Του Νίκου Παπαδογιάννη
H κλήρωση των Ομίλων του Ευρωμπάσκετ 2022 δεν ήταν απλά καλή για την Εθνική, ήταν λουκούμι. Συριανό θα έλεγα, αλλά ο Πρίντεζης μάλλον θα λείπει ένεκα του πανδαμάτορα.
Η πιθανότητα μίας διάκρισης μπορεί να φέρει συσπείρωση και να ανεβάσει ξανά στις επάλξεις τους παίκτες της σιγά σιγά απερχόμενης γενιάς, τους γεννημένους το 1989-90, που τότε θα βαδίζουν στα 33 ή θα τα έχουν κλείσει: Καλάθη, Σλούκα, Παπανικολάου, ακόμα και Κουφό.
Ο πρώτος έχει ήδη δηλώσει ότι θα αποχωρήσει από την Εθνική μετά το φετινό καλοκαίρι, αλλά τα είπα-ξείπα είναι συνηθισμένο φαινόμενο, άσχετα αν συνήθως συντελούνται με αντίθετη φορά.
Ειδικά ο Νικ Καλάθης είναι από τους -ουκ ολίγους- παίκτες που χρωστούν αρκετά στην ΕΟΚ αν θυμάστε, οπότε ας μη δέσουμε κόμπο το φευγιό του. Δεν ξεγράφω κανέναν, διότι ουδείς περισσεύει.
Μια κλήρωση που θα έριχνε την Εθνική σε λάκκο λεόντων μπορεί να επέσπευδε την αποχώρηση ορισμένων παικτών από τη γενιά των τριαντα-φεύγα.
Επειδή όμως τα πυροτεχνήματα ποτέ δεν χάλασαν κανέναν, η βολική κλήρωση του Ευρωμπάσκετ (που ήταν να γίνει φέτος αλλά αναβλήθηκε λόγω της καθυστερημένης διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων) μπορεί να ανεβάσει στο παλκοσένικο μία Εθνική ισχυρή. Και πάντως όχι εκ βάθρων αναδομημένη, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο.
Ακόμα και η συμμετοχή του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που έχει ένα περίεργο έρωτα με την «επίσημη αγαπημένη» λες και χρωστάει τίποτε σε τούτη την άφιλη και αφιλόξενη χώρα, θα πρέπει να θεωρηθεί πιθανή. Ίσως και πιθανότερη από ότι φέτος.
Ο δρόμος προς τα προημιτελικά είναι ορθάνοιχτος και το φυτίλι της φιλοδοξίας θα παραμείνει αναμμένο για άλλο ένα καλοκαίρι. Η Εθνική της μεθεπόμενης ημέρας μπορεί να περιμένει λίγο ακόμη.
Η ανανέωση είναι σωστό να γίνεται σταδιακά και όχι με πυρηνική έκρηξη. Εάν πάμε απ’ ευθείας από τον Σλούκα στον Μουράτο, από τον Καλάθη στον Παπαδάκη και από τον Παπανικολάου στον Χουγκάζ, η Εθνική θα τιναχτεί στον αέρα.
Προέχει να παραλάβουν τη σκυτάλη και να περάσουν σε πρώτο πλάνο οι παίκτες της ενδιάμεσης γενιάς, με ή χωρίς τον Γιάννη: Παπαπέτρου, Μήτογλου, Παπαγιάννης, Λαρεντζάκης, Θανάσης Αντετοκούνμπο, Ντόρσεϊ, Μποχωρίδης και μερικοί ακόμη.
Το μόνο κακό της χθεσινής κλήρωσης, εάν υποτεθεί ότι οι αγώνες θα γίνουν με κόσμο στις εξέδρες, ήταν ότι η κληρωτίδα μας έστειλε μακριά από την ομογένεια της Γερμανίας (Όμιλος Κολωνίας) και από το ελληνικότατο λίκνο της Τιφλίδας (όπου πάντως στρατολογήθηκε ως συνδιοργανώτρια η Τουρκία, οπότε καλύτερα μακριά κι αγαπημένοι).
Στο Μιλάνο, θα της συμπαρασταθούν οι γνωστοί 50 που δεν απουσιάζουν ποτέ. «Πενήντα γραφικοί» θα πουν κάποιοι. Μακάρι να ήταν όλοι οι φίλαθλοι σαν αυτούς.
Για να ξεπεράσει το εμπόδιο της πρώτης φάσης, όπου πάντοτε κρύβονται ύφαλοι, η Εθνική μας θα πρέπει να αφήσει πίσω της δύο από τις Ιταλία, Κροατία, Ουκρανία, Εσθονία, Μ.Βρετανία.
«Piece of cake» θα πείτε, αλλά τα ίδια λέγαμε και το 2017 στο Ελσίνκι, μέχρι που φτάσαμε να παίζουμε τα πάντα σε μία ζαριά, ενός αγχωτικού ημιχρόνου, απέναντι στους Πολωνούς. Σημειωτέον ότι στο Μιλάνο μπορεί βάσει προγράμματος να ξεκινήσουμε με 0-2.
Στη συνέχεια, εάν και εφ’ όσον, θα ταξιδέψει στα Βερολίνα και θα διεκδικήσει μία θέση στα προημιτελικά, σε νοκ-άουτ αναμέτρηση πλέον, απέναντι σε αντίπαλο που θα έρχεται από την Πράγα: Σερβία, Τσεχία, Φινλανδία, Ισραήλ, Ολλανδία και (να τη πάλι αυτή) Πολωνία.
Τους Σέρβους τους ξορκίζουμε γιατί δεν τους έχουμε, ιδίως σε νοκ-άουτ αγώνα, αλλά πίσω από αυτούς δεν βλέπω κανέναν με ανάστημα που φοβίζει, σε ουδέτερο μάλιστα έδαφος.
Βλέπετε πόσο ορθάνοιχτος είναι ο δρόμος για τα προημιτελικά; Ακόμα και αν έβαζαν εμένα να στήσω την κλήρωση, που ξέρετε δα ότι κοιλοπονάω για την Εθνική, τόσο βολική δεν θα τολμούσα να τη φτιάξω.
Έχει να κυλήσει πολύ νερό μέχρι τότε, στα κανάλια του Μιλάνου και κάτω από τις γέφυρες του Σπρέε. Αυτό που προσπαθώ να πω, είναι το εξής: η αισιοδοξία είναι ο μήνας που τρέφει τους έντεκα.
Παίκτες και προπονητές θα κηρύξουν πανστρατιά με μεγαλύτερη προθυμία, εάν βλέπουν στα όνειρά τους κάτι που γυαλίζει.
Το Προολυμπιακό τουρνουά που έρχεται είναι πιο δύσκολη υπόθεση, αφού το ΝΒΑ θα μεταγγίσει στην καναδέζικη ομάδα το οξυγόνο που αυτή χρειάζεται για να πνίξει τους αντιπάλους. Η πιθανή παρουσία του Γιάννη θα αυξήσει τις πιθανότητες της ομάδας μας, αλλά δεν θα την κάνει φαβορί.
Σφηκοφωλιά είναι και ο Όμιλος που δυνητικά μας περιμένει στο Τόκιο (με ΗΠΑ, Γαλλία, Ιράν), αλλά ας φτάσουμε εκεί και ας μας φύγουμε και με τη μούρη πρησμένη από τις σφήκες.
Ο «παράγων Χ» για την Εθνική της μετά το καλοκαίρι εποχής θα είναι φυσικά οι χειρισμοί της νέας διοίκησης της Ομοσπονδίας, όποιοι και αν την απαρτίζουν.
Ο Ρικ Πιτίνο θα μας κουνήσει το μαντήλι τον Αύγουστο (αν όχι νωρίτερα) και οι νύξεις των υποψήφιων προέδρων αφήνουν να εννοηθεί ότι θα επιδιωχθεί συνεργασία με κάποιον πρωτοκλασάτο Έλληνα προπονητή.
Αυτό όμως μοιάζει εύκολο μόνο στα λόγια, αφού η ΕΟΚ δεν είναι σε θέση να προσφέρει πλήρη απασχόληση σε τεχνικό επιπέδου Euroleague ή έστω Eurocup.
Ο Ιτούδης, ο Σφαιρόπουλος, ο Μπαρτζώκας, ο Πρίφτης δεν πρόκειται να αφήσουν τον γάμο για να καλλιεργήσουν πουρνάρια, όση και αν είναι η έγνοια τους για την Εθνική ομάδα της πατρίδας. Το θέμα δεν είναι φυσικά μόνο οικονομικό, αλλά κυρίως επαγγελματικό.
Υπάρχει πιθανότητα να πάμε ξανά σε «δικέφαλο» μοντέλο, με κάποιον …Ελληνα Πιτίνο και προφανώς με τον Σκουρτόπουλο σε ρόλο Σκουρτόπουλου; Δεν το θεωρώ εντελώς απίθανο, ούτε όμως ιδιαίτερα πιθανό.
Σημειώνω εδώ, ότι έχουν γίνει ήδη επαφές με τους Ηλία Παπαθεοδώρου, Σωτήρη Μανωλόπουλο, για να ενταχθούν στο τιμ των Ομοσπονδιακών, όχι όμως ως επίδοξοι διάδοχοι του Πιτίνο, αλλά ως βοηθοί του.
Ενδεχόμενος προβιβασμός κάποιος από τους δύο στη θέση του πρώτου προπονητή μετά το καλοκαίρι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Εάν επιλεγεί λύση αυτού του βεληνεκούς, φαβορί θα είναι προφανώς ο ίδιος ο Θανάσης Σκουρτόπουλος, σταθερός τιμονιέρης εδώ και μία τετραετία.
Ο Πιτίνο έβγαλε εισιτήριο για να έρθει στην Αθήνα και μέχρι τότε θα παρακολουθεί απαθής τις προεκλογικές εξελίξεις στην Ομοσπονδία. Όσο βλέπει τον Βασιλακόπουλο αμετακίνητο στην καρέκλα, δεν έχει λόγο να περιμένει κάποιου είδους πραξικόπημα, που να αφορά τον ίδιο.
Οι αρχαιρεσίες στην ΕΟΚ συμπίπτουν χρονιά με την έναρξη της προετοιμασίας της Εθνικής για το Προολυμπιακό, οπότε δεν υπάρχει καν χρόνος για ανατροπές. Δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του ο Λιόλιος και τι ο Φασούλας σε σχέση με την Εθνική, ξέρω όμως ότι το μαχαίρι και το πεπόνι τα κρατάει άλλος.
Αλλά για τα μαχαιρώματα στα ενδότερα και στα εξώτερα της Ομοσπονδίας θα τα πούμε προσεχώς. Πιστεύω να έχετε καταλάβει πια ότι τίποτε δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται στα μάτια του περαστικού θεατή. Αυτοί που έχουν βαλθεί να κάνουν ήρωα τον Βασιλακόπουλο βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο.
Πηγή: Gazzetta
