Του Βασίλη Σκουντή
Ο Θεός να τους έχει καλά…
Τον Βασίλη Σπανούλη και τον Σαρούνας Γιασικέβιτσους, εννοώ που μας χάρισαν στιγμές απείρου κάλλου στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου των φιναλίστ και προφανώς επιφυλάσσονται δια τα περαιτέρω απόψε που θα διεκδικήσουν ένα πολλώ λογιώ ιστορικό τρόπαιο…
Γιατί πολλώ λογιώ;
- Πρώτα απ’ όλα όποιος κι αν το σηκώσει στον ουρανό του Άμπου Ντάμπι, θα κάνει σεφτέ στον θρόνο ως προπονητής, απλώς υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά: ο μεν Μπίλης θα το καταφέρει στην παρθενική σεζόν του στη EuroLeague (κι αυτή κοψοχρονιά μάλιστα), ο δε Σάρας ξεροσταλιάζει με το χέρι πάνω στο πόμολο της αίθουσας του θρόνου εδώ και εννέα χρόνια!
- Δεύτερον, όποιος κι αν αναδειχθεί νικητής θα γίνει μόλις ο τέταρτος που θα το έχει καταφέρει τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής, μετά τον εξ Αρμενίας Σοβιετικό Αρμενάκ Αλατσατσιάν, τον Ισπανό Λόλο Σάινθ και τον Σέρβο Σβέτισλαβ Πέσιτς που μάλιστα βρίσκεται εδώ και θα δει να συμπληρώνεται το καρέ.
Η χαμένη Ατλαντίδα του Ομπράντοβιτς
- Τρίτον, όποιος κι αν λουστεί απόψε στα κομφετί του θριάμβου, θα προσφέρει μια κάποια ικανοποίηση στον κοινό μέντορα τους που δεν το κατάφερε, ας όψεται η παρανοϊκή ιδέα του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς να βάλει τον Βλάντε Ντίβατς να μαρκάρει (στις αλλαγές στα σκριν) τον Γουίλι Σιμς ο οποίος έκανε πάρτι σκοράροντας 18 πόντους, α λα μπρατσέτα με τον συχωρεμένο τον Κέβιν Μαγκί (31π.)
Σε εκείνον τον ημιτελικό του πρώτου Final 4 της σύγχρονης εποχής, το 1988 στη Γάνδη, η Μακάμπι Τελ Αβίβ νίκησε την Παρτίζαν Βελιγραδίου με 87-82 και ο Ζοτς έχασε τη μοναδική ευκαιρία που του παρουσιάσθηκε να παίξει στον τελικό κόντρα στην Τρέισερ Μιλάνο (η οποία έριξε στο κανναβάτσο τον Άρη) και να διεκδικήσει ή και να κατακτήσει τον τίτλο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ως παίκτης…
Ως προπονητής, ε, δεν θέλω… χαζά, από δαύτους έχει να φαν’ κι οι κότες για εννιά ζωές!
Η βουλιμία του Σπανούλη και η ωραία ατμόσφαιρα
Εννέα λάφυρα, ένα ρεκόρ που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα καταρριφθεί ποτέ, εκτός κι αν ο σεσημασμένος για τη φιλοδοξία και τη βουλιμία του, Βασίλης Σπανούλης το βάλει αμέτι μου χαμέτι!
Βεβαίως ο (τρις εστεμμένος ως παίκτης) Billy boy είναι 43 ετών, ενώ ο Ζοτς σόκαρε την πιάτσα το 1992 με την Παρτίζαν στην Κωνσταντινούπολη στην τρυφερή ηλικία των 32… Μαρτίων!
Στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου οι λεγάμενοι έδωσαν ρεσιτάλ και μού θύμισαν τα αλήστου μνήμης πινγκ πονγκ με τον (αξεπέραστο μετρ του είδους), Πίνι Γκέρσον, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τον Ετόρε Μεσίνα…
Είπαν πολλά και διάφορα, γελούσαν διαρκώς, πέταγαν ο ένας κουβέντες στον άλλον και ίσχυε στην πραγματικότητα και όχι ως αντίδραση αμηχανίας, η ατάκα που επαναλάμβανε ο Ντίνος Ηλιόπουλος στην ταινία “Ο Ατσίδας”…
“Δεν ξέρω εάν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα”!
Όταν ο Μπίλης συνάντησε τον Σάρας
Βεβαίως αυτή η ατμόσφαιρα δεν θα είναι ωραία απόψε που οι δυο τους θα σκυλιάσουν και θα λυσσάξουν για να γραπώσουν την κούπα…
To 1989 βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία “When Harry met Sally” με τον Μπίλι Κρίσταλ και τη Μεγκ Ράιαν και έπειτα από 36 χρόνια γυρίζεται το μπασκετικό remake της με τίτλο “When Billy met Saras”…
Δεν κάνω κουτσομπολιό και δεν μου αρέσει κιόλας το gossip, αλλά υπάρχει και δεύτερη βερσιόν σε αυτό το συναπάντημα, με τις συζύγους τους: την σύζυγο του Βασίλη, Ολυμπία Χοψονίδου που γεννήθηκε στο Κρασνοντάρ και μεγάλωσε στο Κοδελιό και την εκ Κερκύρας ορμώμενη συμβία του Λιθουανού προπονητή, Άννα Δούκα…
Βεβαίως σε ό,τι αφορά τα οικογενειακά τους, ο Βασίλης δεν παίζεται διότι κουλαντρίζει έξι παιδιά, ενώ ο Σάρας έμεινε στα δυο…
Με το που ανέλαβε ο Σπανούλης την τεχνική ηγεσία της Μονακό τού έπεσαν όλα μαζεμένα, ούτε παραγγελιά να έκανε αυτά τα απανωτά, σημαδιακά και μοιραία ανταμώματα…
Στο ντεμπούτο του στις 29 Νοεμβρίου τού έλαχε ο κλήρος να επιστρέψει στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Παναθηναϊκό, στο καπάκι τού έκατσε το ματς με τον Ολυμπιακό στο Μόντε Κάρλο, ακολούθησε η (αδιάφορη από πλευράς αναμνήσεων και σχέσεων) αναμέτρηση με την Άλμπα Βερολίνου και στις 12 Δεκεμβρίου βρέθηκε ενώπιος ενωπίω με τον Γιασικέβιτσους στην Πόλη, σε ένα συναπάντημα που κατέληξε στον εκκωφαντικό θρίαμβο των Μονεγάσκων με σκορ 99-69!
Το κόκκινο κασκόλ και η πράσινη αρμάδα
Οι δυο τους υπήρξαν ομόσταβλοι στον Παναθηναϊκό επί τρεις σεζόν (2007-2010), όταν ο μεν Μπίλης επέστρεψε στο ΟΑΚΑ μετά τη θητεία του στους Ρόκετς, ο δε Σάρας αποχώρησε από το Γκόλντεν Στέιτ, αψήφησε την πρόταση των Πειραιωτών –βγάζοντας μάλιστα από τον λαιμό του ένα κόκκινο κασκόλ πού του φόρεσαν στις 19 Αυγούστου του 2007 στο αεροδρόμιο-και άρπαξε το γάντι πού του πέταξε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Αμφότεροι υπήρξαν μέλη της θεωρούμενης από πολλούς ως κορυφαίας ομάδας στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, έστω κι αν εκείνης της πράσινης αρμάδας της βγήκαν η ψυχή, τα συκώτια και όλα τα ζωτικά όργανα για να καταφέρει να περπατήσει στον (βερολινέζικο) “δρόμο υπό τας φιλύρας” και να περάσει δαφνοστεφής από την Πύλη του Βρανδεμβούργου!
Ισχύει απολύτως αυτό, διότι απαγορεύθηκε πρωταθλήτρια με διαφορά τεσσάρων πόντων στα δυο θρίλερ των οποίων επέζησε στον εμφύλιο ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό (84-82) και στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (73-71), χώρια που πήγε η ψυχή του στην Κούλουρη μέχρι να λυτρωθεί μετά τα τρία άστοχα σουτ των αντιπάλων του στην εκπνοή: του Γιάννη Μπουρούση του Τζος Τσίλντρες και του Ραμούνας Σισκάουσκας!
“Το μερτικό μου απ’ τη χαρά” και η μπάζα με τις επτά κούπες
Δεν είχαν πρόβλημα οι δυο τους, ο καθένας πήρε το δικό του μερτικό στον θρίαμβο…
Στον ημιτελικό στον οποίο έπρεπε να αναπληρώσουν και το επιθετικό έλλειμμα του Δημήτρη Διαμαντίδη (μηδέν πόντοι, 0/6 σουτ), ο μεν Σπανούλης “έγραψε” 18 πόντους, τρία ριμπάουντ, δυο ασίστ και ένα κλέψιμο, ο δε Γιασικέβιτσους 18 πόντους, τρία ριμπάουντ και πέντε ασίστ, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης που σέρβιρε στον Νίκολα Πέκοβιτς για να πετύχει το νικητήριο καλάθι.
Έπειτα από 48 ώρες, στον τελικό στον οποίο ο Διαμαντίδης επανήλθε στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις του, ο Λαρισαίος γκαρντ σκόραρε 13 πόντους συμπεριλαμβανομένου του τρίποντου για τον αέρα των οκτώ πόντων (68-60) και ο Λιθουανός ομόλογος του πρόσθεσε 10 συμπεριλαμβανόμενης και της βολής με την οποία αποτυπώθηκε το 73-71 που έμελλε να είναι το τελικό σκορ.
Οι δυο τους βγάζουν σούμα επτά τρόπαια της EuroLeague, δυο repeats και ένα three-peat: ο Γιασικέβιτσους στέφθηκε πρωταθλητής το 2003 με την Μπαρτσελόνα, το 2004 και το 2005 με τη Μακάμπι και το 2009 με τον Παναθηναϊκό, ενώ ο Σπανούλης μετά το 2009 σήκωσε άλλα δυο ως αρχηγός του Ολυμπιακού, το 2012 και το 2013.
Γερή μπάζα, το δίχως άλλο!
Από το Ελληνικό στο ΝΒΑ
Ο γεννημένος το 1982 Μπίλης και ο κατά έξι χρόνια πρεσβύτερος του Σάρας (1976) βρέθηκαν για πρώτη φορά αντιμέτωποι στις 19 Αυγούστου του 2004 στο Ελληνικό όπου στο πλαίσιο του Ολυμπιακού Τουρνουά, η Λιθουανία νίκησε την Εθνική με 98-76.
Ξανασυναντήθηκαν στις 26 Δεκεμβρίου του 2006 στην Ιντιανάπολις (Πέισερς- Ρόκετς 81-76) και στις 4 Απριλίου του 2007 στο Χιούστον (Ρόκετς-Γουόριορς 99-110), αλλά τζίφος: στο πρώτο ματς ο Σπανούλης έμεινε στον πάγκο και στο άλλο δεν πάτησε καθόλου στο παρκέ ο Γιασικέβιτσους.
Μετά τα τρία κοινά πράσινα χρόνια τους ξαναβρέθηκαν αντίπαλοι στα ντέρμπι αιωνίων της σεζόν 2011-12, στα ματς του Ολυμπιακού με τη Φενέρμπαχτσε, την Μπαρτσελόνα και τη Ζάλγκιρις και πλέον, ως προπονητές, σε εκείνα της Μονακό με την τουρκική ομάδα.
Το “and one” του Παπανικολάου και το μετέωρο χέρι του Σφαιρόπουλου
Ο Σάρας αποσύρθηκε το 2014 και έπειτα από δυο σεζόν ως ασίσταντ κόουτς της Ζάλγκιρις ανέλαβε το πηδάλιο και μάλιστα μόλις στο τρίτο ματς της καριέρας του στην άκρη του πάγκου στις 22 Ιανουαρίου του 2016, έριξε στο κανναβάτσο τον Ολυμπιακό με 75-55.
Η επόμενη σκηνή του έργου ανέβηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 2016, όταν ο Ολυμπιακός άλωσε το Κάουνας με 88-75, αλλά ο Σάρας αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στον Γιάννη Σφαιρόπουλο, ενώ φανέρωσε την τσατίλα του και προς τον Βασίλη Σπανούλη.
Τι είχε συμβεί τότε;
Παρά το γεγονός ότι το ματς είχε κριθεί προ πολλού, ο Κώστας Παπανικολάου εκδήλωσε την τελευταία επίθεση που μάλιστα κατέληξε σε καλάθι και φάουλ!
“Πώς να εξηγήσω την τελευταία επίθεση τους; Ναι, πράγματι ήταν εξαιρετική. Ο προπονητής τους είπε ότι υπάρχει και δεύτερος γύρος, άρα φαίνεται ότι σούταραν επειδή μας φοβούνται. Έχουν ήδη οκτώ νίκες και ανησυχούν για το τι μπορεί να συμβεί μέχρι να ξαναπαίξουμε στον Πειραιά. Υπολογίζουν ότι θα έχουμε τις ίδιες νίκες και στα τελευταία δευτερόλεπτα θα προηγούμαστε με 12-14 πόντους, οπότε σούταραν για να έχουν πλεονέκτημα” σχολίασε ειρωνικά εκείνο το βράδυ ο Λιθουανός προπονητής, ανυπομονώντας να πάρει το αίμα του πίσω…
Ο Γιασικέβιτσους αντιμετώπισε τον Σπανούλη ως προπονητής της Ζάλγκιρις (2016-2020) και στην πρώτη σεζόν του με την Μπαρτσελόνα (2020-21), η οποία απετέλεσε το “κύκνειο άσμα” στην αγωνιστική καριέρα του νυν προπονητή της Μονακό…
Πριν από το εφετινό νταλαβέρι τους, είχαν αναμετρηθεί για τελευταία φορά ως αντίπαλοι στις 28 Ιανουαρίου του 2021 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου οι Καταλανοί επιβλήθηκαν με 76-74: εβδομήντα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη ο Σπανούλης (12π., 4.5δ., 1.6τρ., 3ρ., 2ασ.) έβαλε μπροστά τον Ολυμπιακό με 74-72, αλλά ο Νίκολα Μίροτιτς και ο Κόρι Χίγκινς απάντησαν με 4/4 βολές, ενώ στην εκπνοή αστόχησε σε σουτ δυο πόντων ο Κώστας Σλούκας.
“Μπίλη, μη μού κουνάς το χέρι, σεβάσου τη φιλία μας”
Από αυτό το αλισβερίσι τους δεν έλειψαν οι στιγμές έντασης με προεξάρχουσα εκείνη που εκτυλίχθηκε στις 18 Απριλίου του 2018 στη φυσούνα που οδηγεί από τον αγωνιστικό χώρο του ΣΕΦ στα αποδυτήρια…
Στο Game 1 της σειράς των playoffs η Ζάλγικρις νίκησε τον Ολυμπιακό με 87-78 (καθ’ οδόν προς την επικράτηση της με 3-1 και την πρόκριση στο Final 4 του Βελιγραδίου) και με το που συναντήθηκαν στη φυσούνα, άναψαν τα αίμα και χρειάσθηκε να μπει στη μέση ο Γιάννη Σφαιρόπουλος για να κατευνάσει τα πνεύματα…
“Μπίλη μην κουνάς το χέρι σου σε εμένα, σεβάσου τη φιλία μας” φωνάζει εκνευρισμένος και ο Σπανούλης αντιτείνει “εσύ μού κούνησες το χέρι”!
Το ιστορικό break της Μονακό
Αυτά τα χέρια που κουνήθηκαν τότε, απόψε θα συναντηθούν στην καθιερωμένη χειραψία μαζί με μια αγκαλιά και ύστερα ο καθένας θα τραβήξει τον δρόμο του και θα κάνει τα κουμάντα του…
Πριν από τον αποψινό τελικό και πριν από τα δυο ματς της κανονικής περιόδου (Φενέρμπαχτσε- Μονακό 69-99, Μονακό-Φενέρμπαχτσε 91-82) οι δυο ομάδες αναμετρήθηκαν σε μια συγκλονιστική, δραματική και ιστορική σειρά των playoffs της περυσινής σεζόν.
Οι δείκτες του ρολογιού σταμάτησαν στις 8 Μαΐου του 2024 στη Salle Gaston Medecin: για την ακρίβεια του πράγματος και δη του ιστορικού επιτεύγματος, τους σταμάτησε ο Νικ Καλάθης, ο οποίος πέρυσι αγωνιζόταν στη Φενέρμπατσε από την οποία εφέτος μετακόμισε στη Μονακό.
Τα… εγκλήματα του Καλάθη!
Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, η Φενέρμπαχτσε άλωσε το Μόντε Κάρλο με 80-79 και προκρίθηκε δια πυρός και σιδήρου στο Final 4 του Βερολίνου, όπου ηττήθηκε πρώτα από τον Παναθηναϊκό και ύστερα από τον Ολυμπιακό.
Φυσικός αυτουργός του… εγκλήματος που διέπραξαν οι πρωταθλητές Ευρώπης του 2017 απέναντι στους νικητές του EuroCup του 2021 υπήρξε ο Καλάθης με τα δυο τρίποντα που πέτυχε, το πρώτο στα 44 και το δεύτερο στα 19 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της παράτασης.
Εκείνη η νίκη των Τούρκων ήταν η πρώτη που σημειώθηκε από φιλοξενούμενη ομάδα σε Game 5 στα χρονικά της EuroLeague (μετά από 18 απανωτές ήττες σε ισάριθμους αγώνες), ενώ λίγη ώρα αργότερα ακολούθησε αυτή του Ολυμπιακού επί της Μπαρτσελόνα στο Palau Blaugrana!
Ο γαμπρός μας και τα ελληναριά
Απόψε (25/5, 20:00) οι δυο ομάδες δίνουν ραντεβού στον τελικό που ξεχειλίζει από ελληνικότητα…
Δεν μπόρεσαν να προκριθούν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, αλλά έχουμε πλούσιο ελληνικό υπόβαθρο που λειτουργεί σε έναν βαθμό ως παρηγορητικό υποκατάστατο!
- Εκτός από τον επί τέσσερις σεζόν παίκτη του Παναθηναϊκού και συν τοις άλλοις γαμπρό μας, Σαρούνας Γιασικέβιτσους, η Φενέρμπαχτσε μοστράρει στο δυναμικό της τον γυμναστή Κώστα Χατζηχρήστο, τον φυσικοθεραπευτή Κώστα Κοντογιάννη και επίσης τον Κεμ Μπερτς (Ολυμπιακός), τον Γουέντ Μπάλντγουιν (Ολυμπιακός), τον Ερικ ΜακΚόλουμ (Απόλλων Πατρών, Πανιώνιος) και τιον τραυματία Σκότι Γουίλμπεκιν (ΑΕΚ).
- Η Μονακό αντιπαραβάλλει το δικό της ελληνικό τσούρμο που απαρτίζουν απαρτίζουν ο Βασίλη Σπανούλης, οι συνεργάτες του Ηλίας Καντζούρης και Κώστας Χαραλαμπίδης, ο Νικ Καλάθης (Παναθηναϊκός), ο Γιώργος Παπαγιάννης (Περιστέρι, Παναθηναϊκός), ο Μάικ Τζέιμς (Κολοσσός Ρόδου, Παναθηναϊκός) και ο Άλφα Ντιαλό (Λαύριο).
ΥΓ: Όπως έλεγε (σε ένα παλιό ανέκδοτο) ο μπακαλόγατος σε μια πελάτισσα, “κυρία μου μας τελείωσε το χαρτί υγείας που μου ζητήσατε, αλλά έχουμε εξαιρετικό γυαλόχαρτο”!
Πηγή: Sport24
