Του Νίκου Παπαδογιάννη
Αναζητώντας το σχήμα που μπορεί να κρύψει την απουσία του Γιάννη για 8-10 λεπτά σε κάθε αγώνα, ο Δημήτρης Ιτούδης «σκόνταψε», σχεδόν τυχαία, στην απάντηση του έτερου αινίγματος της φετινής προετοιμασίας.
Ο Μιχάλης Λούντζης ήρθε από τα βάθη του πάγκου και έδωσε ώθηση στην Εθνική απέναντι στους Γεωργιανούς, όχι μόνο με τα απανωτά τρίποντα που έβαλε όταν οι υπόλοιποι είχαν 3/18, αλλά και με την άμυνα και με το κουμάντο και με την αυτοσυγκέντρωσή τους.
Καλώς ή κακώς, ο παίκτης που επί 8-9 μήνες μαρκάρει στις προπονήσεις τον Σλούκα, μετράει περισσότερα ποιοτικά χιλιόμετρα στα πόδια του από έναν βασικό στο μετρίως μέτριο Eurocup, που δεν είναι καν «άσος» (Παν. Καλαϊτζάκης). Ο τρίτος υποψήφιος για τη θέση του εφεδρικού πόιντ-γκαρντ, Λευτέρης Μποχωρίδης, έμεινε εκτός αγώνα για δεύτερη σερί βραδιά, οπότε μάλλον χάνει το τρένο.
Οι υπόλοιποι ρολίστες είχαν σήμερα την ευκαιρία τους, αφού ο Γιάννης έμεινε ανενεργός, ενώ οι Νικ Καλάθης, Ιωάννης Παπαπέτρου, Δημήτρης Αγραβάνης αγωνίστηκαν μόνο στο πρώτο ημίχρονο. Ουδείς έφτασε τα 26 λεπτά συμμετοχής.
Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο και ο Λεωνίδας Κασελάκης έπεσαν ο ένας μετά τον άλλον πάνω στον Σενγκέλια και κατόρθωσαν να πειράξουν το μυαλό του, αλλά ο δεύτερος υπηρέτησε καλύτερα το αίτημα για αποστάσεις στην επίθεση και επικίνδυνο σουτ.
Ο Κωστής Γόντικας χρεώθηκε έναν ρόλο 14 λεπτών πίσω από τον βασικό πλέον Κώστα Αντετοκούνμπο και κέρδισε πόντους, αφού η απουσία του λαβωμένου Παπαγιάννη αφήνει ζωτικό χώρο και πιθανότητες δωδεκάδας. Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης έχει το σπάνιο χάρισμα να δίνει αυτό που μπορεί ακόμα και σε 2-3 λεπτά συμμετοχής, σε οικονομική συσκευασία.
Ακριβώς δύο εβδομάδες πριν το τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ, οι παίκτες που γυαλίζουν το διαβατήριό τους για το Μιλάνο είναι σαφώς περισσότεροι από μία ντουζίνα. Και ικανοί, όλοι, να προσφέρουν, ιδίως απέναντι σε μετριότητες όπως η Γεωργία. Η ομάδα του Ηλία Ζούρου έχει ικανότατη γραμμή ψηλών (ιδίως αν προστεθεί στην εξίσωση ο απών σήμερα Μπιτάτζε), αλλά δεν θα σκαρφαλώσει στο μεγαλομεσαίο ράφι αν δεν βρει 1-2 αντάξιους γκαρντ.
Ο Κώστας Σλούκας χρειάστηκε τρία ημίχρονα για να βρει ρυθμό, αλλά ένα στρογγυλό εικοσάλεπτο με γερά πατήματα ήταν αρκετό για να τον εκτοξεύσει στους 21 πόντους και να εξανεμίσει τις όποιες ανησυχίες. Το 16+7+5+2 του Τάιλερ Ντόρσεϊ, με μηδέν λάθη, υπενθύμισε ποιος είναι ο παίκτης-κλειδί αυτής της ομάδας, με ή χωρίς τον Γιάννη.
Η Εθνική επιτέθηκε ανορθόδοξα στο πρώτο ημίχρονο, αλλά οι κεφάτοι εφεδρικοί της έπαιξαν σωστό μπάσκετ αμέσως μετά την ανάπαυλα και της έδωσαν το τρίποντο (5 μαζεμένα από 4 διαφορετικούς παίκτες) που της έλειπε στο πρώτο μέρος. Όταν η Ελλάδα παίζει σωστά, κουκουλώνει τα ελαττώματά της και βγάζει στον αφρό τα ουκ ολίγα προτερήματά της.
Με τις φανέλες, βέβαια, και ορφανή από τον σούπερ σταρ της, δεν μπορεί να κερδίσει ούτε τη Γεωργία ούτε την Πολωνία. Το αυριανό crash test με τους Τούρκους, τελευταίο φιλικό για φέτος, θα μετρήσει πιο αποτελεσματικά τον σφυγμό της εν όψει Βελιγραδίου.
Θα μου επιτρέψετε να κλείσω το κείμενο με μία πένθιμη γονυκλισία, στη μνήμη του αγαπημένου φίλου Γιώργου Δημητρόπουλου, τον οποίο σήμερα επιβιβάσαμε στο «Downbound Train» που δεν έχει επιστροφή.
Ο Γιώργος ήταν μάνατζερ, αλλά …με την καλή έννοια. Ένας καλόκαρδος και αγνός άνθρωπος, τον οποίο αγαπούσαν όλοι όσοι τον γνώρισαν ή δούλεψαν μαζί του, όπως φάνηκε και με την αποψινή πάνδημη παρουσία στο τελευταίο του κατευόδιο (Παπαλουκάς, Ζήσης, Πρίντεζης, Μπουρούσης, αδελφοί Αντετοκούνμπο, Λαρεντζάκης, Αγραβάνης, Καλαμπόκης, Ζούρος κ.α.).
Για μένα προσωπικά, ο Γιώργος ήταν κάτι περισσότερο από φίλος: ένας αδελφοποιτός, blood brother, όπως λέμε στην ταξιδεμένη κοινότητα των φίλων του Bruce Springsteen. Υπήρξαμε συνοδοιπόροι στα γήπεδα, στις συναυλίες, στα ταξίδια, στα πάρτι, στις αγωνίες, στην αληθινή ζωή. Που κόπηκε μαχαίρι, τόσο απότομα και τόσο νωρίς.
Ο Γιώργος μας βασανίστηκε επί δύο χρόνια, πάλεψε γενναία με τη βοήθεια λίγων αδελφικών φίλων και των δικών του ανθρώπων, ώσπου παραδόθηκε στο μοιραίο, σε ηλικία μόλις 50 ετών. Όταν τον έφτιαξαν, έσπασαν το καλούπι. Δεν βγαίνουν συχνά άνθρωποι αυτής της ποιότητας. Και δεν υπάρχει κανενός είδους δικαιοσύνη, ή παρηγοριά, όταν φεύγουν.
Υποσχεθήκαμε στον αδελφό του, ότι στην επόμενη περιοδεία του Μπρους, το καλοκαίρι του 2023, θα μυήσουμε και τον ίδιο, ένεκα φόρου τιμής στον Γιώργο που αναχώρησε πρόωρα από αυτή τη μάταιη ζωή. Στο πάρτι που θα οργανώσουμε σύντομα στη μνήμη του είστε όλοι καλεσμένοι. Ο «στενός οικογενειακός κύκλος» του Γιώργου Δημητρόπουλου ήταν όλος ο κόσμος.
Πηγή: Gazzetta
