Του Βασίλη Σκουντή
Δεν χρειάστηκε να προστρέξει κάποιος σε μάγισσες και χαρτορίχτρες για να του μαρτυρήσουν ποιος θα ήταν ο επόμενος χρυσοδάχτυλος του ελληνικού μπάσκετ…
Θα ήταν, διάβολε, αυτός που δεν επέπρωτο να γίνει τέτοιος, όταν κάποιοι τον έλεγαν χοντρούλη και δεν τον ελίχαν κιόλας περί πολλού!
Θα ήταν και εντέλει είναι, φορώντας εκ περιτροπής τα ελληνικά τσαρούχια του και τα τούρκικα φέσια του, ο Κώστας ο Σλούκας!
Το παλμαρέ του γράφει ήδη 8+2 Final Four και τρία τρόπαια της Euroleague και -ευρισκόμενος σε αποστολή- θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να τα αβγατίσει σε τέσσερα στις 19 και στις 21 Μαΐου στο Βελιγράδι, όπου παρεμπιπτόντως επιστρέφει μετά από τέσσερα χρόνια.
Το 2018 ο Ολυμπιακός λιμπιζόταν το σουλάτσο στη Stark Arena και στα πέριξ του κάστρου του Καλεμέγκνταν, αλλά μέριασε για να διαβεί, μετά από 19 χρόνια καρτερίας, νηστείας και προσευχής η Ζαλγκίρις.
Με τη χωρίστρα του, τα σέα και τα μέα του
Οι Πειραιώτες είδαν εκείνο το Final Four από την τηλεόραση, όχι όμως και ο Σαλονικιός γκαρντ, ο οποίος (με τη φόρα που είχε πάρει στο δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας η Φενέρμπαχτσε) μόστραρε κι εκεί την αφεντομουτσουνάρα του με την περιποιημένη χωρίστρα στα μαλλιά του!
Ε, λοιπόν, τέτοιο σουξέ προφανώς δεν το περίμενε κανείς, μηδέ του απατού του εξαιρουμένου…
«Έφτασα κιόλας στα επτά ε;» με ρώτησε προς επιβεβαίωσιν και επίρρωσιν του ρεκόρ του, τέτοιες μέρες του 2019, όταν ανοίξαμε αυτή την κουβέντα: τότε έφτασε τα επτά, τώρα έπιασε τα οκτώ και η καταμέτρησις συνεχίζεται!
Ο αφχαρίστητος, η Οδύσσεια και μια καινούργια Ιλιάδα
Εκτός από την καταμέτρηση, συνεχίζεται επίσης και η πείνα του: ο Σλούκας είναι ακόρεστος, φιλόδοξος, παθιασμένος και –όπως έγραφε και ο Καζαντζάκης-αφχαρίστητος!
Η, για να το θέσω και σε μια άλλη βάση-του ταιριάζει αυτό που είχε πει σε μια συνέντευξη του ο σκηνοθέτης Νίκος Φώσκολος…
«Κάθε φορά που τελειώνω μια Οδύσσεια, θέλω μια Ιλιάδα από την αρχή»!
Εκτός από όλα τα ανωτέρω, ο Σλούκας είναι επίσης έτοιμος να γράψει ένα βιβλίο για καθένα από τα προηγούμενα εννέα Final Four της καριέρας του, με την προσδοκία ότι στο Βελιγράδι θα τα μαζέψει και θα βγάλει μια πολύτομη εγκυκλοπαίδεια!
Σαν την Πάπυρος- Larousse ένα πράμα!
Για να μη μένουν κενά στη διήγηση και για να αποφευχθεί η σύγχυση, οφείλω να διευκρινίσω τι εννοώ με την αναφορά σε 8+2 παρουσίες σε Final Four συμπεριλαμβανομένης και αυτής την οποία θα εγγράψει τη μεθεπόμενη εβδομάδα…
Λοιπόν, εκτός από τα οκτώ στα οποία θα έχει πλέον αγωνισθεί, μοστράρει στο βιογραφικό του άλλα δυο που τα παρακολούθησε καθήμενος στα πέριξ του πάγκου και εμφορούμενος από τη λαχτάρα να ορμήσει στο γήπεδο…
Η τάπα του Βράνκοβιτς και τα όργια του Ρίβερς
Για τον γεννημένο στις 15 Ιανουαρίου του 1990 Σαλονικιό γκαρντ που μυήθηκε στην ομάδα του κατηχητικού της Αγίας Τριάδας, ονόματι ΑΕΝ, προτού παίξει στον Μέγα Αλέξανδρο και στην ομάδα των εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη, η ιστορία αρχίζει να γράφεται τον Απρίλιο του 1996…
«Τότε ήμουν έξι χρονών, δεν ήξερα τι είναι το Final Four, αλλά είχα δει στην τηλεόραση τον τελικό του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα και θυμάμαι την τάπα του Βράνκοβιτς» ανατρέχει σε εκείνη τις πρώτες τηλεοπτικές εικόνες του.
Έναν χρόνο αργότερα ακολούθησε η δεύτερη «με τα όργια που είχε κάνει ο Ρίβερς στη Ρώμη και τον τίτλο του Ολυμπιακού» και όταν πια άρχισε να παίζει κι ελόγου μπάσκετ, στο μυαλό εμφυτεύθηκε το μεγάλο όνειρο.
“Ωπα, εδώ είμαστε”
«Γύρω στα 15 μου, όταν άρχισα πια να καλούμαι στις Eθνικές ομάδες, έβαλα τον εαυτό μου στη διαδικασία της προσομοίωσης και είπα “ωπα εδώ είμαστε, μπορεί να βρεθώ κι εγώ σε μια τέτοια φάση”»…
Και βρέθηκε ο μπαγάσας, χώρια που θυμάται χαρτί και καλαμάρι όλα τα διατρέξαντα σε κάθε Final Four στο οποίο έδωσε το «παρών».
Ο Σλούκας μετακόμισε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2008, αλλά στα πρώτα δυο Final Four έμεινε θεατής των δρωμένων και συνάμα έπαιζε τον ρόλο του … πανηγυρτζή!
2009, 2010: Με τη φόρμα δίπλα στον πάγκο
«Τότε δεν ήμουν έτοιμος και ώριμος ώστε να μπορώ να παίξω. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είχε δίκιο που με άφησε και τις δυο φορές έξω από τη δωδεκάδα. Δεν με αδίκησε, καταλάβαινα και μόνος μου ότι δεν άξιζα να παίξω. Στο Βερολίνο καθόμουν με τη φόρμα δίπλα από τον πάγκο μαζί με τον Χάρη Γιαννόπουλο και τον Γιάννη Καραθανάση και στο Παρίσι παρέα με τον Κώστα Παπανικολάου».
2012: “Αποκλείεται να χάσει δυο βολές ο Σισκάουσκας”
Δυο χρόνια αργότερα, στην Κωνσταντινούπολη ένιωσε το μεγάλο σκίρτημα και η ανατριχίλα τον διαπερνούσε σύγκορμο.
«Πρωταθλητές Ευρώπης και μάλιστα με μια επική ανατροπή, αυτό δεν μπορούσα να το διανοηθώ. Στον τελικό έπαιξα δώδεκα λεπτά, αλλά στο τέλος καθόμουν στον πάγκο μαζί με τον Αντιτς και τον ρώτησα αν πίστευε ότι ο Σισκάουσκας μπορεί να χάσει έστω μια βολή. ‘’Αποκλείεται’’ μου είπε ο Πέρο, αλλά να που έχασε και τις δυο! Μόλις έβαλε το καλάθι ο Πρίντεζης μπούκαρα στο γήπεδο για να πανηγυρίσω και με έβγαλαν σηκωτό έξω»!
2013: “Οι τύψεις για το box out και ο σώζων εαυτόν σωθήτω”
Την επόμενη χρονιά πέρασε μια εβδομάδα ζωσμένος από τις τύψεις του.
«Εάν δεν προκρινόμασταν στο Final Four θα έφταιγα εγώ, διότι στον τέταρτο αγώνα των playoffs με την Εφές κι ενώ προηγούμασταν με έναν πόντο δεν έκανα box out και μας έβαλε καλάθι με εκείνο το tap in ο Τζαμόν Γκόρντον. Ένιωθα ένοχος, αλλά ευτυχώς το λάθος μου δεν απέβη μοιραίο. Προκριθήκαμε στο πέμπτο ματς, πήγαμε στο Λονδίνο και πετύχαμε το repeat.
Στον τελικό με τη Ρεάλ, όταν βρεθήκαμε πίσω με 17 πόντους, μας έβαλε ο Μπαρτζώκας μαζί με τον Κατσίβελη και θυμάμαι ότι του είπα ‘’έλα ρε Δημήτρη πάμε και ο σώζων εαυτόν σωθήτω’’! Το γυρίσαμε σιγά σιγά μαζί με τον Περπέρογλου και ύστερα μπήκε δαιμονισμένος ο Σπανούλης και τελείωσε την υπόθεση».
2015: “Ο Σπανούλης και ο Κάρολ”
Δυο χρόνια αργότερα ο Σλούκας επέστρεψε με τον Ολυμπιακό στη Μαδρίτη, όπου «ο Σπανούλης ξέρανε την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό, αλλά στον τελικό πέσαμε πάνω στην εικοσάχρονη πείνα της Ρεάλ και στο κρεσέντο του Κάρολ που έβαλε τρία απανωτά μαρκαρισμένα και δύσκολα τρίποντα και μας καθάρισε».
2016: “Μου έφυγε η μπάλα και μας κάρφωσε ο Χριάπα”
Η επόμενη σεζόν τον βρήκε στο Βερολίνο, αυτή τη φορά με τη Φενέρμπαχτσε και πάλι με τις ενοχές του από τις οποίες δεν απαλλάχθηκε. «Στη λήξη της κανονικής διάρκειας του τελικού μέσα στην αναμπουμπούλα και ενώ είχαμε γυρίσει από το -20, έπρεπε να έχω πιάσει την μπάλα, αλλά μου έφυγε. Στο καπάκι έκανε ένα… σκοτωμένο σουτ ο Ντε Κολό και στη συνέχεια ισοφάρισε ο Χριάπα με το φόλοου και χάσαμε στην παράταση».
2017: Κράμερ εναντίον Κράμερ
Στις 21 Μαΐου του 2017,στην Κωνσταντινούπολη ο Σλούκας παρουσίασε τη δική του εκδοχή στην ταινία «Κράμερ εναντίον Κράμερ».
Ανήμερα την ονομαστική γιορτή του, στέφθηκε για τρίτη φορά πρωταθλητής Ευρώπης, ως παίκτης της Φενέρμπαχτσε η οποία στον τελικό νίκησε τον Ολυμπιακό. «Μακάρι να παίζαμε με άλλον αντίπαλο, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είσαι αναίσθητος και να νεκρώνεις τα συναισθήματα σου».
2018, 2019: Ο Κοζέρ και το “Last Dance”
Έναν χρόνο αργότερα στο Βελιγράδι, «φτάσαμε πάλι στον τελικό απέναντι στη Ρεάλ, αλλά οι περισσότεροι παίκτες βρεθήκαμε σε άσχημη βραδιά και μας εκτέλεσε ο Κοζέρ».
Την επόμενη σεζόν ο Σλούκας ταξίδεψε στη Βιτόρια για να παίξει σε άλλο ένα Final Four που έμελλε να εξελιχθεί στο Last Dance της τουρκικής ομάδας με τον εννεάκις πρωταθλητή Ευρώπης Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο της…
«Εκείνη η τελευταία γεύση ήταν πικρή διότι δεν μπορέσαμε να εξαντλήσουμε τις πιθανότητες και τα περιθώρια μας. Είχαμε τερματίσει πρώτοι στην κανονική περίοδο, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν πήραμε αυτό που αξίζαμε διότι μας κτύπησε η ατυχία. Παίξαμε χωρίς τον Λοβέρν και τον Ντατόμε, ενώ ο Βέσελι και ο Κάλινιτς προέρχονταν από τραυματισμούς και αγωνίσθηκαν απροπόνητοι».
Η αρματωσιά, η λύτρωση και μέγα πλήθος, μέγα πάθος
Από τότε πέρασαν κιόλας τρία χρόνια και τώρα ο Σλούκας φοράει ξανά την αρματωσιά του, ξαναγυρίζει στο Βελιγράδι και… βουρ στον πατσά!
Πριν από την Εφές στον ημιτελικό, υπήρχε η Μονακό που έσυρε τον Ολυμπιακό σε πέντε προημιτελικούς και τον βασάνισε πολύ μέχρι να υποταχτεί…
Κοινώς του έβγαλε τα συκώτια!
«Έχω παίξει ένα σωρό αγώνες στα playoffs, αλλά αυτή η σειρά ήταν η πιο δύσκολη της καριέρας μου» μολόγησε το βράδυ της Τετάρτης, όταν βίωνε την ανακούφιση, τη λύτρωση, την ευτυχία, αλλά συνάμα την επιθυμία και τη λαχτάρα να τελειώσει αυτή τη δουλειά.
«Έζησα πολύ έντονα και από πάσης πλευράς αυτή τη σειρά, αλλά για να πω την αμαρτία μου θα προτιμούσα να την παρακολουθήσω ως θεατής και φίλαθλος του μπάσκετ. Κάποια στιγμή κοίταξα προς την εξέδρα και από τον πολύ τον κόσμο δεν διέκρινα καν τις σκάλες. Μιλάμε για μέγα πλήθος, μέγα πάθος»!
Ο στενός κορσές του Λι και το τρίποντο-διαβατήριο
Στην τελευταία περίοδο του προχθεσινού ψυχοδράματος ο Σλούκας είδε και απόειδε με τη λυσσαλέα αντίσταση της Μονακό ώστε αποφάσισε να το πάρει πάνω του…
Απεγκλωβίσθηκε κιόλας από τον Πάρις Λι που του είχε γίνει στενός κορσές και οργίασε!
Κάποια στιγμή βεβαίως επήλθε η λύτρωση και μάλιστα ιδίαις αυτού χερσίν: το ομολόγησε ο ίδιος πως «όταν έβαλα το τρίποντο και η διαφορά πήγε στους έξι πόντους, τότε συνειδητοποίησα ότι όλα είχαν κριθεί».
Ων θαμώνας των Final Four ο Σλούκας νιώθει ευτυχισμένος και ευλογημένος. «Αξιώθηκα να αγωνισθώ σε δυο μεγάλες ομάδες, με σπουδαίους παίκτες και προπονητές. Έπαιξα σε έξι τελικούς και μόνο το 2019 ξεπέσαμε στον αγώνα για την τρίτη θέση και τελικά βγήκαμε τέταρτοι».
Οι αϋπνίες, ο Παπαλουκάς και το… αρνί στη σούβλα
Μέσα από αυτό το ταξίδι, ο 32χρονος γκαρντ ζει σε μια ονειρώδη φάση διαρκείας, αλλά την ίδια στιγμή πήζει κιόλας από το άγχος του. «Ναι, πάντοτε είμαι πολύ ανήσυχος πριν από τέτοιες προκλήσεις. Κυριεύομαι από την ένταση, έχω αϋπνίες, αλλά μόλις αρχίσει το ματς αισθάνομαι πιο ήρεμος και προσπαθώ να παίξω στο 100% των δυνατοτήτων μου».
Αμ’ αυτό πάλι με τις αϋπνίες καταντάει ανέκδοτο, αλλά είναι πέρα ως πέρα αληθινό…
Όπως ακριβώς συνέβαινε και με τον Θοδωρή Παπαλουκά, παρομοίως και ο Σλούκας δεν μπορεί να κλείσει μάτι πριν από τα μεγάλα και κρίσιμα ματς, τουτέστιν αλίμονο στον εκάστοτε συμπαίκτη του με τον οποίο μοιράζεται το δωμάτιο στο ξενοδοχείο.
Η γκρίνια της Μαρίας και η αλλαγή δωματίου
Αλίμονο επίσης και στη γυναίκα του!
Την Τρίτη το βράδυ, πριν από το Game 5, ο Κώστας στριφογύρναγε, ως είθισται, σαν το αρνί στη σούβλα, αλλά ο Μορφέας δεν του στάθηκε αλληλέγγυος…
«Τι θα γίνει; Θα τυραννιόμαστε για πολύ ακόμα;» τον ρώτησε κάποια στιγμή απηυδισμένη η σύζυγος του, η Μαρία.
Τότε λοιπόν, χωρίς να πει κουβέντα, πήρε το μαξιλάρι και τα υπόλοιπα χρειαζούμενα συμπράγκαλα του και πήγε σε άλλο δωμάτιο για να συνεχίσει να βουρλίζεται!
Πηγή: Sport 24
