Συμμετέχει σε μια βιομηχανία, εθισμένη στο προφίλ του ιδιοκτήτη που κάθε μέρα εκτίθεται στη δημοσιότητα. Σήμερα ο πρόεδρος είπε αυτό, χθες (ο πρόεδρος, φυσικά) έκανε εκείνο, προχθές (εννοείται, ο πρόεδρος) έδειξε το άλλο. Ενα αφεντικό, παντού και πάντοτε. Στο γήπεδο, στα αποδυτήρια, στις συνεντεύξεις, σε event, εδώ, εκεί, παραδίπλα. Το “μοναδικό φαινόμενο” αυτής της βιομηχανίας, έχει επτά χρόνια να αποπέμψει προπονητή (Στανόεβιτς) και έξι χρόνια να ασχοληθεί με διαιτητή (Κομίνης).
Ο ιδιοκτήτης της Μάντσεστερ Σίτι από το Αμπου Ντάμπι, πήρε την ομάδα πριν δεκαέξι χρόνια και στο γήπεδο πήγε να τη δει όλα αυτά τα χρόνια…δύο φορές, η δεύτερη πέρυσι στην Πόλη σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Ναι, αλλά στην Ελλάδα αυτό “δεν λειτουργεί έτσι”. Ενόσω “δεν λειτουργεί” ο ΠΑΟΚ κατέκτησε, όχι ένα πρωτάθλημα, το πρωτάθλημα που καθένας ονειρεύεται η ομάδα του να κατακτήσει.
Αόρατος στο φαίνεσθαι, ανήκουστος στο ομιλείν, θορυβώδης στο πράττειν. Ο Ιβάν Σαββίδης για τους δικούς του σεβαστούς λόγους, δεν είναι εδώ. Κι όμως, είναι τόσο πολύ εδώ. Πώς; Να, μια πρόχειρη περίληψη. Μια απόπειρα αποτίμησης.
* Ο Σαββίδης, μη πω ανέδειξε, τουλάχιστον επανέφερε και υπενθύμισε εμφατικά την ταύτιση του συλλόγου με τη ρίζα. Το γιατί υπάρχει ΠΑΟΚ, εδώ και “εκατό παρά δύο” χρόνια. Οτι ο ΠΑΟΚ πήρε το πρωτάθλημα την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αυτό είναι μία απίθανη σημειολογική (και τόσο ενισχυτική του υψηλού σκοπού) σύμπτωση.
* Ο Σαββίδης, δεν λέω ότι το πέτυχε μονάχος, είχε πρωταγωνιστική συμμετοχή στο να παίζεται στη χώρα “το ποδόσφαιρο όπως θα έπρεπε να είναι”. Και να φτάνουμε, σε μια πρωτοφανή κορύφωση του επιτεύγματος, το πρωτάθλημα να διακυβεύεται…ως την κεφαλιά του Ανσαριφάρντ στο 90’+.
* Ο Σαββίδης μετέτρεψε τον ΠΑΟΚ, σε δύναμη διείσδυσης (πέρα από τα παραδοσιακά δικά του προπύργια) στα ευρύτερα κομμάτια του πληθυσμού. Του ελληνισμού, ανεξαρτήτως ρίζας. Καταγωγής. Σε όσους απλώς, γουστάρουν ΠΑΟΚ. Το καταγράφουν και το επιβεβαιώνουν πέραν πάσης αμφιβολίας ή ενδεχόμενου στατιστικού λάθους, όλες οι σοβαρές έρευνες. Εμείς στην Αθήνα το καταλαβαίνουμε αυτό στην καθημερινότητα, και το συνειδητοποιούμε πιο εύκολα, από τους κατοίκους της Βόρειας Ελλάδας. Πόσοι ΠΑΟΚτσήδες ξεφυτρώνουν και δίνουν στίγμα, στην κάθε γωνιά του κάθε δρόμου.
* Ο Σαββίδης παρέλαβε ένα “κίνημα διαμαρτυρίας του 3%” που κάτι κατάφερνε στη χάση (…καμιά φορά και στη φέξη) και, αντιλαμβανόμενος τη δυναμική, γρήγορα το μετεξέλιξε και το απογείωσε σε σταθερό πόλο της κεντρικής σκηνής. Δεν είναι ανεξήγητο, καθόλου, ίσα-ίσα, ότι αυτός ο σταθερός πόλος έφερε στην κεντρική σκηνή τους Invincibles το 2019. Και τώρα, αυτός πάλι, τους Incredibles.
Αληθινοί πέρα ως πέρα, Απίστευτοι. Οι επίγονοι των Αήττητων. Το 2019 “ερχόταν”. Ηταν προδιαγεγραμμένο, άλλο αν έγινε ανεπανάληπτο λόγω των -2 βαθμών στην εκκίνηση και του 26-4-0 στην πορεία. Και μοναδικός πραγματικός αντίπαλος πέντε χρόνια πίσω, να θυμίσουμε, ήταν ο Ολυμπιακός της πρώτης σεζόν με τον Πέντρο Μαρτίνς. Κανείς άλλος. Το 2024, δεν προϋπήρχε η παραμικρή εμφανής προδιαγραφή ότι ερχόταν.
Πριν δέκα μήνες, μεταξύ τους οι ΠΑΟΚτσήδες αυτοσαρκάζονταν “η μεταγραφή μας είναι ο Κανίς”. Ο Χισάμ Κανίς, από τον Πανσερραϊκό. Αλλ’ αυτοί εννοούσαν το όνομα, εξελληνισμένο. Ο Κανείς. Το πρώτο γκολ της περιόδου, στο πρώτο φιλικό της θερινής προετοιμασίας, το έβαλε ο Γκορντεζιάνι. Σέντερ-μπακ έπαιζε, ο Παναγιώτου. Και κεντρικός χαφ, ο Γιαξής.
Δέκα μήνες μετά, εφέτος με όλο τον ανταγωνισμό (και Ολυμπιακό, και Παναθηναϊκό, και ΑΕΚ βέβαια) τρελά ενεργό, ό,τι ξεκίνησε με τον Γκορντεζιάνι, τον Παναγιώτου, τον Γιαξή (…και τον Κανίς ή Κανένα), τερμάτισε με αυτό το παρανοϊκό “τέσσερα στα τέσσερα” στα ντέρμπι. Ο ΠΑΟΚ έγραψε 25 νίκες, 87 γκολ, +53 διαφορά τερμάτων. Με παράλληλη Ευρώπη, έκανε +13 (πόντους) από τον περσινό εαυτό του που δεν είχε Ευρώπη. Οταν η ΑΕΚ έκανε -5, ο Ολυμπιακός +1, ο Παναθηναϊκός -6, ο Αρης +4.
Το 3% σε μια παραπλήσια συγκυρία το 2010, πήγε να παίξει στου Χαριλάου. Ο Ηλίας Σπάθας έβγαλε προμελετημένη κίτρινη κάρτα στον Πάβλο Γαρσία, στο πρώτο λεπτό. Ο ΠΑΟΚ “το ‘χασε” μονομιάς, ο Κάμπορα έβαλε δύο γκολ που θα μπορούσαν να είναι χατ-τρικ αν μπροστά στον Χαλκιά δεν ξόδευε ένα πέναλτι, δύο-μηδέν ο Αρης, ο ΠΑΟΚ έκλεισε το ντέρμπι με εννέα παίκτες. Και έκλαιγε. Ο σταθερός πόλος το 2024, σε ίδιο Χαριλάου, ξεκίνησε με τη φρικαλέα κίτρινη στον Μιχαηλίδη που αργότερα έγινε κόκκινη. Ο ΠΑΟΚ πήρε το παιγνίδι, και το τρόπαιο.
Λέγεται, αλλαγή status. Προ Σαββίδη, μετά Σαββίδη.
Πηγή: Sdna
