“Ένα από τα όνειρά μου, είναι να με δουν τα παιδιά μου να κερδίζω τρόπαια. Μερικές μέρες πριν, έγινε πραγματικότητα. Ήταν εκπληκτικό, υπέροχο, μαγικό. Σκεφτόμουν πως δεν θα μπορούσα να γίνει καλύτερη η στιγμή, όταν (ο Stefan) φώναξε ‘μπαμπά, μπαμπά’ και με αποτελείωσε!”
Διαβάστε τη συγκινητική επιστολή του Novak Djokovic, λίγες μέρες μετά από την κατάκτηση του Wimbledon.
Με μια μακροσκελή ανοιχτή επιστολή, ο Novak Djokovic προσπάθησε να χωρέσει σε μερικές γραμμές όλη τη δικαίωση, την ευτυχία και τα μοναδικά συναισθήματα που ένιωσε όταν ανέβηκε ξανά στο πρώτο σκαλί του βάθρου σε ένα Grand Slam τουρνουά, πριν από λίγες μέρες. Όχι μόνο κατάφερε να κερδίσει έναν μεγάλο τίτλο και το πρώτο μεγάλο ντέρμπι (με τον Rafael Nadal) μετά από 2 γεμάτα χρόνια, αλλά το έκανε και μπροστά στον γιο του, Stefan Djokovic, κάτι που τόνισε ότι έκανε τη στιγμή πολύ πιο ξεχωριστή απ’ όσο (ήδη) ήταν.
Διαβάστε την πολύ όμορφη επιστολή που δημοσίευσε ο Novak Djokovic στα social media, μετά την επιστροφή του στα Grand Slam:
“Αγαπητοί φίλοι,
Γράφω αυτό το μήνυμα μεταξύ της αλλαγής πάνας και ενός βιβλίου δεινοσαύρων. Θα ήθελα να μοιραστώ με όλους εσάς, πως αισθάνθηκα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου στο Wimbledon.
Πρώτα απ’ όλα, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω γράφοντας πως η αίσθηση του να είναι ο γιος μου στα χέρια της συζύγου μου κατά τη διάρκεια της απονομής του τροπαίου, ήταν το πιο όμορφο συναίσθημα που είχα σε οποιοδήποτε τουρνουά κέρδισα μέχρι τώρα στην καριέρα μου.
Όταν έγινα πατέρας, ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου ήταν να με δουν τα παιδιά μου να αγωνίζομαι. Να με δουν να κερδίζω τρόπαια. Αυτό το όνειρο έγινε πραγματικότητα μερικές μέρες πριν. Όλοι μου ζητούν να περιγράψω αυτό το συναίσθημα. Έχω πει πως είναι αξέχαστο, ιδιαίτερο, εκπληκτικό, υπέροχο, χαρμόσυνο. Αλλά πάνω απ’ όλα, είναι κάτι μαγικό! Όταν σκέφτηκα πως δεν θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερη η στιγμή, φώναξε “μπαμπά, μπαμπά”! Αυτό με αποτελείωσε. Ήμουν συγκλονισμένος. Είμαι τόσο ευτυχισμένος που το έζησα αυτό.
Φανταζόμουν πως θα έπαιζα μια μέρα και πως θα κέρδιζα ένα Grand Slam μπροστά στο παιδί μου. Ευτυχώς η Tara μεγαλώνει και ανυπομονώ να τη δω στο ίδιο σημείο με τον Stefan. Όλη μου η ζωή λίγο πολύ πριν γίνω πατέρας, ήταν το τένις. Όλα όσα είχα καταφέρει είχαν να κάνουν με το τένις.
Όταν έγινα πατέρας και σύζυγος, ο κόσμος μου εξελίχθηκε. Δεν άλλαξε, εξελίχθηκε σε κάτι πιο όμορφο. Φυσικά είχα περισσότερες ευθύνες, αλλά στο τέλος της ημέρας είχα ξεκλειδώσει μια νέα διάσταση αγάπης και ενέργειας μέσα μου, που δεν ήξερα ότι υπήρχε. Και το μεγαλύτερο δώρο που πήρα από τον Θεό, ήταν το ενισχυμένο συναίσθημα της ενσυναίσθησης, της συμπόνιας και της αφοσίωσης στα παιδιά. Αλλά δεν είναι όλα ξεκάθαρα όταν γίνεσαι πατέρας. Χρειάζεται να μάθεις και να είσαι ανοιχτός για να φτάσεις σε μια “χρυσή ισορροπία” και στην ζωή που όλοι αναζητούν. Για μένα, ήταν η ισορροπία μεταξύ του τένις, των προτεραιοτήτων και της οικογένειας. Η γυναίκα μου ήταν πολύ υποστηρικτική σε όλη τη διαδρομή από τη στιγμή που γεννήθηκαν ο Stefan και η Tara. Πάντα αφιέρωνε χρόνο για να συζητήσουμε και να δούμε τι με ενοχλούσε, ώστε να με βοηθήσει να βρω τρόπο για να δίνω το καλύτερεό μου στο σπίτι με τα παιδιά και στο γήπεδο.
Το 2017, ο τραυματισμός μου στον δεξί αγκώνα ήταν τόσο σοβαρός, που αναγκάστηκα να απουσιάσω από το tour για 6 μήνες. Ο τραυματισμός μου ήταν ένα θέμα, το άλλο μεγάλο ζήτημα ήταν η έλλειψη κινήτρου. Δεν είχα πρόβλημα να βγω στο γήπεδο και να παίξω τένις, αλλά υπήρχαν πνευματικά εμπόδια όταν έπρεπε να αγωνιστώ. Μια μέρα θα εμβαθύνω στις προκλήσεις που έπρεπε να αντιμετωπίσω και στο πως ένιωθα τότε.
Σεβόμουν πάντα τους ανθρώπους που στις πιο ευάλωτες στιγμές τους, βρήκαν μια πραγματική δύναμη σε σημεία καμπής και ενέπνευσαν πολλούς ανθρώπους. Ήμουν ευάλωτος πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Ακόμα είμαι ευάλωτος, δεν ντρέπομαι γι’ αυτό. Αντίθετα, με κάνει πιο αληθινό στον εαυτό μου και στους υπόλοιπους. Μου επιτρέπει να έρχομαι πιο κοντά στους ανθρώπους. Μου επιτρέπει να αναλύω καλύτερα τι πραγματικά συμβαίνει μέσα μου. Όταν το διαπιστώνω, είμαι σε θέση να δημιουργήσω ένα πλάνο και να ξεπεράσω το πρόβλημά μου, για να συνεχίσω ισχυρότερος, σοφότερος και πιο ευτυχισμένος.
Τα τελευταία 2 χρόνια, δεν ήμουν υπομονετικός στις προσδοκίες μου. Δεν ήμουν σοφός στην στρατηγική. Και σίγουρα δεν άκουσα καθαρά το σώμα μου να μου λέει πως κάτι σοβαρό συμβαίνει με τον αγκώνα μου. Πορσπαθούσα να βρω λύσεις αλλούς, ενώ αυτές ήταν μέσα μου.
Μετά από πολλές αλλαγές που έγιναν στην προπόνηση, στις ρακέτες, στα μέλη της ομάδας μου, δεν ήξερα αν ήμουν σε θέση να επιστρέψω στο επιθυμητό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, ένα μέρος μου πάντως πίστευε πάντα στις δυνατότητές μου. Αλλά υπήρχαν πολλές αμφιβολίες και στιγμές που θα μπορούσαν να κάνουν τα πράγματα πολύ διαφορετικά.
Ευτυχώς, είχα τη βοήθεια απ’ όλες τις θεϊκές δυνάμεις, που με οδήγησαν στην σωστή κατεύθυνση. Στην καλύτερη κατεύθυνση γι αμένα. Αυτή που θα μου φέρει ειρήνη και ισορροπία.
Έχω επίγνωση των προσπαθειών μου και της αφοσίωσης για την οποία πολλοί άνθρωποι έχουν επενδύσει σε μένα τα τελευταία χρόνια, ώστε να μπορέσω να επανέλθω σε ένα επίπεδο που μου επιτρέπει να κερδίζω Grand Slam.
Θα ήθελα να τους δώσω την μεγαλύτερή μου εκτίμηση, τον σεβασμό και την αγάπη μου, σε όλους όσοι πίστεψαν σε μένα και με βοήθησαν να κερδίσω άλλο ένα τρόπαιο στο Wimbledon. Είμαι τόσο ευλογημένος που πέρασα αυτό το εκπληκτικό ταξίδι και είχα την στήριξη από τόσους πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Σας αγαπώ
αγαπώ το τένις
αγαπώ τη ζωή
Novak
Υ.Γ.: Γεύτηκα το γρασίδι στο Wimbledon για άλλη μια φορά. Αν προσθέσουμε λίγο αβοκάντο, θα είναι τέλειο.”
