Στις περισσότερες από αυτές, ο ένας έδινε την μπάλα στον άλλο, χωρίς καμία διάθεση για κούρσα ή προσωπική ενέργεια ή προσπάθεια έστω για είσοδο στην περιοχή. Αν ο Τάισον βρίσκει χώρο και δεν τρέχει, τότε η ενέργειά του έχει σωθεί. Αν ο Κουλιεράκης και ο Κεντζιόρα δεν μπορούν σε όλο το πρώτο ημίχρονο να αντιμετωπίσουν σωστά μια απλή μπαλιά στα νώτα τους, τότε και η δική τους πνευματική κόπωση χτύπησε ταβάνι (αυτό φαίνεται στην αργή αντίδραση του “Κούλιε” μετά την επέμβαση του Κοτάρσκι στο πέναλτι του Ποντένσε). Γενικά αν ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να βγάλει μια επίθεση της προκοπής σε αυτόν, τον εντελώς ασύνδετο Ολυμπιακό, τότε η κατάσταση είναι σοβαρή.
Ο Ολυμπιακός βάση απόδοσης νίκησε δίκαια. Είχε μεγαλύτερη ένταση στο παιχνίδι του , πίεσε σε μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού, ενώ απέφυγε και τα λάθη. Thats it. Όλα τα υπόλοιπα είναι υπερβολές που προκύπτουν από το αποτέλεσμα. Δεν ήταν καλός ο Ολυμπιακός, και δεν θα μπορούσε και να είναι με τόσες αλλαγές. Ήταν απλώς σοβαρός και έκανε σωστά κάποια βασικά πράγματα. Ήταν με λίγα λόγια καλύτερος του κακού ΠΑΟΚ.
Και πήρε βέβαια και τα δώρα του διαιτητή, ειδικά στο δεύτερο γκολ, όπου το φάουλ του Ρίτσαρντς ήταν εμφανές και στην φυσική ροή του παιχνιδιού, πόσο μάλλον μετά από ριπλέι. Δεν δόθηκε, ήρθε το 2-0, καλό βράδυ. Κατά τη γνώμη μου, ούτε το πέναλτι ήταν, αλλά επειδή ο συγκεκριμένος, αστείος διαιτητής μέχρι ένα σημείο σφύριζε όλες τις επαφές, καταλαβαίνω ότι στη δική του λογική, έβγαζε νόημα το σφύριγμα. Όμως αν σφυρίζεις όλες τις επαφές αδελφέ, σφυρίζεις και την τρικλοποδιά.
Τέλος πάντων, ο ΠΑΟΚ έφαγε την “πιστολιά” του και συνεχίζει. Οι τρεις τελευταίοι αγώνες, δυο με Μπριζ, έναν με Ολυμπιακό, όπου ο ¨Δικέφαλος” σκόραρε ένα γκολ και αυτό στις καθυστερήσεις (η χαρά του Μάρκος Αντόνιο, τι φάση; ), χωρίς να δημιουργήσει καν ευκαιρίες, χτυπάνε καμπανάκι.
Επί της ουσίας ωστόσο, ακόμα δεν έχει χαθεί τίποτα. Πριν από δυο εβδομάδες μόλις, ο ΠΑΟΚ έπαιρνε 2-2 στην ΟΠΑΠ Αρένα, ενώ θυμίζω είχε ήδη κερδίσει στην Λεωφόρο τον Παναθηναϊκό.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για κατάρρευση επειδή αποκλείστηκε από τους ανώτερους Βέλγους και έχασε – και με διαιτητική αδικία – από τον Ολυμπιακό. Οι εμφανίσεις προφανώς προβληματίζουν. Η έλλειψη ενέργειας και το ντεφορμάρισμα σχεδόν όλων των κομβικών παικτών είναι θέματα που χρειάζονται άμεσα λύσεις ή έστω διαφορετική προσέγγιση (να ενεργοποιηθούν εκ νέου ο Τσιγγάρας, ο Σοάρες, ο Τζίμας π.χ.).
Και μέσα σε όλα αυτά, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον μικρόκοσμο του κλαμπ από το βράδυ της Κυριακής κι έπειτα, τους έχει βγάλει όλους άχρηστους, μαζί με τον Λουτσέσκου και έχει ήδη ξεγράψει το πρωτάθλημα.
Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε σημείο που ουδείς περίμενε το περασμένο καλοκαίρι – κοντά στην κορυφή και με όλα τα ντέρμπι με τους διεκδικητές στην έδρα, εντούτοις περισσότεροι μοιάζουν να είναι όσοι πιστεύουν ότι θα τερματίσει τέταρτος παρά πρώτος! Όχι μόνοι οι συνήθεις, τοξικοί οπαδοί, αλλά από όσο καταλαβαίνω και δημοσιογράφοι και αναλυτές (και οι στοιχηματικές).
Εντάξει. Μόνο που όσες φορές μέσα σε αυτήν την δύσκολη σεζόν ο ΠΑΟΚ έμοιαζε έτοιμος να σωριαστεί στο καναβάτο, κατάφερνε όχι μόνο να μένει όρθιος αλλά να αντεπιτίθεται κιόλας! Έχει μέσα του μερικές καλές “γροθιές” ακόμα;
Εγώ λέω ότι πιθανότητες υπάρχουν.
Και σε κάθε περίπτωση αν πρόκειται να δώσεις τρεις, σκληρούς αγώνες, μέχρι τελικής πτώσης, δική σου ή των αντιπάλων σου, καλύτερο “ρινγκ” από την Τούμπα δεν υπάρχει.
Πηγή: Sdna
