Του Γιώργου Καραμάνου
Κάθισε για τη συνέντευξη. Ο δημοσιογράφος του έδωσε μία σακούλα. Μέσα υπήρχε ένα μπουκάλι με κάτι σαν υγρό γιαούρτι. Ο Κάρλος Ενρίκε Καζεμίρο πρώτα τον κοίταξε με απορία. Και έπειτα δάκρυσε. «Ηταν το αγαπημένο μου, αλλά όταν ήμουν μικρός, δεν είχαμε χρήματα. Ημασταν πολύ φτωχοί και δεν μπορούσα να πίνω από αυτό, παρά μονάχα σε ελάχιστες περιπτώσεις. Πλέον, όποτε πηγαίνω στη Βραζιλία, μπορεί να πίνω και 30 τέτοια τη μέρα και ας μην κάνει καλό σε τόσο ποσότητα. Απλά μου βγαίνει το απωθημένο και δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
Από όλες τις τεράστιες δυσκολίες όμως που ο Καζεμίρο συνάντησε στο πρώιμο σκέλος της ζωής του, επέλεξε να μην κρατήσει, να μην κουβαλήσει μαζί του καμία και μεγαλώνοντας να εξελιχτεί σε αυτό που η μητέρα του έβλεπε σε εκείνον. «Θα γίνεις ένας διάσημος ποδοσφαιριστής και ένας υπέροχος άνθρωπος», συνήθιζε να τον ενθαρρύνει, έχοντας αναλάβει τον ρόλο και του μπαμπά. Ενός πατέρα που έφυγε από το σπίτι στα παιδικά χρόνια του και δεν τον είδε ποτέ ξανά.
Στα 11 του ο πιτσιρικάς Βραζιλιάνος αισθάνθηκε πως ήταν πλέον έτοιμος για τη μεγάλη κίνησή. Βρέθηκε στα δοκιμαστικά για τις ακαδημίες της Σάο Πάουλο, αλλά μπροστά του, όπως συνήθως συμβαίνει στα trials των μεγάλων clubs της χώρας, ο ανταγωνισμός ήταν τεράστιος και θα έπρεπε να τα βάλει με άλλα 400 ταλαντούχα παιδιά της ηλικίας του. Τότε ήταν που ο Καζεμίρο έκανε την πρώτη και εξυπνότερη επιλογή της καριέρας και ολόκληρης της ζωής του, την οποία μάλιστα έχει αφηγηθεί ο ίδιος σε συνέντευξή του:
«Μέχρι τότε ήμουν σέντερ φορ. Επειδή ήμουν ψηλός και δυνατός, με έβαζαν μπροστά. Ωστόσο, πριν ξεκινήσουν τα δοκιμαστικά, ήρθε ένας προπονητής και φώναξε: “Ποιος είναι τερματοφύλακας;”. Τρία χέρια υψώθηκαν μόνο. Επειτα ρώτησε: “Ποιος είναι επιθετικός;” και υψώθηκαν πάνω από 100. Εγώ σκέφτηκα ότι ο ανταγωνισμός θα ήταν τεράστιος εκεί και δεν το σήκωσα. Σκέφτηκα να το κάνω στα 10άρια, αλλά και εκεί το σήκωσαν άλλοι 50. Οταν είπε για τους αμυντικούς μέσους και είδα λίγα χέρια να σηκώνονται, είπα: “Εδώ θα παίξω. Θα γίνω αμυντικός μέσος”! Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα… »
Το ξεκίνημά του ήταν βέβαια τρομερά δύσκολο, καθώς δεν έπαιζε όσο θα ήθελε, ενώ έπαθε και κάτι σοβαρό, καθώς ταλαιπωρήθηκε από ηπατίτιδα, που επίσης τον άφησε για καιρό αρκετά πίσω. Μπόρεσε όμως να αλλάξει τα πάντα. Με τρομερή δουλειά, πείσμα, αυτοσυγκέντρωση και αυταπάρνηση, ο Καζεμίρο έγινε βασικός σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες, ώσπου το 2010, στα 18 του πήρε προαγωγή για τους μεγάλους των Τρικολόρ. Δυόμιση χρόνια αργότερα, η Ρεάλ θα τον αγόραζε και θα τον τοποθετούσε αρχικά στην Καστίγια.
Ενα μικρό πέρασμα από την παρέα του Κριστιάνο Ρονάλντο και του Σέρχιο Ράμος, ένας δανεισμός την Πόρτο που λειτούργησε τέλεια και η επιστροφή στη Μαδρίτη το 2015, με τη Ρεάλ μάλιστα να πληρώνει και ρήτρα επαναφοράς του. Στο “Σαντιάγο Μπερναμπέου” όμως δεν ξεκίνησε καλά η ιστορία του. Ο Ράφα Μπενίτεθ τον άφηνε στον πάγκο, αλλά η αλλαγή προπονητή μέσα στη σεζόν και η ανάληψη από τον Ζινεντίν Ζιντάν, μαζί με τη σύγχρονη ιστορία της Βασίλισσας, άλλαξε κι εκείνη του Καζεμίρο.
«Θυμάμαι ότι δεν είχα παίξει τα πρώτα πέντε ματς με τον Ζιζού. Εκείνος όμως είχε μιλήσει κολακευτικά για μένα και μου φαινόταν παράξενο αυτό. Ζήτησα να συζητήσουμε. Του εξήγησα ότι ήταν ήδη Γενάρης και ήθελα έναν πιο σημαντικό ρόλο στην ομάδα. Με κοίταξε με ηρεμία, ακούμπησε τον ώμο μου και είπε: “Κάνε υπομονή. Οταν ξεκινήσεις να παίζεις, δεν θα ξαναβγείς ποτέ” Και αυτό ακριβώς συνέβη… »!
Ο Ζιντάν είχε απόλυτο δίκιο. Οσα είχε διακρίνει εκείνος στον Βραζιλιάνο μέσο, σταδιακά θα τα ανακάλυπτε όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης. Αναντικατάστατος στα τρία διαδοχικά Champions League και ίσως ο καταλύτης που άλλαξε τις ισορροπίες στην ομάδα, κατά την πορεία της προς τη μόνιμη κορυφή. Ενας ιδιαίτερα aggressive μέσος που όμως είναι “καθαρός”. Ενας ακατάπαυστος- αλλά όχι άσκοπα- τρεχαλατζής. Αμυντικός μέσος που μπορεί να παίξει από σέντερ μπακ έως και έξω από το αντίπαλο κουτί. Που δεν πουλάει την μπάλα και ξέρει τι να την κάνει ακόμα και μπροστά στην αντίπαλη εστία.
«Πάντοτε πηγαίνω με όλο μου τον εαυτό στην μπάλα. Δεν με νοιάζει εάν είναι το πρώτο ή το τελευταίο λεπτό. Αν είναι στο Champions League ή στο Κύπελλο με ομάδα Γ’ κατηγορίας. Πάντοτε παίζω σαν να ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι. Ισως γι’ αυτό να καταφέρνω να ξεχωρίζω», ισχυρίζεται ο ίδιος για τον εαυτό του. Ο Ζιντάν πάλι που με την επιστροφή του τον έχει απογειώσει στην ίσως καλύτερη στιγμή του, δεν χορταίνει να τον βλέπει, να τον αγκαλιάζει και να τον αποθεώνει στις δηλώσεις του.
🎥😉 The @realmadriden dressing room loved @Casemiro's match-winning performance against @SevillaFC_ENG!#RMLiga | #HalaMadrid pic.twitter.com/zPiVPyUwtI
— Real Madrid C.F. 🇬🇧🇺🇸 (@realmadriden) January 19, 2020
Μόλις έχει ολοκληρωθεί το Σούπερ Καπ στη Σαουδική Αραβία και ο Ζιζού τρέχει πάνω του. «Είσαι θηρίο. Ενα αληθινό τέρας που τους καταπίνει όλους», του φωνάζει μπροστά στην κάμερα. Λίγες μέρες αργότερα, ο Βραζιλιάνος βάζει για πρώτη του φορά δύο γκολ σε ένα ματς. Κόντρα στη Σεβίλλη πραγματοποιεί τον ορισμό της ολοκληρωτικής εμφάνισης. Και εάν κάποτε στη Ρεάλ τον συνέκριναν με τον Κλοντ Μακελελέ, τουλάχιστον σε προσφορά προς το club, ο Καζεμίρο έχει ξεπεράσει ακόμα κι αυτόν. Ολα αυτά κάποιος που ξεκίνησε από την ακαδημία και που κόστισε μόλις έξι εκατ. ευρώ…
