Του Βασίλη Σαμπράκου
Στο τελευταίο του παιχνίδι, αυτό απέναντι στον Παναιτωλικό, ο ΠΑΟΚ ήταν πολύ κοντά στον μέσο όρο της απόδοσής του στο πρωτάθλημα. Περισσότερο εύστοχος από τον μέσο όρο του, δεδομένου ότι βρήκε εστία στο 63.6% των σουτ που επιχείρησε (τα 7 στα 11), και πολύ περισσότερο αποτελεσματικός συγκριτικά με την ρουτίνα του, δεδομένου ότι πέτυχε 5 γκολ ενώ ο μέσος όρος του δεν ξεπερνά το 1.5 γκολ ανά ματς (πηγή: Wyscout). Κάπως έτσι εξηγείται το γεγονός ότι ενώ κράτησε την μπάλα περίπου όσο συνήθως, και εκδήλωσε περίπου τον ίδιο αριθμό επικίνδυνων επιθέσεων με αυτόν που έχει κατά μέσο όρο σε ένα παιχνίδι τούτη τη φορά κατάφερε να φτάσει σε νίκη με μεγάλο σκορ. Με άλλα λόγια το ματς με τον Παναιτωλικό είναι μια προβολή αυτού που θα του συνέβαινε αν είχε λύσει το πρόβλημα στην εκτέλεση, δηλαδή αν είχε από την αρχή της σεζόν, ή τουλάχιστον από την ώρα που τον ανέλαβε ο Πάμπλο Γκαρσία έναν αποτελεσματικό εκτελεστή.
Στην μεταγραφική περίοδο ο ΠΑΟΚ φρόντισε και μάλιστα νωρίς να καλύψει αυτό το έλλειμμα. Και η πρώτη εντύπωση που σχηματίσαμε για τον Μίκαελ Κρμέντσικ, μέσα από τις 6 συμμετοχές που του έδωσε ο Γκαρσία μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα δημιουργεί βάσιμη προσδοκία ότι ο Τσέχος φορ μπορεί να καλύψει αυτή την αδυναμία και να βοηθήσει τον ΠΑΟΚ να βρει πιο εύκολα γκολ. Σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο όμως ο ΠΑΟΚ δεν πήρε μόνο τον Κρμέντσικ. Απέκτησε ακόμη τέσσερις ξένους ποδοσφαιριστές, με συνέπεια να αφήσει λιγότερο χώρο για τους νεαρούς Έλληνες που έχει στο ρόστερ του.
Τα 20 παιχνίδια που συμπλήρωσε στον πάγκο ο Πάμπλο Γκαρσία είναι δείγμα αρκετό για να αρχίσει κανείς να αντιλαμβάνεται όχι μόνο τις ιδέες που έχει ο Ουρουγουανός σχετικά με την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας του αλλά και την ικανότητά του να εκπαιδεύσει μια ομάδα προκειμένου αυτή να βγάζει τις ιδέες του στο τερέν. Δεν μας έχει αφήσει πολλές απορίες ο τρόπος του Γκαρσία. Σε τακτικό επίπεδο, περιμένουμε να διαπιστώσουμε αν τα χαρακτηριστικά των νεοαποκτηθέντων θα τον βοηθήσουν να παρουσιάζει μια ομάδα με μεγαλύτερη ισορροπία, δηλαδή να δούμε αν θα λύσει το πρόβλημα που παρουσιάζει ο ΠΑΟΚ στην φάση της άμυνας. Και στο επίπεδο της ψυχοπνευματικής προετοιμασίας και της διαχείρισης των συναισθημάτων κατά τους αγώνες, περιμένουμε να διαπιστώσουμε αν μπορεί ή όχι να παρουσιάζει μια ομάδα που θα κρατά τη συγκέντρωσή της και θα περιορίσει τα ατομικά και ομαδικά λάθη. Υπάρχουν κι άλλες απορίες, σχετικές με την διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και την ηγεσία του, δηλαδή σχετικά με το αν θα καταφέρνει να εμπνέει και να παρακινεί, αλλά και σχετικά με το πώς θα ανταποκρίνεται στις προκλήσεις και τις δοκιμασίες για να εμφανίζει μια ανθεκτική ομάδα. Αλλά αυτές είναι ερωτήσεις του μέλλοντος, δεδομένου ότι δεν σχημάτισε εκείνος την ομάδα που έχει στα χέρια του.
Θεωρητικά, αυτοί που αποφάσισαν να δώσουν αυτή την ευκαιρία στον Γκαρσία ήξεραν τι να περιμένουν, δεδομένου ότι ο Ουρουγουανός είχε πίσω του περίπου μια 4ετία ως προπονητής της δεύτερης ομάδας. Θεωρητικά λοιπόν, μέχρι σήμερα αυτοί έχουν έρθει σε θέση να ξέρουν αν τους “βγαίνει” η επιλογή και αν έχει ή όχι νόημα να επιμείνουν και να την στηρίξουν.
Όλοι εμείς, που δεν μετέχουμε στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων στον ΠΑΟΚ και στην χάραξη της στρατηγικής, έχουμε μείνει με δύο βασικές απορίες, που δεν έχουν ακόμη λυθεί. Η πρώτη είναι σχετική με τους στόχους που τέθηκαν στον Πάμπλο Γκαρσία τον περασμένο Οκτώβριο, όταν του δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Και η δεύτερη είναι σχετική με το πόσο τοις εκατό Γκαρσία είναι ο Πάμπλο Γκαρσία ως προπονητής του ΠΑΟΚ. Με άλλα λόγια, πόσες επιλογές είναι δικές του και πόσες είναι πολύ επηρεασμένες από το περιβάλλον.
Στο κομμάτι των στόχων, από τους οποίους θα κριθεί, νομίζω ότι δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση και τεκμηρίωση ο ισχυρισμός ότι η φετινή είναι μια χρυσή ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ προκειμένου να μην αφήσει στη μέση αυτό που ο Γκαρσία επιχειρούσε παρουσιάζοντας αρκετούς νεαρούς ποδοσφαιριστές και δίνοντάς τους στήριξη και χρόνο συμμετοχής. Αν δεν το κάνει τώρα, που δεν έχει καμία πρακτική αξία η δεύτερη θέση και δεν κυνηγάει την πρώτη ο ΠΑΟΚ δεν πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ με αυτή τη στρατηγική. Αν δεν επιμείνει τώρα, που έχει την άνεση και έχει και αρκετούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, δεν θα επιμείνει ποτέ. Κι αν τώρα που μπορεί αποκτά ποδοσφαιριστές της 30+ ηλικίας ή “επενδύει” σε δανεικούς ποδοσφαιριστές, μοιάζει σαν να πηγαίνει να βάλει τα χέρια του για να βγάλει τα μάτια του. Λύρατζης, Μιχαηλίδης, Βρακάς, Τσιγγάρας, Τζόλης, Κούτσιας. Πόσοι είναι βασικοί; Και πόσοι θα είναι στη λήξη της σεζόν; Αυτές οι απαντήσεις θα έπρεπε να είναι στα SOS των εξετάσεων που δίνει σήμερα ο Πάμπλο Γκαρσία.
Στο κομμάτι της ελευθερίας του Γκαρσία να αποφασίζει, όσα ακούω μου δημιουργούν την αίσθηση ότι το περιβάλλον δεν ενθαρρύνει τον Ουρουγουανό να πάει “από τον δρόμο του” και να λειτουργήσει μόνο με τις ιδέες του, αλλά τον βάζει στη διαδικασία να κάνει δεύτερες σκέψεις κατά την λήψη των αποφάσεων. “Δεν έχει νόημα να βάζεις προπονητή τον Γκαρσία αν δεν τον αφήσεις να είναι Γκαρσία”, άκουσα από κάποιον που γνωρίζει πολύ καλά και τον ΠΑΟΚ και τον Γκαρσία. Δίχως να ξέρω το ίδιο καλά, από μακριά, συμφωνώ. Διότι αυτό ισχύει γενικά για τους προπονητές και τις ομάδες. Αν τους προσλαμβάνεις με όραμα να τους ευνουχίσεις προκειμένου να τους φέρεις στα μέτρα σου, έχεις κάνει λάθος πρόσληψη και είναι ζήτημα χρόνου να αποδειχθεί και να πληρώσεις ακριβά το κόστος μιας λανθασμένης επιλογής.
Το σημείωνα και χθες με λιγότερα λόγια: ο ΠΑΟΚ που άλλαξε status, και έχει μπει σε μια περίοδο λειτουργίας με μειωμένο κόστος συγκριτικά με το παρελθόν του, θα έπρεπε να έχει αλλάξει, σε διοικητικό επίπεδο, νοοτροπία. Δεν γίνεται, είναι αφύσικο να κάνει ίδια ζωή με μικρότερο κόστος. Και δεν γίνεται να μη καταλαβαίνει ότι σε ένα πρωτάθλημα που δίνει μόνο στον πρωταθλητή την ευκαιρία να διεκδικήσει την παρουσία στο Champions League προοπτική επιτυχίας είναι μόνο αυτή που περνάει μέσα από την ανάδειξη προπονητή και ποδοσφαιριστών. Προπονητή με στοιχεία για να του “βγει” και να είναι καλύτερος από αυτό που υπόσχεται το κόστος της αμοιβής του, βρήκε. Ποδοσφαιριστές με στοιχεία για να “βγουν” και να μεγαλώσουν την υπεραξία τους την ίδια ώρα που θα μεγαλώνουν και την δυναμική της ομάδας, βρίσκει. Έχει αρκετούς στο ρόστερ του. Συνεπώς σήμερα η νοοτροπία του θα έπρεπε να είναι προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα: πλήρης στήριξη και συνθήκες απελευθέρωσης της δημιουργικότητας του προπονητή, και επιμονή στην επιλογή της προώθησης νεαρών ποδοσφαιριστών. Αυτά ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να τα έχει επικοινωνήσει στον κόσμο του, προκειμένου οι φίλοι του να έχουν επίγνωση και να παρακολουθούν με διαμορφωμένη συνείδηση. Αν ήταν έτσι, δεν θα γκρίνιαζαν για τον Γκαρσία στην πρώτη ήττα, ούτε θα πίεζαν για λαμπερές μεταγραφές, ούτε θα ζούσαν με την απαίτηση να περάσει ο ΠΑΟΚ τον Ολυμπιακό στη σεζόν. Ένας ΠΑΟΚ που θα ήξερε καλά τι θέλει και πώς να το πετύχει, θα ήταν ένας ΠΑΟΚ που θα γέμιζε και θα έπειθε τον κόσμο του να ακολουθήσει. Το “επιχειρηματικό όραμα” του ΠΑΟΚ θα έπρεπε να είναι ο δρόμος για να φτάσει στην ημέρα που η απόδοσή του δεν θα εξαρτάται από το ύψος της χασούρας που θα πρέπει να καλύπτει ο Ιβάν Σαββίδης.
Πηγή: Gazzetta
