Του Ραφαήλ Αλαγά
Η Ιερουσαλήμ είναι κάτι παραπάνω από μια απλή πόλη για τους Ισραηλινούς. Γνωστό εδώ και χιλιάδες χρόνια, αυτός ο Άγιος Τόπος θα αποτελεί πάντοτε το κέντρο του κόσμου. Σε αυτό το κέντρο του κόσμου, οι Έλληνες είναι πάντοτε δεκτοί με αγάπη και θαυμασμό, αν και την φετινή σεζόν στον κανόνα αυτόν προστέθηκαν και οι Σέρβοι, λόγω της πορείας μιας ομάδας, που έχει εξελιχθεί σε αθλητικό καμάρι της πρωτεύουσας.
Ο Αλεξάνταρ Ντζίκιτς, ο πρώτος Ευρωπαίος που έγινε βοηθός προπονητή στο ΝΒΑ, μετά από χρόνια παραστάσεων στη Γηραιά Ήπειρο και πέρα από τον Ατλαντικό, κάλεσε στο πλευρό του στην Χάποελ Ιερουσαλήμ τον Θοδωρή Γιαννακόπουλο, έναν Έλληνα προπονητή, που σταδιακά ανήλθε στον χώρο του, κερδίζοντας έτσι τη μεγάλη του ευκαιρία.
Η επιλογή αυτή του Σέρβου τεχνικού μόνο τυχαία δεν ήταν, καθώς οι δυο τους γνωρίζονταν από παλιότερα και ήθελαν με την πρώτη αφορμή, που θα τους δινόταν, να βρεθούν πλάι ο ένας στον άλλο.
Η συνεργασία, λοιπόν, προέκυψε και ο Θοδωρής Γιαννακόπουλος θα παραδεχόταν αργότερα, ότι η καθημερινή τους επαφή μέσω των προπονήσεων και της εξωαγωνιστικής τους συναναστροφής, δημιούργησε μια σχέση, η οποία θα ενίσχυε μέσα του το θαυμασμό, που ήδη είχε για το δάσκαλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κι εκείνος αποτέλεσε τον εκλεκτό του για να γίνει ο άμεσος συνεργάτης του φέτος, κάτι που μόνο τυχαίο δεν είναι και φαίνεται από τα αποτελέσματα της ομάδας.
Ο Μεσσήνιος τεχνικός, ο οποίος γρήγορα σταμάτησε την πορεία του ως παίκτης, μετά από μια πορεία σε Απόλλωνα Καλαμάτας, Ποσειδώνα, Γκυζιακό και Βριλήσσια, ελέω τραυματισμών σε πρώτο βαθμό, είχε φανερώσει από πολύ νέος μια λατρεία για το μπάσκετ, που εκφράζει και εκτός παρκέ. Δεν είναι, δηλαδή, από αυτούς που μιλούν για άλλα, άσχετα θέματα εκτός παρκέ.
Ζει και αναπνέει για το άθλημα και αυτό τον συνέδεσε πολύ γρήγορα με τον Αλεξάνταρ Ντζίκιτς, με συνέπεια να τον διαλέξει, μετά τις θητείες του ως πρώτος προπονητής στην ομάδα Γυναικών της Καλαμάτας ’80, την ανδρική και φιλόδοξη ομάδα της Kalamata BC κι έναν Ίκαρο Νέας Σμύρνης, που κόντεψε να πετύχει μια σπουδαία υπέρβαση στη Γ’ Εθνική, για να βρεθεί βοηθός του Γιάννη Διαμαντάκου και του Νίκου Καλαμπάκου στο Αγρίνιο, αρνούμενος αυτή την προοπτική συνεργασίας κάποτε στον Φώτη Τακιανό, όταν εκείνος προπονούσε τη Δόξα Λευκάδας στην Basket League.
Όπως επισημαίνει ο ίδιος ο Θοδωρής Γιαννακόπουλος, η αρχή της σεζόν μπορεί να μην φαινόταν ενθαρρυντική, αλλά η διοίκηση επέμεινε στο πλάνο της, με όλα τα μέλη του επιτελείου και τους παίκτες να χαίρουν της επιλογής και της τυφλής εμπιστοσύνης του Αλεξάνταρ Ντζίκιτς. Με τη δουλειά να συνεχίζεται, τα αποτελέσματα ήρθαν και η πρώτη κούπα, μάλιστα, ακολούθησε γρήγορα.
Φώναξαν «Yalla», που σημαίνει «Πάμε γερά» στο Ισραήλ, υπέταξαν τη Μακάμπι στον τελικό του Κυπέλλου Ισραήλ κι έφτασαν έως τον τελικό του BCL, με την «πυραυλοκίνητη» Βόννη να στέκεται ως το μόνο «εμπόδιο».
Νωρίτερα, άλλωστε, είχαν ξεπεράσει την ΑΕΚ σε μια επεισοδιακή προημιτελική σειρά, όπου δε βοήθησε μόνο η γνώση του Γιαννακόπουλου από την ελληνική πραγματικότητα, πέραν του αγωνιστικού σκέλους, αλλά και οι εμπειρίες του κόουτς Ντζίκιτς, ο οποίος φαίνεται πως δεν χρειάστηκε… πολλές συστάσεις περί της χώρας μας από το βοηθό του.
Πολλές συστάσεις δεν χρειάζονται ούτε οι άνθρωποι του Ισραήλ. Άνθρωποι φιλικοί, που λατρεύουν το φαγητό μας, τη μουσική μας και του έκαναν πολύ εύκολο το έργο της προσαρμογής. Με τα αποτελέσματα να έχουν έρθει και την προοπτική κατάκτησης του πρωταθλήματος να είναι επίσης ανοικτή, όλοι θέλουν μαζί να συνεχίσουν και να προχωρήσουν σε μια επόμενη πίστα, στο όνειρο που τονίζει πως ζει δίπλα στον Ντζίκιτς ο Θοδωρής Γιαννακόπουλος.
Πηγή: ΕΟΚ e-magazine
