Οι παλιοί θυμήθηκαν τη Σιένα και προσεύχονταν να βρεθεί νουνεχής για να τραβήξει το πόδι από το γκάζι, αλλά ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν πιστεύει σε μαγγανείες και δοξασίες. Τις αλλαγές τις έκανε μόνο όταν βεβαιώθηκε ότι η Μπάρτσα είχε παραδοθεί και πάλι …με ρέγουλα. Στο τέλος μπήκαν ο Κάνααν και ο Πίτερς, αυτοί που ψάχνουν εδώ και καιρό το χέρι τους, όχι ο Ράιτ με τον Μήτρου-Λονγκ.
Ο Κώστας Παπανικολάου έπαιξε τα 20 λεπτά που του αναλογούσαν, ο Νίκολα Μιλουτίνοφ έμεινε στο παρκέ τριάμισυ λεπτά παραπάνω από τον Φαλ. Εάν υπήρξε παίκτης που βρήκε ευκαιρία για να πάρει μία ανάσα, αυτός ήταν ο καταπονημένος Γουόκαπ, που μάλιστα έμεινε εκτός αρχικής πεντάδας στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Αμερικανοέλληνας έπαιξε 19:43 δίχως να σκοράρει, αλλά έχει μπροστά του έξι μέρες για να γεμίσει τις μπαταρίες του.
Το σοκ της Τρίτης κράτησε ένα δεκάλεπτο και οι Ισπανοί (παγιδευμένοι στην ξεγνοιασιά της ομάδας που σκέφτεται τη θαλπωρή της έδρας) σάστισαν μόλις συνειδητοποίησαν ότι είχαν μηδενικό κέρδος σε σκορ από τα ανάλαφρα χέρια και πόδια της εκκίνησης. Ο Σακίλ ΜακΚίσικ σάλπισε την αντεπίθεση μετά το αρχικό 19-23, ο Αϊζέια Κάνααν έγραψε το πρώτο από τα πολλά τρίποντα που έμελλε να ακολουθήσουν (12/24 συνολικά, με κορωνίδα τα τρία απανωτά του Κώστα Παπανικολάου που έκοψαν τον τελευταίο βήχα των Καταλανών μετά το 63-45), ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος κατέφτασε με δύο απανωτά «ντιφλέξια» στα μετόπισθεν, ενώ η άφιξη του Μιλουτίνοφ δίπλα στο πατριωτάκι Πετρούσεφ ανέβασε τον πήχη της ποιότητας εκεί όπου δυσκολεύεται να φτάσει ο άγουρος Μόουζες Ράιτ.
Ο Λαρεντζάκης φώναξε «παρών» με τετράποντο, αλλά τραυματίστηκε από την ύπουλη παρέμβαση του Αμπρίνες και αποχώρησε. Η εικόνα άλλαξε μέσα σε ένα τετράλεπτο εξοντωτικής άμυνας, όπου στο παρκέ χυνόταν ιδρώτας και αίμα, όχι σαμπάνια. Από το ήδη εκκωφαντικό 36-23 δεν υπήρχε επιστροφή για τη Μπάρτσα, τουλάχιστον όχι μέσα στο καμίνι του Φαλήρου. Ο αποψινός Ολυμπιακός έμοιαζε να έρχεται από τον ορίζοντα.
Το μίνι σεμινάριο του Ρούμπιο αρχειοθετήθηκε στο συρτάρι του πρώτου ημιχρόνου, ο Τζαμπάρι Πάρκερ τα παράτησε γρήγορα, οι άλλοι δεν εμφανίστηκε ποτέ. «Θα το τελειώσουμε νωρίς το ματς για να τρέξετε να προλάβετε τη σέντρα του ποδοσφαιρικού αγώνα», έμοιαζαν να υπόσχονται οι «ερυθρόλευκοι» στους 14.000 εκστασιασμένους φιλάθλους. Αυτοί όμως δεν βιάζονταν να φύγουν. Είχαν καιρό να δουν τέτοιο Ολυμπιακό στο παρκέ, καιρό να αισθανθούν αισιόδοξοι στο κατώφλι ενός αγώνα επιβίωσης.
Μετά τα πρώτα 7-8 λεπτά, η Μπαρτσελόνα έβαλε μόλις 35 πόντους με 15/56 σουτ και γαρνιτούρα 10 λάθη. Ο Ολυμπιακός τελείωσε το ματς με +16 ριμπάουντ απέναντι στην παινεμένη γραμμή ψηλών των «μπλαουγκράνα» και μοίρασε 18 ασίστ, περιορίζοντας τα λάθη του στα 13. Η έντασή του στην άμυνα ήταν κάτι το εξωπραγματικό. Τα βατραχοπέδιλα του δεύτερου και του τρίτου αγώνα έμειναν στα αποδυτήρια.
Έβλεπες το ματς και αναρωτιόσουν πώς είναι δυνατόν ο Ολυμπιακός να γνώρισε 2 ήττες από αυτή τη Μπάρτσα και τι ακριβώς έχει να φοβηθεί εν όψει του πέμπτου αγώνα, Αμ, δεν πάει έτσι. Κάθε αγώνας στα playoffs έχει τους δικούς του ανέμους, περίπου όπως τα σετ στο τένις. Και υπάρχει και εκείνος ο ρημαδιασμένος κανόνας, που δεν σηκώνει ούτε αντιρρήσεις ούτε αστερίσκους: στα 18 πέμπτα ματς που έχουν διεξαχθεί στην ιστορία της διοργάνωσης, οι φιλοξενούμενοι δεν έχουν ούτε μισή νίκη.
Το σκορ στη Βαρκελώνη είναι 4-0, ενώ ο Ολυμπιακός ηττήθηκε τη μία και μοναδική φορά που έπαιξε Game 5 μακριά από το σπίτι του, το 2014 στη Μαδρίτη.Τότε ήταν δις πρωταθλητής Ευρώπης και είχε προπονητή τον Γιώργο Μπαρτζώκα, αλλά μιλάμε για έναν άλλο Ολυμπιακό μίας άλλης εποχής. Αρκεί να σας θυμίσω, ότι είχε τότε στις τάξεις του τον Κώστα Σλούκα και τον Ιωάννη Παπαπέτρου. Ο δε Παπανικολάου, αναντικατάστατος στον Ολυμπιακό δέκα χρόνια αργότερα, έπαιζε το ’14 στη …Μπαρτσελόνα.
Πηγή: Gazzetta
