Του Δημοσθένη Γεωργακόπουλου
Στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό η ιστορία δε γράφεται ποτέ με τα «αν». Οπότε κανείς δεν ξέρει, ΑΝ έμενε στον Παναθηναϊκό ο Μπερνάρ, εφόσον πραγματοποιούσε τέτοιες εμφανίσεις από την αρχή της χρονιάς. Κάποιοι ισχυρίζονται πως ο Βραζιλιάνος απελευθερώθηκε αγωνιστικά από τη στιγμή που υπέγραψε στην Ατλέτικο Μινέιρο και έφυγε από πάνω του το βάρος του συμβολαίου ύψους 2,5 εκατομμυρίων ευρώ. Ότι, δηλαδή, νωρίτερα όφειλε να αποδείξει πως αξίζει αυτά τα χρήματα και από τη στιγμή που εξασφάλισε το αγωνιστικό του μέλλον, ο ίδιος «πετάει». Για αυτή τη μεταμόρφωση, όμως, υπάρχει και εξήγηση καθαρά αγωνιστική. Και δεν εννοώ την αλλαγή θέσης – ο Μπερνάρ άλλωστε έπαιζε πολλές φορές στα άκρα τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο – ούτε την αλλαγή προπονητή, όπως δήλωσε ο ίδιος.
Αυτή η άνοδος του Μπερνάρ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην παρουσία του Τάσου Μπακασέτα στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού. Πλέον, μεγάλο βάρος στη δημιουργία και στην εκτέλεση πέφτει πάνω στον αρχηγό της εθνικής. Από τον Μπακασέτα περιμένει κανείς να τροφοδοτηθεί ο Ιωαννίδης, από τον Μπακασέτα περιμένει κανείς να σκοράρει. Αυτό το «βάρος», ναι, έφυγε από τις πλάτες του Μπερνάρ. Όχι το βάρος του συμβολαίου. Πλέον, ο Βραζιλιάνος έχει περισσότερους χώρους να κινηθεί, όχι γιατί έρχεται από τα αριστερά (είπαμε ότι σε αυτή τη θέση αγωνιζόταν πολλές φορές και επί Γιοβάνοβιτς, όχι μόνο ως δεκάρι), αλλά γιατί και οι αντίπαλες άμυνες προσαρμόζονται κυρίως πάνω στον Μπακασέτα. Ο Μπερνάρ δεν έχει πλέον πάνω από έναν παίκτη να τον επιτηρεί, δηλαδή το δεξί μπακ της αντίπαλης ομάδας, αφού τα αμυντικά χαφ πέφτουν πάνω στον Έλληνα μεσοεπιθετικό, για να του κόψουν το σουτ ή την τελική πάσα. Και εκεί ακριβώς βρίσκει την «τρύπα» ο πολυτάλαντος Μπερνάρ και λάμπει αγωνιστικά.
Εκ διαμέτρου αντίθετος είναι ο λόγος της «λάμψης» του Εζέκιελ Πόνσε στην ΑΕΚ, με τον Ματίας Αλμέιδα να αισθάνεται τυχερός μέσα… στην ατυχία του. Άπαντες γνωρίζουν πόσο σημαντικός είναι ο Λιβάι Γκαρσία για την Ένωση, όμως φέτος ο 26χρονος επιθετικός έχει χάσει πολλά παιχνίδια, λόγω τραυματισμών. Αυτή τη «συγκυρία» έρχεται να… εκμεταλλευθεί ο Αργεντινός φορ, λύνοντας ταυτόχρονα τα χέρια του προπονητή του. Γιατί κάθε φορά που Λιβάι απουσιάζει, ο Πόνσε βροντοφωνάζει «παρών». Στην ιεραρχία, ο επιθετικός από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο είναι ο βασικός στη γραμμή κρούσης του «δικεφάλου», με τον ίδιο να είναι σαφέστατα πιο εντυπωσιακός από το συμπαίκτη του. Υπερτερεί σε ταχύτητα, σε δύναμη, σε άλμα και τον αισθάνεται περισσότερο η αντίπαλη άμυνα. Ο Πόνσε έχει, όμως, αυτό ακριβώς που αποτελεί το Νο1 προσόν για ένα σέντερ φορ. Το εύκολο γκολ. Βρίσκεται στο σωστό σημείο, την κατάλληλη στιγμή και στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Όπως έκανε και στο 2-0 επί του Άρη.
Μιλώντας με αριθμούς, ο Εζέκιελ Πόνσε έχει πετύχει φέτος 15 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις με την ΑΕΚ, 14 στο πρωτάθλημα και ένα στην Ευρώπη. Από τα 14 εντός συνόρων, τα 12 έχουν σημειωθεί όταν ο ίδιος βρίσκεται στο αρχικό σχήμα. Και πόσες φορές ήταν βασικός; Δώδεκα! Δηλαδή σε κάθε του συμμετοχή στην αρχική ενδεκάδα, πετυχαίνει και ένα γκολ κατά μέσο όρο. Και αυτό συμβαίνει, όταν ο Λιβάι Γκαρσία είναι στα «πιτς». Σαν να… απελευθερώνεται ο Πόνσε και να σκοράρει κατά ριπάς, κάθε φορά που νιώθει ότι δεν κρίνεται από ένα γκολ ή μία χαμένη ευκαιρία. Και όπως δείχνουν οι αριθμοί και οι εμφανίσεις του, μάλλον του αρέσει να πέφτει το βάρος της αποκλειστικής ευθύνης στην επιθετική γραμμή της «Ένωσης».
Πηγή: Gazzetta
