Του Βασίλη Σκουντή
Τον δούλο του Θεού, διεθνή φόργουορντ του Ολυμπιακού που γεννήθηκε στις 31 Ιουλίου του 1990 στα Τρίκαλα τον βάφτισαν Κωνσταντίνο και τον λένε Παπανικολάου…
Για το μικρό όνομα του δεν έχω αντίρρηση, το επώνυμο όμως παίζεται!
Παίζεται και τίθεται εν αμφιβόλω, διότι θαρρώ πως αντί για Παπανικολάου, μπορεί και μάλλον πρέπει να μετονομασθεί σε… Παντουνικολάου!
Χθες (12/11) το βράδυ, κόντρα στην Αλμπα Βερολίνου, ο λεγάμενος επιβεβαίωσε δια μίαν εισέτι φοράν αυτή την ανάγκη να κάνει μια παρέμβαση στο επίθετο του…
Επιβεβαίωσε επίσης εκείνο που μου είχε πει πριν από τέσσερα χρόνια ο Μάικλ Μαλόουν, ο οποίος τότε τον είχε στη δούλεψη του στους Ντένβερ Νάγκετς.
Είναι ένας ελληνικός πολυσουγιάς!
Ο ίδιος βεβαίως δεν σήκωσε ψηλά τον αμανέ, δεν το έχει κάνει ποτέ του και γι’ αυτό βάζω το χέρι μου στη φωτιά, πολλώ δε μάλλον επειδή χθες το βράδυ υπήρξα αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς στη σύντομη συνέντευξη που έδωσε στη Δώρα Παντέλη.
«Αυτό που έχει σημασία σε κάθε αγώνα είναι τι λέει το ταμπλό στη λήξη. Για να νικήσουμε όλοι συνέβαλαν και έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Όλοι έπαιξαν τον ρόλο τους σε διάφορα κομμάτια του παιχνιδιού και το ίδιο συνέβη και με μένα».
Ναι, βρε χρυσέ μου, δεν αμφιβάλλω: το ίδιο συνέβη και με εσένα, απλώς η δική σου περίπτωση είναι ιδιάζουσα…
ΤΟΝ ΑΔΙΚΟΥΝ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ
Όντως η περίπτωση του Παπανικολάου είναι ιδιάζουσα, διότι πολύ συχνά η… ρουφιάνα η στατιστική τον αδικεί και μάλιστα κατάφωρα: ο Παπανικολάου ανήκει στη συνομοταξία των παικτών που κάνουν τα πάντα στη διάρκεια ενός αγώνα και μάλιστα άοκνα και αγόγγυστα, αλλά αυτά δεν φανερώνονται στα χαρτιά.
Αναφέρομαι σε συγκεκριμένα πράγματα, που βεβαίως τα καταγράφουν και πολύ τα εκτιμούν οι προπονητές: τα deflections στα οποία είναι μάστορας, τα τσεκαρίσματα σε κάθε κατοχή του αντιπάλου, τα καίρια ανακλαστικά, τις σωστές περιστροφές στην άμυνα, τα διαβάσματα των καταστάσεων, το παιχνίδι στην αδύνατη πλευρά, την κίνηση χωρίς την μπάλα και δεν συμμαζεύεται…
Χθες λοιπόν δεν ανακάλυψα, αλλά διατράνωσα και κάτι ακόμα που οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ (του Ολυμπιακού) το ΄χουν τούμπανο και όλοι οι υπόλοιποι κρυφό καμάρι!
Δεδομένης της απουσίας του κόσμου από τις εξέδρες και της… σιωπής που κυριαρχεί στα πέριξ, ακούγονται τα πάντα και εν προκειμένω ό,τι φωνάζει ο Μπαρτζώκας και ό,τι ψιθυρίζει ο κάθε παίκτης!
Ο Παπανικολάου δεν βάζει γλώσσα μέσα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, είτε βρίσκεται πάνω στο παρκέ, είτε κάθεται στον πάγκο, όπου (τολμώ να ισχυριστώ πως) παίζει με ακόμη μεγαλύτερη ένταση!
ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΜΕ ΤΗ… ΓΛΥΣΤΡΙΔΑ!
Χθες έδωσε για άλλη μια φορά ρέστα (και) σε αυτό τον τομέα μιλώντας διαρκώς και ακαταπαύστως, λες και είχε φάει γλιστρίδα!
Μιλάμε για φοβερό… παρλαπίπα!
Δεν ξέρω ποιος είναι η ψυχή της ομάδας, αλλά μπορώ να βεβαιώσω με πολύ εμφατικό τρόπο ποιος είναι η φωνή της!
Δεν είναι ο μόνος παίκτης που μιλάει στη διάρκεια των αγώνων, αλλά ο Παπανικολάου δεν βάζει γλώσσα μέσα, εμφορούμενος από την αδήριτη ανάγκη της εσωτερικής επικοινωνίας που δεν εξαντλείται μονάχα στη νοηματική…
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, σπεύδει να διορθώσει τα λάθη των συμπαικτών του, να τους δώσει οδηγίες, να τους ενθαρρύνει, να τους ανεβάσει ψυχολογικά και πάει λέγοντας…
Ιδού δυο φρέσκα στιγμιότυπα από τον αγώνα με την Άλμπα…
Έμεναν επτά λεπτά για τη λήξη της τρίτης περιόδου και ο Βεζένκοφ δίστασε να εκτελέσει, ενώ είχε ανοικτή επιλογή…
Μέσα στη σιγή, λοιπόν, ακούστηκε η φωνή της συνείδησης του, δια στόματος Παπανικολάου…
“ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΑ ΤΟ, ΣΟΥ ‘ΡΧΕΤΑΙ”
«Ρε αγόρι μου Σάσα, αυτά είναι τα σουτ σου. Μην το σκέφτεσαι λοιπόν. Μπουμπούνα το»!
Εκείνη τη στιγμή ο Βεζένκοφ είχε διστάσει. Δυόμισι λεπτά αργότερα, σε μια λιγότερο ανοικτή και καθαρή επιλογή, του ‘δωσε και κατάλαβε…
Το μπουμπούνισε το τρίποντο και το… έχωσε, όπως έλεγε παλιά και ο μέγας σουτέρ, Απόστολος Κόντος!
Το σίριαλ με το… μπούρου μπούρου του Παπανικολάου είχε και άλλα επεισόδια…
Λίγο αργότερα έστειλε πάλι ένα σήμα alert στον Βεζένκοφ, που φαίνεται ότι είναι ο protégé του!
Ο Βεζένκοφ ντρίμπλαρε και ετοιμαζόταν να κάνει ένα μπάσιμο όταν ο Παπανικολάου του φώναξε πάλι…
«Σάσα πρόσεχε. Σου ‘ρχεται»!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Ολυμπιακός έριξε στο κανναβάτσο την Αλμπα και είναι προφανές και αυταπόδεικτο ότι στην καθημερινή ρουτίνα του ο Παπανικολάου δεν προπονείται μονάχα στα σουτ, στα σπριντ, στα πλάγια βήματα και στα συναφή, αλλά και σε άλλες δεξιότητες…
Προπονεί δηλαδή και τις φωνητικές χορδές του!
Πηγή: Sport 24
