Του Νίκου Παπαδογιάννη
Παρακολουθώντας τη Φενέρ να πανηγυρίζει την άλωση του Μόντε Κάρλο την ίδια ώρα που ο Ολυμπιακός ξεκινούσε το μακροβούτι του στα βαθιά της Βαρκελώνης, μερικές απλωτές παραπέρα δηλαδή, ετοίμαζα ήδη στο μυαλό μου τον πρόλογο αυτού του κειμένου. «Και ποιος του είπε ότι η Μπαρτσελόνα είναι προτιμότερος αντίπαλος από τη Μονακό, σε μία σειρά πλέι-οφ;»
Αποδείχθηκε ότι έκανα το ίδιο λάθος στο οποίο υπέπεσαν τόσες και τόσες ομάδες τα τελευταία χρόνια, ιδίως εκείνες που προσπάθησαν να μετρήσουν τη δύναμη του Ολυμπιακού με απουσίες, τραυματισμούς και ποσοτικά δεδομένα: τον υποτίμησα βάναυσα.
Οι «ερυθρόλευκοι» μπορεί να μην έχουν πια τους δύο σούπερ σταρ που τους οδήγησαν στα final-4 της προηγούμενης διετίας, διαθέτουν ωστόσο μία πυξίδα που σπανίως τους προδίδει και ακόμη σπανιότερα στραβώνει το καράβι. Η άμυνα, η ομοιογένεια, ο αυτοματισμός, το βάθος, η προπονητική σφραγίδα, η αυτοπεποίθηση, η ηρεμία, το μέταλλο, το μπαρούτι: οπλισμένος με αυτά τα πολύτιμα εφόδια, ο Ολυμπιακός είναι -για να δανειστώ το στιχάκι του Παύλου Παυλίδη- σαν να έρχεται από τον ορίζοντα. Μετά την αποψινή εποποιία στη Βαρκελώνη, ο ορίζοντάς του φτάνει μέχρι τον ανοιξιάτικο ουρανό του Βερολίνου.
Η πρώτη εκστρατεία έφερε αλλαγή ισορροπιών και η μέχρι σήμερα πανίσχυρη έδρα έσπασε, όπως έσπασαν πριν από αυτήν το ΟΑΚΑ και το Μόντε Κάρλο. Έσπασε χωρίς ανατροπές, χωρίς μαγικά, χωρίς ομαδικά γενέθλια. Ο Ολυμπιακός κέρδισε το Game 1 χωρίς να δει ούτε μισή φορά τις πλάτες των Καταλανών μετά το 30-27 του 15ου λεπτού.
Τελείωσε το ματς με τον Τόμας Γουόκαπ άποντο και καθηλωμένο στον πάγκο λόγω των φάουλ, χώρια οι ενοχλήσεις που τον κράτησαν εκτός προπονήσεων. Ο πρώτος σκόρερ του μέσα στη χρονιά, Άλεκ Πίτερς, κλήθηκε να παίξει άγνωστο ρόλο και πέτυχε ακριβώς 1 πόντο. Ο αρχηγός και ακρογωνιαίος λίθος του αγωνιστικού πλάνου, Κώστας Παπανικολάου, παρακολουθούσε το ματς κλινήρης στο σπίτι του στον Πειραιά, αντί να κάνει παρέλαση στα παλιά του λημέρια.
Το κλάσμα που ξεχωρίζει τις καλές ομάδες από τις ομαδάρες, ασίστ προς λάθη, απόψε άφησε τον Ολυμπιακό πολύ κοντά στο 1, δηλαδή σε ισορροπία τρόμου: 20 προς 19. Ναι, δεκαεννέα λάθη! Από τις 27 κερδισμένες βολές, στο στόχο πήγαν μόνο οι 18, πάει να πει δύο στις τρεις.
Η άμυνα έκανε δουλίτσα, αλλά είχε και ένα δεκάλεπτο όπου έμπαζε κατά συρροή. Τα ριμπάουντ τα κέρδισαν οι απέναντι, 33 έναντι 31, με σκορ 12-7 στην τέταρτη περίοδο. Τρίποντα; Μόλις 5 στα 17. Τάπες; Ούτε μία. Και όμως, ο Ολυμπιακός κέρδισε. Κέρδισε επειδή πέταξε νύχια οσάκις ένιωσε απειλή, επειδή έμεινε ψύχραιμος και συγκεντρωμένος όταν η κερκίδα έβραζε, επειδή έμεινε πιστός στο πλάνο του από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν τον τρόμαξε ούτε η ήττα ούτε η νίκη.
«Το σημαντικότερο από τα πράγματα που κάναμε στο γήπεδο ήταν ότι μείναμε ενωμένοι στα δύσκολα», είπε στο τέλος ο Μουσταφά Φαλ, μπροστάρης στο ξεκίνημα του αγώνα. Η Μπαρτσελόνα επέστρεψε από το 34-44, επέστρεψε από το 47-60, επέστρεψε από το 59-69, επέστρεψε από το 67-75, λίγο έλειψε να το τουμπάρει το ματς χάρη στον Ρίκι Ρούμπιο.
Ο Ολυμπιακός, όμως είχε την πολυτέλεια να φέρει από την άκρη του πάγκου παίκτες έμπειρους και έτοιμους να προσφέρουν, όπως ο Σίκμα, ο Μπραζντέικις, ο Μιλουτίνοφ του 34ου λεπτού. Ή να κρατήσει τον ΜακΚίσικ εκτός αγώνα σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο, προκειμένου να αξιοποιήσει τις γεμάτες μπαταρίες του στο δεύτερο.
Απομένει να δούμε, αν άντεξε το αριστερό γόνατο του Φίλιπ Πετρούσεφ σε εκείνη την άσχημη πτώση λίγο πριν το φινάλε, με το σκορ σο 72-75. Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης κατέφτασε από τον πάγκο και έβαλε 2/2 ασάλιωτες βολές λες και έπαιζε μονάκι στην Κύθνο, αλλά τον Πετρούσεφ ο Ολυμπιακός θα τον χρειαστεί πολύ τις επόμενες μέρες. Ναι, και εβδομάδες.
Ο πραγματικός πρωταγωνιστής των Πειραιωτών ήταν φυσικά ο Γιώργος Μπαρτζώκας, αρχιτέκτονας ενός μικρού αριστουργήματος που ανοίγει τον δρόμο προς ένα ακόμη final-4. Στο κονγκλάβιο των σοφών της Μπάρτσα, ο προπονητής του Ολυμπιακού έχει να αποδείξει πάρα πολλά και σίγουρα πολύ περισσότερα από αυτά που φόρτωσαν εσχάτως στην καμπούρα του οι εγχώριοι εχθροί.
Το καλοκαίρι του 2016, ο Μπαρτζώκας προσγειώθηκε στη Βαρκελώνη αποφασισμένος να ξεκινήσει λαμπρή καριέρα στο ξακουστό κλαμπ της Καταλούνια. «Ό,τι θέλεις, θα σου το προσφέρουμε», του υποσχέθηκαν. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, όμως, δύο από τους σούπερ σταρ της ομάδας έφυγαν για το ΝΒΑ χωρίς να αντικατασταθούν, με αποτέλεσμα να κοντύνει πολύ το φυτίλι.
Ο Μπαρτζώκας απολύθηκε άδοξα και η Μπαρτσελόνα έμεινε στο μυαλό του ως μέγα απωθημένο. Ποια ήταν τα αστεράκια που έφυγαν τότε για τις ΗΠΑ; Ο Αμπρίνες και ο Σατοράνσκι. Πού παίζουν σήμερα οι δυό τους; Εάν τους ψάχνετε και δεν τους βρίσκετε, είναι επειδή τους έκρυψε ο Μπαρτζώκας στο τσεπάκι του, μαζί με τους υπόλοιπους «μπλαουγκράνα» του 2024.
Σημειωτέον ότι η Μπαρτσελόνα έπαιζε πλήρης σήμερα και ηττήθηκε από έναν Ολυμπιακό γεμάτο προβλήματα και στοιχήματα. Η τριποντάρα του Αϊζέια Κάνααν στο 67-69 ζύγιζε το βάρος της μπάλας σε χρυσάφι και το μονοπάτι προς το final-4 είναι πλέον βατό. Εντάξει, μπορεί τη Μονακό να τη νικούσε πιο εύκολα. Έχει όμως άλλη χάρη, να κερδίζεις αγώνα πλέι-οφ στη Βαρκελώνη. Να δείτε που στο τέλος θα τις πάρουν από φόβο τις ομάδες μας οι Καταλανοί, ιδίως εκείνοι που θυμούνται τι συνέβη τις προηγούμενες δύο δεκαετίες.
Πηγή: Gazzetta
