Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο ΠΑΟΚ πάλεψε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά έχασε γιατί η ποιότητα της Γαλατά μέτρησε πιο πολύ από την δική του γενναιοψυχία. Το τελικό 3-1 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του ματς – άλλωστε διαμορφώθηκε από τον Ικάρντι στο πέμπτο λεπτό των καθυστερήσεων, όταν οι πιο πολλοί παίκτες του Λουτσέσκου (και ειδικά οι αμυντικοί) ήταν κατάκοποι. Ωστόσο δεν υπήρχε τίποτα το άδικο στην νίκη των Τούρκων. Δεν έδειξαν συνολικά ανώτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ, έχουν όμως εξαιρετικές μονάδες, σωστή νοοτροπία και ξέρουν να ανοίγουν κλειστές άμυνες, όχι με μεγάλη μεθοδικότητα, αλλά τουλάχιστον με υπομονή. Το παράδοξο του ματς είναι ότι κι αν ο ΠΑΟΚ έφευγε με το βαθμό της ισοπαλίας πάλι δίκαιο θα ήταν το αποτέλεσμα! Στην ποιότητα της Γαλατά ο ΠΑΟΚ απάντησε παίζοντας με θάρρος και θράσος. Οι Τούρκοι κέρδισαν τους βαθμούς κι ο ΠΑΟΚ κάμποσα μπράβο. Που πάντως δεν ενδιαφέρουν τον Ρασβάν Λουτσέσκου.
Τον έλεγχο από την αρχή
Ο Λουτσέσκου προτίμησε στο αρχικό σχήμα το Κόλεϊ δίπλα στον Κεντζόρα κι αυτός όσο άντεξε ήταν εξαιρετικός. Εβαλε επίσης τον Μαντί Καμαρά δίπλα στον Οζντόεφ και τον Τσάλοφ στην κορυφή της επίθεσης – η τριάδα που τοποθετήθηκε πίσω του ήταν οι γνωστοί σολίστες Τάισον, Ζίφκοβιτς και Κωνσταντέλιας. Ο Ελληνας παίκτης έχασε στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου μια τεράστια ευκαιρία να βάλει μπροστά τον ΠΑΟΚ, αλλά ήταν αυτός που βρήκε το γκολ της ισοφάρισης στο 67΄μετά από προσπάθεια του Οτο. Αν ο Κωνσταντέλιας είχε ανοίξει το σκορ, ίσως η συνέχεια του ματς να ήταν διαφορετική. Ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι με την πραγματικότητα, οι Τούρκοι ήταν αυτοί που είχαν τον έλεγχο του ματς από την αρχή.
Ο κόουτς Οκάν έκανε κάτι που ήταν συνηθισμένο στις δεκαετίες του ‘80 και του ’90: εξήγησε στην συνέντευξη Τύπου πριν το ματς γιατί πρέπει να κάνει rotation και τελικά χρησιμοποίησε όλους τους παίκτες που κέρδισαν το ντέρμπι με την Φενέρ πριν λίγες μέρες, αλλάζοντας υποχρεωτικά μόνο τον τιμωρημένο τερματοφύλακα Μουσλέρα με τον Γιουνάι. Χρησιμοποίησε μάλιστα και τον 37χρονο Μέρτενς, τον οποίο «κατάπιε» ο Μαντί Καμαρά στο μεγαλύτερο μέρος του ματς –ίσως η χρησιμοποίηση του Βέλγου ήταν ένα μήνυμα ότι το ματς είναι πολύ σημαντικό και δεν μπορεί να λείψει κανείς.
Αξιοζήλευτες και πολλές λύσεις
Η Γαλατά δεν εντυπωσίασε με τους αυτοματισμούς της ή την αρμονική της ανάπτυξη. Το παιγνίδι της ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ήταν πολύ προβλέψιμο, αφού όλοι έψαχναν τον Οσιμεν. Οι Τούρκοι ωστόσο είχαν και αρετές. Ανέβηκαν ψηλά και δεν φοβήθηκαν ν αφήσουν στον κεφάτο στο πρώτο τέταρτο ΠΑΟΚ χώρους για αντεπιθέσεις. Έβαζαν πολλούς παίκτες στην περιοχή και οι πιο πολλοί παίκτες της έδειξαν ότι αξίζουν τα πολλά χρήματα που ξοδεύτηκαν για αυτούς. Το δίδυμο Σαρά – Τορέιρα στα χαφ είναι άψογο. Οι δυο Τούρκοι εξτρέμ, ο Γιλμάζ και ο Αγκούν, παίζουν όπως πρέπει, δηλαδή χωρίς να ξεχνούν πως πρέπει και να καλύπτουν. Ο Οσιμεν είναι ο Οσιμεν. Και στον πάγκο έχουν λύσεις αξιοζήλευτες: ο Μπατσουαγί είναι τρίτο φορ, ο Ικάρντι θα ήταν πολυτέλεια για τις περισσότερες ομάδες του Europa League και παίκτες όπως ο Ντεμιρμπάι κι ο Γέλερτ είναι διεθνείς, ενώ στην αρχική ενδεκάδα του Οκάν Μπουράκ δεν χωράνε.
Μετά από ένα πρώτο ημίχρονο που ο ΠΑΟΚ χρειάστηκε αρκετά τον Κοτάρσκι για να κρατήσει το μηδέν, και που ταυτόχρονα έχασε με τον Κωνσταντέλια την μεγαλύτερη ευκαιρία του ματς, η Γαλατά άνοιξε το σκορ με αυτογκόλ του Μπάμπα, που έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα του ΠΑΟΚ μετά από κεφαλιά του Οσιμεν στο 48΄. Το αυτογκόλ δεν κλόνισε τον ΠΑΟ που αντέδρασε και ισοφάρισε. Ομως ανάλογα καλή αντίδραση είχε και η ομάδα του Οκάν μετά την ισοφάριση του Κωνσταντέλια στο 67΄. Εκλεισε τον ΠΑΟΚ και δεν εκνευρίστηκε, πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί γιατί είχε χάσει ευκαιρίες για να πάει στο 2-0 μεταξύ 50΄και 60΄. Συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις όποιος δέχεται την ισοφάριση αντιδρά σπασμωδικά: όχι η Γαλατά.
Η ηρεμία που είχε στο παιγνίδι της η πρωταθλήτρια Τουρκίας της επέτρεψε να συνεχίσει να πιέζει και δείχνοντάς πως ξέρει να ανοίγει κλειστές άμυνες βρήκε το γκολ του 2-1 με τον Γιουνους στο 76΄όταν αυτός πήρε ένα ριμπάουντ μετά από μια προσπάθεια του Οσιμεν σε μια φάση διαρκείας. Όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια εκεί ουσιαστικά το ματς τελείωσε γιατί ο Λουτσέσκου δεν είχε παίκτες για να σχεδιάσει μια τελική αντεπίθεση.
Χρειαζόταν μέσους
Ο ΠΑΟΚ, όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ, χρειαζόταν μέσους για να κρατήσουν μπάλα και να κερδίσουν μέτρα, ο Μπακαγιόκο κι ο Σβαπ όμως που ήρθαν από τον πάγκο έδωσαν ελάχιστα. Οι φρέσκοι στην επίθεση Τισουντάλι και Ντεσπότοφ δεν έφτασαν σε τελική προσπάθεια παρά την όρεξη που έδειξαν – ειδικά ο πρώτος. Η μόνη ευκαιρία του ΠΑΟΚ στο τέλος ήρθε από μια ηρωϊκή προσπάθεια του Οτο τον οποίο σταμάτησε ο τερματοφύλακας Γιουνάι πριν ο Ικάρντι διαμορφώσει το τελικό 3-1. Εμεινε η εντύπωση πως αν ο ΠΑΟΚ μπορούσε να πιέσει λίγο πιο πολύ την άμυνα της Γαλατά θα μπορούσε να βρει και την ισοφάριση: όχι τυχαία ο Οκάν αντικατέστησε στο τέλος τον Αϊχάν με τον Γέλερτ για να έχει ο Ντεσπότοφ ένα ξεκούραστο αντίπαλο και έβγαλε στο 77΄από το ματς τον Μέρτενς για να χρησιμοποιήσει τον Ντεμιρμπάι, που βοήθησε πολύ κυρίως γεμίζοντας την μεσαία γραμμή – για την χρησιμότητα του Ικάρντι και του Μπατσουαγί δεν χρειάζονται υπογραμμίσεις.
Δεν άλλαξε κάτι
Ο ΠΑΟΚ δεν έπαθε κάτι. Πάλεψε πολύ, κουράστηκε πολύ, έδειξε πάντως προσωπικότητα. Μάλλον κατάλαβε ότι το Europa League από τους ομίλους του οποίου έλειπε καιρό, δεν είναι Conference League – εδώ οι ανατροπές δεν είναι απλή υπόθεση: πέρυσι τις έκανε για πλάκα. Ωστόσο επειδή όλα γίνονται με σκοπό την πρόκριση, οι ελπίδες του για αυτή δεν μειώθηκαν μετά την χθεσινή ήττα. Το ματς στην Πόλη στα χαρτιά ήταν το δεύτερο δυσκολότερο από τα οκτώ – το πιο δύσκολο παραμένει αυτό με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολντ Τράφορντ και μετά την χθεσινοβραδινή ισοπαλία των Αγγλων με την Τβέντε η δυσκολία του μεγάλωσε λίγο παραπάνω ίσως. Ο σκοπός του ΠΑΟΚ πρέπει να είναι οι νίκες στην Τούμπα: εκεί τα στραβοπατήματα δεν επιτρέπονται.
Πηγή: Karpetshow
