Των Ηλία Ζάχου & Χρήστου Αδάμου
– Καλησπέρα κ. Τσιρογιάννη και σας ευχαριστούμε για την ανταπόκριση στο κάλεσμά μας. Φέτος η σεζόν σε βρήκε στον Άρη. Πως θα μας περιέγραφες τη πορεία της ομάδας, δεδομένου και του covid19;
– Καλησπέρα και σας ευχαριστώ για την πρόσκληση σας ,
την φετινή σεζόν θα την χαρακτήριζα ως ιδιαίτερα δύσκολη και ταυτόχρονα περίεργη. Αρχικά, ως δύσκολη λόγω των πρωτόγνωρων συνθηκών που όλοι βιώσαμε εξαιτίας της πανδημίας του covid-19 πέραν των δυσκολιών που αντιμετώπιζε η ομάδα ξεχωριστά .Ως περίεργη διότι μέσα από όλη αυτήν την κατάσταση επηρεαστήκαμε όλοι μας, είτε σε αγωνιστικά πλαίσια όπου έπρεπε να αγωνιζόμαστε χωρίς φιλάθλους που δίνουν τεράστια ώθηση σε κάθε σύλλογο, αλλά και εξω-αγωνιστικά μέσα από τους περιορισμούς που βιώναμε για την προστασία της κοινής υγείας. Παρόλα αυτά ,η ομάδα κατάφερε να πετύχει τον αρχικό στόχο της παραμονής στην κατηγορία και μάλιστα βρεθήκαμε και πολύ κοντά στην επίτευξη του αμέσως επόμενου στόχου, αυτού των play-off. Σε γενικές γραμμές ,είχαμε αρκετά σκαμπανεβάσματα κατά περιόδους και από άποψη αποτελεσμάτων αλλά και όσον αφορά το πρόσωπο που παρουσίαζε η ομάδα αλλά τέλος καλό, όλα καλά.
– Τι σημαίνει για έναν νέο μπασκετμπολίστα να προπονείται βλέποντας στην οροφή του γηπέδου να δεσπόζει η φανέλα του Νίκου Γκάλη; Τι κίνητρα σου δίνει;
– Το όνομα Νίκος Γκάλης όλοι γνωρίζουμε τι τεράστια αξία, ιστορία και σημασία έχει όχι μόνο για το ελληνικό μπάσκετ αλλά και για ολόκληρο τον ελληνικό και ευρωπαϊκό αθλητισμό. Ευχαριστώ τον Θεό που μου δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστώ σε μια τόσο μεγάλη ομάδα και το να βλέπω κάθε μέρα ,σε κάθε προπόνηση ,στην οροφή το όνομα του κορυφαίου Έλληνα μπασκετμπολίστα , αποτελεί τεράστια τιμή και ευλογία για εμένα. Τα κίνητρα υπήρχαν έτσι κι αλλιώς. Σε συνδυασμό όμως με όλα αυτά , αυτομάτως γίνονται ακόμα μεγαλύτερα. Προσπαθείς κάθε μέρα να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό , να κάνεις κατάθεση ψυχής σε κάθε προπόνηση και σε πόσες επιπλέον ώρες δουλειάς από μόνος σου, για να καταφέρεις να εκπροσωπήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον εαυτό σου, την οικογένεια σου ,την ομάδα σου με το υπόβαθρο που έχει ελπίζοντας να καταφέρεις να δεις και εσύ την δική σου φανέλα κάποια στιγμή στις οροφές του γηπέδου, είτε του Nick Galis Hall ,είτε οποιουδήποτε άλλου.
– Συνεργάστηκες με παίκτες όπως ο Τσάλμερς που πίσω τους έχουν μια τεράστια καριέρα. Τι κέρδισες από αυτούς. Ήταν αυτή η συνεργασία μια μορφή σχολείου για εσένα;
– Δόξα τω Θεώ , στα δύο τελευταία χρόνια που βρίσκομαι στην Α1, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνεργαστώ με παίκτες που αποτελούσαν αρχικά καταπληκτικούς χαρακτήρες και ταυτόχρονα φοβεροί επαγγελματίες και κάθε στιγμή μαζί τους ήταν ασφαλώς μια μορφή σχολείου όπως και με οποιονδήποτε συνεργάζεσαι διότι από όλους έχεις να πάρεις κάτι ,να μάθεις και να βελτιωθείς. Σίγουρα ο Mario Chalmers αποτελεί έναν από αυτούς. Όταν μιλάμε για έναν παίκτη που έχει κατακτήσει πρωτάθλημα σε κολεγιακό επίπεδο, δύο φορές στο NBA και έχει συνεργαστεί με παίκτες-πρότυπα όπως ο LeBron James, ο Dwyane Wade και με άλλους πόσους αστέρες είτε ως συνεργάτες είτε ως αντίπαλοι τα λόγια είναι περιττά για το τι μπορείς να ”εισπράξεις” από αυτόν τον άνθρωπο. Είναι ένα φοβερό παιδί, καταπληκτικός χαρακτήρας και η αξία του στο μπάσκετ θεωρείται δεδομένη. Με βοήθησε πάρα πολύ όχι μόνο στο μπασκετικό κομμάτι αλλά και στο κομμάτι της προσέγγισης του παιχνιδιού διότι αγωνιζόμαστε και στην ίδια θέση. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό το να μαθαίνω από έναν τέτοιο παίκτη υψηλού επιπέδου ”μυστικά” του παιχνιδιού και τον ευχαριστώ ιδιαίτερα γι αυτό και του εύχομαι ότι καλύτερο για την συνέχεια της ζωής του.
– Τι σημαίνει για έναν παίκτη να αγωνίζεται με το εθνόσημο ακόμα και στις μικρές ηλικίες;
– Το να αγωνίζεσαι με το εθνόσημο πιστεύω πως είναι, αν όχι η μεγαλύτερη, απ’ τις μεγαλύτερες τιμές που έχει ο κάθε αθλητής. Δόξα τω Θεώ, είχα την ευλογία να συμμετέχω σε όλες τις μικρές εθνικές ομάδες κάτι που αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες εμπειρίες που έχω ζήσει. Το συναίσθημα του να έχεις συμπαίκτες σου τους καλύτερους αθλητές της ηλικίας σου και την τιμή να συγκαταλέγεσαι σε αυτή την κατηγορία, το να ταξιδεύεις στην Ευρώπη και να αγωνίζεσαι για την νίκη της χώρας σου, δεν περιγράφεται. Νιώθεις δέος, χαρά , περηφάνια για την καταγωγή σου και ταυτόχρονα εισπράττεις ένα μικρό ”μερίδιο” από τους κόπους και τις προσπάθειες σου που βλέπεις σιγά σιγά να ανταμείβονται γιατί η δουλειά ποτέ δεν πάει χαμένη. Συνάμα συλλέγεις απίστευτες εμπειρίες που σου δίνουν τρομερό κίνητρο για υψηλότερους στόχους και αναπτύσσεις φιλίες και σχέσεις με άτομα που είναι συνέχεια μαζί σου ,κάθε χρόνο γιατί υπάρχουν και πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή πέρα απ’ το μπάσκετ.
– Αποτελεί η εθνική ανδρών έναν μεγάλο στόχο σου για το μέλλον;
– Ασφαλώς. Όταν έχεις βιώσει την ”γλύκα” μικρός σίγουρα διψάς για περισσότερο . Σε οτιδήποτε κάνεις στην ζωή σου θέλεις να φτάσεις όσο υψηλότερα γίνεται και η εθνική ανδρών είναι το υψηλότερο σκαλοπάτι για έναν αθλητή. Αποτελεί ένα μεγάλο όνειρο για το οποίο χρειάζεται πολλή δουλειά, υπομονή και αφοσίωση σε αυτό που αγαπάς και ελπίζω ο Θεός να με αξιώσει να ζήσω αυτό το υπέροχο συναίσθημα.
– Πολλοί λένε πως σχολείο και αθλητισμός δύσκολα συνδυάζονται. Εσύ όμως το κατάφερες, τι συμβουλή θα έδινες πάνω σε αυτόν τον τομέα στα ακόμα πιο νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό?
– Όπως λέει μια παροιμία , δύο καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωράνε. Βάζεις από ένα σε κάθε μία και προχωράς. Αυτό διδάχθηκα από μικρός από την οικογένεια μου και απ’ τους ανθρώπους που είχα γύρω μου και στηριζόμενος σε αυτό, μετέφερα την ρήση αυτήν στα δύο αντικείμενα που αγαπάω, στα γράμματα και στο μπάσκετ. Συμφωνώ πως σχολείο και αθλητισμός είναι δύσκολος συνδυασμός αλλά όχι ακατόρθωτος. Τίποτα δεν είναι αδύνατο. Ειδικά αυτά τα δύο, για μένα , θα έπρεπε να αποτελούνε τον κανόνα για κάθε παιδί και πρώτα απ’ όλα το σχολείο. Ο αθλητισμός δεν είναι για πάντα και ποτέ δεν ξέρεις αν θα σε προδώσει στο μέλλον . Το σχολείο ποτέ. Είναι η βάση όχι μόνο για την δουλειά σου αλλά για τον χαρακτήρα σου, για την προσωπικότητα σου και είναι το εφόδιο για να γίνεις καλύτερος απέναντι στην κοινωνία και στον συνάνθρωπο σου. Σε όλη αυτή την ”κούρσα” γράμματα-μπάσκετ που ξεκίνησα από μικρός και που έχω πάρα πολύ δρόμο ακόμα για να ολοκληρώσω έχω απολαύσει την κάθε στιγμή , μαθαίνω και βελτιώνομαι κάθε μέρα και ξέρω ότι τα καλύτερα έρχονται. Επομένως, η συμβουλή μου σε κάθε παιδί είναι να μην αφήσει ποτέ το σχολείο και οτιδήποτε επιπλέον ακολουθήσει μαζί με αυτό ,είτε είναι αθλητισμός είτε άλλη τέχνη και δραστηριότητα. Πρέπει να αγαπάει αυτό που κάνει , να έχει πολύ καλό πρόγραμμα στην καθημερινότητα του , να εργάζεται σκληρά και κυρίως να χαίρεται την κάθε στιγμή και αυτό που κάνει όπως σε οτιδήποτε κάνουμε στην ζωή. Η μόρφωση μας και οι δραστηριότητες με τις οποίες έχουμε την δυνατότητα να ασχοληθούμε , για κάποιους άλλους αποτελούν απραγματοποίητα όνειρα. Δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο. Γι’ αυτό πρέπει να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που έχουμε και να βγάλουμε τον καλύτερο μας εαυτό σε ότι κάνουμε. Θα χρειαστούν θυσίες, θα υπάρξουν εμπόδια και δυσκολίες , αλλά στο τέλος θα έχουμε βγει καλύτεροι απ’ όλο αυτό.
– Τι κρατάς και τι πετάς σαν Κώστας από την φετινή σεζόν;
– Αρχικά, ποτέ δεν πετάμε τίποτα. Όλα είναι ένα μάθημα και κάτι θα κερδίσουμε απ’ το καθετί. Αυτό όμως που σίγουρα κρατάω ,όπως είπα προηγουμένως ,είναι πως τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο και ιδίως την ελευθερία μας που στερηθήκαμε με κάποιο τρόπο όλοι φέτος λόγω της πανδημίας. Όμως όλα γίνονται για κάποιο λόγο και ακόμα και από αυτό όλοι διδαχθήκαμε πολλά. Προσωπικά είχα την ευκαιρία να συγκεντρωθώ σε μεγάλο βαθμό στην σχολή μου και στις προπονήσεις μου ενώ παράλληλα έβρισκα και εναλλακτικούς τρόπους για να αξιοποιήσω δημιουργικά τον χρόνο μου και να βελτιωθώ σε ορισμένα πράγματα που πριν την πανδημία μπορεί να μην είχα την ευκαιρία αυτήν. Στα αγωνιστικά πλαίσια, κρατάω το γεγονός πως μπορεί να μην είχα χρόνο συμμετοχής με την ομάδα μου ,ωστόσο δεν άφησα αυτήν την παράμετρο να με ρίξει ψυχολογικά και να με εμποδίσει απ’ το να δουλέψω σκληρά και να γίνω καλύτερος αλλά μέσα απ’ αυτήν την κατάσταση είδα την αντίθετη όψη του νομίσματος δηλαδή το να μην αγωνίζομαι και μέσα απ’ αυτό έγινα πιο σκληρός ,πιο δυνατός ,έμαθα να ελέγχω καλύτερα τον εαυτό μου και το χρησιμοποίησα και το χρησιμοποιώ σαν κίνητρο για να ανέβω.
– Ποιος είναι ο παίκτης πρότυπο για εσένα;
– Από μικρός θαύμαζα πάντα τον Δημήτρη Διαμαντίδη ,τον Allen Iverson και τον Steve Nash και αργότερα έγινα μεγάλος θαυμαστής των Stephen Curry και Kyrie Irving. Είναι αρκετοί παίκτες που παρακολουθώ και θαυμάζω και προσπαθώ μέσα απ’ τον καθένα να συλλέξω στοιχεία και να τα εντάξω στο δικό μου στυλ παιχνιδιού αλλά και μέσα απ’ τον καθένα να βελτιωθώ ως προσωπικότητα μέσα από την προσέγγιση τους όσον αφορά το παιχνίδι αλλά και την ζωή γενικότερα. Ωστόσο, άμα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιους θα έβαζα αυτούς τους πέντε γιατί δεν μπορώ να έχω μόνο έναν ως απάντηση.
– Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;
– Πρώτα απ’ όλα ,εύχομαι να έχουμε όλοι μας υγεία και την ελευθερία-δυνατότητα να κάνουμε ο καθένας αυτό που αγαπάει. Ως μπασκετμπολίστας , θα ήθελα να φτάσω στο υψηλότερο επίπεδο και να γίνω ο καλύτερος δυνατός παίκτης που μπορώ μέσα απ’ τον δικό μου τρόπο. Στον εκπαιδευτικό τομέα, θα ήθελα ασφαλώς να τελειώσω την σχολή μου ,να πάρω το πτυχίο μου και στο μέλλον να βρω τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να το αξιοποιήσω μέσα από κάποιον χώρο. Παράλληλα, θέλω οτιδήποτε και αν έρθει στο μέλλον να είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος και να απολαμβάνω την κάθε στιγμή ,δουλεύοντας συνεχώς για να γίνω ο καλύτερος άνθρωπος που μπορώ και να προσφέρω με κάθε πιθανό τρόπο την αγάπη μου στους συνανθρώπους μου, στην οικογένεια μου και στον Κύριο Ιησού Χριστό μου που δοξάζω και ακολουθώ. Στο τέλος , το σχέδιο Του για τον καθένα μας θα γίνει και έρθει το καλύτερο για όλους μας και όλα θα πάνε καλά.
Πηγή: Match Report
