Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Όποιος δουλεύει για να βάζει γκολ, όχι όποιος δουλεύει για να μη αφήνει τον άλλο να βάλει γκολ, αυτός είναι ο καλός της ιστορίας. Ο καλός, στο τέλος νικά. Παίξε, βάλε, διασκέδασε τον κόσμο, κι άσε τους άλλους να κυνηγούν σκιές. Ετσι κι αλλιώς, άμα δουλεύεις για να τα βάζεις, αυτομάτως δεν αφήνεις τον άλλο να βάλει. Η Μάντσεστερ Σίτι έχει τρέχουσα διαφορά τερμάτων στην Πρέμιερσιπ, +68. Η αμέσως επόμενη ομάδα σ’ αυτό, η Λίβερπουλ, είναι στο +43.
Πέρυσι, η Σίτι τερμάτισε με -15 πόντους από την πρωταθλήτρια Τσέλσι. Δεν τερμάτισε, καν, δεύτερη. Τερμάτισε τρίτη. Δεύτερη ήταν η Τότεναμ. Εφέτος, αυτή τη στιγμή η Σίτι απέχει +16 από τη δεύτερη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το σύνδρομο της «δεύτερης χρονιάς» Γουαρδιόλα. Ένα ωφέλιμο σύνδρομο. Πρώτα μαθαίνεις, μετά κερδίζεις. Προτού μάθεις, είναι πιθανό να την πατήσεις. Αφού μάθεις, ιδίως εάν είσαι ο Πεπ, είναι απίθανο να την ξαναπατήσεις.
Ξοδεύει, προφανώς. Φυσικά ξοδεύει! Στην Αγγλία, όλοι ξοδεύουν. Το θέμα, η διαφορά, είναι πού/τι ο καθένας ξοδεύει. Την πρώτη χρονιά Πεπ, η Σίτι έβαλε 80 γκολ (με +41 διαφορά) σε 38 αγώνες. Τώρα, οι αριθμοί είναι 93 γκολ με +68 σε 33 αγώνες, μόνο σε ένα παιγνίδι δεν σκόραραν (Κρίσταλ Πάλας), κι η καταμέτρηση συνεχίζεται για άλλες πέντε εβδομάδες. Τα γκολ θα ξεπεράσουν την κατοστάρα. Την κατοστάρα, ήδη την έσπασε η Παρί Σεν-Ζερμέν. Αλλά 93 γκολ/33 ματς στην Αγγλία είναι…πιο πολλά από 103 γκολ/33 ματς στη Γαλλία.
Πώς το έκανε, από τα 80 γκολ στα αναμενόμενα +100, ο Πεπ; Εδώ είναι η πεμπτουσία. Αγόρασε ονόματα και φανέλλες; Λουκάκου; Αλέξις Σάντσες; Ζλάταν; Νεϊμάρ; Ομπαμεγιάνγκ; Λεβαντόβσκι; Όχι. Ο Πεπ επιτέθηκε στο πρόβλημα και εκτίναξε τα νούμερα προς τη στρατόσφαιρα, αγοράζοντας τερματοφύλακα και ακραίους μπακ…σε τιμές σέντερ-φορ, ή περίπου! Τύπους που δεν θα σκίσουν, σε πωλήσεις στη μπουτίκ. Ο Ουόκερ. ‘Η ο Εντερσον. Θα παίξουν όμως, στον δικό του τρόπο.
Στον Εντερσον, ο Γουαρδιόλα βρήκε τον τερματοφύλακα/πλέι-μέικερ που με πρεμούρα έψαχνε όταν καθάρισε τον λαοφιλή Χαρτ και προσέλαβε από τη Μπαρσελόνα τον Μπράβο. Ο Μπράβο, στις ιδιαιτερότητες της Πρέμιερ Λιγκ που ο Γουαρδιόλα δεν είχε βιώσει και δεν κατείχε, ήταν ο τζίφος του. Κανένα πρόβλημα! Αφού βίωσε και διδάχθηκε, ο Εντερσον έμελλε να γίνει ο άνθρωπός του. Ενας σπάνιος γκολκίπερ. Σε ηρεμία. Σε ταχύτητα απόφασης. Σε ακρίβεια και σε τεχνική, στο μοίρασμα της μπάλας. Σε ευρυγώνια όραση.
Κι ύστερα, οι μπακ. Τους άλλαξε όλους, και τους τέσσερις, τους δύο δεξιούς και τους δύο αριστερούς, σε μια νύχτα μέσα. Όχι γιατί ήταν, απαραιτήτως, κακοί παίκτες. Τους άλλαξε επειδή έψαξε την ενέργεια και την αθλητικότητα, αν θέλετε και τις ηλικίες, που θα υποστήριζαν τον δικό του τρόπο. Ο Ουόκερ έχει, κιόλας, γράψει έξι ασίστ. Κατά κει ή κάπου εκεί θα ήταν σήμερα και τα στατιστικά του Μεντί, εάν δεν τραυματιζόταν τον Σεπτέμβριο.
Εφέτος η Σίτι αύξησε τη μέση κατοχή, από το περσινό 65% σε +70%. Κι έχει βρει ακριβώς το ένα τρίτο των γκολ της, τα 31 στα 93, από μπάλες που κερδήθηκαν/ανακτήθηκαν στο μισό του αντιπάλου. Περισσότερο απ’ το να ψωνίζει τους καλύτερους, ο Πεπ κάνει τους ποδοσφαιριστές του καλύτερους. Τους νέους, κυρίως. Καλύτερους, στην κατανόηση του παιγνιδιού και στη διαχείριση των καταστάσεων. Ο Ντε Μπράουνε και ο Σίλβα είναι οι πυλώνες του. Αλλ’ ο Στέρλινγκ κι ο Σανέ είναι τα αριστουργήματά του.
Πηγή: Sport DNA
