Του Νίκου Παπαδογιάννη
Tα ελαφρυντικά είναι πολλά και ισχυρά, αλλά είναι νομίζω προτιμότερο για τον Ολυμπιακό και τιμιότερο απέναντι στην αλήθεια του γηπέδου να αφήσουμε τις δικαιολογίες στην άκρη. Όταν ο φιναλίστ και παρ’ ολίγον πρωταθλητής της προηγούμενης διοργάνωσης χάνει στην έδρα του από έναν αντίπαλο με υλικό Eurocup, τότε κάτι πάει τελείως λάθος. Είναι πρόωρο να πούμε ότι ο αγώνας με τη Βασκόνια μοιάζει με τέλος του δρόμου, μοιάζει όμως εξίσου δύσκολο να δει κανείς πού βρίσκεται η επόμενη φωτεινή γωνία.
Τα προβλήματα του Ολυμπιακού είναι βασανιστικά και όχι από εκείνα που λύνονται εύκολα. Πώς ακριβώς θα γεμίσουν οι μπαταρίες του Γουόκαπ, με ποιον τρόπο θα ξαναβρεί τη δύναμη και την υγειά του το τσακισμένο κορμί του Μιλουτίνοφ, με ποιον τρόπο θα ξεκουραστούν ο Παπανικολάου με τον Λαρεντζάκη, ποιος θα δώσει λύσεις όταν ο Ουίλιαμς-Γκος και ο Πίτερς θυμηθούν ότι επί χρόνια έβγαζαν το ψωμί τους ως κομπάρσοι;
Ακόμα και αν ο «Λύκος» ΜακΙντάιρ έβρισκε σίδερο στην τελευταία του δαγκωματιά, η νίκη του Ολυμπιακού θα έμοιαζει βγαλμένη μέσα από τα δόντια της ήττας, όχι ακριβώς τυχαίο γεγονός αλλά προϊόν ειδικού βάρους και κεκτημένης από τα προηγούμενα χρόνια ταχύτητας. Η αιμορραγία των «ερυθρολεύκων» είναι πλέον αισθητή, σε όλα τα επίπεδα: βαθμολογικά, πνευματικά, ψυχολογικά.
Για μία ομάδα καταπονημένη, ταλαιπωρημένη και κουτσουρεμένη, ένα rotation επτά παικτών στις αρχές του Νοέμβρη πλησιάζει τα όρια του ασυγχώρητου. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας επιμένει σε όλους τους τόνους ότι η ομάδα θα βελτιωθεί κατακόρυφα μόλις παίξει πλήρης, και ότι οφείλει πίστη και αφοσίωση στους παίκτες που τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο την προηγούμενη διετία, αλλά φοβάμαι ότι το παζλ θα αργήσει να συμπληρωθεί και ότι τα κομμάτια που έχει ο Ολυμπιακός στη διάθεσή του δεν ταιριάζουν καλά μεταξύ τους.
Ο Άλεκ Πίτερς μπορεί να ήταν ο κορυφαίος «ερυθρόλευκος» στο σημερινό ματς (και όχι μόνο), αλλά δεν παύει να είναι ο παίκτης που κρίθηκε ανάξιος συμμετοχής στον τελικό του Κάουνας. Ο Αϊζέια Κάνααν μπορεί να γέμισε το καλάθι των Βάσκων με τρίποντα και να τουμπάρισε το παιχνίδι, αλλά δεν παύει να είναι ο γκαρντ που όλο το καλοκαίρι ήταν με το ένα πόδι στην εξώπορτα. Δεν γίνεται να τραβήξουν το κουπί μιας ολόκληρης χρονιάς οι φευγάτοι και οι έφεδροι…
Είναι φυσικά ανούσιο να νοσταλγεί κανείς σε κάθε ήττα τον Βεζένκοβ ή τον Σλούκα: οι δυό τους έφυγαν για άλλες πολιτείες και δεν πρόκειται να επιστρέψουν ούτε να βρουν αντικαταστάτες ικανούς να φορέσουν τα παπούτσια τους χωρίς αυτά να τους στενεύουν.
Ακόμα πιο ανούσιο είναι να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας με δήθεν παραβάσεις κανονισμών και να μας πιάνει μανία καταδίωξης: οι φωνές για την τελευταία φάση είναι εκτός πραγματικότητας, αφού ουδείς Βάσκος πάτησε την πλάγια γραμμή πριν την επαναφορά της μπάλας.
Η κόκκινη γραμμή πλησιάζει και ο Ολυμπιακός καλείται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα με ρεαλισμό, ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Μεταγραφική ενίσχυση; Επανεξέταση της αγωνιστικής φιλοσοφίας; Ψήφος εμπιστοσύνης σε παίκτες που έχουν ελάχιστη συμμετοχή; Ο ΜακΚίσικ καθυστερεί, ο Μιλουτίνοφ χτύπησε άσχημα, ο Σίκμα αγνοείται και το πρόβλημα με τους εξουθενωμένους της Μανίλα (ειδικά τον Γουόκαπ) δεν λύνεται χωρίς 2-3 εβδομάδες διακοπών στην Καραϊβική.
Η εικόνα του τελευταίου οκταλέπτου ήταν αποκαρδιωτική, μολονότι ο Ολυμπιακός έφτασε μία ανάσα από τη νίκη. Τα τέσσερα λάθη των Ουίλιαμς-Γκος, Παπανικολάου, Φαλ προδίδουν θολωμένο μυαλό, ενώ σχεδόν όλα τα σουτ έγιναν υπό άσχημες προϋποθέσεις και από λάθος παίκτες.
Ο Τόμας Γουόκαπ συμπλήρωσε δεύτερο σερί ματς χωρίς πόντο, αλλά οι αργές αντιδράσεις του στην άμυνα ήταν ακόμα πιο χαρακτηριστικές. Από το 32ο λεπτό και μετά (σκορ 64-67), ο μοναδικός παίκτης του Ολυμπιακού που δημιούργησε προϋποθέσεις για σκοράρισμα (δίποντο, τρίποντο, βολές, συνολικά 7 προσωπικούς πόντους) ήταν ο θαρραλέος Γιαννούλης Λαρεντζάκης, με γαρνιτούρα ένα τρίποντο του Άλεκ Πίτερς από ασίστ του Κάνααν.
Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς κατάλαβε νωρίς ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε αντίδοτο για την ενέργεια του ασυγκράτητου Μονέκε και έφτιαξε ένα ψηλό, ταχυδυναμικό σχήμα (με τον Νιγηριανό στο «3» δίπλα σε Σεντεκέρσκις, Κοστέλο) στο οποίο ο πρωταθλητής Ελλάδας δεν είχε απάντηση.
Ο πολύς Μονέκε πέτυχε το νικητήριο καλάθι σε φάση όπου οι «κόκκινοι» είχαν την πολυτέλεια του φάουλ, η λυπητερή των φάουλ έβγαλε -4, ο Ολυμπιακός ώρες ώρες έμοιαζε με ομάδα σλόου-μόσιον. Πότε ήταν η τελευταία φορά που τον είδαμε σε ρεκόρ κάτω από το 50 τοις εκατό και με τρεις εντός έδρας ήττες; Οι επόμενοι τρεις αγώνες μπορεί να γίνουν δεκανίκι, αλλά υποτίθεται ότι αυτή η αντεπίθεση θα ξεκινούσε απόψε απέναντι στην ευάλωτη Βασκόνια και όχι την ερχόμενη Τρίτη στο Βελιγράδι.
Πηγή: Gazzetta
