Επιλογή Σελίδας

Του Κώστα Κεφαλογιάννη

Η ανακοίνωση του Ολυμπιακού έχει δίκιο: η αγανάκτηση όλων των ομάδων, όλων των φιλάθλων -όχι μόνον του Ολυμπιακού- ξεπέρασε τα όρια και πλέον δεν υπάρχει άλλη υπομονή. Ως εδώ!

Ως εδώ, κατ΄αρχήν, με τα κεφαλαία. Δεν ξέρω ποιος οπαδός – δημοσιογράφος – φωστήρας αποφάσισε ότι το να γράφεις με κεφαλαία το όνομα της ομάδας σου, (όταν ΔΕΝ αποτελείται από αρχικά) είναι δείγμα μεγαλοπρέπειας. Δεν είναι. Είναι δείγμα κακών ελληνικών και αβάσταχτης γραφικότητας. Και εν πάση περιπτώσει, αν ο Ολυμπιακός γίνει «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» και ο Άρης «ΑΡΗΣ», μήπως να αρχίσουμε να γράφουμε την Ρεάλ Μαδρίτης με bold και με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη γραμματοσειρά, για να φαίνεται από το διάστημα όπως το Σινικό Τείχος;

Ως εδώ επίσης με αυτόν τον ΠΑΟΚ. 17 αγώνες, 16 νίκες και μια ισοπαλία; Με τριάρες και τεσσάρες μετά την αποχώρηση Πρίγιοβιτς; Με ολοένα και καλύτερο ποδόσφαιρο; Με νέους πρωταγωνιστές από εβδομάδα σε εβδομάδα; Φτάνει πια. Η υπομονή όσων προσδοκούν κάθε εβδομάδα την γκέλα των «Ασπρόμαυρων» δικαίως αρχίζει να εξαντλείται.

Ως εδώ και με το φετινό πρωτάθλημα – παρωδία. Εχει φτάσει ο Φεβρουάριος και δεν ξέρουμε ακόμα τον πρωταθλητή! Ντροπής πράγματα. Εμείς μεγαλώσαμε γνωρίζοντας ποιος θα πάρει την κούπα από τον …Αύγουστο ακόμα. Πώς να διαχειριστούμε τώρα μια διοργάνωση όπου ο πρωτοπόρος έχει μεν οκτώ βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο, ο τίτλος δε ακόμα παίζεται, όπως θεωρούν οι περισσότεροι, μαζί κι εγώ; Πώς να καταπιούμε το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δικαιούται να έχει ελπίδες για την μεγάλη ανατροπή, επειδή παίζει καλά, ενώ επί είκοσι χρόνια οι αντίπαλοί του, είτε έπαιζαν καλά, είτε όχι, ήταν χαμένοι από χέρι;

Ως εδώ φυσικά και με τη διαιτησία. Η οποία σε πλείστες – όσες περιπτώσεις τα έχει κάνει σαλάτα. Αυτό το Σαββατοκύριακο άφησε την ΑΕΚ να προηγηθεί με χέρι του Μάνταλου, δεν έδωσε πεντακάθαρο πέναλτι στον Παναθηναϊκό και έδωσε μούφα πέναλτι εις βάρος του Ατρομήτου. Νωρίτερα έχει ευνοήσει και αδικήσει τον ΠΑΟΚ (κυρίως το δεύτερο), έχει ευνοήσει και αδικήσει τον Ολυμπιακό (κυρίως το πρώτο) και γενικώς έχει κάνει πολλά και μεγάλα λάθη. Αλλά εν αντιθέσει με όσα έχουμε μάθει να θεωρούμε δεδομένα, δεν ευνοεί, ούτε αδικεί συστηματικά έναν (αν και στις αδικίες Παναθηναϊκός και Ατρόμητος έχουν προβάδισμα) και άρα δεν έχει διαμορφώσει τους βαθμολογικούς συσχετισμούς μονόμπαντα. Πώς να μην αγανακτήσουν, λοιπόν, όσοι συνήθισαν τόσο πολύ το 100-0 που έπεισαν τους εαυτούς ότι επρόκειτο για 50-50?

Και για να μιλήσουμε λιγάκι σοβαρά: το φετινό πρωτάθλημα βρίθει προβλημάτων. Ούτε η κάθαρση, ούτε η εξυγίανση έχουν επιτευχθεί στο βαθμό που θα θέλαμε. Πριν από λίγες εβδομάδες μόλις, ένας διαιτητής έπεσε θύμα ξυλοδαρμού μέρα – μεσημέρι και η υπόθεση παραμένει υπό διερεύνηση, όσον αφορά στους ηθικούς αυτουργούς. Οι κερκίδες παραμένουν μισοάδειες και οι συνθήκες στα ελληνικά γήπεδα, κατά κανόνα απαράδεκτες. Για την διαιτησία τα είπαμε.

Υπάρχουν, λοιπόν, όντως αφορμές για να αγανακτήσει κάποιος. Αλλά υπάρχει και μια οφθαλμοφανής βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν: το πρωτάθλημα είναι ανοιχτό προς διεκδίκηση. Ο βελτιωμένος Ολυμπιακός θα ανέβει σε δυο εβδομάδες στην Τούμπα και ξέρει ότι έχει ελπίδες να κερδίσει. Εφόσον παίξει καλά, ουδείς θα τον εμποδίσει να πάρει ό,τι αξίζει, εκτός ίσως από την τύχη.

Ο ΠΑΟΚ επίσης παίζει καλά, ανεβαίνει διαρκώς και θυμίζει τον ΠΑΟΚ του περυσινού δεύτερου γύρου. Η ΑΕΚ έχει βελτιωθεί κι εκείνη, βρίσκει ρυθμό και διεκδικεί τουλάχιστον τη δεύτερη θέση. Άρα, οι πιθανότητες να δούμε τρία πολύ ωραία και ανοιχτά ντέρμπι, με ξένους διαιτητές, είναι πολλές (αρκεί να …γίνουν τα παιχνίδια βέβαια).

Εν κατακλείδι: Οι ανακοινώσεις επιπέδου τρίτης δημοτικού, η προσπάθεια απαξίωσης του πρωταθλήματος που θα είναι «δοσμένο» αν δεν το πάρει ο Ολυμπιακός και πανάξιο αν το πάρει, δεν πείθουν κανέναν ασφαλώς. Ούτε τους Ολυμπιακούς.

Οι νέοι αγανακτισμένοι του Πειραιά μυρίζουν ναφθαλίνη – με παρωχημένες πρακτικές πίεσης, με τοξική γλώσσα και με επικοινωνιακή τακτική που αδικεί τον Μαρτίνς και την ωραία ομάδα που έχει φτιάξει (δυστυχώς ο Πορτογάλος έχει υιοθετήσει παρόμοια επιχειρήματα στις δημόσιες τοποθετήσεις του).

Ναι, ως προς τα παραπάνω, η αγανάκτηση όλων των ομάδων και πολλών φιλάθλων -όχι μόνον του Ολυμπιακού- ξεπέρασε τα όρια και πλέον δεν υπάρχει άλλη υπομονή. Ως εδώ!

Το «ως εδώ», όμως, δεν πηγαίνει σε όσα συμβαίνουν στην Σούπερ Λίγκα. Πηγαίνει πρωτίστως στη αβάσταχτη κλάψα του Ολυμπιακού.

Πηγή: Sport DNA