς, η ΑΕΚ θα έχει τις τέσσερις κακές χρονιές…και μία κενή. Σήμερα στην κατάταξη, κιόλας είναι κάτω από το νούμερο-80. Του χρόνου, θα έχει πέσει κάτω από το νούμερο-100 της Ευρώπης. Το μόνο που έχει η Ενωση μπροστά ενόψει του 2022-23, εκκινώντας από την καμένη γη ενός ground zero, είναι να κοιτάξει πώς θα καταφέρει να κάνει μια χρονιά σαν την εφετινή του Παναθηναϊκού. Τα υπόλοιπα, όλα είναι για μεταγενέστερες φάσεις.  

Πηγή: sdna

Pin It on Pinterest

Shares
Share This