Του Νίκου Μπουρλάκη
Από την περίοδο 1984-1985, οι αθλητές όπως και οι φίλοι του μπάσκετ στην Ελλάδα (και στην Ευρώπη) θα βίωναν μια νέα πραγματικότητα. Αμερικανοφερμένη, είναι αλήθεια, αλλά προφανώς και δεν έχει καμία σημασία αφού το σουτ τριών πόντων θα άλλαζε αρκετά τους κανόνες του παιχνιδιού.
Με την πάροδο των ετών, το τρίποντο έγινε (εκτός από τίτλος στο πλέον ιστορικό περιοδικό του μπάσκετ) πολύ πιο ελκυστικό στους παίκτες. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 άρχισαν να εμφανίζονται αθλητές που είχαν περισσότερες προσπάθειες έξω από τη γραμμή των 6,25μ. (εκεί ήταν αρχικά η απόσταση) παρά για δίποντο.
Πλέον με τη γραμμή στα 6,75 μέτρα, το τρίποντο είναι μια κατάσταση τελείως διαφορετική απ’ εκείνη που εμφανίστηκε πριν από περίπου 40 χρόνια.
Πάμε λοιπόν να δούμε τα πράγματα από την αρχή.
Ήταν 6 Οκτωβρίου του 1984 και στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής (φανταστείτε… Ούτε στην Α1 δεν είχαμε φτάσει) στο «ιστορικό» κλειστό της Νέας Σμύρνης που πλέον δεν υπάρχει και στη θέση του αναμένεται ν’ ανεγερθεί ένα νέο και σύγχρονο γυμναστήριο.
Ο αγώνας ανάμεσα στον Πανιώνιο και τον ΠΑΟΚ έμελλε να είναι εκείνος που θα «έγραφε» το πρώτο εύστοχο τρίποντο στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος. Πρώτος, ο Κώστας Μίσσας δοκίμασε δύο φορές στη διάρκεια του αγώνα, αλλά χωρίς επιτυχία! Ο Νίκος Σταυρόπουλος (φωτό), όμως, ήταν ο πρώτος εύστοχος και μάλιστα είχε πετύχει άλλα δύο σ’ εκείνον τον αγώνα.
Παρεμπιπτόντως κάθε ιστορία όπως αυτή, έχει και τα απρόοπτά της. Από λάθος του σημειωτή, στο φύλλο αγώνα γράφτηκε ότι στο τρίποντο είχε ευστοχήσει ο… Μάνθος Κατσούλης (με το νούμερο 7) και είχε διαμορφώσει το σκορ σε 8-22!
Μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία το λάθος του σημειωτή.
Μετά τον Σταυρόπουλο, ευστόχησε (από πλευράς Πανιωνίου) ο Θόδωρος Καραμανώλης. Το τρίποντο έμπαινε κι επίσημα στη ζωή μας.
Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το πρώτο εύστοχο τρίποντο επί ελληνικού εδάφους «ανήκει» στον Γιώργο Καλαφατάκη του Ιωνικού Νικαίας. Είχε βρει στόχο έξω από τη γραμμή των 6,25 μέτρων, λίγες μέρες πριν από τον αγώνα του Πανιωνίου με τον ΠΑΟΚ, σε ευρωπαϊκό αγώνα του Ιωνικού με την Χάποελ Τελ Αβίβ (74-77).
Η ιστορία του τριπόντου, παγκοσμίως, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Για πρώτη φορά- παγκοσμίως- κανόνας τριπόντου θεσπίστηκε το 1933 σ’ αγώνα μεταξύ σχολείων στο Οχάιο. Η ιδέα ήταν του προπονητή Χέρμαν Σάικγκερ, αλλά δεν κράτησε πολύ αν και η ομάδα του στην Ιντιάνα πέτυχε 113 πόντους σ’ έναν αγώνα (σε εποχή που με το ζόρι έμπαιναν… 30).
Για πρώτη φορά το τρίποντο δοκιμάστηκε σε κολλεγιακό επίπεδο το 1945 (7/2) σε αγώνα μεταξύ του Κολούμπια και του Φόρνταμ. Ήταν μια ιδέα του Χάουαρντ Χόμπσον, προπονητή του Όρεγκον που ήταν και μέλος της Επιτροπής Κανονισμών. Κάπως έτσι, άσκησε πιέσεις για την «μπόνους βολή» που σχεδιάστηκε για να περιορίσει την αποτελεσματικότητα των πιο ψηλών παικτών και να εξαλείψει τις άμυνες ζώνης
Δύο επαγγελματικές Λίγκες στις ΗΠΑ που δεν… έζησαν πολύ, η ABL και η EPBL καθιέρωσαν το σουτ τριών πόντων. Η πρώτη Λίγκα το 1961 και η δεύτερη το 1963.
Τη δεκαετία του ’70, το ΑΒΑ καθιέρωσε το τρίποντο ως… προϊόν ανταγωνισμού απέναντι στο ΝΒΑ το οποίο ακολούθησε τη σεζόν 1979-1980 όταν πλέον είχε απορροφήσει το ΑΒΑ. Στις 12 Οκτωβρίου 1979 ο Κρις Φορντ έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που ευστόχησε σε τρίποντο.
Η εξέλιξη είναι τρομερή: Από 0,8/2,8 τρίποντα κατά μέσο όρο ανά αγώνα τη σεζόν 1979-1980 περίπου 45 χρόνια μετά οι αριθμοί έχουν διαφοροποιηθεί σε 12,4/35,2 αντίστοιχα!
Το 1984 εντάχθηκε και στηνFIBA ενώ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 1988, στη Σεούλ.
Στο ΝΒΑ η απόσταση είναι στα 7,24 μέτρα ενώ σε FIBA – NCAA – WNBA στα 6,75 μέτρα αντίστοιχα. Στα σχολικά πρωταθλήματα στις ΗΠΑ είναι στα 6,02 μέτρα.
Πηγή: ΕΟΚ e-magazine
