Του Βασίλη Σαμπράκου
Δύο μήνες πίσω, τέτοια μέρα, ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ αναλάμβανε τον Ολυμπιακό. Αν σε εκείνη τη δεδομένη στιγμή εμφανιζόταν κάποιος μπροστά στους φίλους του Ολυμπιακού για να “τάξει” ότι δύο μήνες μετά η ομάδα τους θα βρίσκεται μπροστά στην ρεβάνς της προημιτελικής φάσης του Conference League με αποστολή να υπερασπιστεί μια νίκη επί μιας μεγάλης τουρκικής ομάδας και ότι απέχει 4 βαθμούς από την πρώτη θέση της Superleague, στην συντριπτική πλειονότητά τους οι φίλοι του Ολυμπιακού θα έλεγαν “ευχαριστώ” και θα “αγόραζαν” αυτό το τάμα. Με άλλα λόγια δεν χρειάζεται τεκμηρίωση ο ισχυρισμός ότι τα αποτελέσματα δείχνουν “επιτυχία”. Άλλωστε σε αυτή την υπόθεση έχει απαντήσει εδώ και εβδομάδες η διοίκηση του Ολυμπιακού που έσπευσε να επεκτείνει το συμβόλαιο συνεργασίας με τον Ισπανό προπονητή.
Δεν είναι όμως τα αποτελέσματα που εντυπωσιάζουν τον παρατηρητή. Είναι η εικόνα, δηλαδή η απόδοση.
Σε συνέχεια των προηγούμενων, το βράδυ της Πέμπτης ο Μεντιλίμπαρ εμφάνισε μια ομάδα που εκπαιδεύει εδώ και 2 μήνες, η οποία ήξερε πώς να παίξει με “άλλο τρόπο”. Και δεν είναι μόνο ότι ήξερε – είναι και ότι η ομάδα ήταν πεπεισμένη ότι ακολουθώντας το αγωνιστικό σχέδιο του προπονητή μπορεί να τα καταφέρει απέναντι σε έναν ποιοτικό αντίπαλο, ο οποίος μάλιστα βρίσκεται σε πιο προχωρημένη φάση δεδομένου ότι δουλεύει για μεγαλύτερο διάστημα με τον ίδιο προπονητή.
Απέναντι στην Φενέρμπαχτσε ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε με τον “συνήθη” τρόπο του Μεντιλίμπαρ. Αυτό το 39,46% ποσοστό κατοχής της μπάλας είναι το μικρότερο που έχει κάνει στο Καραϊσκάκη. Με τον Μεντιλίμπαρ δεν είχε το μεγαλύτερο ποσοστό κατοχής μόνο σε δύο παιχνίδια – στον εκτός έδρας αγώνα με την Φερεντσβάρος και απέναντι στην ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Και στους δύο αυτούς αγώνες όμως είχε υψηλότερο ποσοστό, διότι σε κανέναν άλλο αγώνα δεν είχε παίξει με τον τρόπο της περασμένης Πέμπτης – με τις άμεσες επιθέσεις που γεννούσαν οι 16 μακρινές μεταβιβάσεις του τερματοφύλακά του, που είναι παραπάνω από διπλάσιες συγκριτικά με τον μέσο όρο του τερματοφύλακα στα παιχνίδια του Ολυμπιακού.
Ο Μεντιλίμπαρ σχεδίασε ένα “διαφορετικό” παιχνίδι και οι ποδοσφαιριστές του το εξέφρασαν όλο αυτό στο γήπεδο με έναν τρόπο εντυπωσιακά αποτελεσματικό για 60’ αγωνιστικά λεπτά. Η ιδέα του για να επιτεθεί περνούσε μέσα από την επιθετική άμυνα των ποδοσφαιριστών του ψηλά στο τερέν. Και αυτοί το απέδωσαν αυτό το σχέδιο με τρόπο εντυπωσιακό για μια ώρα παιχνιδιού.
Ναι, προφανώς ναι, αυτό δεν στάθηκε αρκετό για να δώσει μια νίκη με μεγάλη διαφορά γκολ επί της Φενέρμπαχτσε. Και ναι, πιθανόν αν ο προπονητής είχε κάνει νωρίτερα αλλαγές η απόδοση να είχε συντηρηθεί πιο κοντά στην ένταση που είχε ο Ολυμπιακός μέχρι το 60’ο λεπτό. Όμως πόσα μπορεί ρεαλιστικά να ζητεί κάποιος από έναν προπονητή σε 60 ήμερες;
Καταλαβαίνω την απογοήτευση των φίλων του Ολυμπιακού, η οποία πηγάζει κυρίως από το γεγονός ότι το σημείο καμπής στο ματς μοιάζει το πέναλτι που “έδωσε” αναίτια ο Ολυμπιακός στην Φενέρμπαχτσε. Μια ομάδα με την ποιότητα που έχει μεσοεπιθετική η Φενέρ όμως έμοιαζε νομοτελειακό να βρει γκολ στο Καραϊσκάκη. Και στο τέλος της ημέρας το σχέδιο που είχε ο Μεντιλίμπαρ αποτελεί την πυξίδα του Ισπανού προπονητή ενόψει της ρεβάνς. Όσο κι αν πρόλαβε να τον “διαβάσει” η Φενέρ, ο Ολυμπιακός μπορεί να εκτελέσει καλύτερα το ίδιο σχέδιο στην δεύτερη φορά. Και αυτό είναι πιθανό να αποδειχθεί αρκετό. Διότι μπορεί η Φενέρμπαχτσε να έχει διπλάσιο μπάτζετ, αλλά στον πάγκο υπολείπεται. Δηλαδή “χάνει” στη θέση του προπονητή.
Πηγή: Gazzetta
