Νικητής ο Sergio Pérez στο Monaco μετά τη γκάφα της Ferrari

Του Κώστα Παστρίμα

Το GP Μονακό του 2022 ήταν ένας επεισοδιακός αγώνας, ο οποίος είχε τόσες διακοπές και καθυστερήσεις που ολοκληρώθηκε λόγω λήξης χρόνου και χωρίς να γίνουν όλοι οι προβλεπόμενοι γύροι. Ο Σέρχιο Πέρεζ ήταν ο μεγάλος νικητής του αγώνα, εκμεταλλευόμενος την πολύ καλή στρατηγική της Red Bull Racing. Ο Κάρλος Σάινθ ήταν δεύτερος και ο Μαξ Φερστάπεν ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου. Ένα λάθος της Ferrari κόστισε ακριβά στον Σαρλ Λεκλέρ, που παρότι ξεκίνησε από την pole position τερμάτισε τελικά στην 4η θέση.

Η βροχή που ξεκίνησε να πέφτει στο Μόντε Κάρλο λίγο πριν από την έναρξη έφερε φρενίτιδα στο γκριντ και οι αγωνοδίκες αποφάσισαν να καθυστερήσουν την εκκίνηση του αγώνα για να δώσουν στις ομάδες τη δυνατότητα να τοποθετήσουν τα κατάλληλα ελαστικά για τις συνθήκες. Αυτό όμως ήταν από μόνο του ένας γρίφος, καθώς δεν δεν είχε βρέξει καθόλου μέχρι στιγμής όλο το 3ήμερο και τα διαθέσιμα στοιχεία ήταν ελάχιστα, ιδιαίτερα αν συνυπολογίσουμε ότι η άσφαλτος στη διαδρομή είναι καινούρια.

Τελικά, ύστερα από μια 16λεπτη καθυστέρηση, ο γρίφος λύθηκε και τα μονοθέσια ξεκίνησαν το γύρο σχηματισμού πίσω από το Αυτοκίνητο Ασφαλείας, έχοντας τα ελαστικά για βροχή (μπλε), όπως προβλέπουν οι κανονισμοί. Η βροχή όμως συνέχισε να δυναμώνει και μέσα στα επόμενα λεπτά μετατράπηκε σε καταιγίδα και έτσι οι αγωνοδίκες αποφάσισαν να βγάλουν τις κόκκινες σημαίες και να διακόψουν τον αγώνα, προτού καν ξεκινήσει επίσημα.

Πέρασε περίπου μία ώρα μέχρι οι συνθήκες να βελτιωθούν και τα μονοθέσια να επιστρέψουν στην πίστα, Όπως και την πρώτη φορά, μπροστά πήγαινε το αυτοκίνητο ασφαλείας και πίσω ακολουθούσαν οι οδηγοί, με τη σειρά στην οποία κατατάχθηκαν το Σάββατο. Λόγω του ενός έξτρα γύρου σχηματισμού, η διάρκεια του αγώνα μειώθηκε από 78 σε 77 γύρους.

Και τα 20 μονοθέσια είχαν τα ελαστικά για βροχή. Ακόμα και πίσω από το Αυτοκίνητο Ασφαλείας δεν έλειψαν τα συμβάντα, με τους Λατίφι και Στρολ να χάνουν τον έλεγχο και να πέφτουν, με μικρή ταχύτητα, στις μπαριέρες. Και οι δύο όμως κατάφεραν να συνεχίσουν και να επιστρέψουν στα pit.

Η εκκίνηση δόθηκε εν κινήσει, όταν το Αυτοκίνητο Ασφαλείας έφυγε από την πίστα, και όλοι διατήρησαν τις θέσεις τους στην πολύ γλιστερή πίστα. Ο Λεκλέρ διατήρησε την πρωτοπορία, μπροστά από τον Σάινθ και τις δύο Red Bull των Πέρεζ και Φερστάπεν.

Καθώς η βροχή είχε σταματήσει, το ερώτημα ήταν πότε θα ήταν η κατάλληλη στιγμή να βγουν τα βρόχινα ελαστικά και να μπουν τα ενδιάμεσα. Στο μεταξύ, ο Λεκλέρ προσπαθούσε να φτιάξει όσο μπορούσε μεγαλύτερη διαφορά από τον Σάινθ, ο οποίος δεν ένιωθε ουσιαστική απειλή από τις Red Bull. Ο Φερστάπεν έδειχνε να είναι ταχύτερος από τον Πέρεζ αλλά ήταν αδύνατο να περάσει.

Ο Σεμπάστιαν Φέτελ μπήκε για να αλλάξει τα βρόχινα σε ενδιάμεσα στον 7ο γύρο, κάτι που είχαν κάνει από πολύ νωρίτερα οι Γκασλί και Λατίφι. Δεν ήταν όμως ταχύτεροι από τον Λεκλέρ στην πρώτη θέση και έτσι οι πρωτοπόροι δεν έκαναν ακόμα την κίνησή τους. Με την πίστα να στεγνώνει γρήγορα, άρχισε να εμφανίζεται το ενδεχόμενο η αλλαγή να μη γίνει από τα βρόχινα στα ενδιάμεσα αλλά απευθείας στα σλικ.

Όσο περνούσαν οι γύροι, η πίστα στέγνωνε και όσοι είχαν ενδιάμεσα άρχιζαν να κινούνται σαφώς ταχύτερα από εκείνους με τα βρόχινα ελαστικά. Το ερώτημα όμως για το ποια είναι η βέλτιστη στρατηγική παρέμενε. Η Red Bull έκανε την πρώτη κίνηση και κάλεσε τον Σέρχιο Πέρεζ στα pit για να του βάλει βρόχινα ελαστικά στον 16ο γύρο. Στη Ferrari αντέδρασαν δύο γύρους αργότερα και έβαλαν τον Λεκλέρ για ενδιάμεσα, αλλά στο μεταξύ ο Πέρεζ είχε προλάβει να κάνει δύο γρήγορους γύρους και έτσι ο Μονεγάσκος επέστρεψε στην πίστα πίσω από τον Μεξικανό.

Ο Σάινθ όμως έμεινε στην πίστα, με προφανή στόχο να μη βάλει καθόλου ενδιάμεσα και να πάει απευθείας στα σλικ. Ήταν το σημείο του αγώνα που τα σλικ άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στις πιο πίσω θέσεις, με κάποιους από τους οδηγούς να παίρνουν το ρίσκο.

Στη Ferrari αποφάσισαν να κινηθούν πιο επιθετικά και κάλεσαν και τους δύο οδηγούς στον ίδιο γύρο για να βάλουν ελαστικά για στεγνό οδόστρωμα. Η κίνηση αυτή προκάλεσε την οργή του Λεκλέρ, που αναγκάστηκε να κάνει δύο pit stop μέσα σε λίγους γύρους και επιπλέον βρέθηκε πίσω από τον Σάινθ. Ήταν ένα τραγικό λάθος στην επικοινωνία, γιατί αρχικά ο Λεκλέρ έλαβε εντολή να μπει στα pit και μετά πήρε άλλη εντολή να μείνει έξω, η οποία όμως ήρθε καθυστερημένα, όταν ο Μονεγάσκος είχε ήδη μπει στην είσοδο των pit.

Στον επόμενο γύρο μπήκαν και οι οδηγοί της Red Bull Racing για να κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ο χρονισμός των «ταύρων» ήταν σαφώς καλύτερος, καθώς όταν όλος αυτός ο χαμός ολοκληρώθηκε ο Πέρεζ ήταν πρώτος, ο Σάινθ δεύτερος, ο Φερστάπεν 3ος και ο Λεκλέρ ακολουθούσε στην 4η θέση. Ο Ράσελ είχε ανέβει 5ος, μπροστά από τον Νόρις και ακολουθούσαν οι Αλόνσο, Χάμιλτον, Οκόν, Μπότας και Φέτελ.

Με τις συνθήκες στην πίστα να σταθεροποιούνται, ο αγώνας άρχισε να παίρνει τη συνηθισμένη μορφή των grand prix του Μονακό. Τα μονοθέσια κινούνταν σε παράταξη, χωρίς να μπορούν να προσπεράσουν και απλώς περίμεναν να υπάρξει ένα συμβάν που θα άλλαζε την κατάσταση.

Μια και μιλάμε για Μονακό, το συμβάν δεν άργησε να έρθει. Ο Μικ Σουμάχερ έχασε τον έλεγχο της Haas στο σικέιν της Πισίνας και έπεσε με δύναμη στις μπαριέρες, σε ένα θεαματικό ατύχημα στο οποίο το μονοθέσιο του Γερμανού κόπηκε στα δύο. Ο Σουμάχερ πάντως βγήκε από αυτό φαινομενικά άθικτος. Όπως ήταν φυσικό, το Αυτοκίνητο Ασφαλείας έκανε την εμφάνισή του για να καθαριστεί η πίστα και να επισκευαστούν οι μπαριέρες.

Η ζημιά στις μπαριέρες όμως ήταν τόσο μεγάλη που οι αγωνοδίκες αποφάσισαν να διακόψουν τον αγώνα με κόκκινη σημαία. Έτσι, όλα τα μονοθέσια επέστρεψαν για δεύτερη φορά στο pit lane, περιμένοντας την επανεκκίνηση. Ο Σαρλ Λεκλέρ ήταν, δικαιολογημένα, πολύ θυμωμένος από το λάθος της ομάδας του, που τον έριξε στην 4η θέση, σε έναν αγώνα που έδειχνε ικανός να κερδίσει.

Για τρίτη φορά σε αυτόν τον αγώνα τα μονοθέσια πήραν τις θέσεις τους πίσω από το Αυτοκίνητο Ασφαλείας για άλλη μία εκκίνηση εν κινήσει. Οι πρωτοπόροι ακολούθησαν διαφορετικές στρατηγικές με τα ελαστικά τους, με τις Red Bull να επιλέγουν τη μεσαία γόμα και τις Ferrari να μένουν με τη σκληρή γόμα που είχαν πριν από τη διακοπή.

Η επανεκκίνηση δεν είχε συμβάντα και όλοι διατήρησαν τις θέσεις τους. Με την πίστα να είναι πλέον σχεδόν στεγνή, δεν αναμένονταν άλλα προσπεράσματα και η κατάταξη έμενε σταθερή, με τους Πέρεζ, Σάινθ, Φερστάπεν και Λεκλέρ στις πρώτες θέσεις και τους Ράσελ, Νόρις, Αλόνσο, Χάμιλτον, Οκόν και Μπότας να ακολουθούν.

Με όλες τις διακοπές και τις καθυστερήσεις, ο αγώνας δεν ολοκληρώθηκε ύστερα από 77 γύρους αλλά όταν συμπληρώθηκε ο διαθέσιμος χρόνος που προβλέπουν οι κανονισμοί, δηλαδή δύο ώρες μετά την εκκίνηση, που δόθηκε επίσημα μετά την πρώτη διακοπή. Καθώς όμως συμπληρώθηκε το 75% του αγώνα (64 γύροι), οι οδηγοί πήραν ολόκληρους τους βαθμούς.

Το μόνο ενδιαφέρον στους τελευταίους γύρους ήταν ποιος θα έκανε την προσπάθεια να πάρει τον έναν επιπλέον βαθμό που έδινε ο ταχύτερος γύρος. Αυτό το κατάφερε ο Λάντο Νόρις, που είχε την ευκαιρία να μπει στα pit και να βάλει φρέσκα ελαστικά χωρίς να χάσει τη θέση του.

Στο τέλος ο Σάινθ προσπάθησε να ασκήσει πίεση στον Πέρεζ, που αντιμετώπιζε προβλήματα με τα ελαστικά του, μένοντας κολλημένος πίσω από τη Red Bull για αρκετούς γύρους. Αυτό έφερε και τους Φερστάπεν και Λεκλέρ κοντά τους, με άλλο ένα «τρενάκι» να σχηματίζεται στην πρωτοπορία του αγώνα. Δεν είχαμε προσπεράσματα όμως.

Έτσι, ο Σέρχιο Πέρεζ πήρε στο GP Μονακό μια νίκη που μάλλον δεν περίμενε, με τον Κάρλος Σάινθ να τερματίζει στη 2η θέση και τον Μαξ Φερστάπεν να παίρνει την 3η θέση. Ο σίγουρα απογοητευμένος Λεκλέρ ήταν 4ος και ακολούθησαν οι Τζορτζ Ράσελ, Λάντο Νόρις, Φερνάντο Αλόνσο, Λούις Χάμιλτον, Βάλτερι Μπότας και Σεμπάστιαν Φέτελ. Ο Οκόν τερμάτισε 9ος στην πίστα αλλά είχε ποινή 5 δευτερολέπτων και έπεσε εκτός 10άδας στην τελική κατάταξη.

Επόμενος αγώνας είναι το GP Αζερμπαϊτζάν το 3ήμερο 10-12 Ιουνίου.

Πηγή: Gazzetta