Η Μίλαν του Αρίγκο Σάκι και των τριών Ολλανδών (Μάρκο Φαν Μπάστεν, Ρούουν Γκούλιτ και Φρανκ Ράικαρντ) έμεινε στην ιστορία, όχι μόνο για τους τίτλους που κατέκτησε, αλλά κυρίως για το ποδόσφαιρο που έπαιξε.
Η απόλυτη έκφραση του μεγαλείου των Ροσονέρι αποτυπώθηκε στις 19 Απριλίου του 1989 στο «Τζουσέπε Μεάτσα» του Μιλάνο, όπου η Μίλαν υποδέχθηκε την Ρεάλ Μαδρίτης των Εμίλιο Μπουτραγένιο και Μίτσελ, στην ρεβάνς των ημιτελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Το 1-1 του πρώτου αγώνα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», το οποίο διαμορφώθηκε από τα γκολ των Ούγκο Σάντσες (41′) και Μάρκο Φαν Μπάστεν (77′), έδινε ένα μικρό, αλλά σημαντικό προβάδισμα στην Μίλαν.
Οι γηπεδούχοι έψαχναν την πρώτη τους παρουσία ύστερα από είκοσι χρόνια σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, στον οποίο οι φιλοξενούμενοι είχαν φτάσει τελευταία φορά το 1981, όταν και έχασαν από την Λίβερπουλ.
Η Βασίλισσα χρειάστηκε να περιμένει αλλά εννέα χρόνια για να φτάσει στον τελικό (και να κατακτήσει το έβδομο τρόπαιο, από τα 13 που έχει πλέον), αφού εκείνο το βράδυ βίωσε τον μεγαλύτερο εφιάλτη της ιστορίας της στην «δική της» διοργάνωση.
Απολαυστικά αποτελεσματική, η Μίλαν διέλυσε την Ρεαλ (5-0), προκρίθηκε πανηγυρικά στον τελικό, όπου σήκωσε την κούπα με χαρακτηριστική άνεση (4-0 την Στεάουα Βουκουρεστίου), βάζοντας παράλληλα τέλος στην εποχή της πεντάδας του Γύπα.
Ο Κάρλο Αντσελότι, επέκταση του Σάκι στο γήπεδο, όπως και ο Φράνκο Μπαρέζι, άνοιξε το σκορ στο πάρτι των Μιλανέζων, με Ράικαρντ, Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν και Ντοναντόνι να τον ακολουθούν.
Μίλαν – Ρεάλ Μαδρίτης 5-0
(18′ Αντσελότι, 25′ Ράικαρντ, 45′ Γκούλιτ, 49′ Φαν Μπάστεν, 60′ Ντοναντόνι)
Μίλαν (Αρίγκο Σάκι): Τζ. Γκάλι – Τασότι, Κοστακούρτα, Μπαρέζι, Μαλντίνι – Κολόμπο (46′ Φ. Γκάλι), Ράικαρντ, Αντσελότι, Ντοναντόνι – Γκούλιτ (56′ Βίρντις), Φαν Μπάστεν.
Ρεάλ Μαδρίτης (Λέο Μπενάκερ): Μπούγιο – Τσέντο, Σαντσίς, Γκαγιέγκο, Γκορδίγιο – Μίτσελ, Σούστερ, Μαρτίν Βάθκεθ, Πάκο Γιορέντε – Μπουτραγένιο, Ούγκο Σάντσες.
Διαιτητής: Αλέξις Πονέ (Βέλγιο)
