Του Γιάννη ΣερέτηΤον τελευταίο λόγο, προφανώς, τον έχει το αφεντικό. Την καθημερινότητα της ΠΑΕ, όμως, δεν την «τρέχει» ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ. Κι αν το κάνει, είναι λάθος και εις βάρος της εταιρείας. Αν ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ασχολείται με καθετί ποδοσφαιρικό, εμπορικό, αγωνιστικό, οργανωτικό, μεταγραφικό, εταιρικό, την έχασε την μπάλα! Εξαιρέσεις ασφαλώς και υπάρχουν, ουδείς αντιλέγει. Κοτζάμ Εθνική Ελλάδας είχε πάει στην Πορτογαλία χωρίς γυμναστή και πήρε το Euro 2004! Γίνονται κι αυτά… Αλλά γίνονται μια φορά στα χίλια χρόνια. Δεν συνιστούν «κανονικότητα» στη λειτουργία μιας ΠΑΕ. Και στελέχη με αυτά τα χαρακτηριστικά και σ’ αυτή την (σούπερ παραγωγική επαγγελματικά) ηλικία, δεν βρίσκεις εύκολα στην Ελλάδα.
Ο Λυσάνδρου κινείται στην ελληνική ποδοσφαιρική σκηνή εδώ και 15 χρόνια. Ξέρει τους πάντες, τον ξέρουν όλοι. Και εδώ και στην UEFA, όπου θα έπρεπε και θα άξιζε να εργάζεται ως ανώτερης βαθμίδας στέλεχος. Ξέρει απέξω και ανακατωτά το προσκήνιο και το παρασκήνιο, τις σχέσεις και τους συσχετισμούς, . Πρώην επαγγελματίας παίκτης (στο Χαϊδάρι που είχε αποκλείσει την ΑΕΚ στο Κύπελλο το 2006!), μια χαρά ξέρει και τα αποδυτήρια και το μυαλό των ποδοσφαιριστών. Εμπειρος πια, με πολλές παραστάσεις, με τριβή… πρωταθληματική, με τριβή ακόμα και γηπεδική, καθώς επί 4 1/2 χρόνια ζούσε κάθε μέρα τα προβλήματα και την πρόοδο του πρότζεκτ «OPAP Arena» δίπλα στον Δημήτρη Μελισσανίδη. Με δεκάδες διαπραγματεύσεις με προέδρους, προπονητές, παίκτες, μάνατζερς, τεχνικούς διευθυντές. Με διαχείριση του κορονοϊού στη Superleague, με αλλαγή του format στο πρωτάθλημα (δική του ιδέα) και κυρίως με καθαρό στην ποδοσφαιρική πιάτσα πρόσωπο: απίθανο στην Ελλάδα! Θα μπορούσε να ζήσει «από μέσα» και το πρότζεκτ «Βοτανικός»; Ποτέ δεν θα το μάθουμε. Διότι απλούστατα ο Παναθηναϊκός δεν έκανε ούτε μία προσέγγιση.
Ο Παναθηναϊκός τον χρειαζόταν όσο η ΑΕΚ. Οχι ειδικά τον Λυσάνδρου. Κάποιον σαν τον Λυσάνδρου. Ιδανικά, θα μπορούσε να είχε ένα εξαιρετικό δίδυμο Μπουτσικάρη – Λυσάνδρου (που είχαν και πολύ καλή σχέση και συνεργασία σε επίπεδο Superleague) ο Αλαφούζος πριν από λίγα χρόνια, αλλά είπαμε, ουδέποτε έγινε προσέγγιση…
Για να δούμε, λοιπόν, αν ο Παναθηναϊκός τελικά θα συνεργαστεί με κάποιο νέο στέλεχος σ’ αυτό το ρόλο, ή θα μείνει ως έχει, παρότι οι ανάγκες (λόγω και του νέο γηπέδου) ολοένα και μεγαλώνουν. Εχει ακόμα δυο μήνες αν θέλει να κάνει κάποια κίνηση για Ελληνα ή ξένο διευθύνοντα σύμβουλο, αλλά μια ευκαιρία ήδη την έχασε…
Υ.Γ. Πάμε ολοταχώς για αναδιάρθρωση και πρωτάθλημα 16 ομάδων από τη μεθεπόμενη σεζόν (2026-2027). Αν συνδυαστεί και με πρωτάθλημα ενός ομίλου στη Superleague 2, θα είναι κι αυτό μια επιστροφή στην κανονικότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η τωρινή λίγκα των 14 ομάδων στη Superleague είναι «παράλογη». Όμως σε πρωτάθλημα 16 ομάδων θα δοθεί η δυνατότητα σε αρκετά clubs εκτός Αττικής με δυνατή βάση φιλάθλων να επιστρέψουν στην πρώτη κατηγορία.
Υ.Γ. 1: Για να μπορεί η ΑΕΚ να κινηθεί ομαλά στο μεταγραφικό πεδίο αλλά και να έχει οικονομικό «μαξιλαράκι» στην περίπτωση που δεν καταφέρει να φτάσει στη League Phase του Conference League (αν στραβοπατήσει, δηλαδή, σε έναν από τους τρεις προκριματικούς γύρους) δεν αρκούν κάποιες αποδεσμεύσεις παικτών με πολύ βαριά συμβόλαια. Πρέπει να γίνουν και πωλήσεις. Κι αυτό είναι ένα από τα πολλά σημαντικά στοιχήματα της Ενωσης αυτό το καλοκαίρι! Διότι πρέπει να κάνει προετοιμασία και για απόκτηση παικτών στις θέσεις εκείνων που ενδέχεται να πωληθούν. Είναι τεράστιος ο όγκος δουλειάς της αυτό το καλοκαίρι, ο μεγαλύτερος συγκριτικά με τους ανταγωνιστές της και το τονίζουμε διότι πολλοί νομίζουν ότι μόλις κλείσει τον διάδοχο του Αλμέιδα όλα θα μπουν σε μια ρότα. Η αλλαγή προπονητή, όμως, είναι μία. Των παικτών θα είναι πάρα πάρα πολλές!
Υ.Γ. 2: Ο ΠΑΟΚ μέρα με τη μέρα τις τελευταίες εβδομάδες πετούσε στα σκουπίδια το χρονικό πλεονέκτημα που απέκτησε με την κατάκτηση της τρίτης θέσης που οδηγεί στον τρίτο (και όχι στον δεύτερο) προκριματικό γύρο του Europa League. Είναι απίστευτο αυτό το «μπάχαλο» που εξωτερικευόταν ως προς το θέμα του προπονητή και η αλήθεια είναι πως οποιαδήποτε κι αν ήταν η στάση του Λουτσέσκου, η τελική ευθύνη γι’ αυτό που συνέβαινε τις τελευταίες εβδομάδες στο κλαμπ, ανήκει στον Ιβάν Σαββίδη. Αν όντως το θέμα τελείωσε θετικά για τον ΠΑΟΚ, ας το το δουν από την καλή πλευρά του: δεν θα χάσουν ακόμα περισσότερο χρόνο ψάχνοντας για προπονητή ο οποίος θα χρειαζόταν το χρόνο του για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Εχουν μπόλικες μέρες ακόμα και μια μεγάλη ευκαιρία εφέτος στο Europa League που δεν έχει ούτε «Μ. Γιουνάιτεντ», ούτε «Τότεναμ».
Πηγή: Gazzetta
