Συνέντευξη στον Παναγιώτη Δαλαταριώφ
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ο Βαγγέλης Μόρας, ένας από τους πιο επιτυχημένους αμυντικούς της γενιάς του, πλέον, έχει ανοίξει τα προπονητικά του φτερά.
Και τι… πέταγμα! Η χρονιά που μόλις ολοκληρώθηκε έφερε την απόλυτη χαρά στους λιγοστούς κατοίκους του Νέου Κεραμιδίου. Μιας μικρής γωνιάς της Κατερίνης που εδώ και λίγες μέρες ζει το δικό της παραμύθι. Και υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο Βαγγέλης Μόρας, στο πρόσωπο του οποίου είδε ο Στέλιος Καλαϊτζίδης τον άνθρωπο για να στηρίξει το δικό του όραμα.
Ο νεαρός κόουτς μιλησε στο Gazzetta για το πώς έφτασε η ομάδα του στο θαύμα, δεν έκρυψε ότι μπορεί να συνεχίσει στη ομάδα, ενώ δεν δίστασε να μας εκμυστηρευτεί το όνειρό του που δεν είναι άλλο από το να προπονήσει στην Ιταλία.
Αρχικά θα θέλαμε να μας πείτε για την τεράστια επιτυχία με το Νέο Κεραμίδι. Η άνοδος ήταν ο αρχικός στόχος ή προέκυψε μέσα στη χρονιά;
«Όταν καθίσαμε και μιλήσαμε για τη χρονιά που μόλις πέρασε, μετά την περσινή όπου πήραμε τη 2η θέση, αναλύσαμε το τι θέλουμε να κάνουμε. Θυμίζω ότι πήγα στην ομάδα τον περασμένο Ιανουάριο όταν ήταν στη ζώνη του υποβιβασμού και πετύχαμε κάτι πολύ σημαντικό, στρώσαμε το δρόμο θα έλεγα.
Ωστόσο, οι προϋπόθεση για να παραμείνω, εξήγησα ότι ήταν να δημιουργήσουμε μια ομάδα ανταγωνιστική για το κάτι παραπάνω χωρίς να χαλάσουμε χρήματα. Δεν ήμουν της αποψης να πετάξουμε χρήματα. Οκ, ξέρουμε ότι ομάδες που θέλουν να πετύχουν σκορπάνε λεφτά. Εμένα, με ενδιέφερε να δημιουργήσω κάτι ανταγωνιστικό με παιδιά που θα ήθελαν να πετύχουν κάτι σημαντικό για τους ίδιους. Είπαμε με τον πρόεδρο και πάνω απ’ όλα φίλο μου πλέον, Στέλιο Καλαϊτζίδη: “Οκ, είμαστε σύμφωνοι, προχωράμε”».
Και πώς σχεδιάστηκε αυτή η ομάδα – θαύμα;
«Αυτό που είπα είναι ότι θα πηγαίναμε ως τον Δεκέμβριο με μικρό αριθμό παικτών και 2-3 έμπειρους παίκτες και τον Δεκέμβριο εφόσον ήμασταν κοντά στην κορυφή, να κάναμε κάποιες μεταγραφές για να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε το ροτέισον και να αντεξουμε. Η Γ’ Εθνική ήταν φέτος διαφορετική, είχε μεγαλύτερο αριθμό αγώνων, ήταν πολλά τα ματς και θέλαμε να βγάλουμε τη χρονιά αλλάζοντας κάποιους παίκτες μέσω της διαχείρισης. Μας βγήκε και πήγε καλά το πλάνο μας. Ημασταν 4 βαθμούς από την κορυφή, πήραμε παιδιά που ξέρουν την κατηγορία, μας βοήθησαν όπως περιμέναμε και τελικά ήρθε το αποτέλεσμα με το πρωτάθλημα και το Κύπελλο.
Όταν πήγα στην ομάδα από την πρώτη μέρα κιόλας καταλαβα πως λειτουργεί! Θεωρώ ότι μπορώ να καταλάβω τη νοοτροπία που έχει μια ομάδα, ύστερα από τόσα χρόνια στα γήπεδα. Αυτό που τους είχα πει είναι: “Είστε σαν δημόσιοι υπάλληλοι, έχετε χαλαρή νοοτροπία. Ό,τι και να γίνει, χάσει / κερδίσει η ομάδα είστε όλοι ευχαριστημένοι. Και γελάσαμε”. Επρεπε να δημιουργήσουμε κάτι πιο δυναμικό. Οι συνθήκες που προσφέρει η ομάδα σε παίκτες και προπονητές είναι Α’ Εθνικής. Και το λέω αυτό γιατί προσφέρεται 1,5 γήπεδο για προπόνηση, γυμναστήριο, αποδυτήρια, κυλικείο… Δεν το βρίσκεις εύκολα στην κατηγορία αυτά. Η διοίκηση λειτουργεί επαγγελματικά, δεν σου λείπει τίποτα. Λειτουργούσαν ακαδημαϊκά όμως. Υπήρχαν καλοί παίκτες, ταλέντο και περάσαμε αυτό το επαγγελματικό. Μας ενδιέφερε το αποτέλεσμα. Και το καλό ποδόσφαιρο αλλά θέλαμε να μας χειροκροτούν γιατι νικάμε και παίζουμε, γιατί θέλουμε να πετύχουμε, γιατί θέλουμε να γίνουμε γνωστοί, γιατί αξίζουμε. Περάσαμε στους παίκτες το κίνητρο να βελτιωθούν και γιατί όχι κάποιοι απ’ αυτούς να γίνουν και επαγγελματίες. Το πετύχαμε αυτό χωρίς να χάσουμε τη ρομαντική πλευρά της ομάδας».
«Εδινα συνεντεύξεις και κάποιοι από το Νέο Κεραμίδι έκλαιγαν επειδή αναφερόμουν στον τόπο τους»
Το πιο συγκινητικό που έχετε συναντήσει αυτό το διάστημα; Το Κεραμίδι είναι ένα μικρό χωριό με λίγους κατοίκους και το ότι η ομάδα θα είναι σε επαγγελματική κατηγορία, είναι κάτι το απίστευτο.
«Είναι αυτό που έχω πει: Η αγάπη που έχουν αυτοί οι μετρημένοι άνθρωποι για την ομάδα, είναι απλή και καθημερινή. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση που υπήρχε δεν είναι που κερδίσαμε το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο αλλά είναι η χαρά που είδα στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων.
Ακόμα και καθημερινά αν έβλεπαν ένα άρθρο σε κάποιο Μέσο, όταν έδινα συνεντεύξεις και απευθυνόμουν στο Νέο Κεραμίδι έβλεπαν ότι όλο αυτό είναι ονειρικό. Απλοί άνθρωποι που είναι γύρω από την ομάδα, που έχουν την ιστορία τους σ’ αυτήν, που έχουν παίξει… Τα βλέπουν όλα αυτά και κάποιοι δακρύζουν. Κλαίνε και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για ‘μενα. Είναι κάτι πολύ έντονο κι αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία».
Το μέλλον το έχετε σκεφτεί;
«Αύριο λογικά θα μιλήσουμε με τον πρόεδρο, με τον Στέλιο δηλαδή, γιατί δεν η σχέση μας είναι φιλική και μετά έρχονται όλα τ’ άλλα. Στόχος μου δεν είναι να μην μείνω, αλλά να δω τι θέλουμε να κάνουμε, να συζητήσουμε το περιθώριο να γίνουμε καλύτεροι. Με καλύπτει το να δω ότι υπάρχει η προοπτική της εξέλιξης. Δεν θα πάω κάπου για ένα όνομα (εννοεί γνωστή ομάδα) ή για τα χρήματα. Δεν θα το σκεφτώ έτσι, θέλω να βελτιωθώ, να μεγαλώσω προπονητικά και να εξελιχθεί η ομάδα που θα είμαι με τον τρόπο λειτουργίας που εχω για το ποδόσφαιρο. Θα μετρήσει για εμένα το τι θέλει να πετύχει ο ίδιος ο σύλλογος και αν ειμαστε κοντά θα συμφωνήσουμε. Θεωρώ ότι ταιριαζουμε, είμαστε κοντά στις σκέψεις, είναι καλό το κλίμα και υπάρχει υπάρχει άλλη σχέση ύστερα από 1,5 χρόνο. Μια σχέση που είναι αληθινή».
Διάβασα ότι σκέφτεστε το εξωτερικό. Μιλάτε για το τώρα ή μελλοντικά είναι μια σκέψη που κάνετε;
«Και τώρα. Πέρυσι μπορούσα να παω στην Under 18 της Βερόνα, δεν ξερω αν θα υπάρχει κάτι για πιο πάνω φέτος. Το ενδιαφέρον από διάφορες ομάδες είναι υπαρκτό και σίγουρα θέλω και θα το κυνηγήσω όσο δεν πάει».
Εχετε και τεράστια εμπειρία / παρουσία στην Ιταλία. Θεωρείτε ότι θα μπορούσατε να ανοίξετε το δρόμο με την προοπτική αυτή ώστε αν πάτε σ’ αυτό το πρωτάθλημα να ακολουθήσουν κι άλλοι Ελληνες προπονητές;
«Είναι μια πόρτα θέλω να την εκμεταλλευτώ όσο μπορώ για να γίνω όσο καλύτερος γίνεται και να ζήσω κατι πιο συναρπαστικό. Είναι το όνειρό μου, είναι ο στόχος μου. Στα όνειρά μου βλέπω το πώς θα βρεθώ ως προπονητής στον πάγκο κάποιας ιταλικής ομάδας. Κάποιοι μπορεί να γελάσουν, αλλά είναι η τρέλα μου, το όνειρό μου κι ο μεγάλος μου στόχος. Αυτήν τη στιγμή μεγαλών προπονητικά στην Ελλάδα, είναι ό,τι πιο ωραίο και το βλέπω τιμητικά. Αν γίνει αυτό και πάω στην Ιταλία και ανοίξει η πόρτα για αλλους, θα είναι το τέλειο. Υπάρχουν Ελληνες τεχνικοί υψηλού επιπέδου, εμείς δεν τους βλέπουμε κι οι διοικήσεις πρέπει να τους στηρίξουν. Κουραστήκαμε από τοι να μην στηρίζουν Ελληνες παίκτες και προπονητές δίνοντας αξία σε ξένους αμφιβόλου αξίας».
Πηγή: Gazzetta
