Από την ίδρυσή του, ο Αιγινιακός πάντα διέθετε στο ρόστερ του πολλούς γηγενείς ποδοσφαιριστές και στις μεγάλες διακρίσεις της ιστορίας του είχε στην σύνθεσή του το μεγαλύτερο μέρος της ενδεκάδας του παίκτες από το Αιγίνιο και τη ευρύτερη περιοχή.
Στη μακρινή σεζόν 1977-78 η ομάδα του Αιγινίου συμμετείχε στο πρωτάθλημα της εθνικής ερασιτεχνικής κατηγορίας (με τέσσερις ομίλους πανελλαδικά, χωρίς την παρουσία της γ’ εθνικής κατηγορίας) και μάλιστα διέγραψε εξαιρετική πορεία τερματίζοντας στην τέταρτη ζηλευτή θέση στο βαθμολογικό πίνακα, πίσω από Μακεδονικό Σιάτιστας (ανήλθε στη β’ εθνική κατηγορία), τον ΑΟ Καρδίτσας και την Κοζάνη.
Την εποχή εκείνη ο Αιγινιακός είχε δημιουργήσει τις βάσεις της υποδομής του έστω και αν οι προϋποθέσεις ήταν στα “σπάργανα”, λειτουργώντας στην ουσία ως “προθάλαμο” του.
Αναμφίβολα ήταν κάτι πρωτοποριακό για τα χρόνια εκείνα και τα αποτελέσματα από την προσπάθεια αυτή φάνηκαν γρήγορα, αφού πολλά παιδιά αναδείχθηκαν και φόρεσαν μετέπειτα τη φανέλα του αιγινιώτικου συλλόγου.
Στα “τσικό”, όπως ήταν η επωνυμία τους συμμετείχαν “λιλιπούτειοι ” άσσοι περίπου 10-12 χρόνων από την κωμόπολη της βόρειας Πιερίας και με “δάσκαλο” στο τιμόνι των ιδρυθεισών αντίστοιχων ομάδων της
“ακαδημίας”, αν μπορούσα να τη χαρακτηρίσω έτσι, τον Μανώλη Αργυρόπουλο (Μπόμπεκ), που έδωσε πολλά από τη θέση του προπονητή και παρουσίασε σπουδαίο έργο στις μικρές ηλικίες του σωματείου, βοηθώντας τα μέγιστα στην προώθηση και ανάπτυξη παικτών στην πρώτη ομάδα και ταυτόχρονα στη διαμόρφωση σωστών χαρακτήρων χρήσιμων για την κοινωνία μας.
Οι δύο ομάδες Άρης και Ολυμπιακός αγωνίζονταν πριν από κάθε εντός έδρας αγώνα του Αιγινιακού στο πρωτάθλημα και οι μονομαχίες κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον των φιλάθλων που έσπευδαν από νωρίς στο γήπεδο, για να τους παρακολουθήσουν.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όπως συνηθίζω να λέω συχνά, γι’ αυτό το “οικοδόμημα” του Αιγινίου έχει γερά “θεμέλια” προσέχοντας, πάντοτε σαν κόρη οφθαλμού τ’ αναπτυξιακά τμήματα του, με συνέπεια να παραμένει διαχρονικά σε πρωταγωνιστική τροχιά.
Στη φωτό ο “Ολυμπιακός”, η μία από τις δύο ομάδες τσικό, που εμφανίστηκε το 1977, όρθιος πρώτος από αριστερά ο προπονητής, Μανώλης Αργυρόπουλος
