Του Νικόλα Ρεϊζίδη
Πέρασαν πενήντα τρία χρόνια από τότε που η Γιουνάιτεντ βρέθηκε στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης. Δέκα χρόνια μετά από την τραγωδία του Μονάχου, όταν οκτώ «μωρά» του Ματ Μπάσμπι… έφυγαν στο παγωμένο αεροδρόμιο του Μονάχου, οι «Κόκκινοι Διάβολοι» των Σερ Μπόμπι Τσάρλτον και Τζορτζ Μπεστ αντιμετώπιζαν την πρωταθλήτρια Πορτογαλίας Μπενφίκα, του μεγάλου Εουσέμπιο, στον τελικό του «Wembley».
Η πορεία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μέχρι τον ημιτελικό ήταν εύκολη – σχετικά – αφού σε τρεις γύρους πέτυχε οκτώ τέρματα και δέχτηκε μόλις δύο συνολικά από τις Σαράγεβο και Γκόρνικ Ζάμπρζε. Αντίθετα η Μπενφίκα απέκλεισε τις Γκλεντόραν (στα εκτός έδρας γκολ), Σεντ Ετιέν, Βάσας και στον ημιτελικό την Γιουβέντους με 3-0.
Στον ημιτελικό η ομάδα του Σερ Ματ Μπάσμπι, αντιμετώπισε την ήδη έξι φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης του Μιγκέλ Μουνιόθ.
Στο πρώτο παιχνίδι στο «Θέατρο των Ονείρων» στις 24 Απριλίου η Γιουνάιτεντ επικράτησε της Βασίλισσας με 1-0 με… χρυσό σκόρερ τον Τζορτζ Μπεστ, στο 36ο λεπτό με βολίδα μέσα από την περιοχή έπειτα από εξαιρετική προσπάθεια και ασίστ του Τζον Άστον.
Στον επαναληπτικό της Ισπανίας στις 15 Μαΐου το πρώτο ημίχρονο ήταν ονειρώδες για τους «Μερένχες», καθώς σε 13 λεπτά η Ρεάλ Μαδρίτης πέτυχε τρία γκολ (Πίρι 32′, Χέντο 41′, Αμάνθιο 45′), η σοκαρισμένη Γιουνάιτεντ κατάφερε να μειώσει με αυτογκόλ του Ζόκο στην εκπνοή του πρώτου ημιχρόνου. Οι «Κόκκινοι Διάβολοι» έμοιαζαν χαμένοι στην… Κόλαση της Μαδρίτης, όμως δεν τα παράτησαν και κατάφεραν να πάρουν σκορ πρόκρισης με τον Ντέιβιντ Σάντλερ στο 73′ ενώ πέντε λεπτά αργότερα ένας από τους επιζώντες του τραγικού δυστυχήματος του Μονάχου, ο Άντονι Φογλκς, έκανε το τελικό 3-3 με πλασέ και έστειλε την ομάδα του στον τελικό του «Wembley».
Από τον εφιάλτη στην… κορυφή του Έβερεστ
Ο νεαρός Μπόμπι Τσάρλτον μετά το δυστύχημα του Μονάχου είχε περιγράψει της στιγμές που είχε ζήσει: «Ήταν ένας εφιάλτης. Στο νοσοκομείο δεν είχα αντιληφθεί τι είχε συμβεί. Μου έκαναν μια ένεση πίσω στην πλάτη και κατέρρευσα. Ήταν μια Γερμανίδα εκεί, κρατούσε ένα χαρτί και διάβαζε ονόματα. Αν κάποιος ήταν ζωντανός εκεί, έλεγε δυνατά ‘ναι’, αν ήταν νεκρός φώναζε ΄όχι’. Λίγο καιρό μετά σκεφτόμουν αν θα αναρρώσουμε ποτέ, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά, από αυτό που μας συνέβη. Έπρεπε, όμως, να προσπαθήσουμε».
Ο Ματ Μπάσμπι τον Απρίλιο του 1958 είχε ζητήσει περιθώριο δέκα ετών από την διοίκηση της Γιουνάιτεντ, προκειμένου να βοηθήσει την αγαπημένη του ομάδα να «πατήσει την κορυφή του Έβερεστ» και τελικά τα κατάφερε!
Η ώρα είναι 19:45 (Αγγλίας), οι δύο φιναλίστ κάνουν την εμφάνισή του στον αγωνιστικό χώρο, οι δύο αρχηγοί, Τσάρλτον και Κολούνα, ανταλλάσσουν τα αναμνηστικά και το παιχνίδι ξεκινάει.
Στο πρώτο μέρος οι δύο ομάδες είναι δραστήριες, με τον σταρ της Μπενφίκα, Εουσέμπιο, να κάνει τη διαφορά και να βλέπει την μπάλα να χτυπάει στο οριζόντιο δοκάρι του Άλεξ Στέπνι, με το 0-0 να παραμένει στα πρώτα 45 λεπτά.
Οι «Κόκκινοι Διάβολοι» στο δεύτερο ημίχρονο χρειάστηκαν οκτώ λεπτά για να ανοίξουν το σκορ, ο Κρέλαντ έκανε γλυκιά σέντρα με τον Τσάρλτον να βρίσκεται αμαρκάριστος μέσα στην περιοχή και με κεφαλιά να κάνει το 1-0. Οι «Αετοί» ισοφάρισαν στο 79′ με τον Χαϊμέ Γκράθα να βρίσκεται απέναντι από τον Άγγλο τερματοφύλακα και να κάνει το 1-1.
Η Μπενφίκα είχε την μεγαλύτερη ευκαιρία στο παιχνίδι μετά τα δύο τέρματα με τον Εουσέμπιο, να βγαίνει τετ α τετ στο τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης αλλά να στέλνει την μπάλα πάνω στον Στέπνι τον οποίο χειροκρότησε για την απόκρουσή του (!) με το ματς να πηγαίνει στην παράταση.
Εκεί… άρχισε η «καταιγίδα», αφού η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έκανε επίδειξη δύναμης και πέτυχε τρία τέρματα σε διάστημα επτά λεπτών με τους Μπεστ, Κιντ και το δεύτερο του Τσάρλτον (92′, 94, 99′), να σφραγίζουν το πρώτο τρόπαιο Ευρωπαϊκό τρόπαιο των «Κόκκινων Διαβόλων» και να εκπληρώνουν την υπόσχεση του προπονητή τους προς την διοίκηση με τον καλύτερο τρόπο.
Ο Μπόμπι Τσάρλτον αφιέρωσε το τρόπαιο στα χαμένα του… αδέρφια ενώ μετά τον τελικό ανέφερε:
«Στο σφύριγμα της λήξης ο Ματ κι εγώ αγκαλιαστήκαμε, δεν είπα τίποτα στον γέρο, δεν χρειαζόταν. Ήξερα ακριβώς τι σκεφτόταν. Θυμάμαι ότι ήταν το απόλυτο επίτευγμα. Ήταν καθήκον μας έγινε οικογενειακό ζήτημα!»
Πηγή: Sport DNA
