Του Γιώργου Αδαμόπουλου
Η ταπεινή κωμόπολη Κάμας στη Σεβίλλη είχε πάντα τον διττό τρόπο της να ξεχωρίζει και στη θεωρία και στη (ματωμένη) πράξη…
Από τη μία ο διασημότερος -μέχρι τις 30 Μαρτίου 1986- κάτοικος εκείνου του μόλις 26.700 ανθρώπων τόπου, ο ιστορικός και φιλόσοφος, Ραφαέλ Νούνιεθ Φλορέντσιο. Από την άλλη ένα «σεσημασμένο» τέκνο της, ο Φρανσίσκο Ρομέρο Λόπεθ.
Ο Ρομέρο, γνωστός και ως «Κούρο» ή και «Φαραώ του Κάμας», είναι ένας 87χρονος πρώην ταυρομάχος, το μπρούτζινο άγαλμα του οποίου στέκει έξω από την αρένα «Μαεστράνθα», στην Ανδαλουσία.
Η φιγούρα του, περιτριγυρισμένη από την απεχθή εικόνα ενός αιμόφυρτου ταύρου, ήταν το όνειρο πολλών παιδιών της γενέτειράς του. Ο μικρός Σέρχιο, ωστόσο, δεν είχε τέτοια όνειρα.
Ο πιτσιρικάς από το Κάμας δεν έβλεπε «τέχνη» στις ταυρομαχίες. Δεν θεωρούσε «γενναιότητα» αυτό που οι συντοπίτες του έκριναν ως θέαμα στις χωμάτινές επιφάνειες. Δεν αντιλαμβανόταν την περίφημη (και υποτιθέμενη) «κάθαρση» που οι ταυρομάχοι πετύχαιναν όταν τα βέλη τους κάρφωναν τον αντίπαλό τους…
Το ονειρικό σκηνικό για τον Σέρχιο Ράμος περιλάμβανε μεν κόπο, ιδρώτα, «θυσίες» και μία αρένα, αλλά αυτή καλυπτόταν από χορτάρι και όχι από χώμα.
Ο Σεβιγιάνος με το περίεργο μαλλί, αλλά και στην πορεία με την όψη που αποτελούσε ταυτόχρονα και επιβεβαίωση και αντίφαση του κλασικού αμυντικού ή της συνηθισμένης προσωπικότητας, είχε βαλθεί να γίνει ο διασημότερος πολίτης της γενέτειράς του…
Ο Σέρχιο Ράμος γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου 1986 στο Κάμας, με παιδικό όνειρο να κλωτσά μία μπάλα στη γειτονιά του. Από τότε έλεγε με σοβαρότητα, και δίχως να δέχεται την παιδικότητά της αφέλειάς του, ότι θα παίξει ποδόσφαιρο.
Η αρχή έγινε φυσικά στην πόλη του. Στα έξι του φόρεσε τη φανέλα των παιδικών τμημάτων της τοπικής Camas C.F., όμως γρήγορα βρέθηκε στο μεγαλύτερο πλαίσιο της Σεβίλλης.
Ξεχώρισε μαζί με τον Χεσούς Νάβας και τον αδικοχαμένο Αντόνιο Πουέρτας. Το 2003 έγινε μέλος της Σεβίγια Β΄, με κόουτς τον πρώην προπονητή της ΑΕΚ, Μανόλο Χιμένεθ.
Πριν κλείσει τα 18 του, την πρώτη μέρα του Φεβρουαρίου 2004, αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Λα Λίγκα, ως αλλαγή του Φρανσίσκο Γκαγιάρδο στην ήττα 1-0 στην έδρα της Λα Κορούνια.
Τη σεζόν 2004-2005 έγινε βασικό μέλος της πρώτης ομάδας και πάτησε χορτάρι σε 41 ματς. Η παρουσία του έφερνε χαμόγελα στη διοίκηση της Σεβίλλης, αλλά έκανε και τους παράγοντές της να ξύνουν το κεφάλι τους από απορία για το αν έθεσαν χαμηλή ρήτρα παραχώρησης.
Ο Ράμος έμοιαζε με έναν μοντέρνο για την εποχή ακραίο μπακ, στη δεξιά πλευρά. Ούτε ο ίδιος είχε φανταστεί ότι θα αφήσει τόσο νωρίς την πόλη (και τη θέση) του.
Το καλοκαίρι του 2005 ο Φλορεντίνο Πέρεθ είχε αρχίσει ήδη να γεμίζει με «Galacticos» το «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» της Μαδρίτης. Ο πρόεδρος της Ρεάλ, πάντως, είχε επικεντρώσει το ενδιαφέρον του και σε έναν 19χρονο Ισπανό. Το ποδοσφαιρικό «μάτι» του άλλοτε κόουτς της Μίλαν και τότε αθλητικού διευθυντή της Ρεάλ, Αρίγκο Σάκι, είχε προτείνει από νωρίς τον νεαρό στον Πέρεθ.
Ο Ιταλος, μάλιστα, ήταν εκείνος που «είδε» στον δεξιό μπακ της Σεβίλλης έναν στόπερ.
Τον Αύγουστο του 2005, ο Φλορεντίνο Πέρεθ τηλεφώνησε στον ομόλογό του της Σεβίγια, Χοσέ Μαρία Ντελ Νίδο, ζητώντας μία τιμή.
Ο δεύτερος αποκρίθηκε με απλά λόγια: «Ο Σέρχιο δεν είναι προς πώληση. Μπορείτε, όμως, να τον αποκτήσετε καταβάλλοντας τη ρήτρα των 27 εκατομμυρίων ευρώ…».
Ο Πέρεθ, πάντα με την «πολιτική» οπτική του, είχε προαναγγείλει στους φαν της «βασίλισσας» τον πιτσιρικά και ήθελε πάση θυσία να τον αποκτήσει. Εκείνα τα 27 εκατομμύρια, ωστόσο, του φαίνονταν πολλά για έναν 19χρονο και μάλιστα αμυντικό.
Ο Τύπος της Μαδρίτης αποκάλυπτε καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων πως ο ίδιος ο Σέρχιο επιθυμούσε να μετακομίσει στην πρωτεύουσα. Όταν τον ρωτούσαν, πάντως, έλεγε μόνο ότι «είμαι παίκτης της Σεβίλλης».
Στις 27/8 ο Ράμος αγωνίστηκε κανονικά στην πρεμιέρα της Λα Λίγκα και στις 30 του μήνα, μία μέρα πριν τη διορία μετεγγραφών, φορούσε ακόμη «κόκκινα». Ο Πέρεθ άρχισε να πιέζει. Ο Ντελ Νίδο αποκρινόταν με έναν αριθμό… «27». Τόσο απλά.
Ο πρόεδρος της Σεβίγια αναζητούσε έναν αντικαταστάτη προτού δεχθεί να «πέσει» στην τιμή της Ρεάλ και μιλώντας με τη Σταντάρ Λιέγης για τον Ίβιτσα Ντραγκουτίνοβιτς είχε ζητήσει από τους Βέλγους να μην «διαρρεύσει» κάτι.
Όταν ο Πέρεθ «λύγισε» και δέχθηκε να πληρώσει τη ρήτρα, ο Ντελ Νίδο δεν απαντούσε στις κλήσεις του… Περίμενε πρώτα το συμβόλαιο του Ντραγκουτίνοβιτς. Μόνο τότε κάλεσε πίσω τον πρόεδρο της Ρεάλ και του είπε ότι δέχεται.
Η μετεγγραφή ολοκληρώθηκε δέκα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα της 31ης Αυγούστου, με τον αδερφό του και ατζέντη του, Ρενέ, να τρέχει για να προλάβει την προθεσμία. Όλα έγιναν δέκα λεπτά πριν εκπνεύσει η μετεγγραφική περίοδος!
«Σίριαλ» επαναλαμβάνομενο μετά από 16 χρόνια στη Μαδρίτη με αντικείμενο την ανανέωση του συμβολαίου του Ράμος ή τη μετακόμισή του στην Παρί Σεν Ζερμέν με τον Φλορεντίνο Πέρεθ, πάντα με αυτοπεποίθηση να επιμένει πως «ο Σέρχιο, όπως του αξίζει, θα κλείσει την καριέρα του στη Ρεάλ, επειδή είναι κάτι παραπάνω από ένας αρχηγός για τον σύλλογο».
Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2020, τηλεοπτική εκπομπή στην Ισπανία αποκάλυψε ότι έχει πει στον Πέρεθ πως «η Παρί μπορεί να φτιάξει μία ομαδάρα με εμένα και τον Λιονέλ Μέσι!». Το θέμα, πλέον, δεν είναι τα 12 εκατομμύρια ετησίως που απαιτεί ο Ράμος. Είναι τα (νέα;) κίνητρά του, η δική του όρεξη, η δική του επιθυμία.
Στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» κατέκτησε τα πάντα. Πολλές φορές, αδόκιμο ίσως για τη «βαρετή» θέση του, ήταν εκείνος που έκρινε τους τίτλους.
Η τροπαιοθήκη του περιλαμβάνει 26 ισπανικά «παράσημα», με κορυφαία τα τέσσερα Τσάμπιονς Λιγκ! Μετρά πέντε πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ισπανίας, πέντε εγχώρια και τρία ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, δύο Euro και ένα Μουντιάλ με την Εθνική.
Δεν αγωνίζεται στη «λαμπερή» επίθεση που συνήθως αναδεικνύει τους σταρ, όμως έχει σκοράρει 129 γκολ(!) και είναι και ρέκορντμαν στην Ισπανία με 26 αποβολές.
Το 2005 έγινε ο πιο ακριβός «teenager» στην πατρίδα του. Πολλοί θεώρησαν πολλά τα 27 εκατομμύρια. Λίγοι περίμεναν πως θα εξελιχθεί σε ένα είδωλο στη φημισμένη Ρεάλ.
Είναι πια ο μόνος της πρώτης γενιάς των «Galacticos» που παραμένει στη Μαδρίτη. Απέδειξε πως μπορεί να κάνει τα πάντα. Άλλαξε θέση και αν και στόπερ, έμαθε να δημιουργεί παιχνίδι, να σκοράρει.
Δεν ήταν λίγες φορές που τόσο στα μεγάλα ματς που λάτρευε όσο και στα «ανούσια», με τους μικρομεσαίους, ενεργούσε ανόητα. Οι 26 κόκκινες κάρτες το επιβεβαιώνουν…
Για τον Σέρχιο Ράμος, όμως, σημασία είχε πάντα η «μεγάλη εικόνα». Διέπρεψε σε μία εποχή που οι φινετσάτοι στόπερ, όπως ο Πάολο Μαλντίνι ή ο Νέστα είχαν αποχωρήσει. Έδειχνε να είναι «εκτός μόδας» όταν στις μέρες του τα μεγάλα κλαμπ επέλεγαν τους σκληροτράχηλους τύπους όπως ο Γιάαπ Σταμ ή ο Νεμάνια Βίντιτς. Τη στιγμή που εκείνοι μάτωναν στην κυριολεξία στο χορτάρι, ο Ράμος ήταν πιο «elegant», αν και συχνά «βρώμικος».
Το προσεγμένο μαλλί και τα δεκάδες τατουάζ στο κορμί του δεν τον καθόριζαν, αλλά ήταν το συνοδευτικό της αυτοπεποίθησής του. Είχε αποφασίσει με το ταλέντο και τη σιγουριά για τον εαυτό του να αμφισβητήσει το «αρχέτυπο» και την έννοια του κεντρικού μπακ.
Για να διακριθεί κάποιος αμυντικός ανάμεσα στην επιθετική ελίτ της Ρεάλ Μαδρίτης χρειάζεται και ικανότητες και να είναι ξεχωριστός. Έστω, με τον τρόπο του.
Ο Σέρχιο Ράμος έχει σκοράρει σε τόσα (σπουδαία) παιχνίδια που φιλόδοξοι ή εν ενεργεία σταρ δεν έχουν καν ονειρευτεί.
Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2014, κόντρα στη συμπολίτισσα Ατλέτικο, πέτυχε την ισοφάριση σε 1-1 με κεφαλιά στις καθυστερήσεις και στην παράταση η Ρεάλ κατέκτησε το περίφημο «La Decima», το 10ο ευρωπαϊκό «στέμμα» της!
Σκόραρε και στον ημιτελικό και στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων της ίδιας σεζόν. Την επόμενη χρονιά, η αποχώρηση του Ίκερ Κασίγιας για την Πόρτο τού χάρισε το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2016, πάλι κόντρα στην Ατλέτικο, βρήκε δίχτυα για το 1-0 και μετά την ισοφάριση των «ροχιμπλάνκος» πέτυχε γκολ και στη διαδικασία των πέναλτι, για τη νίκη και το τρόπαιο. Έγινε ο πέμπτος παίκτης (Μέσι, Ετό’ο, Κριστιάνο Ρονάλντο και Ραούλ οι πρώτοι) που σκοράρει σε δύο τελικούς της διοργάνωσης!
Έστειλε με γκολ στις καθυστερήσεις στην παράταση και τον τελικό του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ εναντίον της πρώην ομάδας του, Σεβίλλης, για τη νίκη με 3-2 στον έξτρα χρόνο.
Στο ματς του τροπαίου του Τσάμπιονς Λιγκ του 2018 τα φώτα έπεσαν πάνω του όχι απλώς γιατί στη νίκη επί της Λίβερπουλ η Ρεάλ κατέκτησε το τρίτο διαδοχικό «κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά» και 13ο συνολικά, αλλά και διότι μία κόντρα με τον Σαλάχ έβγαλε εκτός τον Αιγύπτιο σταρ των «κόκκινων» από νωρίς.
Η κριτική, όμως, δεν δημιούργησε ποτέ τύψεις στον Ράμος…
Η αξία ενός σταρ αποδεικνύεται και από την αντίδρασή του στις ήττες και στα λάθη του.
Το «μοιραίο» χαμένο πέναλτι στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2012 με τη Μπάγερν Μονάχου τον στενοχώρησε, αλλά δεν τον «υπέταξε». Το ίδιο βράδυ έδωσε μία υπόσχεση στον εαυτό του. Το επόμενο χτύπημα θα ήταν «α λα Πανένκα»… Το πέτυχε θριαμβευτικά στον ημιτελικό του Euro 2012 απέναντι στην Πορτογαλία.
Χάρη σε αυτό, οι «φούριας ρόχας» ολοκλήρωσαν την επιβλητική τετραετία τους με δύο Euro (2008 και 2012) και ένα Μουντιάλ (2010)!
Το 2014, στον εκτός έδρας ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μπάγερν, είχε την ευκαιρία για μία προσωπική ρεβάνς για το άστοχο πέναλτι δύο χρόνια πριν.
Δύο κεφαλιές στα δίχτυα «ξορκίζουν» τον «δαίμονά» του και με το γκολ στον τελικό με την Ατλέτικο «έγραψε» ένα εντυπωσιακό στατιστικό… Τα 19 από τα 23 γκολ του είχαν επιτευχθεί ενώ η ομάδα του ήταν είτε πίσω στο σκορ είτε ισόπαλη!
Πολλοί ακόμη απορούσαν πώς ένας συχνά απρόσεκτος παίκτης μπορεί να γίνει καθοριστικός και να ηγηθεί.
Κάτι που είχε οδηγήσει τον άλλοτε συμπαίκτη του και νυν προπονητή του, Ζινεντίν Ζιντάν να διαπιστώσει ότι «ο Σέρχιο είναι ο κορυφαίος μπακ στον κόσμο και μεταδίδει στην ομάδα το πνεύμα νικητή που διαθέτει».
Ο πρώην κόουτς του, Κάρλο Αντσελότι, έχει επισημάνει πως «τα προτερήματα του Ράμος είναι κυρίως ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά του. Αυτά βάζει στο γήπεδο όταν το ματς είναι ή γίνεται σημαντικό».
Ο ίδιος ο Ισπανός αμυντικός έχει εξηγήσει, επί τούτου, πως «λόγω του ποιος είμαι και ως παίκτης και ως άνθρωπος, ο καλύτερος εαυτός μου εμφανίζεται στα δύσκολα, τότε που πρέπει να βοηθήσω την ομάδα μου…
»Ξέρω ότι αυτό ίσως ακούγεται περίεργο για τη θέση μου, όμως μπορώ να γίνω ηγέτης. Άλλωστε, ο ηγέτης πρώτα γεννιέται και μετά το επιβεβαιώνει».
Για να «χτίσει» τη νοοτροπία του χρειάστηκε και την εμπιστοσύνη και την άρνηση και γι’ αυτό τονίζει ότι «το παζλ της καριέρας μου οφείλεται και σε εκείνους που δεν με πίστεψαν, διότι αυτές οι στιγμές με “ανάγκασαν” να δουλέψω περισσότερο».
Εκείνος που θυμάται περισσότερο, πάντως, είναι «ο Λουίς Αραγονές, επειδή στα 18 μου πίστεψε εκείνον τον άπειρο νεαρό και τον έβαλε να παίξει στην Εθνική Ισπανίας. Γι’ αυτό θα του είμαι πάντα ευγνώμων…».
Ο Φλορεντίνο Πέρεθ θα προτιμούσε να μην δει τον Σέρχιο Ράμος να ακολουθεί τους τρεις προηγούμενους αρχηγούς της Ρεάλ, Ραούλ, Κασίγιας και Κριστιάνο Ρονάλντο, οι οποίοι έφυγαν από τη Μαδρίτη πριν κλείσουν την καριέρα τους.
Ανεξάρτητα από αυτό, η Ρεάλ είναι η ζωή του, και -με ένα τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ στη δεξιά γάμπα του- είναι αποτυπωμένη όπως άλλα σημεία αναφοράς σε tattoo πάνω του.
Αυτά που ξεχωρίζει είναι τα ονόματα των τεσσάρων γιων του, του επτά ετών Σέρχιο τζούνιορ, του έξι ετών Μάρκο, του τριών ετών Αλεχάντρο και του μόλις οκτώ μηνών Μάξιμο Αντριάνο.
Πλάι τους υπάρχει το «Paqui» για την μητέρα του και το «Rubio», για τον πατέρα του και τη σύζυγό του, Πίλαρ Ρούμπιο. Ο Ράμος παντρεύτηκε με την 43χρονη παρουσιάστρια της ισπανικής τηλεόρασης το 2019, για την οποία έχει παραδεχθεί πως θεωρούσε απρόσιτη, πριν της στείλει ένα μήνυμα στα social media για να γνωριστούν!
Στο στήθος του έχει «χαραχτεί» η ατάκα «I confess I have lived» («Ομολογώ ότι έχω ζήσει»), από την ομώνυμη βιογραφία του Χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούδα.
Και στο πάνω μέρος της πλάτης του έχει μία τρυπημένη καρδιά με την έκφραση «το λιοντάρι δεν χάνει από τη γνώμη προβάτου». Τα σημάδια στο κορμί του δείχνουν και τη θρησκευτική και την επιθετική πλευρά του.
Ο Σέρχιο Ράμος δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ η κλασική έννοια ούτε του αμυντικού ούτε της συμβατικής περσόνας…
Πηγή: Athletes’ Stories
