Του Γιάννη Σερέτη
Ο Φώτης Ιωαννίδης είναι εδώ και ένα μήνα απολύτως υγιής. Τούρμπο. Τανκ. Οδοστρωτήρας. Αρχής γενομένης από το εκπληκτικό παιχνίδι του στο Φάληρο και εν συνεχεία με το αριστούργημά του επί της ΑΕΚ. Ο Τάσος Μπακασέτας – είναι φανερό πια – παίζει με τον Ιωαννίδη ακόμα κι αν του δέσεις τα μάτια. Οταν πήγε στον Παναθηναϊκό ο βασικός φορ ήταν στα πιτς. Oμως τώρα πια, μετά από εννιά παιχνίδια μαζί, τη βρήκαν τη χημεία τους. Και δίπλα σ’ αυτούς, έχοντας λιγότερες υποχρεώσεις (λόγω Μπακασέτα) και περισσότερες «ελευθερίες» (λόγω Τερίμ), ο Μπερνάρ αναδεικνύεται σε μέγιστο σημείο αναφοράς για τον Παναθηναϊκό. Περισσότερες ασίστ, περισσότερα γκολ, περισσότερες ενέργειες, περισσότερα πατήματα εντός περιοχής. Δημιουργός, σκόρερ και κάτι άλλο, ίσως εξίσου σημαντικό: influencer! Με τον δικό του τρόπο. Η χαρά του παιδιού, η χαρά του παιχνιδιού, το αλέγκρο της Βραζιλίας, όλα μαζί κορυφώνονται τώρα στην τελική ευθεία.
O «σύρτης πολυτελείας», η κομβική αλλαγή και ο «χαμένος» Πέρεθ
Ο Τερίμ συνεχίζει να «ψάχνεται». Και καλά κάνει. Δοκίμασε δις το 3-5-2 στην αρχική ενδεκάδα παρότι δεν του «βγήκε», το δοκιμάζει και κατά τη διάρκεια κάποιων αγώνων, συνεχίζει να βασίζεται περισσότερο στις ικανότητες των δικών του παικτών, παρά στη μελέτη του αντιπάλου. Το «μπροστά» το έχει βρει. Το θέμα είναι τι θα κάνει με το «πίσω». Κι εκεί ψάχτηκε. Και βρήκε στο ματς με την ΑΕΚ μια «συνταγή» που δεν την είχε δοκιμάσει, παίρνοντας την κομβική απόφαση να μεταθέσει τον Γουίλιαν Αράο. Σχεδόν ταυτόχρονα με την επιστροφή του Γεντβάι στη δράση, ο Ακαϊντίν πήγε δίπλα του και ο Αράο μπροστά τους. Η΄ και ανάμεσά τους. Η’ και τα δύο.
Ενας «σύρτης» πολυτελείας που καλείται να επιστρατεύσει το ποδοσφαιρικό μυαλό του, τους τόνους πείρας του, την προσωπικότητα, την ταχύτητα και τον αγωνιστικό τσαμπουκά του για να προστατεύσει όσο το δυνατόν περισσότερο την εστία του Ντραγκόφσκι. Δεν είναι το «αόρατο τοίχος» του Ζιλμπέρτο Σίλβα. Δεν έχει την κλάση του πρώην αρχηγού της «Σελεσάο». Είναι, όμως, αυτή την περίοδο της πλήρους απενεργοποίησης του Ρουμπέν Πέρεθ ο πιο σημαντικός παίκτης του Τριφυλλιού! Ο αναντικατάστατος. Και γύρω του ο Τερίμ καλείται να βρει στις προπονήσεις το πλέγμα των υποστηρικτών του. Ενας Τσέριν δεν αρκεί για όλα! Ομως αυτή είναι δουλειά του προπονητή, όχι δική μας. Να βρει τον τρόπο με τον οποίο ο Αράο θα περιβάλλεται σε φάση επίθεσης αλλά και άμυνας από δορυφόρους οι οποίοι ανάλογα με την εξέλιξη της φάσης θα τον στηρίζουν ουσιαστικά, χωρίς να έχει τον πιο.. κοντινό παίκτη μπροστά του στα δέκα μέτρα! Είναι η επόμενη μεγάλη πρόκληση για τον Τερίμ, ο οποίος μας έδειξε και στο 2-1 με την ΑΕΚ και στο 0-2 του «Κλ. Βικελίδης» ότι έχει αντιληφθεί πως δεν είναι δυνατόν να σηκώσει την κούπα μόνο με… επίθεση.
Η «διαβολοβδομάδα» και το… κοντό ενεργό ρόστερ
Σημαντικό θετικό για τον Παναθηναϊκό: δεν «βγάζει» πλέον τραυματισμούς το ρόστερ. Μόνο μικροπροβλήματα σαν κι αυτό του Μαντσίνι πριν από το ματς με τη Λαμία, λόγω του οποίου – σύμφωνα με τον Τερίμ – ο Αργεντινός εξτρέμ έμεινε εκτός αποστολής. Δεύτερο θετικό για τους Πράσινους ενόψει του σπουδαίου ματς εναντίον της ΑΕΚ εκτός έδρας τη μεθεπόμενη Τετάρτη: δεν έχει «κιτρινισμένους» παίκτες. Μόνο ο Ακαϊντίν κουβαλάει δύο κίτρινες και εφόσον για τον Τερίμ αυτή την περίοδο θεωρείται «βασικός», πρέπει να προσέξει την Κυριακή στο «Αθανάσιος Διάκος».
Όμως… υπάρχει ένα «όμως»: έρχεται άλλη μία «διαβολοβδομάδα» στα play offs. Πιο κρίσιμη από την προηγούμενη: Λαμία την Κυριακή (πολύ πιο δύσκολο από το προχθεσινό), AEK στην OPAP Arena την Τετάρτη, Αρης την Κυριακή στη Λεωφόρο. Σ’ αυτή την τριάδα αγώνων ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να βασιστεί σε 14 παίκτες! Αν ο Μπακασέτας με τον Μπερνάρ και τον Ιωαννίδη – επί παραδείγματι – είναι τόσο κουρασμένοι όσο εμφανίστηκαν στο β’ μέρος του «Κλεάνθης Βικελίδης», δύσκολα θα την βγάλει πάλι καθαρή ο Παναθηναϊκός! Γι’ αυτό, παρότι αναμφίβολα έχει πια παίκτες οι οποίοι μπορούν να πάρουν ένα ματς με προσωπικές ενέργειες, ο Τερίμ καλείται να κοιτάξει πιο προσεκτικά στον πάγκο του.
Θα βρει κάποιους οι οποίοι μπορεί να τον βοηθήσουν περισσότερο απ΄ όσο θεωρεί και ταυτόχρονα να δώσει ανάσες σε όποιους «βασικούς» κρίνει εκείνος ότι είναι στα «κόκκινα» πριν από τη διακοπή λόγω Πάσχα. Σίγουρα τον Μαντσίνι, σίγουρα τον Τζούρισιτς. Για τον Ρουμπέν Πέρεθ δεν είμαι βέβαιος πια. Οταν ένας παίκτης στα 35 του έχει παίξει 47 λεπτά στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια, είναι απίθανο να βρεθεί δια μαγείας έστω σε απλώς ικανοποιητική κατάσταση.
Υ.Γ.1 Φάνηκε και από τη βαθμολογία όπως διαμορφώθηκε μετά από τα προχθεσινά παιχνίδια, θα φανεί πιθανότατα ακόμα περισσότερο μετά από τα ματς της προσεχούς Κυριακής: για τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ είναι σούπερ η αναβολή του μεταξύ τους αγώνα (ή και κάποιων από τους επόμενους στα play offs αν προκριθούν στον ημιτελικό του Conference League), αλλά μόνο για την «ευρωπαϊκή» παρουσία τους! Ναι, πήραν ανάσες ενόψει των ρεβάνς με την «τούρμπο» Μπριζ και την «κλασάτη» Φενέρ, αλλά για σκεφτείτε το εξής: αν ηττηθεί την Κυριακή στην Τούμπα ο ΠΑΟΚ θα βρεθεί στο -5 και αν ηττηθούν οι Ερυθρόλευκοι στο -9 από την κορυφή αν νικήσει η πρωτοπόρος ΑΕΚ στο «Κλ. Βικελίδης». Κάτι που είναι και το πιο λογικό διότι έχει πιο ποιοτικό ρόστερ και τρομερό κίνητρο συγκριτικά με τον άχρωμο στην OPAP Arena αντίπαλό της.
Το «ψυχολογικό» δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο όταν καλείσαι να καλύψεις μεγάλη διαφορά και δεν έχεις περιθώρια σφάλματος. Ακόμα κι αν έχεις ματς λιγότερο. Αν αυτό το ματς, όμως, δεν είναι με τη… Λαμία που έχει δεχθεί 18 γκολ σε πέντε παιχνίδια, αλλά ένα μεγαλοπρεπές «Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ» στο Γ. Καραϊσκάκης, το οποίο σου σχηματίζει και «διαβολοβδομάδα» με τρία ματς σε οκτώ μέρες (24 Απριλίου – 1η Μάη), κουβαλάς ένα έξτρα βάρος και έξτρα μειονέκτημα συγκριτικά με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό!
Πηγή: Gazzetta
