Της Μαριάννας Αλεξοπούλου
Τα μαύρα πολυτελή αυτοκίνητα στριμώχνονται έξω από την εντυπωσιακή είσοδο. Δεκάδες μαυροντυμένοι υπάλληλοι, με αυστηρή ενδυμασία τρέχουν για να εξυπηρετήσουν τους διάσημους καλεσμένους, οι οποίοι κρυμμένοι πίσω από τα φιμέ τζάμια, καταφτάνουν με τις λιμουζίνες. Είναι εκείνη η μια φορά το χρόνο που το σπουδαιότερο καζίνο του κόσμου ανοίγει τις πόρτες του.
Σε αυτό δε θα δεις κανένα συνηθισμένο παίκτη, καμία από εκείνες τις παρακμιακές προσωπικότητες που μπορείς να συναντήσεις στον σκοτεινό και συχνά χωρίς επιστροφή κόσμο του τζόγου. Το Καζίνο λειτουργεί εκείνη την ημέρα μόνο με προσωπική πρόσκληση. Μόνο οι μεγαλύτεροι gamblers, όπως έγραφε το προσκλητήριο που έπεσε στα χέρια του, γίνονται δεκτοί. Μόνο εκείνοι που δεν φοβούνται να τα ρισκάρουν όλα μπορούν να καθίσουν στο τραπέζι. Μόνο εκείνοι που δεν τρομάζουν στον κίνδυνο να τα χάσουν όλα επιτρέπεται να ρισκάρουν.
Φτάνει η ώρα για το παιχνίδι. Ο dealer μοιράζει. Οι παίκτες παίζουν με ανοικτά χαρτιά, το… αφεντικό του τραπεζιού έχει ένα κλειστό κι ένα ανοικτό. Ανοίγει δύο χαρτιά μπροστά στον εκλεκτό καλεσμένο του. Εκείνος δε θα χαμογελάσει. Ούτε καν θα μειδιάσει. Ξέρει πως η αποδοχή των συναισθημάτων σε καθιστά ευάλωτο. Η εκδήλωση των συναισθημάτων σε καθιστά τρωτό. Και τίποτα από τα δύο δεν μπορεί να σε οδηγήσει στη νίκη.
Σκέφτεται το απόφθεγμα το οποίο υπόσχεται πως με 20 δευτερόλεπτα τρελού θάρρους, με 20 δευτερόλεπτα ντροπιαστικής γενναιότητας κάτι σπουδαίο μπορεί να συμβεί. Θα κοιτάξει ξανά τον dealer, θα κοιτάξει τους υπόλοιπους παίκτες στο τραπέζι, σχεδόν χαμένος στις σκέψεις και τους υπολογισμούς του.
Η φωνή διακόπτει βίαια την αυτοσυγκέντρωσή του. Αυξάνει το αρχικό του ποντάρισμα με όλες τις μάρκες που έχει μπροστά του. Τις σπρώχνει στο τραπέζι και κάνει νόημα για ανοικτό χαρτί. Το πρώτο είναι «7». Το δεύτερο είναι «7». Το τρίτο είναι «7». Μαζεύει ό,τι έχει πάνω το τραπέζι. Υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι. Ζουν ανάμεσά μας, μεταμφιεσμένοι σε κανονικούς, αλλά έχουν χαρακτήρα σούπερ ήρωα. Είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν έρθει ακόμα πρόσωπό με πρόσωπο με μια μάχη που δε θα θελήσουν να δώσουν. Όσο δύσκολη κι αν μοιάζει όταν την αναλαμβάνουν, όσο ακατόρθωτη κι αν φαντάζει όταν θα καταπιαστούν μαζί της. Θα κερδίσουν. Θα χάσουν. Θα θριαμβεύσουν. Θα ταπεινωθούν. Αλλά δε θα κάνουν πίσω.
Όπως ο Βασίλης Σπανούλης τα τελευταία εφτά χρόνια στον Ολυμπιακό. Στις 11 Ιουλίου του 2010 πήρε την πιο ριψοκίνδυνη απόφαση της καριέρας του. Δεν φοβήθηκε, δε δίστασε… Τόλμησε. Σήμερα, εφτά χρόνια μετά, εφτά τίτλους μετά, το δικό του «7» συνεχίζει να τα μαζεύει όλα από το τραπέζι! Το sdna.gr θυμάται την εφταετία του αρχηγού των ερυθρολεύκων με τρεις διαφορετικές επτάδες.
7 τραγούδια θα σου πω…
Οι μεγάλοι άντρες, θα σου πουν, προτιμούν τα έργα από τα λόγια. Μπορεί να είναι και έτσι, ωστόσο δεν λειτουργεί αποτρεπτικά για να βρούμε μερικές από τις πιο σημαντικές δηλώσεις του Βασίλη Σπανούλη στα εφτά χρόνια του με τον Ολυμπιακό.
1. Η ημέρα που, χωρίς ακόμα να το γνωρίζει κανείς, θα άλλαζε η επόμενη δεκαετία του ελληνικού μπάσκετ. Ο Βασίλης Σπανούλης υπογράφει στον Ολυμπιακό και κάνει τις πρώτες του δηλώσεις.
«Ο Ολυμπιακός με προσέγγισε με τον πιο σωστό τρόπο και γι’ αυτό είμαι παίκτης του. Ήταν δύσκολη απόφαση, αλλά δεν φοβάμαι. Είναι ένα νέο βήμα στην καριέρα μου και το κίνητρο για μένα είναι πολύ μεγάλο. Ήθελα μια αλλαγή στη ζωή μου και ο Ολυμπιακός ήταν η καλύτερη επιλογή. Όταν μου έδειξε ο Ολυμπιακός πόσο πολύ με θέλει μου μπήκε στο μυαλό, αλλά σίγουρα δεν ήταν καθόλου εύκολη αυτή η απόφαση και σίγουρα θα υπάρχουν δυσκολίες, αλλά δεν φοβάμαι. Ήθελα να το κάνω και θέλω να πετύχω». 10/7/2010
2. Στην πρώτη του χρονιά απέτυχε να κερδίσει όσα ονειρευόταν με τον Ολυμπιακό. Το χαρτί του έμοιαζε το καλοκαίρι του 2011 καμένο και το κύπελλο Ελλάδας ήταν απλώς μια παρηγοριά στον άρρωστο. Ξεχωρίζουμε τη δήλωσή του μετά τον χαμένο τελικό στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό, με τους ερυθρόλευκους να έχουν φρικτά παράπονα από τη διαιτησία.
«Είμαστε κι εμείς παίκτες και δεν μπορεί σε ένα τέτοιο ματς που κρίνεται στις λεπτομέρειες, με τόσους καλούς δημιουργούς που έχουμε να σουτάρουμε εμείς 9 και ο Παναθηναϊκός 31 βολές. Εκνευριστήκαμε και ο Παναθηναϊκός σκόραρε. Εύχομαι στο ματς στο ΣΕΦ να πάρουμε κι εμείς τα φάουλ που παίρνει ο Παναθηναϊκός. Πρέπει να υπάρχουν τα ίδια κριτήρια για τις δύο ομάδες. Οι παίκτες μας φοβούνται να παίξουν άμυνα, ενώ ο Παναθηναϊκός παίζει ξύλο».29/5/2011
3. Η χρονιά της δικαίωσης. Πρωταθλητής Ελλάδας, αλλά και πρωταθλητής Ευρώπης. Ο Βασίλης Σπανούλης θα οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση δύο τίτλων και η ιστορία αρχίζει να… παραγράφεται! «Πήραμε το ευρωπαϊκό, τι να πω; Είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης. Είμαι χαρούμενος που είμαι στον Ολυμπιακό. Το μόνο που ξέρω είναι ότι είμαι πρωταθλητής Ευρώπης. Προπονητές, κόσμος, όλο αυτός ο οργανισμός που λέγεται Ολυμπιακός, το άξιζε! Πήραμε αυτό που αξίζαμε». 13/5/2012
4. Ο Ολυμπιακός στην κορυφή της Ευρώπης για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Ο Βασίλης Σπανούλης τζογάρει, ρισκάρει και βγαίνει εκ νέου κερδισμένος. Πιο σημαντική, όμως, και από την κατάκτηση του τίτλου στο Λονδίνο, είναι για τους οπαδούς των ερυθρολεύκων η είδηση της 6ης Ιουλίου του 2013. Παρότι είχε τεράστιες οικονομικές προτάσεις (σ.σ. Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ), ο Σπανούλης επιλέγει να συνεχίσει να φοράει τη φανέλα του Ολυμπιακού.
«Ο Ολυμπιακός είναι μία τεράστια ομάδα. Θα ήταν ευχής έργον να ολοκληρώσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό. Από εκεί και πέρα ποτέ δεν ξέρεις πως έρχονται τα πράγματα. Είμαστε άνθρωποι, είμαστε επαγγελματίες. Σίγουρα θα ήταν κάτι πάρα πολύ όμορφο για εμένα αυτό να συμβεί, από την στιγμή που ξεκινήσαμε κάτι υπέροχο με αυτά εδώ τα παιδιά. Πετύχαμε καταπληκτικά πράγματα πέρσι. Μακάρι με αυτή την καινούρια ομάδα να συνεχίσουμε για πολλά χρόνια μαζί».8/7/2013
5. Μέσα στη χρονιά που θα ακολουθούσε, ο Βασίλης Σπανούλης δε θα κέρδιζε κάποιον… διαφημισμένο τίτλο με τον Ολυμπιακό, παρά μόνο το διηπειρωτικό. Μετά τον πέμπτο χαμένο τελικό από τον Παναθηναϊκό, ο αρχηγός των ερυθρολεύκων βγήκε μπροστά και ανέλαβε την ευθύνη.«Εμείς δεν το τελειώσαμε. Στον αθλητισμό πρέπει να μάθεις να ζεις και με τις καλές και με τις κακές στιγμές και να είσαι δυνατός. Ήταν μία πολύ κακή χρονιά φέτος, ύστερα από δύο επιτυχημένες. Ήμασταν κακοί στα δύο τελευταία ματς. Όταν είσαι αρχηγός πρέπει να βγαίνεις μπροστά και γι’ αυτό αναλαμβάνω εγώ όλη την ευθύνη». 4/6/2014
6. Το πρώτο του πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό! Ο επικός ημιτελικός στην Ευρωλίγκα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Ο πρόωρος αποκλεισμός στο κύπελλο. Η νίκη στο ΟΑΚΑ και η κόντρα με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Μια χρονιά γεμάτη συναισθήματα για τον Βασίλη Σπανούλη, μια χρονιά που τον δικαίωσε περισσότερο από κάθε προηγούμενη. Ως τότε…
«Παίζω το καλύτερο και πιο ώριμο μπάσκετ της καριέρας μου, συνεπώς θα μπορούσα να πω ότι είναι και η καλύτερη χρονιά μου. Όμως αυτή δεν έχει τελειώσει και τα καλά ξεκινάνε τώρα για μας. Θέλω να συνδυαστεί με τίτλους». 11/5/2015
«Ολοκληρώσαμε με τον καλύτερο τρόπο μια εκπληκτική χρονιά, που δεν ξεκίνησε μεν καλά, αλλά τελείωσε φανταστικά. Αυτά έχει ο αθλητισμός, έτσι είναι το μπάσκετ. Δείξαμε χαρακτήρα και μετά την απώλεια του τίτλου την τελευταία διετία, τον κατακτήσαμε φέτος και με τον πλέον εμφατικό τρόπο, εναντίον ενός μεγάλου αντιπάλου όπως είναι ο Παναθηναϊκός». 14/6/2015
7. Τι χρονιά, τι τελικοί, τι φινάλε! Τα ματς της ζωής τους, τα ματς της ζωής μας, ένα ρέκβιεμ που θα θυμόμαστε για χρόνια. Οι τελικοί του 2016, που κρίθηκαν από δύο απίστευτα σουτ του Βασίλη Σπανούλη. «Δεν μου έφυγε κάποιο βάρος, η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη εκείνη τη στιγμή, ήταν ένα μεγάλο σουτ, πήραμε πάλι το αβαντάζ και ήταν ένας πανηγυρισμός αυθόρμητος. Το μπάσκετ είναι ομαδικό, όλοι συμβάλουν με τον τρόπο τους στο να έρθει ένα αποτέλεσμα, εγώ ένιωθα πάρα πολύ καλά στους τελικούς και ήθελα να πάρω αυτό το σουτ. Είχα δουλέψει και το κορμί και το μυαλό μου για τα πλέι οφ. Είμαι χαρούμενος που όλα αυτά έπιασαν τόπο». 15/6/2016
Τα 7 θαύματα του Σπανούλη!
Ξεκινήσαμε με τα λόγια για να περάσουμε στα έργα. Μέσα σε εφτά χρόνια, η μπάλα έχει αναπαυτεί στα χέρια του για τα τελευταία δευτερόλεπτα ενός αγώνα αμέτρητες φορές. Και τις περισσότερες έχει καταλήξει στο καλάθι. Ακολουθούν εφτά από τις σημαντικότερες στιγμές του Βασίλη Σπανούλη στον Ολυμπιακό. Το βίντεο λέει καλύτερα την ιστορία…
7. Η πρώτη φορά που το έκανε (και ξέσπασε για όσα άκουγε ως τότε)
6. Το τρίποντο στην ΤΣΣΚΑ στο φετινό φάιναλ φορ
5. Το τρίποντο στο ΟΑΚΑ στον δεύτερο τελικό
4. Το/τα τρίποντο/α στη Ρεάλ στον τελικό του Λονδίνου
3. Το τρίποντο στην ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό της Μαδρίτης
2. Η πάσα στον Γιώργο Πρίντεζη
1. Το τρίποντο-τίτλου στο ΟΑΚΑ
Τα επτά… Ευαγγέλια του Σπανούλη!
Ο αριθμός εφτά είναι από τους πιο συμβολικούς. Απαντάται από τον αιγυπτιακό πολιτισμό ή την Αρχαία Ελλάδα μέχρι σε όλες τις θρησκείες, ακόμα και στις θετικές επιστήμες. Εφτά είναι οι μέρες της εβδομάδας, εφτά τα θανάσιμα αμαρτήματα, εφτά τσάκρα στη γιόγκα, εφτά βήματα έκανε ο Βούδας κατά τη γέννησή του, εφτά ακόμα και τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας. Ο Βασίλης Σπανούλης τυγχάνει να φοράει τον πιο συμβολικό αριθμό και για τον Ολυμπιακό. Το «7»! Και αυτές είναι οι σπουδαιότερες στιγμές του στην επταετία που φοράει τα ερυθρόλευκα. Οι στιγμές που λένε την ιστορία…
1. Η πρώτη υπογραφή. Στις 11 Ιουλίου του 2010 ολοκληρώθηκε η μεγαλύτερη μεταγραφική κίνηση εκείνου του καλοκαιριού. Ο Βασίλης Σπανούλης άφηνε τον Παναθηναϊκό για τον Ολυμπιακό και για ένα συμβόλαιο τριών χρόνων με συνολικές απολαβές κοντά στα 7,2 εκ. ευρώ!
2. Η κίνησή του στους οπαδούς του Ολυμπιακού μετά το νικητήριο τρίποντο που πέτυχε στον αγώνα της Ευρωλίγκα απέναντι στον Παναθηναϊκό και στον Τζέιμς Γκιστ. Ο Βασίλης Σπανούλης είχε κουραστεί με όλη τη φιλολογία και την ασταμάτητη συζήτηση για την απόδοσή του στα ντέρμπι αιωνίων και το buzzer beater που έδωσε τη νίκη στην ομάδα του ήταν μια αφορμή να ξεσπάσει. Έδειξε τα αυτιά του, σα να τους προκαλούσε να παραπονεθούν περισσότερο, σε ένα ματς που είχε ακούσει μουρμούρα για τα μέχρι τότε 0/4 τρίποντα, 3/6 δίποντα, 0/1 βολές και τέσσερα λάθη που είχε.
3. Η σχεδόν ίδια κίνηση που έκανε στους οπαδούς του Παναθηναϊκού! Εκείνη τη φορά είχε πάρει ρεβάνς στο γήπεδο που είχε αποδοκιμαστεί όσο πουθενά, στο γήπεδο που έφευγε σχεδόν πάντα με το κεφάλι χαμηλά, στο γήπεδο που έμοιαζε ότι δεν μπορούσε να σηκώσει τα μάτια του από το παρκέ. Το μοναδικό γήπεδο που το καλάθι έμοιαζε ακατανόητα μικρό. Μέχρι εκείνη την ημέρα, μέχρι τις 2 Μαΐου του 2015. 1.26 πριν τη λήξη του αγώνα, ο Βασίλης Σπανούλης με τρίποντο έγραφε το 64-77, σφράγιζε τη νίκη και το πλεονέκτημα έδρας για τον Ολυμπιακό και έβγαζε από μέσα του όσα κουβαλούσε πέντε χρόνια.
4. Αν δεν ήταν το προηγούμενο καλοκαίρι, δε θα ήταν αυτό το αφιέρωμα! Παρότι η ανανέωση του 2013 ήταν πιο δύσκολη για τον Ολυμπιακό, το νέο συμβόλαιο του 2016 ήταν περισσότερο συμβολικό. Ο Βασίλης Σπανούλης δεν χρειάστηκε καν τον μάνατζέρ του στο ραντεβού με τον Παναγιώτη και τον Γιώργο Αγγελόπουλο. Συναντήθηκε το βράδυ της 12ης Ιουνίου και μετά από περίπου τρεις ώρες βγήκε λευκός καπνός. Το συμβόλαιο ήταν διετές και ο αρχηγός των ερυθρολεύκων θα έμενε στο λιμάνι για δύο χρόνια ακόμα! Ως το 2018, λοιπόν, και βλέπουμε!
5. Η αγκαλιά του με τον Θανάση Γιαννακόπουλο. Αφού η σχέση του με τον Δημήτρη είχε περάσει από χίλια κύματα και λίγο πριν «σκοτώσει» τον Παναθηναϊκό για δεύτερη φορά στο ΟΑΚΑ, ο Βασίλης Σπανούλης είχε μια στιγμή που σπάνια βλέπουμε στα ελληνικά γήπεδα. Μια εγκάρδια συνομιλία με τον άλλοτε συνιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού, μια αγκαλιά και ένας τίτλος τιμής, κόντρα στα πολλά που έχουν ειπωθεί και γραφτεί για εκείνον.
6. Οι βουτιές που έκανε στο παρκέ στο ματς με την Νταρουσάφακα τον Μάρτιο του 2017. H απουσία του λόγω τραυματισμού τον είχε πληγώσει και στην επιστροφή του ήθελε να βοηθήσει με όποιον τρόπο περνούσε από το χέρι του, προκειμένου ο Ολυμπιακός να πάρει το πλεονέκτημα έδρας για τα πλέι οφ της Ευρωλίγκα.
7. Οι τίτλοι. Οι απονομές. Όσα τρόπαια σήκωνε στον αέρα και όσες ατομικές διακρίσεις πήρε από τον Ολυμπιακό. Η ταύτισή του με την ομάδα του Πειραιά, η διάθεσή του να τα ρισκάρει όλα ξανά και ξανά για να βγει δικαιωμένος. Η αποθέωση κάθε φορά που πατάει το παρκέ, η σιγουριά κάθε φορά που έχει τη μπάλα στα χέρια του, η αυτοπεποίθηση όταν κρίνεται ένα ματς. Αυτά είναι ο Βασίλης Σπανούλης για τον Ολυμπιακό. Αλλά είναι και το κενό του βλέμμα στον φετινό χαμένο τελικό, το κενό του βλέμμα όταν εκκενωνόταν το γήπεδο.
Το βλέμμα που χαμένου που δε θα διστάσει και την επόμενη φορά να ρισκάρει ξανά. Γιατί δεν έχει έρθει ακόμα πρόσωπο με πρόσωπο με τη μάχη που δε θα θελήσει να δώσει. Ή επειδή όπως ο ίδιος είχε πει:
«Αυτό άλλωστε είναι ο Ολυμπιακός. Κάθε φορά που πέφτεις, να σηκώνεσαι πιο δυνατός».
ΥΓ. Ο πρόλογος είναι προϊόν μυθοπλασίας και προφανώς οι κανόνες του black jack έχουν πειραχτεί λιγάκι για να ταιριάζουν στην υπόθεση!
