Του Γιάννη Φιλέρη
Στις 9 Δεκεμβρίου, μέσα στο Footprint Center του Φίνιξ, έδρα των Σανς, οι Σακραμέντο Κινγκς νικούσαν με 114-106 και ο Σάσα Βεζνένκοβ έκανε την καλύτερη εμφάνιση του στο ΝΒΑ, μένοντας στο παρκέ 20 λεπτά, σκοράροντας 14π με 3/4δ, 2/3 τρ, 2/2 β και μαζεύοντας 3 ριμπάουντ. Λίγες μέρες νωρίτερα (στις 30 Νοεμβρίου) έσπαγε το ρεκόρ χρόνου συμμετοχής, παίζοντας εναντίον των Κλίπερς 24 λεπτά και έχοντας 13 πόντους και 5 ριμπάουντ.
Ο περσινός MVP της EuroLeague έμοιαζε να προσαρμόζεται ολοένα και περισσότερο στις δύσκολες απαιτήσεις του ΝΒΑ και από το ματς εναντίον του Φίνιξ, έκανε ένα σερί 7 αγώνων, με μ.ο 13.8 λεπτά συμμετοχής, 6π. και 4.1ρ.
Η ομάδα του έμοιαζε κι αυτή να έχει συνηθίσει στην παρουσία του, να αρχίζει να τον εκμεταλλεύεται. Ο Μάικ Μπράουν, όμως, φαίνεται ότι είχε άλλη γνώμη. Ή δεν είχε πειστεί 100% για τις πραγματικές δυνατότητες του Βούλγαρου διεθνή.
Στα τέσσερα ματς μετά το συγκεκριμένο σερί, ήρθε μια τετράδα αγώνων, όπου ο Σάσα έπαιζε το μισό χρόνο (7,5 λεπτά) περνώντας σχεδόν απαρατήρητος (1.2π, 1ρ). Σα να μην έφτανε αυτό στο παιχνίδι με τους Ατλάντα Χοκς στις 23 Ιανουαρίου, σε μια αμυντική προσπάθεια του, γύρισε το πόδι του και έπαθε σοβαρό διάστρεμμα από το οποίο ακόμα δεν έχει επανέλθει. Στην πρόσφατη συνέντευξη του στην El Mundo Deportivo ο πρώην άσος του Ολυμπιακού, δήλωσε ότι αισθάνεται υποτιμημένος.
Ένας ρούκι που πρέπει να παλέψει
Και συνειδητοποιημένος, επίσης. Παραδέχθηκε ότι το ΝΒΑ δεν είναι παίξε-γέλασε, αλλά ένας διαφορετικός μπασκετικός κόσμος που κινείται με ταχύτητα, δεν κοιτάει πίσω του, δεν υπολογίζει το ιστορικό, την προέλευση και τις ικανότητες του καθενός, αλλά τη δυνατότητα του να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του πιο δύσκολου πρωταθλήματος στον πλανήτη.
Ο Βεζένκοβ καταλαβαίνει την σκληρή αλήθεια. Δεν είναι ο MVP της EuroLeague, αλλά ένας ρούκι, που θα πρέπει να δώσει μεγάλη μάχη, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη συμπαικτών και (κυρίως) προπονητών.
Οι Κινγκς είχαν εξαρχής θετική γνώμη για τον 28χρονο φόργουορντ. Αλλιώς δεν θα τον παρακολουθούσαν ένα χρόνο ολόκληρο, με συνεχόμενα ταξίδια, μέχρι και του ίδιου του κόουτς Μπράουν, που βρέθηκε στο ΣΕΦ για να δει από κοντά τον παίκτη που θα είχε στη διάθεση του, να παίζει στο Game 5 των πλέι-οφ της περσινής Ευρωλίγκας, εναντίον της Φενέρ.
Το ψηστήρι και η προοπτική καθιέρωσης στο ΝΒΑ, έπεισαν τον Βεζένκοβ να αφήσει την σιγουριά και τα μεγαλεία του Ολυμπιακού, που αποφάσισε να κάνει το μεγάλο ταξίδι, μέχρι την Καλιφόρνια. Προφανώς δεν φανταζόταν τι ακριβώς θα συναντούσε μπαίνοντας στους τρελούς ρυθμούς του αμερικάνικου πρωταθλήματος. Από μια διαφορετική μπασκετική κοινωνία, με διαφορετικές δομές, χρόνους μέσα και έξω από το γήπεδο, έπρεπε να μπει άμεσα στο γαϊτανάκι των συνεχόμενων ματς, τα ταξίδια χωρίς τέλος και τον εσωτερικό ανταγωνισμό μέσα στην ομάδα.
Φαινόταν ξεκάθαρα αυτό, από τα πρώτα παιχνίδια. Όταν ο Βεζένκοβ έπαιζε με τους βασικούς, ειδικά τον Ντομάντας Σαμπόνις, ήταν εξαιρετικός. Όταν ήταν στο παρκέ μαζί με τους υπόλοιπους εφεδρικούς, έπαιρνε την μπάλα με αίτηση μετά χαρτοσήμου. Συν τοις άλλοις υπήρχε πάντα το ερωτηματικό, ποια ακριβώς είναι η θέση του, μέσα στο γήπεδο.
Αν στην Ευρώπη ήταν ένα κλασικό τεσσάρι με τη σύγχρονη έννοια της θέσης, στο ΝΒΑ πρέπει να παίξει στο “3”, άρα χρειάζεται να γίνει ακόμα πιο γρήγορος, κυρίως στην άμυνα, αφού πρέπει να μαρκάρει παίκτες με αθλητικά προσόντα και έκρηξη. Η μετάβαση δεν είναι εύκολη. Όπως δεν ήταν όταν έφτασε, παραμελημένος από την Μπαρτσελόνα, στο ΣΕΦ για να βρει μια θέση στον Ολυμπιακό της νέας εποχής.
Κι εκεί δυσκολεύτηκε, πιέστηκε, αλλά στο τέλος καθιερώθηκε. Ειδικά όταν έφτασε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, που είχε άμεση γνώμη για το ταλέντο του.
Θα βρει στο Σακραμέντο τον … Αμερικανό Μπαρτζώκα; Ή θα πρέπει να κάνει τα βήματα μόνος του, να κερδίζει κάθε λεπτό συμμετοχής, κάθε προσπάθεια για σουτ, με το σπαθί του; Το ΝΒΑ έχει πολλή μοναξιά και αυτοσυγκέντρωση. Ειδικά για αυτούς που μπαίνουν ξαφνικά στη λίγκα.
Όλα αυτά αποτελούν μαθήματα, που περνάει κάθε ρούκι εκτός αν είναι ο … Γουεμπανιάμα. Είναι λογικό στον καλύτερο Ευρωπαίο μπασκετμπολίστα της περσινής χρονιάς, σε συλλογικό επίπεδο, να πέφτουν λίγο βαριά. Το ίδιο αισθάνθηκε και ο Βασίλιε Μίτσιτς που γυάλιζε τον πάγκο στην Οκλαχόμα, αλλά εκμεταλλευόμενος το trade στην Σάρλοτ, έδειξε την τεράστια κλάση του.
Να είστε σίγουροι ότι αν παρουσιαστεί μια τέτοια ευκαιρία και στον Βεζένκοβ, είτε στους ίδιους τους Κινγκς, είτε σε κάποια άλλη ομάδα (λέμε τώρα) θα προσπαθήσει να την αξιοποιήσει στο έπακρο.
Συνειδητοποιημένος και αποφασισμένος
Το λέμε αυτό, γιατί διαβάζοντας τη συνέντευξη του διαπιστώνει κανείς ότι εκτός από συνειδητοποιημένος είναι και αποφασισμένος. Δεν πήγε στο ΝΒΑ για να φύγει μετά από μια σεζόν σαν αποτυχημένος. Θα το παλέψει μέχρι τέλους, έστω κι αν κάποιες φορές, είναι πολύ λογικό, να σκέφτηκε… τι καλά που θα’ ταν να είχε μείνει στην Ελλάδα και να συνέχιζε στον Ολυμπιακό.
Με την πάροδο του χρόνου θα προσαρμοστεί ολοένα και περισσότερο, θα αμερικανοποιηθεί, όπως πρέπει να γίνει για ένα παίκτη, ο οποίος θέλει πράγματι να σταδιοδρομήσει στο ΝΒΑ. Έχει και το ταλέντο, αλλά και την υποδομή, για ένα παίκτη που έρχεται από ένα κόσμο διαφορετικό, που στηρίζει πολλά στο διάβασμα του παιχνιδιού και την ταχύτητα της σκέψης. Κάτι που για τους Αμερικανούς, αν δείτε πως αντιμετωπίζουν Ντόντσιτς και Γιόκιτς, θα καταλάβετε ότι τους εντυπωσιάζει.
Εκτός των άλλων ο Βεζένκοβ έχει μάθει από μικρός να ξεπερνάει το ένα εμπόδιο μετά το άλλο. Δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει, έμαθε να χάνει, αλλά και να κερδίζει. Το ΝΒΑ είναι μια τέτοια μάχη. Ακόμα και για ένα 28χρονο, που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης και τώρα πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή, σχεδόν από το μηδέν.
Δεν είναι ο πρώτος που τα περνάει όλα αυτά, μπορεί να μην πετύχει στο τέλος τον στόχο του, αλλά επειδή είναι μέσα στους καλύτερους παίκτες μπάσκετ του κόσμου, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να κερδίσει τη μάχη. Τη μεγαλύτερη -μέχρι την επόμενη- της καριέρας του…
Πηγή: Sport 24
