Της Σπυριδούλας Σπανέα
Με πατέρα τον πρωταθλητή Αυστραλίας στα σπριντ, Ντέιβ Στρίκλαντ, η ενασχόληση με τον αθλητισμό θα αποτελούσε κάτι φυσικό για τη Σίρλεϊ. Η Αυστραλή Ολυμπιονίκης, όμως, όταν ήταν σε νεαρή ηλικία δεν είχε ποτέ ασχοληθεί σοβαρά με τον αθλητισμό. Οταν το αποφάσισε, άφησε, χάρη στην επιμονή και το πείσμα της, ανεξίτηλο το στίγμα της στον παγκόσμιο γαλαξία των αστέρων του στίβου.
Γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1925 σε ένα αγρόκτημα στο Γκίλντφερντ της Δυτικής Αυστραλίας. Η οικογένεια Στρίκλαντ είχε πέντε παιδιά, τέσσερα αγόρια και τη Σίρλεϊ. Η μοναχοκόρη του Ντέιβ μεγάλωσε σαν αγόρι. Αγαπημένη της ασχολία ήταν να προσπαθεί να φτάσει τρέχοντας τα άγρια κουνέλια και τα καγκουρό που εμφανίζονταν στο κτήμα και κατέστρεφαν τα φυτά. Ετρεχε ξυπόλητη. Φόρεσε για πρώτη φορά παπούτσια όταν μπήκε στην εφηβεία. Ως παιδί έπαιζε ατελείωτες ώρες με τους αδελφούς της στις θαμνώδεις εκτάσεις και κατάφερε να αναπτύξει ένα καλό επίπεδο φυσικής κατάστασης και να ενισχύσει το ταλέντο της, κληρονομιά από τον πατέρα της.
Μία άλλη μεγάλη αγάπη της Σίρλεϊ ήταν το διάβασμα. Η απόσταση, όμως, που υπήρχε από το αγρόκτημα της οικογένειας μέχρι το πιο κοντινό σχολείο ήταν απαγορευτική και, έτσι, παρακολουθούσε μαθήματα διά αλληλογραφίας. Οταν ιδρύθηκε σχολείο κοντά στο σπίτι των Στρίκλαντ, η Σίρλεϊ ήταν εννέα ετών. Αριστη μαθήτρια κατάφερε να κερδίσει μία υποτροφία και το 1938 πήγε στο Γυμνάσιο. Εκεί γνώρισε τον αθλητισμό και γρήγορα μπήκε στο αίμα της και το… αθλητικό μικρόβιο.
Η καλή φυσική κατάσταση της επέτρεπε να παίρνει μέρος σε πολλά αθλήματα. Επαιζε χόκεϊ, τένις και ασχολείτο με αρκετά αγωνίσματα του στίβου. Ξεχώριζε στα σπριντ και στα εμπόδια. Το 1939 κέρδισε 47 από τους 49 αγώνες που έγιναν για μαθητές γυμνασίου.
Η έναρξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αποτέλεσε τροχοπέδη για τον αθλητισμό. Η Σίρλεϊ αφοσιώθηκε στις σπουδές της. Εισήχθη στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας και σπούδασε θετικές επιστήμες. Εκεί ένας καθηγητής της είπε πως στην Αρχαία Ελλάδα θεωρούσαν ότι το μυαλό δουλεύει καλύτερα όταν το σώμα γυμνάζεται. Το «νους υγιής εν σώματι υγιεί» έγινε από τότε τρόπος ζωής για τη, μετέπειτα, αθλήτρια. Στον ελεύθερο χρόνο της δίδασκε μαθηματικά και φυσική σε τεχνικό κολέγιο του Περθ. Τότε γνώρισε και τον μετέπειτα σύζυγό της, ο οποίος υπήρξε φοιτητής της.
Το 1946 έκανε προπονήσεις με τον ποδοσφαιριστή της Μελβούρνης, Οστιν Ρόμπερτσον και έτρεξε τα 100 μ. σε 11’’. Την επόμενη χρονιά κέρδισε τους τίτλους στους αγώνες της Δυτικής Αυστραλίας σε 100 μ., 200 μ., 400 μ., 80 μ. με εμπόδια και τη σφαιροβολία. Αυτές οι επιτυχίες ώθησαν την 22χρονη να αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά με τον πρωταθλητισμό. Την επέλεξαν να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο.
Η μικρή ενασχόληση της Σίρλεϊ με τον πρωταθλητισμό δεν την τοποθετούσε μέσα στα φαβορί για διάκριση. Ο Βρετανός χρυσός Ολυμπιονίκης των 100 μ. του 1924 και, μετέπειτα, δημοσιογράφος και σχολιαστής του στίβου, Χάρολντ Εΐμπραχαμς, είπε ότι δεν έχει καμιά ελπίδα γιατί «δεν είναι παγκόσμιας κλάσης». Λίγες ημέρες, όμως, αργότερα οι επιδόσεις της 23χρονης θα τον διαψεύσουν και θα τον αναγκάσουν να ομολογήσει στο μικρόφωνο του BBC: «Δεν έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου μεγαλύτερο λάθος. Πρόκειται για μία από τις καλύτερες αθλήτριες του κόσμου».
Ο μεγάλος της αντίπαλος
Η Σίρλεϊ Στρίκλαντ, στο Λονδίνο (1948), έτρεξε με 90% ενθουσιασμό και 10% τεχνική. Ηταν αρκετά για να της δώσουν δύο χάλκινα μετάλλια (100 μ. και 80 μ. εμπ.). Η τεχνολογία της στέρησε και ένα 3ο στα 200 μ. Οι κριτές έκριναν ότι τερμάτισε 4η. Το 1975 όταν ανακαλύφθηκε το «φωτο – φίνις» φάνηκε ότι ήταν 3η. Η ίδια το ήξερε από τότε αλλά ποτέ δεν παραπονέθηκε. Στο Λονδίνο αγωνίστηκε απέναντι στην τετράκις χρυσή Ολυμπιονίκη, την «ιπτάμενη νοικοκυρά», Φάνι Μπλάνκερς Κουν.
Οταν επέστρεψε στην Αυστραλία, ο προπονητής της είπε ότι είναι μεγάλη για να συνεχίσει. Η Σίρλεϊ, όμως, μόλις είχε μυηθεί στην ομορφιά του πρωταθλητισμού. Kαι δεν σκόπευε να τον εγκαταλείψει. Τα επόμενα χρόνια πήρε μέρος σε μία σειρά αγώνες που έγιναν σε ολόκληρη την Αυστραλία. Οι διοργανώσεις είχαν ως στόχο την ανάπτυξη του γυναικείου αθλητισμού και η Σίρλεϊ είχε βασική αντίπαλο την «ιπτάμενη νοικοκυρά». Κατάφερε να τη νικήσει μόνο στα 80 μ. εμπ.
Το 1950 παντρεύτηκε τον γεωλόγο και παλαιό της φοιτητή, Λόρενς ντε λα Χάντι. Την ίδια χρονιά στους Αγώνες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας κατέκτησε τρία χρυσά και δύο ασημένια μετάλλια. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ελσίνκι ήταν ο επόμενος στόχος της και εκεί βασική αντίπαλο είχε τη συμπατριώτισσά της, Μαριόν Τζάκσον. Στο Ελσίνκι πρώτευσε στα 80 μ. εμπ. με παγκόσμιο ρεκόρ (10,9’’) ενώ ένα μπέρδεμα στις σκυτάλες άφησε την ομάδα της Αυστραλίας εκτός βάθρου παρόλο που ήταν το φαβορί για την κατάκτηση της πρώτης θέσης. Στα 100 μ. επικράτησε η Μαριόν Τζάκσον και η Σίρλεϊ ήρθε 3η.
Οι εντατικές προπονήσεις αποτέλεσαν βασική αιτία για μία σειρά τραυματισμών. Οι γιατροί την υποχρέωσαν σε πλήρη ξεκούραση και το διάστημα αυτό ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος.
Το μυστηριώδες τέλος μιας λαμπρής ζωής
Τον Σεπτέμβριο του 1953, η Σίρλεϊ Στρίκλαντ απέκτησε τον πρώτο γιο της, τον Φιλίπ. Οι φίλοι του κλασικού αθλητισμού θεώρησαν ότι η 28χρονη θα… συνταξιοδοτηθεί. Η Ολυμπιονίκης του Ελσίνκι, όμως, δεν ήθελε να απουσιάσει από τη διοργάνωση της Μελβούρνης (1956). Οι συμπατριώτες της τη θεωρούσαν μεγάλη. Αυτή τους διέψευσε. Το 1955 περιόδευσε στην Ευρώπη.
Αγωνίστηκε στους Παγκόσμιους Πανεπιστημιακούς Αγώνες της Πολωνίας και «έσπασε» το παγκόσμιο ρεκόρ της Τζάκσον στα 100 μ. με 11.3’’, ενώ πρώτευσε και στα 80 μ. εμπ. Στους αγώνες πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς επελέγη στα 100μ., τα 80μ. εμπ. και στη σκυταλοδρομία 4Χ100.
Παρά την καλή κατάσταση που βρισκόταν, η Σίρλεϊ δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό των 100 μ. Αντίθετα, υπερασπίστηκε τον τίτλο της στα 80 μ. εμπ. και με την ομάδα της Αυστραλίας πρώτευσαν στη σκυταλοδρομία 4Χ100, σημειώνοντας και ρεκόρ κόσμου.
Η επίμονη Αυστραλή συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι και το 1962, παρόλο που, στο μεταξύ, είχε αποκτήσει ακόμη δύο παιδιά. Το 1963 απέκτησε και το 4ο αλλά η πολυμελής οικογένειά της δεν στάθηκε… ικανή για να την απομακρύνει από τον αγαπημένο της στίβο. Εργάστηκε ως προπονήτρια πολλών πρωταθλητών της Αυστραλίας ενώ, παράλληλα, δραστηριοποιείτο και σε περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Το 2000 μετέφερε την Ολυμπιακή Φλόγα στο στάδιο του Σίδνεϊ. Τελευταία φορά που προσέλκυσε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ ήταν το 2001 όταν έβγαλε σε πλειστηριασμό όλα τα μετάλλιά της με σκοπό να χρηματοδοτήσει τις σπουδές των εγγονιών της αλλά και περιβαλλοντικές ομάδες. Στις 16/2/2004 βρέθηκε νεκρή στο πάτωμα της κουζίνας της. Ο ιατροδικαστής χαρακτήρισε «απροσδιόριστη» την αιτία θανάτου της, ενώ τα παιδιά της ζήτησαν να μη γίνει πλήρης νεκροψία…
Πηγή: Καθημερινή
