Την δεκαετία του ’80 κάθε χωριό της Πιερίας είχε ποδοσφαιρική ομάδα, που το εκπροσωπούσε στα αντίστοιχα πρωταθλήματα της ένωσής μας, η οποία προσφάτως είχε ιδρυθεί, αφού το 1980 το πιερικό ποδόσφαιρο ανεξαρτητοποιήθηκε. Έως τότε συνέθεταν από κοινού με τη γειτονική Ημαθία την ΕΠΣ Κεντρικής Μακεδονίας.
Τα σωματεία την εποχή εκείνη ήταν ο “καθρέπτης” κάθε χωριού και ο ποδοσφαιρικός αγώνας αποτελούσε ένα μεγάλο γεγονός, με τα γήπεδα να
“σφύζουν” από φίλαθλο κόσμο κάθε ηλικίας και ανεξαρτήτως φύλου.
Ένα πανηγύρι λάμβανε χώρα Σάββατο και Κυριακή πρωί και απόγευμα.
Θυμάμαι τα πρωινά της Κυριακής που διεξάγονταν τα παιχνίδια της Γ’ ερασιτεχνικής κατηγορίας. Μετά την Θεία Λειτουργία και τις εκκλησίες ο κόσμος συσσωρευόταν στα γήπεδα για να δει το ματς της αγαπημένης του ομάδας.
Όλοι έπαιζαν για τη φανέλα, κανείς δεν έπαιρνε “χαρτζιλίκι”, ήταν η ομορφιά του “βασιλιά των σπορ”.
Το πρίμ στην νίκη ένα τραπέζι από τους παράγοντες του συλλόγου καυτό πολλές φορές εθεωρείτο πολυτέλεια.
Τα πειράγματα ειδικά στα κοντινά χωριά έδιναν και έπαιρναν.
Ορισμένες φορές υπήρχαν και οι κόντρες… που ήταν ιδιαίτερες: “Μας κερδίσατε; Θα τα πούμε στον Β’ γύρο”, “παίζουμε για την ιστορία μας και για κανέναν άλλο”, “Πόσα πήρατε για να μας νικήσετε;”, “Ρε μαυροφόρα μας έκαψες” ήταν μερικές από τις πολλές ατάκες που ακούγονταν στα “ξερά” γήπεδα, με το “συρματόπλεγμα” της περίφραξης του αγωνιστικού χώρου να κυριαρχούν και τους φιλάθλους όρθιους να παρακολουθούν τις συναντήσεις.
Αλησμόνητοι καιροί, όπου ο ρομαντισμός των ανθρώπων “έρρεε” άφθονος σε αντίθεση με το σήμερα που τα χωριά ερήμωσαν από ποδόσφαιρο και όχι μόνο, με τις… νέες συνήθειες να αλλάζουν τα πάντα και κατά συνέπεια τα ερασιτεχνικά σωματεία να μείνουν ελάχιστα. Στον δικό μας Δήμο Πύδνας – Κολινδρού μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού , καθώς υπάρχουν μόνο τρεις ομάδες η Αναγέννηση Κολινδρού, ο Αιγινιακός και ο Κεραυνός Μακρυγιάλου, που είναι ενεργές.
Παλαιότερα στην αναφερόμενη δεκαετία υπήρχαν η Δόξα Αιγινίου, ο Μέγας Αλέξανδρος Μεγάλης Γέφυρας, ο Αριστοτέλης Καταχά, ο ΜΑΣ Παλιάμπελα, ο Λιβαδιακός Λιβαδίου, ο Αετός Καστανιάς, ο Πιερικός Ρυακιών, ο Κεραυνός Παλαιόστανης, ο Διγενής Αλωνίων, η Πύδνα Κίτρους, η Αναγέννηση Σφενδάμης (με χαρά ενημερώθηκα με ότι επαναδραστηριοποιείται),ο Μέγας Αλέξανδρος Παλιού Ελευθεροχωρίου, και η Μεθώνη, συν τις τρεις που έχουν και στις μέρες μας δραστηριότητα.
Στο αφιέρωμα μας παρουσιάζουμε παρακάτω την περιγραφή του αγώνα Κεραυνός Παλιόστανης – Λιβαδιακός 1-2 όπου οι φιλοξενούμενοι με προπονητή τον Αιγινιώτη Βασίλη Παπαβασιλείου πήραν την νίκη μετά από δυνατή “λασπομαχία”.
Το πρόβλημα, όπως καταλαβαίνετε είναι οξύ και ίσως επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ανάδειξη των ταλέντων με τη “δεξαμενή” τους να στερεύει
επικίνδυνα!.
Δυστυχώς η εποχή της… αλάνας πέρασε ανεπιστρεπτί!
Με μια ευχή κλείνω το άρθρο μου…
Ελπίζω και εύχομαι κάτι να γίνει και να επιστρέψουμε στα… παλιά, γύρω από την δομή του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου γιατί διαφορετικά ο κίνδυνος ύπαρξης του ελλοχεύει βασανιστικά.
Αρχείο Γιώργου Καρανικόλα
Ανταπόκριση της εφημερίδας “Θεσσαλονίκη” του υπογράφοντα για το γειτονικό ντέρμπι της Γ ‘ κατηγορίας της ΕΠΣ Πιερίας Κεραυνός Παλιόστανης – Λιβαδιακός Λιβαδίου 1-2.
