Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Στο μεταξύ κι ενώ όλος ο κόσμος ασχολείται με το μουντιάλ συνέβη κάτι σπάνιο: ο Ρότζερ Φέντερερ αποκλείστηκε στον προημιτελικό του Γουίμπλετον από τον Κέβιν Αντερσον, νούμερο 8 στον κόσμο, που ουδέποτε μέχρι τώρα μας είχε απασχολήσει για κάποιο κατόρθωμά του εξαιρετικά σημαντικό. Σίγουρα ο Νοτιοαφρικάνος δεν έμοιαζε ικανός για να κάνει μια τέτοια έκπληξη, όμως κάπως έτσι δεν συμβαίνει συνήθως με όσους κάνουν εκπλήξεις; Η νίκη του υπήρξε τόσο εκτός λογικής, που θα ήταν λάθος να την αφήναμε να περάσει ασχολίαστη.
Τι ακριβώς έγινε
Ας θυμηθούμε πρώτα από όλα τι έγινε. Έχοντας πέντε νίκες στα πέντε ματς που είχε δώσει με τον Αντερσον (χωρίς μάλιστα ποτέ ν αφήσει ένα τουλάχιστον σετ στον Νοτιοαφρικάνο…), ο Φέντερερ μπήκε στο ματς πολύ δυνατά κάνοντας ένα μπρέικ στο πρώτο κιόλας σερβίς του αντιπάλου του. Στο πρώτο σετ ο Ελβετός παίζει τόσο καλά, που δεν μπορείς να φανταστείς ότι το ματς θα κρατήσει πάνω από μιάμισι ώρα: αφήνει στον Αντερσον ένα μόλις πόντο στα πρώτα τέσσερα σερβίς του, του κάνει ένα δεύτερο μπρέικ, τελειώνει το σετ κερδίζοντάς το 6-2.
Στο δεύτερο σετ τα πράγματα κάπως αλλάζουν αφού είναι ο Φέντερερ που αρχίζει άσχημα και βρίσκεται να χάνει με 0-3, πράγμα που το κοινό του Γουίμπλετον είχε καιρό να το δει. Όμως η επιστροφή του βασιλιά είναι θεαματική – το 3-3 γίνεται γρήγορα κι ας χρειάστηκε στο έκτο γκέιμ να προσέξει λίγο παραπάνω γιατί ο Αντερσον είχε μια ακόμα ευκαιρία να του κάνει ένα μπρέικ. Το σετ ολοκληρώνεται στο τάι μπρέικ στο οποίο ο Φέντερερ σερβίρει προσεχτικά(7-5), ο Αντερσον φτάνει για πρώτη φορά τόσο κοντά στο να πάρει ένα σετ, αλλά και πάλι τίποτα δεν προμηνύει τι θα συμβεί.
Το τρίτο σετ είναι ισορροπημένο, οι δυο τους είναι αρκετά προσεκτικοί και κανείς δεν κάνει το παραμικρό λάθος. Και σε αυτό το τεστ νεύρων ωστόσο ο Φέντερερ μοιάζει καλύτερος: στο 5-4 κι ενώ σερβίρει ο Αντερσον, ο Ελβετός έχει το πρώτο του ματς πόιντ στο ματς. Ο Αντερσον βγαίνει από τη δύσκολη θέση και αμέσως κάνει μπρέικ και προηγείται με 6-5. Στο δωδέκατο γκέιμ του τρίτου σετ αρχίζει να αχνοφαίνεται το τι θα συμβεί: ο Φέντερερ προηγείται 0-40, αλλά χάνει το γκέιμ και το σετ δείχνοντας μια παράξενη νευρικότητα. Ο Νοτιοαφρικάνος κερδίζει το πρώτο σετ της καριέρας του, ο Φέντερερ χάνει το πρώτο σετ στο εφετινό Γουίμπλετον, αλλά μαζί χάνει και την σιγουριά του: στο έβδομο γκέιμ του τέταρτου σετ αδυνατεί να κρατήσει το σερβίς του και ο Αντερσον, στο μπρέικ που κάνει, χτίζει το αβαντάζ του και ισοφαρίζει (6-4).
Στο πέμπτο σετ δεν υπάρχει τάι μπρέικ κι όλοι καταλαβαίνουν ότι όλα θα κριθούν στις λεπτομέρειες, αφού ο Αντερσον βλέπει την ευκαιρία να γράψει ιστορία και παίζει το τένις της ζωής του. Στο όγδοο γκέιμ ο Φέντερερ έχει τη μια και μοναδική του ευκαιρία να κάνει ένα μπρέικ, αλλά παίζει άτσαλα. Ο Αντερσον απλά περιμένει τη στιγμή, κρατώντας εύκολα το σερβίς του μέχρι το 11-11. Το πέμπτο σετ κρατά πάνω από ενενήντα λεπτά και το ματς συνολικά έχει περάσει σε διάρκεια τις τέσσερις ώρες. Ο Φέντερερ έχει κατακτήσει οκτώ φορές το Γουίμπλετον κι έχει είκοσι τουρνουά γκράν σλαμ στην καριέρα του. Ο Αντερσον δεν έχει κανένα αλλά είναι τέσσερα χρόνια νεότερος. Ο Φέντερερ λυγίζει στο εικοστό τρίτο γκέιμ χάνοντας το σερβίς του. Κι ο Αντερσον σερβίρει όπως πρέπει αμέσως μετά για το τελικό 13-11. Ο βασιλιάς αποχωρεί από το αγαπημένο του Γουίμπλετον, μετά από ένα επικό ματς, που όμως δεν είναι καν τελικός. Κι αυτό, κακά τα ψέματα, είναι κάτι που προβληματίζει.
Να τον δουν να χάνει
Οι βρετανικές εφημερίδες έγραψαν ότι για πρώτη ίσως φορά ο Φέντερερ δεν ένοιωσε στο Γουίμπλετον σαν το σπίτι του. Υπήρχαν παράπονα από το κοινό γιατί αυτή τη φορά ό,τι πωλούνταν με την υπογραφή του (φανέλες, σορτς, καπελάκια, φανέλες προπόνησης κτλ) ήταν ακριβότερα από ποτέ: αυτό σίγουρα οφείλεται και στο ότι ο Ελβετός άλλαξε σπόνσορα, υπογράφοντας μια συμφωνία με μια γιαπωνέζικη εταιρία λίγο άγνωστη στο μεγάλο κοινό. Ισως πάλι να φταίει, όπως επισημαίνεται, ότι τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει λίγο και το κοινό του Γουίμπλετον: αυτή τη φορά υπήρχε πολύς κόσμος που έμοιαζε κουρασμένος (!) από τις πολλές κι ασταμάτητες νίκες του Ελβετού κι έδειχνε να θέλει να δει την ήττα του. Όλα αυτά ωστόσο μπορεί να μην σημαίνουν και απολύτως τίποτα: η δική μου περιέργεια είναι να δω πλέον πως θα τελειώσει ο Φέντερερ αυτή την απίστευτα μεγάλη καριέρα του. Στο τέλος του ματς δήλωσε κουρασμένος και άδειος – πράγμα απολύτως λογικό, αφού το ματς ξεπέρασε τις τέσσερις ώρες. «Στο πρώτο σετ ένιωθα πολύ καλά. Διάβαζα το σερβίς του, δεν πετύχαινε πολλούς άσους. Τον ανάγκαζα να χτυπάει μπάλες και από την baseline ένιωθα πως μπορούσα να κάνω τα πράγματα και να γίνω πιο επιθετικός. Όσο προχωρούσε ο αγώνας, δεν μπορούσα να τον αιφνιδιάσω άλλο. Αυτό είναι άσχημο συναίσθημα. Δεν είναι κάτι που δεν μου έχει ξανασυμβεί, ήμουν ξανά στην ίδια θέση αρκετές φορές στο παρελθόν. Αυτό όμως νομίζω πως ήταν το κλειδί στο τέλος» δήλωσε και εξήγησε πως όταν στη διάρκεια του ματς χρειαζόταν να κάνει κάτι παραπάνω, απλά ένοιωθε ότι δεν μπορούσε να ανεβάσει άλλο την απόδοσή του. «Δεν ήταν η μέρα μου. Δεν έχει να κάνει με τον αντίπαλό μου, απλά ήταν απ’ αυτές τις ημέρες που ελπίζεις πως θα κερδίσεις με κάποιο τρόπο κι αυτό δεν συνέβη» εξήγησε λέγοντας ότι θα επιστρέψει και του χρόνου στο Λονδίνο. Κι όλα αυτά είναι όμορφα, αρκεί να μην είναι η αρχή ενός άδοξου τέλους.
Το παιγνίδι είναι πιο σημαντικό
Η υπέροχη ιστορία του Φέντερερ δεν θα κριθεί από τον τρόπο που θα τελειώσει: είναι ήδη γραμμένη. Οσοι τον αγαπάνε ωστόσο λένε ότι θα ήταν άδικο να τελειώσει με μια σειρά από άδοξες ήττες σε προημιτελικά μεγάλων τουρνουά: του αξίζει σίγουρα ένας τελικός, μια μεγάλη τελική σκηνή, λένε. Το ακούω, όμως, ειλικρινά δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο το θέλει κι ο ίδιος. Ισως να επιθυμεί να τελειώσει μια καριέρα γεμάτη από απίστευτες νίκες απλά παίζοντας, ίσως αυτός να είναι ο τρόπος του να μας δείξει ότι το παιγνίδι είναι πιο σημαντικό από το ίδιο το αποτέλεσμα: θα το δούμε. Ισως ο Φέντερερ να μην φοβάται τα σημάδια της φθοράς του – μπορεί να νοιώθει τόσο μεγάλος που να πιστεύει πως δεν έχει καμία σημασία το πώς η καριέρα του θα ολοκληρωθεί. Ισως τελικά να μην θέλει να τον θυμόμαστε ως ανίκητο σχεδόν πρωταθλητή, αλλά απλά σαν κάποιον που είναι το ίδιο το τένις. Που δεν έχει μόνο θριάμβους, αλλά και πίκρες, και ήττες και αναποδιές και μέρες που, όπως είπε, «απλά ελπίζεις πως θα κερδίσεις κι ας μην μπορείς».
Έβαλαν όλοι τα δυνατά τους
Μετά τη φυγή του Φέντερερ συνέβησαν εντυπωσιακά πράγματα. Ο Αντερσον έτρεξε ένα ακόμα μαραθώνιο: στον ημιτελικό με τον Ισνερ του χρειάστηκαν πάνω από έξι ώρες για να κερδίσει! Χθες βράδυ ο Ναδάλ και ο Τζόκοβιτς σταμάτησαν μετά από τρία σετ και θα συνεχίσουν σήμερα μια παράσταση που όμοια της είχαμε καιρό να δούμε: ο αναγεννημένος Σέρβος κερδίζει με 2-1 και είναι ένα βήμα πριν την επιστροφή του σε ένα τελικό του Γκραν Σλαμ. Η φυγή του βασιλιά επέβαλε σε όλους να σώσουν το τουρνουά. Που χωρίς αυτόν δεν θα είναι ποτέ το ίδιο…
Πηγή: Κάρπετ Show
