Του Γιάννη Σερέτη
Υπάρχει το μισογεμάτο και το μισοάδειο ποτήρι για τον Παναθηναϊκό μετά το 1-1 στο «Γ. Καραϊσκάκης». Και ανεξάρτητα από την οπτική γωνία του καθενός από εμάς, το κλαμπ καλείται να εξετάσει και τις δύο όψεις τώρα που έκλεισε ο κύκλος των διαδοχικών ντέρμπι του Ιανουαρίου.
Στο μισογεμάτο ποτήρι μπορεί να δει κάποιος τους επτά βαθμούς σε τρία ντέρμπι, το φοβερό 13-4-1 του αήττητου στο πρωτάθλημα Βιτόρια, το σερί εναντίον του Ολυμπιακού, την αυτοπεποίθηση μιας ομάδας που δεν λυγίζει όταν δέχεται πρώτη γκολ, τον Φώτη και τον Βαγιαννίδη στα πολύ high τους, το σταθερό σέρβικο δίδυμο Μλαντένοβιτς – Τζούρισιτς, την επιστροφή του Πάλμερ – Μπράουν, το βατό πρόγραμμα που προσφέρει αχτίδες φωτός, τον Σφιντέρσκι που σίγουρα θα βοηθήσει.
Στο μισοάδειο ποτήρι τα στοιχεία είναι περισσότερα. Η πτωτική πορεία των Τετέ, Μπακασέτα και Αράο, η παθητική αντιμετώπιση στην εκκίνηση των δύο τελευταίων ντέρμπι, τα προβλήματα στο γκολ, ο εγκλωβισμός απέναντι σε κλειστές άμυνες, κυρίως οι πόνοι στη μεσαία γραμμή, όπου καθένας εκ των Μαξίμοβιτς, Ουναϊ, Μπακασέτα, Αράο μπορεί να υπηρετήσει σε υψηλό επίπεδο πολύ συγκεκριμένες πτυχές του παιχνιδιού και ο μοναδικός «πλήρης» χαφ του, ο Ανταμ Τσέριν, είναι ένας μέσος του «6-7».
Το σημαντικότερο πλεονέκτημα του Βιτόρια
Ηταν εμφανές εδώ και πολύ καιρό ότι ο Βιτόρια είναι ένας προπονητής που κατάλαβε πολύ γρήγορα την κατάσταση που βρήκε στον Παναθηναϊκό όταν ήρθε στην Ελλάδα. Οταν παρέλαβε μια ομάδα ψυχολογικά σμπαραλιασμένη μετά το θάνατο του Τζορτζ Μπάλντοκ, μια ομάδα χωρίς ταυτότητα, μια ομάδα νευρωτική που στηριζόταν περισσότερο στο ατομικό ταλέντο της και απλώς προσπαθούσε να σταθεί όρθια σε πρωτάθλημα και Ευρώπη. Προσπαθούσε απλώς να μείνει μέσα στο παιχνίδι…
Το σημαντικότερο πλεονέκτημά του Βιτόρια ήταν ο επί πολλά έτη σκληρός πρωταθλητισμός με την Μπενφίκα. Δεν επιχείρησε να εισάγει τρομερούς νεωτερισμούς. Δεν έκανε φοβερές… Τεριμικού είδους και ύφους ανατροπές στην προπόνηση και στις αρχικές ενδεκάδες. Μάλλον περιόρισε το rotation σε πρώτο στάδιο θα μπορούσε να πει κάποιος. Εστίασε περισσότερο σε ζητήματα τακτικής και ζήτησε μόνο τις νίκες διότι γνώριζε ότι αυτό ήταν το πρώτο βήμα ώστε μια ομάδα ψυχικά διαλυμένη και αγωνιστικά περιπλανώμενη, θα μπορούσε ίσως σταδιακά να πατήσει στα πόδια της.
Τον ευνόησε το βατό πρόγραμμα αφού ήδη ο Παναθηναϊκός είχε παίξει σε όλα τα ντέρμπι του πρώτου γύρου με τον Ντιέγκο Αλόνσο στον πάγκο. Τον βοήθησε το ξεκαθάρισμα της υπόθεσης Βαγιαννίδη. Τον βοήθησαν τα δύο buzzer beaters του Γερεμέγεφ και του Αράο στην Τρίπολη και στο Αγρίνιο.
Ηρθε ο… κανονικός Φώτης, αλλά…
Περισσότερο απ’ όλα τον βοήθησε ότι ο Φώτης Ιωαννίδης των μηδέν γκολ άρχισε να βρίσκει τον εαυτό του. Κι έφτασε, μετά την άνετη τελικά πρόκριση στους 32 του Conference League, ενώπιος ενωπίω με τα ντέρμπι. Γκολ στο 90′ και δίκαιη νίκη επί του ΠΑΟΚ, γκάφα Γιόνσον – Στρακόσα και 1-0 με την ΑΕΚ που δικαίως διαμαρτυρήθηκε για το πέναλτι στον Βίντα, νέα γκάφα Κοστίνια, τανκ ο Φώτης, 1-1 και στο Φάληρο. Ο Παναθηναϊκός είναι εδώ! Ομως ο Παναθηναϊκός, με μοναδική εκθαμβωτική «έκλαμψη» την τεσσάρα επί της Ντινάμο Μινσκ που τερμάτισε 33 μεταξύ 36 ομάδων, παραμένει μια προβληματική στο γκολ ομάδα. Παρότι συγκριτικά με την εποχή Αλόνσο είναι πιο παραγωγικός, παρότι πλέον ο Φώτης είναι ο… κανονικός Ιωαννίδης με έξι γκολ στα τελευταία εννιά ματς.
Η μεταγραφή και οι αποφάσεις για τη μεσαία γραμμή
Δεδομένου ότι ο Βιτόρια ανασταλτικά τον Παναθηναϊκό τον έχει συμμαζέψει τόσο πολύ ώστε ο Ολυμπιακός να του βάζει ένα γκολ από στατική φάση και να του δημιουργεί μόλις δύο φάσεις σε τρεις ώρες ποδοσφαίρου, το ζητούμενο είναι να βρει πλέον τον τρόπο η ομάδα του να παράγει και να σκοράρει πιο πολύ και πιο εύκολα. Για να συμβεί αυτό, θα χρειαστεί να πάρει σημαντικές αποφάσεις για τη σύνθεση της μεσαίας γραμμής του. Στα δυο τελευταία ντέρμπι, επί παραδείγματι, έκανε μια σημαντική επιλογή: προτίμησε τον Πελίστρι αντί του πρώτου σκόρερ της ομάδας του, κυρίως επειδή ο Αργεντινός είναι πολύ πιο συνεπής αμυντικά και όχι τόσο επειδή φαίνεται πιο «εκρηκτικός» επιθετικά από τον Τετέ. Τέτοιου είδους σημαντικές επιλογές θα κληθεί να κάνει και για τα χαρακτηριστικά των παικτών στη μεσαία γραμμή του. Προσωπικά θα το δοκίμαζα, αλλά δεν νομίζω ότι ο Βιτόρια θα βάλει στο «10» τον Τετέ ή τον Φώτη (με φορ τον Σφιντέρσκι). Ομως επειδή ο Παναθηναϊκός επειδή δεν διαθέτει μοντέρνους χαφ επιπέδου Πινέδα ή Τσικίνιο, δηλαδή… πολυπράγμονες, τεχνίτες, με τρομερή ένταση στο παιχνίδι τους, καλείται να βρει κάποιες φρέσκιες ιδέες. Ισως αυτές εξαρτηθούν και από τον καινούριο χαφ που αναμένεται για να ξεκουράσει (τουλάχιστον… αυτό) τον αναντικατάστατο Αράο.
Τώρα ανοίγει ένας άλλος 15θήμερος κύκλος, με τον τρομερό επιθετικά, αλλά ευάλωτο ΟΦΗ, τη ρεβάνς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, το πάρα πολύ δύσκολο συναπάντημα με τον Αρη του Μαρίνου στη Θεσσαλονίκη και το ταξίδι στην Φινλανδία. Ενας καθοριστικός για την πορεία του Τριφυλλιού σε τρεις διοργανώσεις κύκλος στον κοντινό ορίζοντα. Στον μακροπρόθεσμο ορίζοντα, αυτόν της επόμενης σεζόν, οι αλλαγές που αναμένονται και θα γίνουν είναι πάρα πολλές. Ναι, και στη μεσαία γραμμή αν μείνει ο Βιτόρια.
Πηγή: Gazzetta
