Του Μιχάλη Τσόχου
Ασυμβίβαστος, ακέραιος, για πολλούς ξεροκέφαλος, πεισματάρης, άνθρωπος που δεν κάνει πίσω ποτέ και για τίποτα, που βάζει στόχους και τους πετυχαίνει και στη ζωή και στον αθλητισμό.
Πως έγιναν όλα αυτά όμως, πως μεγάλωσε ο Γιώργος Μπαρτζώκας και με τι παραστάσεις, έφτιαξε αυτόν τον χαρακτήρα, απέκτησε αυτή την κουλτούρα και αυτή την ιδιοσυγκρασία; Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ζει ξανά στον πυρετό της δόξας, ξέρει όμως καλά ότι αυτή η δόξα στον αθλητισμό δεν κρατάει πολύ. Αν τον ρωτήσετε θα σας πει «τώρα είμαι ο καλύτερος, αν σε ένα μήνα χάσουμε το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό θα πρέπει να φύγω γιατί θα είμαι λούζερ και λίγος. Αυτή είναι η δουλειά του προπονητή. Πληρώνεται για να φταίει…».
Συνεπώς δεν πρόκειται να πατήσει στα σύννεφα, δεν πρόκειται να χάσει τον δρόμο και τον προσανατολισμό του. Εμαθε να μην τον χάνει ποτέ, γιατί είχε κάποιον που του τον έδειξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αυτός ο κάποιος, ήταν ο πατέρας του, ο Ανδρέας Μπαρτζώκας. Κι’ αν μιλάμε για κατορθώματα τούτες εδώ τις ημέρες, το πραγματικό κατόρθωμα ήταν του Ανδρέα Μπαρτζώκα και όχι η πρόκριση του Γιώργου σε ένα ακόμη φάιναλ φορ.
Ο Ανδρέας Μπαρτζώκας που μεγάλωσε και έζησε μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Λεωνίδα Κύρκο, που στερήθηκε τα παιδιά του και την οικογένεια του γιατί αρνήθηκε να προδώσει τις ιδέες του, αρνήθηκε να κάνει πίσω σε οτιδήποτε πίστευε και αγαπούσε. Ο Ανδρέας Μπαρτζώκας, μία από τις μεγαλύτερες μορφές της αληθινής Αριστεράς στην Ελλάδα, έζησε μια ζωή ασυμβίβαστη και στην πραγματικότητα ελεύθερη κι’ ας πέρασε αρκετά από τα χρόνια της σε κελιά φυλακισμένος και εξόριστος για τις ιδέες του. Μακριά από την οικογένεια και τα παιδιά του. Δεν το υπέγραψε ποτέ το ρημάδι το χαρτί και αυτό τον πλήγωνε όχι με τον φυσικό τρόπο τον βασανιστηρίων, αλλά με τον άλλο που σε πονάει πολύ περισσότερο, διότι στερήθηκε την οικογένειά του και τα παιδιά του, τα χρόνια που μεγάλωναν.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας τις έχει ολοζώντανες τις εικόνες των χουντικών που έμπαιναν κάθε τρεις και λίγο στο σπίτι του, για να ψάξουν, να το κάνουν άνω κάτω. Τις έχει ακόμη μπροστά του τις εικόνες από την Λέρο όπου πήγαινε για να επισκεφθεί τον εξόριστο πατέρα του, τις έχει μπροστά του τις εικόνες, όπου στο σπίτι δεν υπήρχε εισόδημα και τα παιδιά μεγάλωναν με το φαγητό της θείας.
Εχει όμως μπροστά του και την εικόνα του πατέρα που δεν υπέγραφε, δεν έβαζε νερό στο κρασί του και τις ιδέες του και προτιμούσε να πεθάνει με αυτές παρά να τις εγκαταλείψει. Τι σπουδαιότερο και μεγαλύτερο μάθημα. Τότε το παιδί δεν μπορούσε προφανώς να το καταλάβει, όπως και κανένα παιδί δεν θα μπορούσε να καταλάβει γιατί πεινάει και δεν έχει τον πατέρα του, ενώ αν υπέγραφε ένα χαρτί όλα θα άλλαζαν. Αργότερα όμως και πολύ περισσότερο σήμερα, αυτή η στάση ζωής, αυτό το μάθημα, δεν τον κάνει μόνο τον πιο περήφανο γιο, αλλά και ένα καλύτερο άνθρωπο.
Και ως τέτοιος πορεύεται μέσα σε ένα σκληρό και ανταγωνιστικό περιβάλλον. Και ξέρει καλά ποια είναι τα πραγματικά κατορθώματα, για αυτό και αντιμετωπίζει την πρόκριση στο φάιναλ φορ με αυτή την ηρεμία και την στωικότητα που ξαφνιάζει τους πάντες. Σαν να ήταν ακόμη μία μέρα στη δουλειά. Αλλωστε όταν μιλάει ή ρωτάει κάποιος τον Γιώργο Μπαρτζώκα για κατορθώματα, αυτός ξέρει καλά το νόημα της λέξης.
Ξέρει και έχει ακούσει από πρώτο χέρι εκείνη την ιστορία της απόδρασης προς την ελευθερία. Οπου ο Ανδρέας Μπαρτζώκας και 26 σύντροφοι του έσκαβαν για τέσσερις μήνες με ένα σφυρί και ένα καλέμι, ένα τούνελ 20 μέτρων, μεταφέροντας τόνους χώμα στις κάλτσες και τις μαξιλαροθήκες τους, για να καταφέρουν να αποδράσουν από τις φυλακές των Βούρλων στον Πειραιά και να αναγκάσουν 30 χιλιάδες αστυνομικούς, (δεν είναι τυπογραφικό λάθος, είναι ο αριθμός που έγραφαν οι εφημερίδες εκείνης της εποχής) να τους αναζητούν σε όλη την Ελλάδα για να τους τιμωρήσουν παραδειγματικά.
Το κατόρθωμα ήταν λοιπόν του Ανδρέα Μπαρτζώκα, ο γιός του Γιώργος, όπως θα έλεγε και ο ίδιος ακόμη και την βραδιά της δόξας του, κάνει απλώς μια δουλειά. Αλλωστε το ίδιο έλεγε και ο Μίκης Θεοδωράκης, στενός φίλος και συνεργάτης του Ανδρέα Μπαρτζώκα. Ότι κάνει μία δουλειά.
Ας το παραδεχτούμε τουλάχιστον μία φορά όλοι. Οντως, μια δουλειά κάνει ο Γιώργος Μπαρτζώκας, αλλά την κάνει πολύ καλά και κυρίως την κάνει με τον σωστό, τον ωραίο τρόπο, χωρίς νερό στο κρασί…
Πηγή: Gazzetta
