Ένα από τα δύο θέματα που κέρδισαν το ενδιαφέρον χθες στο katerinisport.gr ήταν το σχετικό με την αναδιάρθρωση των πρωταθλημάτων της ΕΚΑΣΚΕΜ.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο πλαίσιο του εθίμου της Πρωταπριλιάς και φυσικά δεν ισχύει ότι γράφτηκε σε αυτό, ωστόσο αποδείχθηκε εξαιρετικά χρήσιμο καθώς εξήχθησαν πολλά και σημαντικά συμπεράσματα.
Αυτό το άρθρο στάθηκε η αιτία να μιλήσω με πολλούς ανθρώπους που υπηρετούν το άθλημα μέσα από Συλλόγους της Ένωσης, οι οποίοι επικοινώνησαν μαζί μου είτε για να μάθουν περισσότερες λεπτομέρειες για την επικείμενη αναδιάρθρωση, είτε να ρωτήσουν κατά πόσο το άρθρο ευσταθεί ή γράφτηκε στα πλαίσια της Πρωταπριλιάς.
Από τη μία ήταν ευχάριστο, καθώς δόθηκε η αφορμή να μιλήσω με αρκετούς ανθρώπους που έως τώρα επικοινωνούμε τα Σάββατα υπό την πίεση της αγωνιστικής, κάνοντας μία πιο χαλαρή κουβέντα, χωρίς το άγχος του αποτελέσματος ή της πίεσης του χρόνου.
Από την άλλη με γέμισε προβληματισμό, καθώς για τους περισσότερους ήταν μία αφορμή να μου εκμυστηρευθούν την αγωνία τους, τις ανησυχίες τους, τις απόψεις τους, τις προτάσεις τους και το όραμά τους για το άθλημα της καλαθοσφαίρισης και ειδικά για την επόμενή του ημέρα στα γεωγραφικά πλαίσια της ΕΚΑΣΚΕΜ.
Όλα όσα άκουσα ή διάβασα οδηγούν σε ένα αδιαμφησβήτητο συμπέρασμα. Πρέπει το συντομότερο να γίνουν βήματα προς τα εμπρός. Όλα μοιάζουν σα να έχει σταματήσει ο χρόνος κι απλά στην αρχή κάθε σεζόν πατάμε απλά το replay. Όλα μοιάζουν με ρουτίνα, όχι όμως τη γλυκιά, όμορφη ρουτίνα που σε ωθεί να συνεχίσεις, αλλά τη ρουτίνα που σου ρουφά σαν βαμπίρ όλα σου τα κίνητρα και αποδυναμώνει το αντίβαρο της αγάπης σου για το άθλημα. Τη ρουτίνα που μετά τη διακοπή των Χριστουγέννων σε κάνει να μετράς τις μέρες για το τέλος της σεζόν σα φαντάρος που όλο και πλησιάζει προς την ημέρα που θα πάρει στα χέρια το απολυτήριό του.
Τελειώνει η σεζόν και φαντάζει σαν λύτρωση για την πλειοψηφία, η οποία ταυτόχρονα δηλώνει ότι δεν σκοπεύει να ασχοληθεί και την επόμενη χρονιά.
Όμως μετά από λίγο καιρό σου λείπει το άτιμο και λες «πάμε άλλη μία χρονιά» με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει και κάτι θα βελτιωθεί.
Εν κατακλείδι, για να μη φθίνει το άθλημα σε μη αναστρέψιμο βαθμό, επιβάλλονται οι αλλαγές, οι νεωτερισμοί, ακόμα ίσως και οι πειραματισμοί, ώστε να «ξαναζεσταθούν» όχι μόνο όσοι ασχολούνται με το άθλημα, αλλά κι αυτοί που σταμάτησαν λόγω αυτής της φθίνουσας πορείας. Πρέπει να κερδίσει νέο κόσμο, πέραν των γονιών που ακολουθούν τις ομάδες επειδή παίζουν τα παιδιά τους και πέραν των συγγενών και φίλων.
Αυτό λοιπόν το πρωταπριλιάτικο δημοσίευμα στάθηκε αφορμή ώστε να ανοίξουμε το φάκελο ΕΚΑΣΚΕΜ και στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στην τρέχουσα και την ερχόμενη σεζόν, να έρθουμε σε επαφή με όσους περισσότερους γίνεται, να ακούσουμε, να καταγράψουμε και να μοιραστούμε με εσάς ότι έχει να κάνει με το παρόν και το μέλλον της ΕΚΑΣΚΕΜ, με γνώμονα τη βελτίωση, την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό αυτού που όλοι εμείς υπηρετούμε, ο καθένας από το δικό του μετερίζι.
Υ.Γ.: Το άλλο θέμα που κέρδισε το ενδιαφέρον χθες, ήταν το επίσης “πρωταπριλιάτικο” Νοτιοαφρικανικό ενδιαφέρον για τον Πιερικό με «προξενιό» του Φρέντερικς!
Και του χρόνου να είμαστε καλά!
