Του Λευτέρη Ελευθερίου
Είναι κλασική κατάσταση, ειδικά κάθε 18η Φεβρουαρίου, μία φωτογραφία του Μάικλ Τζόρνταν, με τη φράση για τα 26 κρίσιμα σουτ που έχει χάσει στα παιχνίδια και πώς αυτά έπαιξαν ισοϋψή ρόλο με εκείνα που πέτυχε στο θρύλο του.
Οι ειδικές συνθήκες στον αθλητισμό είναι μία από τις πλέον ζωτικές και συναρπαστικές καταστάσεις που μπορεί να ζήσει ένας αθλητής. Η διαμόρφωση της προσωπικότητας μέσα από το παίδεμα των τελευταίων λεπτών, δευτερολέπτων, εκατοστών ή πόντων είναι ένα εκπληκτικό ταξίδι, το οποίο σμιλεύει το χαρακτήρα και τελικώς κάνει την καριέρα αξιοζήλευτη. Σε αυτήν την πορεία είναι η υπερπήδηση των εμποδίων, ιδιαιτέρως εκείνων που προσομοιάζουν στην αποτυχία, που καθιστούν αξιοζήλευτη την ιστορία του αθλητή.
Τα χαμένα σουτ είναι μέρος του δράματος. Μέσα από την οδύνη και τη ‘drama queen’ φύση τους διεκδικούν το σεβασμό στην ολότητα του αθλητισμού. Ο ήχος από ένα σημαντικό χαμένο σουτ, ακόμα κι αν πρόκειται για τον αέρα, συμβολίζει την απώλεια εν τω συνόλω και αναδεικνύει τη φυσική κατάσταση του ανθρώπου, η οποία είναι να αρνείται εκ βαθέων το θάνατο και να προσπαθεί σε όλη τη ζωή του να προετοιμάζεται γι’ αυτόν.
Υπάρχουν, όμως, προσπάθειες που δεν ευοδώθηκαν, οι οποίες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα: η αστοχία αποτελεί τη σωτηρία του αντιπάλου και όχι την αποτυχία του εκτελεστή. Οι περιπτώσεις είναι πολλές, φυσικά εδώ πρόκειται για μία επιλογή, η οποία δεν κινείται με κανόνες προτεραιότητας, αφού κάθε μία από τις απόπειρες έχει τη σημασία της σε όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική κατάσταση.
Τιμητικές αναφορές: Το σουτ του Γκόρντoν Χέιγουορντ από το κέντρο, στο 61-59 της 5ης Απριλίου 2010, με το οποίο το Ντιουκ νίκησε το Μπάτλερ στον τελικό του κολεγιακού πρωταθλήματος μπάσκετ. Η προσπάθεια του Κενενίσα Μπεκέλε να κρατήσει το προβάδισμά του στο ξέσπασμα του Χισάμ ελ Γκερούζ για το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, στον τελικό των 5.000μ. στην Αθήνα, την 28η Αυγούστου 2004. Η ακροτελεύτια προσπάθεια του Σαρούνας Γιασικέβιτσιους στον ημιτελικό του ολυμπιακού τουρνουά μπάσκετ με τους Αμερικανούς στο Σίδνεϊ, όταν όταν για πρώτη φορά από το 1992 οι παίκτες του ΝΒΑ απειλήθηκαν πραγματικά με ήττα, στις 29 Σεπτεμβρίου 2000. Στη Γεβγκένιγια Μιεντβιέντιεβα και το ελεύθερο πρόγραμμά της στον τελικό του καλλιτεχνικού πατινάζ στην Πιονγκτσάνγκ, στις 23 Φλεβάρη 2018, στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αρίκε Ογκουνμπογουάλε (μπάσκετ)
Μόλις ένα χρόνο πριν, στο Final-4 του κολεγιακού μπάσκετ Γυναικών το 2018, η Αρίκε Ογκουνμπογουάλε είχε εξουσιάσει τη διοργάνωση με δύο buzzer beater στα πιο σημαντικά ματς της χρονιάς: ένα για να αποκαθηλώσει το Κονέκτικατ του σπουδαίου Τζίνο Ορίμα στον ημιτελικό, ένα για να χαρίσει το τρόπαιο στο Νοτρ Ντέιμ επί του Μισισίπι Στέιτ στον τελικό. Και τα δύο δεν άφησαν χρόνο στο ρολόι. Εμφανίστηκε στην εκπομπή της Έλεν ΝτεΤζένερις, μίλησε για το πάθος της με τον Κόμπε Μπράιαντ και ότι έδωσε το όνομά του στο σκύλο της και ο θρύλος των Λέικερς, αν και στενοχωρημένος με την ήττα, αφού η κόρη του, Τζιάνα, είχε όνειρο να παίξει στο κολέγιο, της έκανε έκπληξη στην εκπομπή και της χάρισε μία υπογεγραμμένη φανέλα του και ένα μινιόν φανελάκι του για το σκύλο της. Πέρυσι, με το Ντέιμ να έχει επαναλάβει το θρίαμβό του επί του UConn στον ημιτελικό, η Ογκουνμπογουάλε με το νούμερο 24 στην πλάτη βρέθηκε στη γραμμή των βολών, για να στείλει τον τελικό με το Μπέιλορ στην παράταση. Όμως, έχασε την πρώτη βολή, η οποία αποδείχθηκε ψυχοβγάλτης και ευστόχησε, ενώ δεν ήθελε, στη δεύτερη, με 1,9” να απομένουν. Έτσι, προσυπεγράφη η πιο τρελή ιστορία παίκτριας στα Final 4 του κολεγιακού μπάσκετ. H Ογκουνμπογουάλε, πια, είναι παίκτρια του WNBA, με τη φανέλα των Ντάλας Γουίνγκς.
Ρόμπι Ρένσενμπρινκ (ποδόσφαιρο)
Ίσως το πιο διάσημο δοκάρι στην ιστορία. Η Αργεντινή με την Ολλανδία βρίσκονται στο 1-1 στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου 1978, στο ‘Μονουμεντάλ’ του Μπουένος Άιρες. Ο Ντικ Νάνινχα είναι εκείνος που έχει σκοράρει στο 81′ για τους Ολλανδούς, ισοφαρίζοντας το γκολ του Μάριο Κέμπες από το 38′. Ο Ρόμπι Ρένσενμπρινκ, όμως, έχει την ευκαιρία να κλέψει το τρόπαιο για τις ‘τουλίπες’, αλλά η προβολή του στο 90′, μία προσπάθεια που χρόνια μετά δήλωσε πως δεν είχε νόημα, αφού από τη θέση που βρισκόταν ήταν αδύνατον να βάλει γκολ, βρήκε το δοκάρι. Ασχέτως αν μπορούσε να σκοράρει, ο κόσμος κράτησε την ανάσα του. Το παιχνίδι πήγε στην παράταση και με ένα γκολ του Κέμπες στο 105′, μπαράζ από σπόντες κι ένα του Ντανιέλ Μπερτόνι στο 115′, η Αργεντινή νίκησε 3-0 και κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Μάικλ Τζόρνταν (μπάσκετ)
Ένα από τα πιο υποτιμημένα παιχνίδια στην ιστορία του ΝΒΑ είχε την υπογραφή του κορυφαίου στο μπάσκετ. Περιέχεται όλη η ανθρώπινη φύση σε 3 πράξεις, στο παιχνίδι που έγινε στις 25 Μαΐου 1998 στη ‘Market Square Arena’ της Ιντιανάπολης μεταξύ Ιντιάνα Πέισερς και Σικάγο Μπουλς. Σε μία σειρά τελικών Ανατολής που είχε 7 παιχνίδια (μόνο ένα από τα οποία κρίθηκε με πάνω από 6 πόντους διαφορά), το 4ο υπερτέρησε σε δράμα. Οι Μπουλς προηγήθηκαν 94-91 με τον Τζόρνταν, πριν ο Τράβις Μπεστ μειώσει με ένα λέι απ, ο Σκότι Πίπεν χάσει δύο βολές και ο Ρέτζι Μίλερ με τρίποντο να βάλει μπροστά τους Πέισερς, με 0,7” για τη λήξη. Ο ‘Νοσφεράτου’ ξεκίνησε να χοροπηδά σαν ψυχοπαθής γύρω από τον εαυτό του, αλλά ήταν η παγωμένη έκφραση του προπονητή των Πέισερς, Λάρι Μπερντ, που μοιάζει με κειμήλιο ανθρώπινης υπερβατικότητας. Η τελευταία ευκαιρία των Μπουλς ήταν το απίθανο τρίποντο του Τζόρνταν, ο οποίος ξέφυγε από την επιτήρηση του Ντέρικ Μακί και έσπασε το σώμα του στον αέρα για να αποφύγει το χέρι του. Η μπάλα χτύπησε στο ταμπλό, έπεσε στο καλάθι και έπειτα από δύο γύρους σε αυτό, βγήκε έξω. Ο Μπομπ Κόστας, που περιέγραφε το παιχνίδι, επανέλαβε το “it spins out”, θέλοντας να δώσει με αυτές τις 3 λέξεις τη σημασία που δεν θα γινόταν να αποδοθεί με άλλο σχόλιο. Οι Πέισερς ισοφάρισαν τη σειρά σε 2-2, αλλά ο Τζόρνταν πάντα έβρισκε τρόπο, τη δεκαετία του ’90, να νικάει. Οι Μπουλς πέρασαν στο 7ο ματς, έφτασαν στους τελικούς με τους Γιούτα Τζαζ και με ένα από τα καλύτερα φινάλε στα σπορ κατέκτησαν το 6ο πρωτάθλημά τους, κάνοντας το 2ο three-peat τους.
Κώστας Φραντζέσκος (ποδόσφαιρο)
Ίσως το κορυφαίο χτύπημα φάουλ που δεν μπήκε ποτέ. Προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος και ο Παναθηναϊκός παίζει με την Προοδευτική στον Κορυδαλλό. Τα θαύματα του Εμανουέλ Ολισαντέμπε συνεχίζονται. Ο Πολωνός, για ακόμα μία φορά στα χασομέρια, βάζει ό,τι μοιάζει να είναι το γκολ της νίκης. Στο 90+6′, όμως, η Προοδευτική κερδίζει φάουλ και η εκτέλεση του Κώστα Φραντζέσκου, συναρπαστική και επικίνδυνη ως συνήθως, βρίσκει το οριζόντιο δοκάρι. Ο Παναθηναϊκός παραμένει στην κορυφή και νικάει στον Πύργο τον Πανηλειακό, πάλι με τον ‘Μανώλη’ σκόρερ, για να πάρει το ένα από τα δύο πρωταθλήματά του τον 21ο αιώνα.
https://youtu.be/ZkvUKoJ72WQ
Πάου Γκασόλ (μπάσκετ)
Το πούλμαν με την ανοιχτή οροφή ήταν έξω από το ‘Παλάθιο ντε Ντεπόρτες’, για να μεταφέρει την -για πρώτη φορά- πρωταθλήτρια Ευρώπης εθνική Ισπανίας στην Πλάθα Θιβέλες. Όμως, οι Ρώσοι του Εβραίου Ντέιβιντ Μπλατ και του Αμερικανού πόιντ γκαρντ Τζέι Αρ Χόλντεν δεν διατέθηκαν για εύκολο θύμα. Το σουτ του Χόλντεν, που έκανε το 60-59 στον τελικό του Ευρωμπάσκετ 2007, δίνει κάθε δικαίωμα στο μυστικιστή να διανθίζει με επιχειρήματα την άποψη ότι ο άνθρωπος είναι μαριονέτα που κάποιος κινεί. Το επόμενο σουτ, όμως, του Πάου Γκασόλ, που ήταν καταδικασμένο να περιέλθει στο σκονισμένο από την αχρησία βιβλίο με τις αποτυχημένες απόπειρες, ήταν ένα κράμα της αποτυχημένης προσπάθειας του Τζόρνταν με τους Πέισερς και της επιτυχημένης του Κρίστιαν Λέτνερ το 1992, όταν το Ντιουκ νίκησε 104-103 το Κεντάκι στους ’16’ του κολεγιακού τουρνουά των ΗΠΑ. Πήρε την μπάλα με πλάτη στο καλάθι, έστριψε, απέφυγε στον αέρα το χέρι του Ζαχάρ Πασούτιν και μετά την επαφή με το ταμπλό, η μπάλα στριφογύρισε και βγήκε έξω. Οι Ρώσοι έβαλαν ένα χαμόγελο στα χείλη εκείνων που δεν ήθελαν την Ισπανία πρωταθλήτρια Ευρώπης, ειδικά στα ημέτερα, και ο Γκασόλ έχασε την ευκαιρία να γίνει θεός από εθνικός ήρωας, μία υπόσταση που μελλοντικά τον περιέβαλε.
Μάικλ Φελπς (κολύμβηση)
Σε αυτήν την περίπτωση, δεν πρόκειται για κάποιον που ακολουθεί, αλλά για εκείνον που προηγείται. Μετά το τρίτο άγγιγμα στο βατήρα, ο Μάικλ Φελπς προηγείται κατά 35 εκατοστά του Ιάπωνα Τακέσι Ματσούντα και του Νοτιοαφρικανού Τσαντ λε Κλο. Ουδείς θεωρεί στο ‘Aquatics Center’ του Λονδίνου, αυτό το βράδυ της 31ης Ιουλίου του 2012, ότι ο θρυλικός Αμερικανός θα χάσει το χρυσό μετάλλιο στον τελικό των 200μ. πεταλούδα. Αλλά ο Λε Κλο δεν του το κάνει εύκολο. Στο τέλος, όλα κρίνονται κυριολεκτικά στη χεριά. Ο Φελπς επιλέγει να μην κάνει και να αφήσει το σώμα του, με τη φορά που έχει, να κυλήσει στον τερματισμό. Ο Λε Κλο κάνει μία δυναμική και αυτό τον δικαιώνει: γίνεται ‘χρυσός’ ολυμπιονίκης, με χρόνο 1.52.96, έναντι του 1.53.01 του κορυφαίου κολυμβητή που είδε ποτέ ο κόσμος.
Ρόμπερτ Χόρι (μπάσκετ)
Είναι μόνο το 5ο παιχνίδι των ημιτελικών της Δύσης, μεταξύ των Λος Άντζελες Λέικερς και των Σαν Αντόνιο Σπερς στο ‘SBS Center’, στις 13 Μαΐου 2003. Οι Λέικερς προέρχονται από μια μέτρια χρονιά και ρεκόρ 50-32 και χάνουν τα πρώτα δύο ματς στο Σαν Αντόνιο. Ξαφνικά ανασταίνονται, ο Κόμπε Μπράιαντ βάζει 74 πόντους στα δύο παιχνίδια στο ‘Staples Center’ και ισοφαρίζουν τη σειρά. Είναι το μεγάλο βήμα του Μπράιαντ στον αστρόκοσμο αυτή η σεζόν, με 25 πόντους, 5,2 ριμπάουντ και 4,7 ασίστ, αλλά και για την είσοδό του στην κορυφαία αμυντική πεντάδα. Στο 5ο, έχουν την ευκαιρία να κάνουν το μπρέικ. Είναι 96-94, οι Λέικερς έχουν επιστρέψει από μία διαφορά 19 πόντων λίγο πριν από τη λήξη της 3ης περιόδου και ο παίκτης με τη μοβ φανέλα και το νούμερο 24 είναι στην αριστερή γωνία, κάνει προσποίηση στον Μπρους Μπόουεν και… πασάρει. Αυτό ουδείς το περίμενε. Ο δέκτης, όμως, είναι ο ‘Big Shot Bob’. Ο Ρόμπερτ Χόρι έχει βάλει την προηγούμενη χρονιά το τρίποντο με το οποίο οι Λέικερς ισοφαρίζουν τη σειρά των τελικών της Δύσης με τους Σακραμέντο Κινγκς και τώρα είναι μόνος του, με μόνο τον Τόνι Πάρκερ να βγαίνει και να προσπαθεί να του χαλάσει το σουτ. Η μπάλα μπαίνει στο καλάθι και βγαίνει, ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον παίρνει το ριμπάουντ και το ματς τελειώνει. Είναι και το τέλος της εποχής των Μπράιαντ και Σακίλ Ο’ Νιλ, αφού οι διαλυμένοι Λέικερς ηττώνται 82-110 από τους Σπερς στο Λος Άντζελες, στο 6ο ματς της σειράς.
Αλεξάντερ Καρέλιν (πάλη)
Έχει γραφτεί ως ολυμπιακή ιστορία η ήττα του από τον Ρούλον Γκάρντνερ στις 27 Σεπτεμβρίου του 2000, στον τελικό βαρέων βαρών στην ελληνορωμαϊκή πάλη των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ. Όλοι είχαν πάει για να δουν τον Ρώσο να κατακτά το 4ο διαδοχικό χρυσό ολυμπιακό μετάλλιό του και να επεκτείνει το αήττητο των 13 ετών με μόνο νίκες, κρατώντας για πάντα αυτό που δεν αφορά σε Ρώσους αντιπάλους. Αντ’ αυτού, ο κόσμος στο Εκθεσιακό Κέντρο του Σίδνεϊ, που βρέθηκε για να παρακολουθήσει αυτόν το σύγχρονο ημίθεο, βρέθηκε ενώπιον της μεγαλύτερης έκπληξης όλων των εποχών. Αλλά ουδείς ήταν σίγουρος, ως το τελευταίο δευτερόλεπτο και παρ’ ότι ο Καρέλιν φαινόταν παραδομένος, ότι δεν θα τα κατάφερνε.
https://youtu.be/mBf4FjEaJbg
Λορέντσο Μπερνάρντι (βόλεϊ)
Σε αυτήν την περίπτωση πρόκειται για κάτι άλλο: την έκρηξη ανακούφισης της ομάδας που επιτέλους κόβει τον ‘εφιάλτη’. Στον τελικό του Champions League βόλεϊ Ανδρών το 2001, ήταν η Παρί που αντιμετώπιζε τη Σίσλεϊ Τρεβίζο στο Παρίσι. Την προηγουμένη, οι… υπέργηροι Ιταλοί του Αργεντινού προπονητή Ραούλ Λοσάνο είχαν αποκλείσει σχετικά εύκολα τον Ολυμπιακό και στον τελικό, παρ’ ό,τι έλειπε ο Ρώσος διαγώνιος Ντμίτρι Φόμιν, έδιναν την αίσθηση ότι μπορούσαν να νικήσουν όποτε ήθελαν τη γηπεδούχο Παρί, η οποία είχε πετάξει εκτός τη Ρόμα των Αντρέα Γκαρντίνι, Πάολο Τοφόλι και Βλάντο Γκρμπιτς. Όμως έφτασε το 5ο σετ και, παρ’ ότι υπήρχαν στην εξάδα ο Βας φαν ντερ Χορ και ο Σαμουέλε Πάπι, ο πασαδόρος Φάμπιο Βούλο έπαιζε όλη την ώρα με τον Λορέντσο Μπερνάρντι. Ο θρυλικός ακραίος, 33 ετών τότε, απέδωσε καταπληκτικά στο σετ μέχρι τον τελευταίο πόντο, που για μία και μοναδική φορά το μπλοκ της Παρί κατάφερε να τον ανακόψει, ώστε να γίνει η πρώτη γαλλική ομάδα στην ιστορία που κατακτά το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Καρλ Λιούις (στίβος)
Ο τελικός του μήκους στις 30 Αυγούστου 1991, στο Τόκιο, για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, κρίθηκε στο προτελευταίο άλμα του Μάικ Πάουελ. Σχεδόν 29 χρόνια έχουν περάσει από εκείνη την προσπάθεια στα 8,95μ., που είναι το παγκόσμιο ρεκόρ. Ο Αμερικανός, δεύτερος στον προκριματικό, έπρεπε να περιμένει τα δύο άλματα του Καρλ Λιούις για να πάρει το χρυσό. Και ο μακράν σπουδαιότερος άλτης του μήκους στην ιστορία, ένας αρτίστας των πατημάτων που θεωρούσε ντροπή να βγαίνει άκυρος, πήγε την προσπάθεια ανατροπής σε άλλο επίπεδο. Καταρχάς, ο αγώνας του είναι ο κορυφαίος στην ιστορία, σε τόση απόσταση από το δεύτερο που δεν υπάρχει λόγος να τον ψάξεις. Ο Λιούις άρχισε με 8,68μ., μπαίνοντας από νωρίς μπροστά. Το 2ο άλμα του ήταν άκυρο, αλλά το 3ο ήταν ακόμα καλύτερο: 8,83μ. Στο 4ο έκανε επίδοση παγκόσμιο ρεκόρ, 8,91μ., 23 χρόνια μετά το άλμα του Μπομπ Μπίμον (8,90m.) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού. Ωστόσο, δεν πιάστηκε λόγω ευνοϊκού ανέμου. Ο Πάουελ είχε κάνει 8,29μ. ως τότε. Το 8,95μ. ήταν απρόβλεπτο. Θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει ότι ο Λιούις θα παραδιδόταν. Ωστόσο, τα δύο τελευταία άλματά του ήταν ωδή στην αυταπάρνηση. Έκανε 8,87μ. στο 5ο άλμα του, μόλις 8 εκατοστά λιγότερα από την καλύτερη επίδοση του αιώνα, και με τον Πάουελ να ολοκληρώνει με άκυρο το 6ο άλμα του, επιχείρησε ξανά. Έκανε 8,84μ. Δεν υπάρχει κατά διάνοια άλλο ασημένιο να μοιάζει τόσο πολύ με χρυσό.
https://youtu.be/DXF5gt1stQM
Λάρι Μπερντ (μπάσκετ)
Ακόμη δεν πιστεύουν στη Βοστόνη πώς δεν μπήκε εκείνο το τρίποντο, στον 4ο τελικό του ΝΒΑ το 1987. Ήταν ένα από τα πιο ιστορικά παιχνίδια στην ιστορία του μπάσκετ, στο μυθικό (από άκρου εις άκρον του μυθικό) ‘Μπόστον Γκάρντεν’. Μετά την άλεϊ ουπ του Μάτζικ Τζόνσον στον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, για το 104-103 με 29” να απομένουν, οι Σέλτικς βασίστηκαν στον ηγέτη τους. Ο Ντένις Τζόνσον βρήκε τον Λάρι Μπερντ στη γωνία: Για κάποιο διεστραμμένο λόγο, είχε μείνει ελεύθερος. Το σουτ του έμοιαζε με οιωνό νίκης. Το 106-104 έγινε με 12” να απομένουν. Ο Πατ Ράιλι πήρε τάιμ άουτ. Οι Σέλτικς έκαναν φάουλ στον Τζαμπάρ, ο οποίος ευστόχησε στην πρώτη και αστόχησε στη δεύτερη βολή. Στη διεκδίκηση του ριμπάουντ μεταξύ του τραυματία Κέβιν Μακχέιλ και του Μάικαλ Τόμπσον (πατέρα του Κλέι), οι διαιτητές αποφάνθηκαν ότι η μπάλα βγήκε από το χέρι του πρώτου. Ο Ράιλι πήρε τάιμ άουτ και ο Μάικλ Κούπερ έδωσε, με 7” να απομένουν, στον Μάτζικ. Έπειτα από δύο ντρίμπλες δισταγμού πέτυχε το ιστορικό, από τη γένεσή του, τζούνιορ σκάι χουκ για το 107-106, με 2” στο ρολόι. Το τάιμ άουτ, αυτήν τη φορά, λήφθηκε από τον Κέι Σι Τζόουνς, μία από τις σημαντικές μορφές των σπορ στη Μασαχουσέτη. Ο Μπερντ ξεμαρκαρίστηκε από τον Τζέιμς Γουόρθι και πήρε την μπάλα σε κίνηση. Το σουτ του έμοιαζε με… κλεψιά, σε τέτοια συνθήκη ήταν το καλύτερο δυνατό. Και ήδη ο ‘Basketball Jesus’ της Βοστόνης είχε βάλει πολύ δυσκολότερα. Όλο το ‘Γκάρντεν’ ήταν σίγουρο ότι θα πανηγύριζε, την ώρα που η μπάλα ταξίδευε προς το καλάθι. Όμως αστόχησε. Οι Σέλτικς πήραν το επόμενο παιχνίδι της σειράς στη Βοστόνη, την πρώτη χρονιά που οι τελικοί έγιναν με το σύστημα 2-3-2, αλλά έχασαν το πρωτάθλημα στο ‘Φόρουμ’.
Νόβακ Τζόκοβιτς (τένις)
Ήταν η ώρα να αποκαθηλωθεί ο Ράφα Ναδάλ. Νικητής από το 2005 έως το 2008 στο Ρολάν Γκαρός, ο Ισπανός έχασε την τελευταία μέρα της άνοιξης του 2009 από τον Σουηδό Ρόμπιν Σόντερλινγκ, αλλά ήταν τραυματίας σε τέτοιο βαθμό που είχε αποσυρθεί από το Γουίμπλεντον την ίδια χρονιά. Ο Ναδάλ είχε κερδίσει άλλα 3 τουρνουά, το 2010 τον Σόντερλινγκ, το 2011 τον Ρότζερ Φέντερερ και το 2012 τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Όμως, στον ημιτελικό του 2013 με τον ‘Νόλε’ ήταν στα σκοινιά. Πέμπτο σετ, 4-3 για τον Σέρβο, που είχε και το σερβίς στο 40-40. Ένα φόρχαντ στη δεξιά πλευρά του Ισπανού τον ανάγκασε να επιστρέψει το μπαλάκι ψηλοκρεμαστά στο μπροστινό μέρος του κορτ. Ο Τζόκοβιτς έτρεξε προς το μπαλάκι και το χτύπησε στο ανοιχτό πεδίο. Πόντος. Όμως, με τη φόρα που είχε, κάπως ανεξήγητα, έπεσε πάνω στο φιλέ. Ο Ναδάλ έκανε το μπρέικ και, παρ’ ότι ο Σέρβος ήταν τόσο πεισματάρης ώστε να κρατήσει το σερβίς του ακόμα 3 φορές, ήταν ο Μαγιορκινός που εκμεταλλεύθηκε το μομέντουμ και νίκησε.
Πηγή: Contra
