Του Νίκου Παπαδογιάννη
Εάν ο Ολυμπιακός κληθεί να διεκδικήσει το εισιτήριο για το Βερολίνο σε κάποια αφιλόξενη έδρα, σενάριο διόλου απίθανο παρά την αποψινή μίνι-εποποιία του, θα έχει για πυξίδα και για πηγή θάρρους το ραντεβού της 28ης Μαρτίου απέναντι στην Παρτίζαν στο Βελιγράδι.
Πόσες ομάδες μπορούν να τουμπάρουν ένα ματς με αφετηρία το -13 του 30ού λεπτού μπροστά σε πλήθος 20.000 αφιονισμένων και με αντίπαλο μία ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς; Αυτός που μπορεί αποδεδειγμένα να το διαπράξει δεν έχει να φοβηθεί πολλά από μία εκστρατεία π.χ. στο νερόβραστο Μόντε Κάρλο.
Αφήνω για τώρα στην άκρη το για όλους ευκταίο ζευγάρωμα των δύο ελληνικών ομάδων στα πλέι-οφ, εξαιρώ προς το παρόν από την εξίσωση και τη Μπαρτσελόνα, αλλά και τη Φενέρ. Τώρα που μπαίνει η άνοιξη, ο Ολυμπιακός γνωρίζει ότι έχει τον τρόπο να ακροβατήσει στο χείλος του ηφαιστείου χωρίς να τσουρουφλιστούν τα πόδια του. Με προβλήματα, με αναποδιές, με κακή εμφάνιση, με απουσίες. Το σκορ της δ’ περιόδου, 8-28, είναι ένα γαλόνι που θα ζήλευε οποιοσδήποτε φιλοξενούμενος στο Βελιγράδι.
Οσοι αγαπούν τις εύκολες λύσεις ανέσυραν από το συρτάρι τους το κλισέ «refuse to lose», αλλά δεν υπάρχει κάτι μεταφυσικό ή κολοκοτρωνέικο στον αποψινό θρίαμβο του πρωταθλητή Ελλάδας. Ο Ολυμπιακός κέρδισε επειδή υποστήριξε με επιμονή το αρχικό του πλάνο (ακόμα και όταν η γη έτρεμε), με αδιόρατες διορθωτικές κινήσεις που πρόσθεσαν βαρύ μέταλλο στη μηχανή του και γυαλάδα στο βλέμμα του.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας απέσυρε στον πάγκο τον αδύναμο να θωρακίσει την πίσω γραμμή Άλεκ Πίτερς, έδωσε εντολή στον Μουσταφά Φαλ να παίξει λίγο πιο κλειστά την άμυνα με αλλαγές, έστειλε στη θέση «4» τον δυναμικό Κώστα Παπανικολάου και θωράκισε το «3» με τον παθιασμένο Γιαννούλη Λαρεντζάκη, αφήνοντας εκτός νυμφώνος και τους Κάνααν, ΜακΚίσικ και εγκαταλείποντας τελικά την προβληματική άμυνα με αλλαγές.
«Deny», ήταν η λέξη κλειδί. Άρνηση σε κάθε χασαποσέρβικη ντρίμπλα, άρνηση σε κάθε χαμένο ριμπάουντ, άρνηση στην προοπτική της ήττας. Ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος πρωτομπήκε στο παιχνίδι με 3 απανωτά κλεψίματα και έδειξε τον τρόπο στους υπόλοιπους, μετουσιώνοντας την καλή άμυνα σε επιθετική ρέντα και ένεση αισιοδοξίας.
Το μόνο που απέμενε για να γίνει η ομάδα θωρηκτό ήταν να ξαναφέρει στην επιφάνεια τον Τόμας Γουόκαπ, που στο τέλος της γ’ περιόδου είχε μία στατιστική γεμάτη με κουλουράκια της Λαμπρής. Την πρώτη του ασίστ την έδωσε στο 59-46, το πρώτο κλέψιμο αμέσως μετά, το πρώτο καλάθι του στο 59-55. Δείτε, όμως, που σταμάτησε το κοντέρ: 11 πόντοι, 3 ασίστ, 2 κλεψίματα στο ανοιχτό γήπεδο, 2 ριμπάουντ, 0 λάθη, τα πάντα όλα σε ένα δεκάλεπτο οργίων, πασπαλισμένα με σκυλίσια άμυνα στον μέχρι τότε ασταμάτητο Κέβιν Πάντερ.
Στα επτά λεπτά που γύρισαν τον αγώνα, η Παρτίζαν πέτυχε μόνο ένα καλάθι (και αυτό στον αιφνιδιασμό) και έχασε ένα παιχνίδι που έμοιαζε δικό της, μπροστά σε 20.000 αποσβολωμένους οπαδούς που δεν είχαν πια κουράγιο ούτε για να βρίσουν μανάδες. Μολονότι ο Ολυμπιακός τελείωσε το ματς με περισσότερα λάθη (12) παρά ασίστ (11), παρέδωσε ένα ζηλευτό σεμινάριο στην δ’ περίοδο και, το σημαντικότερο, έλυσε το βασανιστικό πρόβλημα του αμυντικού ριμπάουντ.
Ο τελικός απολογισμός στον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας, 39-26 υπέρ των Σέρβων, μοιάζει καταστροφικός. Ωστόσο, το βόλεϊ σταμάτησε νωρίς και το κρισιμότερο ριμπάουντ, μετά το άστοχο σουτ του απείρως βελτιωμένου Καμίνσκι στο 69-71, κατέληξε σε ελληνικά χέρια. Τεξανοελληνικά, αν προτιμάτε. Ο Γουόκαπ ήταν και εκεί.
Η Μπαρτσελόνα και η Μονακό κέρδισαν εκτός έδρας, οπότε ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί δώρα από αλλού, αν θέλει να τρυπώσει στην πρώτη τετράδα. Και να κερδίσει βέβαια τα δικά του παιχνίδια, με τον Ερυθρό Αστέρα στο ίδιο Βελιγράδι και την Φενέρμπαχτσε στο Φάληρο. Μετά την ήττα του από την Εφές, η τύχη του σε ό,τι αφορά το αβαντάζ έδρας παραμένει σε ξένα χέρια.
«Δεν διαλέγουμε αντίπαλο, δεν έχει νόημα», έλεγε μετά τον αγώνα ο ασίσταντ του Μπαρτζώκα, Γιώργος Μποζίκας. «Πέρυσι κερδίσαμε το τελευταίο ματς και πέσαμε πάνω στη Φενέρ, ενώ αν χάναμε θα παίζαμε με τη Ζαλγκίρις», υπενθύμισε. Σε κάθε περίπτωση, ο Ολυμπιακός πέτυχε το διπλό που του επέτρεψε όχι μόνο να ξαναβρεί τον εαυτό του, αλλά και να πιστέψει ότι μπορεί να περάσει με στεγνά πόδια άγριους ποταμούς σαν τον Δούναβη. Νίκες όπως η αποψινή είθισται να εξαργυρώνονται Μάιο μήνα.
Πηγή: Gazzetta
