Του Θάνου Σαρρή
Έχει αποδειχθεί πάρα πολλές φορές ότι συχνά, σημαντικότερο από τα ατομικά χαρακτηριστικά ενός ποδοσφαιριστή, είναι το «κούμπωμά» του με το σύνολο και με τα «θέλω» του προπονητή. Ειδικότερα σε μια ομάδα, η οποία έχει ξεκάθαρες δομές σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού η προοπτική του παίκτη που θα έρθει για να προστεθεί στη μηχανή της, εξαρτάται από επιμέρους παράγοντες, οι οποίοι στο μάτι του παρατηρητή δεν είναι τόσο ξεκάθαροι. Όχι, δηλαδή, τα ξερά νούμερα σε γκολ, ασίστς, expected goals ή περισσότερα advanced statistics, αλλά πράγματα που χρειάζονται ώρες παρακολούθησης και ανάλυσης για να εξαχθούν συμπεράσματα.
Πισάρο – Αλμέιδα: Μια κίνηση που περιορίζει το ρίσκο
Για τον Ροδόλφο Πισάρο, βέβαια, τα πράγματα ήταν ευκολότερα, μιας και ο Ματίας Αλμέιδα τον γνωρίζει πολύ καλά. Κι αυτό, μετράει διαφορετικά και όσον αφορά το αναγκαίο background checking, δηλαδή τα μη αγωνιστικά χαρακτηριστικά του παίκτη, τα ποιοτικά, που σχετίζονται με συναισθηματικούς, γνωστικούς και ψυχολογικούς παράγοντες και έχουν να κάνουν με την αφοσίωση, την ανταπόκριση στις δύσκολες στιγμές, τη συνύπαρξη, την προσαρμοστικότητα κ.ο.κ.
Όπως αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς, έχοντας δουλέψει μαζί του, ο προπονητής της Ένωσης δεν χρειάστηκε να ψάξει και πολύ για τα ζητήματα αυτά. Άλλωστε, όπως μπορείτε να διαβάσετε και στο θέμα του Γιώργου Ντυμένου, ο Μεξικανός είναι ένας ποδοσφαιριστής που δείχνει να ταιριάζει πλήρως με την ιδιοσυγκρασία του Αργεντινού και με το περιβάλλον που έχει δημιουργήσει στην ΑΕΚ. Και φυσικά, είναι ένας επαγγελματίας που κάνει πραγματικότητα για πρώτη φορά το όνειρο της Ευρώπης σε μια μεστή ποδοσφαιρικά ηλικία, με παραστάσεις και τίτλους. Εχει πολύ υψηλό κίνητρο. Το να καλείται να το αναδείξει σε ένα περιβάλλον που δεν είναι άγνωστο, λόγω της παρουσίας του Αλμέιδα αλλά και του Πινέδα, είναι πολύ σημαντικό.
Όλα τα παραπάνω, εξηγούν τους λόγους που ο Πισάρο έγινε προτεραιότητα για τον Ματίας Αλμέιδα. Πώς κουμπώνει, όμως αγωνιστικά, στο πλάνο της ΑΕΚ;
Τι προσφέρει ο Ροδόλφο Πισάρο στην ΑΕΚ
Ο Ροδόλφο Πισάρο είναι άνετος σε όλες τις θέσεις πίσω από τον επιθετικό, αλλά κατά κύριο λόγο αγωνίζεται αριστερά. Δεν είναι παίκτης του «ασβέστη», απέχει από τα κλασικά εξτρέμ καθώς ο ρόλος του είναι πάντα υποστηρικτικός στη φάση της ανάπτυξης και διαθέτει κάποια χαρακτηριστικά που είναι πολύ σημαντικά: Κινείται πολύ χωρίς την μπάλα, αναζητά τους χώρους, έχει την άμεση επαφή, συμμετέχει πολύ στο χτίσιμο των επιθέσεων, μπορεί να κρατήσει μπάλα δίχως να την «ταλαιπωρεί» και στέκεται όρθιος στα δυνατά μαρκαρίσματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι την προηγούμενη σεζόν χρησιμοποιήθηκε και ως εσωτερικός μέσος, όντας στο top 5 της MLS στις πάσες-κλειδιά, δηλαδή τις μεταβιβάσεις εκείνες που δημιουργούν μια ξεκάθαρη ευκαιρία για γκολ. «Βλέπει» πολύ καλά τις κινήσεις των συμπαικτών του τόσο κοντά στην μπάλα, όσο και μακριά, ενώ είναι αρκετές οι περιπτώσεις που με μια μακρινή μπαλιά έχει αλλάξει εντελώς τις συνθήκες μιας επίθεσης.
Αν και στην τελευταία του σεζόν στην Ίντερ Μαϊάμι ο ρόλος του δεν ήταν τόσο κοντά στην αντίπαλη περιοχή, έχει αποδείξει ότι είναι πολύ επικίνδυνος όταν βρίσκεται στο επιθετικό τρίτο. Όχι τόσο γιατί αναζητά το γκολ (αν και έχει τις εκτελέσεις, δείτε τη φωτογραφία που ακολουθεί), αλλά γιατί έχει πολύ γρήγορη σκέψη και προτεραιότητα τη δημιουργία για τους συμπαίκτες του σε θέσεις που αυξάνουν τις πιθανότητες για ένα τέρμα. Και το βασικότερο, για την ΑΕΚ του Αλμέιδα, κάνοντας το γρήγορα, συχνά με μια επαφή. Το ίδιο συμβαίνει και όταν αγωνίζεται πίσω από τον επιθετικό, μια ακόμα θέση που θα τον δούμε στην ΑΕΚ. Έχει, παράλληλα το 1vs1 για να απελευθερωθεί, χωρίς οι ντρίμπλες γενικότερα να είναι το μεγάλο του ατού, το κάθετο κουβάλημα της μπάλας όταν είναι απαραίτητο και την περιφερειακή όραση για να αντιλαμβάνεται πού και πότε πρέπει να μοιράσει.
Όλα τα παραπάνω πιθανότατα να ήταν αρκετά για μια άλλη ομάδα, αλλά όχι για την ΑΕΚ του Αλμέιδα, που έχει χτίσει ένα σημαντικό κομμάτι της αγωνιστικής της ταυτότητας στην πίεση, στη γρήγορη επανάκτηση και στο «πνίξιμο» του αντιπάλου όταν δεν έχει την κατοχή. Αντίστοιχα, λοιπόν, ταιριαστές φαίνονται ότι είναι και οι αμυντικές τοποθετήσεις του Πισάρο. Τόσο όταν χρειάζεται να παλέψει για μια γρήγορη επανάκτηση σε περίπτωση απώλειας, όσο και στην κάλυψη χώρων όταν βρίσκεται μακριά από την μπάλα. Πιθανόν να μην είναι τόσο aggressive όσο ο Αραούχο σε αυτόν τον ρόλο, αλλά αυτό είναι κάτι που θα φανεί στη διάρκεια της σεζόν. Μην ξεχνάμε ότι και ο Αργεντινός φέτος υπηρέτησε έναν ρόλο, στον οποίο δεν τον είχαμε συζητήσει κι αυτό έγινε κατόπιν δουλειάς με τον Αλμέιδα και προσαρμογής στους στόχους της ομάδας. Το «ποιοτικό» στοιχείο που λέγαμε, το οποίο δεν καταγράφεται από καμιά στατιστική υπηρεσία.
Ορχήστρα χωρίς φάλτσο
Με την απόκτηση του «Τζόκερ», λοιπόν, η Ένωση προσθέτει στη «μηχανή» της ένα πολύτιμο γρανάζι, απόλυτα συμβατό με τη λειτουργία της. Όχι έναν ποδοσφαιριστή «φανταχτερό» που θα χρειαζόταν χρόνο και ρίσκο για το αν θα καταφέρει να προσαρμοστεί στη φιλοσοφία και το στιλ της, αλλά έναν, τον οποίο ο προπονητής γνωρίζει πολύ καλά, ξέρει τι μπορεί να προσφέρει σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού, ξέρει τον αντίκτυπο που θα έχει στα αποδυτήρια και τους ρόλους που μπορεί να επιτελέσει στο χορτάρι, δηλαδή κυρίως στα αριστερά και πίσω από τον επιθετικό, τουλάχιστον μέχρι να είναι απολύτως καλά ο Αραούχο. Πού μπορεί, τουλάχιστον με βάση το scout report του, να την αναβαθμίσει; Απέναντι στις κλειστές άμυνες, απέναντι σε counter pressing τακτικές, σε χαμηλό αμυντικό μπλοκ με πίεση, σε συνθήκες που μεσοεπιθετικά ενδέχεται η ομάδα να μην βρίσκει λύσεις. Και, φυσικά, δίνοντας μια ακόμα επιλογή πρώτης γραμμής στον προπονητή.
Μια σημαντική μονάδα, δεν σημαίνει ότι είναι βασική και αντικατάστατη. Η αξία του ποιοτικού ρόστερ έγκειται στο ότι ο προπονητής μπορεί να σχεδιάσει τα πλάνα του ανάλογα με τον αντίπαλο και με τις συνθήκες του εκάστοτε αγώνα και ο Αλμέιδα έχει αποδείξει πως στη διαχείριση των ποδοσφαιριστών είναι εξαιρετικός, ακόμα κι αν δεν βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο από τη σέντρα. Ακόμα όμως κι όταν υπάρχουν απώλειες, που μέσα σε μια απαιτητική χρονιά πάντα υπάρχουν, ο Πισάρο μπορεί να παίξει στην ορχήστρα χωρίς ούτε ένα φάλτσο.
Σε ένα σύστημα απολύτως δομημένο που αναζητά βήματα εξέλιξης, οι μεταγραφές αυτές μοιάζουν ως ο ιδανικός τρόπος. Τα υπόλοιπα, στο γήπεδο…
Πηγή: Gazzetta
