Του Γιάννη Σερέτη
Δεν μας αρέσει το Euro. Δεν αρέσει σε πολλούς. Αρεσε η Αυστρία, αποκλείστηκε. Αρεσε η Ελβετία, το ίδιο. Συμπαθήσαμε την Αλβανία και τη Γεωργία, βγήκαν έξω νωρίς. Αρεσε η Γερμανία, έξω. Πέρασαν όλα τα φαβορί αν το καλοσκεφτούμε. Η απογοητευτική Γαλλία, η ελκυστική και φρέσκια Ισπανία που προκαλεί ακόμα πιο έντονο ενδιαφέρον επειδή έχει πολλά καινούρια πρόσωπα, η κάκιστη βάσει δυνατοτήτων ρόστερ, Αγγλία και η ενδιαφέρουσα και καθόλου βαρετή, Ολλανδία που πήγε στο Euro με τους αναπληρωματικούς μέσους της και έχει τρομερά αμυντικά προβλήματα.
Το φαβορί και το μεγάλο αουτσάιντερ για την κούπα
Η Ολλανδία είναι κι αυτή που έχει τις λιγότερες πιθανότητες να το σηκώσει. Δηλαδή να αποκλείσει και τους Αγγλους που δύσκολα δέχονται φάσεις και εν συνεχεία ένα από τα δύο φαβορί. Τις αμέσως λιγότερες πιθανότητες έχουν οι Αγγλοι. Αμέσως μετά οι Ισπανοί διότι έχουν πάρει ήδη το ντέρμπι με τους Γερμανούς στις λεπτομέρειες και διότι ο Νάτσο και ο Χεσούς Νάβας δεν είναι Λε Νορμάν και Καρβαχάλ – άσε που μειώνονται και οι επιλογές από τον πάγκο της που είναι ο καλύτερος του τουρνουά.
Φαβορί στα μάτια μου είναι οι Γάλλοι. Ναι, αυτοί που σε πέντε ματς έχουν καταφέρει να πετύχουν δυο αυτογκόλ κι ένα πέναλτι! Αυτοί που έχουν την καλύτερη σε γενικές γραμμές ενδεκάδα, πλούσιο πάγκο και δεν επιτρέπουν πολλές φάσεις στους αντιπάλους τους. Αυτό δεν το επισημαίνουμε συχνά: τονίζουμε την έλλειψη δημιουργίας και τη δυστοκία της αλλά δεν υπογραμμίζουμε ότι σε δέκα ώρες ποδοσφαίρου έχει δεχθεί μόνο ένα γκολ, κι αυτό με πέναλτι (του Λεβαντόφσκι), αντιμετωπίζοντας Αυστρία, Ολλανδία, Πολωνία, Βέλγιο και Πορτογαλία.
Δεν άξιζαν να περάσουν τους Πορτογάλους. Τους πέρασαν και στα δικά μου μάτια είναι και φαβορί για να αποκλείσουν και τους Ισπανούς και να το σηκώσουν. Aν το σηκώσουν, αυτό το Euro θα ξεχαστεί πάρα πολύ γρήγορα. Αντιθέτως, οποιοσδήποτε άλλος το κατακτήσει, θα το θυμόμαστε για πολλά χρόνια. Όχι για το θέαμα, ούτε για τις… ποδοσφαιρικές καινοτομίες που μας παρουσίασε, αλλά για τον κάτοχό της. Αν το πάρουν (αυτοί οι) Ολλανδοί, με φορ τον Ντεπάι, αναπληρωματικούς χαφ και τον Κούμαν στον πάγκο, θα είναι τεράστια έκπληξη. Αν το πάρουν οι Ισπανοί του Γιαμάλ, του Γουίλιαμς, του Πέδρι, του Σιμόν και των «παλιοσειρών» (Καρβαχάλ, Λαπόρτ, Ρόδρι, Μοράτα), θα το πάρουν με το σπαθί τους. Κι αν το πάρουν οι Αγγλοι για πρώτη φορά στην ιστορία τους, δεν είμαστε εμείς οι κατάλληλοι για να πούμε τι θα γίνει! Ας πούμε απλώς ότι θα γράψουν ιστορία και θα… το γλεντήσουμε όλοι μαζί.
Σχεδόν όλοι οι «μεγάλοι» τα… χάλια τους, αλλά…
Ετσι όπως εξελίσσεται το τουρνουά, μου φαίνεται ότι ήταν «κομμένο και ραμμένο» για τα αουτσάιντερ. Για να «ξεπεταχτεί» μια Ελβετία, μια Αυστρία, μια Τουρκία, ένα Βέλγιο, μια Δανία και να κάνει το «μπαμ»! Όμως ουδεμία κατάφερε να μιμηθεί την Ελλάδα του 2004. Δεν αναφέρω τη Δανία του 1992 διότι μιλάμε για άλλο ποδόσφαιρο τότε. Για το ποδόσφαιρο στο οποίο ακόμα επιτρεπόταν η επιστροφή της μπάλας στον τερματοφύλακα. Για το ποδόσφαιρο 50 λεπτών (ή και λιγότερο) καθαρού χρόνου. Τους θυμόμαστε, θα τους θυμόμαστε πάντα. Τους τιμούμε γιατί μαζεύτηκαν από τις παραλίες προκειμένου να αντικαταστήσουν τη Γιουγκοσλαβία που διαλυόταν από τον εμφύλιο.
Αλλά χωρίς καμία διάθεση να φορέσουμε τσαρούχια και φουστανέλες, «Ελλάδα» ήταν και παραμένει μονάχα μία στην ιστορία των Euro! Με τρεις σερί νίκες μετά τον όμιλο, χωρίς να δεχθεί γκολ, μόνο με ένα ματς στην παράταση, εναντίον τριών ανώτερων ομάδων: της Γαλλίας του Ζιντάν, της γηπεδούχου Πορτογαλίας και της καλύτερης ομάδας του τουρνουά, η οποία σύμφωνα και με πολλές «μαρτυρίες» των διεθνών μας, ήταν και εκείνη που τους είχε βάλει τα πιο δύσκολα στον ημιτελικό.
Η Ιταλία ήταν στα μαύρα χάλια της. Αγγλία και Γαλλία είναι αποκρουστικές κι ας λέει (σήμερα) ο Ντεσάν «κάνουμε τους φιλάθλους μας χαρούμενους με τα αποτελέσματά μας, αν βαριέστε δείτε κάτι άλλο». Οι Ολλανδοί στη μέτρια φάση τους. Οι Ισπανοί ανανεωμένοι, ωραίοι, δυνατοί! Οι Γερμανοί με μεγάλο πρόβλημα ηλικίας και αντοχών στη μεσαία γραμμή, φορ τον παικταρά αλλά χασογκόλη Χάβερτς και τον… Φίλκρουνγκ. Οι Πορτογάλοι με σούπερ ρόστερ, αλλά με τεράστιο επιθετικό πρόβλημα. Ιδανικές συνθήκες για τα αουτσάιντερ. Όμως… δεν!
Δεν τα κατάφερε κανένα αουτσάιντερ. Διότι χρειάζεται συγκερασμός πολλών παραμέτρων και λεπτομερειών για να βγεις νικητής τρεις σερί φορές επί καλύτερων αντιπάλων. Χρειάζεται και η τύχη, χρειάζεται και η αυτοπεποίθηση! Αυτό το «δεν σας βλέπω» που είχαν το 2004 οι άσημοι που έγιναν διάσημοι. Και τελικά, όποιος κι αν το σηκώσει, ακόμα κι αν αυτή είναι η «σέξι» Ισπανία, αυτό το Euro 2024 «δικαιώνει» σε μέγιστο επίπεδο τον… αγώνα του 2004.
Y.Γ. «Δεν έχω κλέψει ποτέ το παιχνίδι»: πόσο συγκλονιστική δήλωση από τον Γιάννη! Τόσο απλή, τόσο λιτή, τόσο υπέροχη! Και τόσο μικρή η μειονότητα όσων μπορούν να την υποστηρίξουν στην Ελλάδα. Οχι τόσο από την πλευρά των αθλητών. Από την πλευρά όλων, μα όλων των υπόλοιπων από εμάς.
Πηγή: Gazzetta
