Του Γιάννη Φιλέρη
Ναι, στο ξεκίνημα της χρονιάς, ο Ολυμπιακός θα αγόραζε ένα χαμένο ημιτελικό σε φάιναλ-φορ. Όταν ακόμη ήταν μια ομάδα που στόχευε να μπει στην οκτάδα, που ισοδυναμούσε με μια απόλυτα επιτυχημένη ευρωπαϊκή σεζόν. Τώρα, έφυγε από την Σταρκ Αρένα σκασμένος για μια μεγάλη ευκαιρία που έχασε να βρεθεί στον τελικό.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας αποφάσισε να μην κάνει φάουλ, ο Βασίλιε Μίτσιτς να υπογράψει με ένα πολύ μεγάλο σουτ τον δραματικό ημιτελικό. Τόσο πολύ μεγάλωσε, σε αυτούς τους οκτώ μήνες, η ερυθρόλευκη ομάδα, που όχι μόνο το πίστεψε, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να βρίσκεται αυτός αντίπαλος της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Σαββάτου.
Κι όταν ένας τέτοιος αγώνας κρίνεται στο τελευταίο σουτ όλα μπορούν να ειπωθούν. Κι όλοι θα έχουν δίκιο, αφού το μπάσκετ επιτρέπει -εκ του αποτελέσματος- να λες διάφορες εκδοχές μιας άλλης κατάληξης απ’ αυτήν που είχε το ματς.
- Την πρώτη την υπέδειξε ο ίδιος ο προπονητής του Ολυμπιακού, που υπέδειξε το φάουλ στον Μίτσιτς ως εναλλακτική λύση, ώστε να πάρει ξανά την μπάλα (μετά τις βολές του Σέρβου, που δεν ξέρουμε αν θα ήταν εύστοχες, αν αναλογιστεί κανείς ότι νωρίτερα είχε στείλει δυο στο σίδερο) και να τελειώσει το ματς με δική του επίθεση.
- Μια δεύτερη εκδοχή ενός άλλου φινάλε, είναι πάντα ένα ροτέισον. Πάντα, όσοι δεν παίζουν είναι οι… καλύτεροι παίκτες, η εκείνοι που θα άλλαζαν τη ροή του αγώνα. Στην προκειμένη περίπτωση έγινε λόγος για την απουσία του Κώστα Παπανικολάου, που έτσι κι αλλιώς ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού στον ημιτελικό, έχοντας παίξει και πολλές σπουδαίες άμυνες πάνω στον Μίτσιτς, με αποκορύφωμα μια θεαματική τάπα πάνω σε σουτ του τρομερού Σέρβου. Προφανώς και θα μπορούσε να είναι μέσα στο παρκέ ο διεθνής άσος, πιο εύστοχος παίκτης στα σουτ τριών πόντων στην ιστορία των φάιναλ-φορ; Ποιος εγγυάται, όμως, ότι με τον “Παπ” μέσα, ο Ολυμπιακός θα τα έκανε όλα διαφορετικά;
Σε αυτό που δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει, πάντως, είναι ότι με εξαίρεση το τελευταίο καλάθι του Χασάν Μάρτιν, όπου υπήρξε πραγματική συνεργασία και κίνηση, οι τελευταίες επιθέσεις του Ολυμπιακού δεν θύμιζαν σε καμιά περίπτωση το μπάσκετ των “ερυθρολεύκων”. Βιαστικές, ατομικές προσπάθειες, σύγχυση μαζί με κούραση (γιατί είχε επανέλθει και από ένα -11) και διαδοχικές ευκαιρίες για ένα καλάθι ψυχολογίας πεταμένες στα σκουπίδια.
Αλλά και νωρίτερα όταν έβγαλε σπουδαίες άμυνες, έχασε τρεις διαδοχικούς αιφνιδιασμούς. Μαζί και βολές. Σε ένα ματς που κρίνεται στον πόντο, όλα αυτά μετράνε διπλά.
Σάμπως όμως η Εφές είχε διαφορετική συμπεριφορά; Το σκορ του τέταρτου δεκαλέπτου ήταν…11-11 (κι αν ο Μίτσιτς αστοχούσε στο τελευταίο σουτ, η ομάδα του θα είχε σκοράρει μόλις 8π). Λάρκιν και Μίτσιτς έκαναν ποικιλίες απέναντι στη διαβασμένη άμυνα του Ολυμπιακού, έχασαν τρεις βολές, ο Μοερμάν με το που μπήκε μπουμπούνισε άστοχο τρίποντο.
Οι Τούρκοι έμοιαζαν ξεθεωμένοι, έχαναν λάδια, αλλά πήραν το ματς με ένα από τα … 27 τρίποντα που επιχείρησαν (εφτά περισσότερα από τα 20 δίποντα, ο Ολυμπιακός σχεδόν τους απαγόρεψε να μπαίνουν μέσα) το πιο δυνατό σημείο τους σε αυτό το παιχνίδι. Δεν είναι έκπληξη, ούτε (μόνο) θέμα τύχης. Ο Μίτσιτς σούταρε, ο MVP της κανονικής περιόδου και του φάιναλ-φορ το 2021, ο πρώτος σκόρερ της φετινής EuroLeague.
Δεν έχασε από κάποια τυχαία ομάδα ο Ολυμπιακός. Τον λύγισε η πρωταθλήτρια Ευρώπης, η ομάδα που θα παίξει στον τρίτο συνεχόμενο τελικό (2019, 2021 και φέτος, το 2020 δεν έγινε φάιναλ-φορ λόγω κορωνοϊού, αλλά μάλλον θα έπαιζε και …θα έπαιρνε το τρόπαιο). Η κορυφαία σίγουρα στην τελευταία τετραετία, μετά την αναγέννησή της το καλοκαίρι του 2018 και ύστερα από τον καταποντισμό της στην 16η θέση,
Ο Εργκίν Αταμάν μέσα σε μια τετραετία έκανε την ουραγό της βαθμολογίας, κορυφαία ομάδα της Ευρώπης. Το κατόρθωμα δεν είναι μικρό, κάθε άλλο.
Επενδύοντας σε ομάδα και κόσμο
Ο Ολυμπιακός θα ολοκληρώσει την φετινή ευρωπαϊκή του πορεία στον μικρό τελικό του Σαββάτου (5μμ) εναντίον της Μπαρτσελόνα του Σάρας Γιασικεβίτσιους. Οι Καταλανοί με μπάτζετ 40 εκατομμυρίων απέτυχαν για δεύτερη σερί σεζόν να κατακτήσουν το τρόπαιο. Πέρσι, τουλάχιστον, έπαιξαν στον τελικό. Φέτος η Ρεάλ Μαδρίτης μετά από πέντε σερί ήττες στα μεταξύ τους παιχνίδια έστειλε την Μπάρτσα για … τσάι.
Ναι, έφυγαν σκασμένοι οι “ερυθρόλευκοι”, η ήττα όπως ήρθε είναι πράγματι μια χαμένη ευκαιρία, ωστόσο, αν σκεφτούν με καθαρό μυαλό θα συμφωνήσουν ότι η φετινή σεζόν μπορεί να είναι απλά το ξεκίνημα μιας άλλης εποχής για το μπάσκετ του Ολυμπιακού.
Η επένδυση που έγινε στη συγκεκριμένη ομάδα, με προσεχτικό χτίσιμο από τον κόουτς Μπαρτζώκα και τους αδερφούς Αγγελόπουλους πρέπει να συνεχιστεί. Φυσικά ο επόμενος στόχος του Ολυμπιακού δεν μπορεί να είναι άλλος από την επιστροφή του στους εθνικούς τίτλους, που ξεκίνησε με την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Η συμμετοχή στο φάιναλ-φορ αναδεικνύει τη δυναμική της ομάδας που φτιάχτηκε στο ΣΕΦ, μεγάλωσε πολύ μέσα σε ένα οκτάμηνο και κυρίως λατρεύτηκε από τον κόσμο του. Η εμφάνιση 12.000 οπαδών του Ολυμπιακού στο Βελιγράδι είναι ενδεχομένως μια μεγάλη νίκη αυτής της ομάδας. Στο Βελιγράδι έγινε αν όχι η μεγαλύτερη, μια από τις μεγαλύτερες εκδρομές που είδαμε ποτέ στο μπάσκετ.
Άνθρωποι που ταξίδευαν 10 και 12 ώρες με τα αυτοκίνητά τους, γεμάτοι αισιοδοξία και χαμόγελα αλλά και πολλή αγάπη για την ομάδα που μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μπήκε σε περίοπτη θέση στην καρδιά τους. Θυμηθείτε ότι ο Ολυμπιακός την τελευταία τριετία βρισκόταν όχι μακριά από τα φάιναλ-φορ, αλλά εκτός πλέι-οφ.
Αυτό το step up που έγινε είναι μια αφετηρία πάνω στην οποία ο Ολυμπιακός μπορεί να ελπίζει ότι θα παραμείνει στην ελίτ και τα επόμενα χρόνια. Είχαμε πολύ καιρό (μια πενταετία) να ξαναζήσουμε ένα φάιναλ-φορ με έντονο το ελληνικό χρώμα, κυρίως λόγω της παρουσίας του κόσμου. Οι “ερυθρόλευκοι” μπορεί να ηττήθηκαν στον ημιτελικό από το τρομερό σουτ του Μίτσιτς, ωστόσο, τα μακροπρόθεσμα κέρδη τους μπορεί να είναι σπουδαία και μεγαλύτερα.
Πηγή: Sport24
