Του Γιάννη Σερέτη
Είχε δίκιο ο Ραζβάν Λουτσέσκου στις πρόσφατες δηλώσεις του. Το απίστευτο «ΑΕΚ – Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός» μέσα σε δέκα μέρες θα μπορούσε να είχε εν μέρει αποφευχθεί. Θα μπορούσε η ΕΠΟ να έχει ορίσει τη ρεβάνς των ημιτελικών στα τέλη Φεβρουαρίου ή στις 20 Μαρτίου, μετά από τα δυο ματς του ΠΑΟΚ στη φάση των «16» του Conference League. O ΠΑΟΚ έχει στον Φεβρουάριο τα βάσανα που είχε ο Παναθηναϊκός – και με αλλαγή προπονητή και με πέντε μεταγραφές και με εννιά τραυματισμούς κατά διαστήματα – τον Ιανουάριο. Τότε ο Δικέφαλος ήταν «χαλαρός» και στο πρωτάθλημα και στο Κύπελλο (με τον Πανσερραϊκό), ενώ ο Παναθηναϊκός περνούσε από τη… Σκύλλα και τη Χάρυβδη: τρία ματς με τον Ολυμπιακό, ένα με την ΑΕΚ, ένα με τον ΠΑΟΚ, πρόκριση – θρίλερ επί του Ατρομήτου. Εμεινε όρθιος. Και τώρα καλείται να «κεφαλαιοποιήσει» τις δυο δραματικές προκρίσεις του, στα πέναλτι επί του Ολυμπιακού, με την απίθανη κεφαλιά του Μλαντένοβιτς στο 90′ επί του Ατρόμητου.
Ο αντίπαλός του είναι ίσως ο… χειρότερος που θα μπορούσε να βρει στον ημιτελικό. Πρόπερσι τον νίκησε στον τελικό με το πέναλτι του Αϊτόρ, πέρυσι αποκλείστηκε εύκολα στους προημιτελικούς. Επί Γιοβάνοβιτς, ο ΠΑΟΚ ήταν η ομάδα εναντίον της οποίας ο Παναθηναϊκός είχε τις χειρότερες επιδόσεις. Οι Πράσινοι επί Ιβάν είχαν καλύτερα αποτελέσματα στην Τούμπα (δυο νίκες πέρυσι σε regular season και play offs) απ΄ ότι στη Λεωφόρο. Εφέτος, ο Τερίμ μετράει μόνο μία ήττα: ναι, αυτή από τον ΠΑΟΚ. Είχε βάλει κι εκείνος το… χεράκι του γι’ αυτή την ήττα στην Τούμπα, τόσο με τις μαζικές αλλαγές του στο 46′, όσο και με την απίθανη τριάδα της μεσαίας γραμμής (Τσέριν – Μαντσίνι – Μπακασέτας) στα μέσα του β΄ μέρους, όταν αποφάσισε στον τραυματισμό του Βαγιαννίδη να βάλει από τον πάγκο τον Λημνιό και να μεταθέσει τον Κώτσιρα σε θέση δεξιού μπακ, επιτρέποντας στον αντίπαλο να κάνει πάρτι κλεψιμάτων!
Ναι, ο Παναθηναϊκός θα είναι πιο φρέσκος. Ακόμα κι αν ο Λουτσέσκου αλλάξει έξι – επτά παίκτες, κάτι που δεν θεωρώ ότι θα ωφελήσει την ομάδα του μεσοαμυντικά αν το πράξει. Μεσοεπιθετικά, αν όλα κυλήσουν βάσει λογικής και βάλει στην ενδεκάδα Μπράντον Τόμας και Ντεσπόντοφ, ασφαλώς και θα είναι πιο απειλητικός συγκριτικά με την αναμέτρηση εναντίον της ΑΕΚ, είτε προτιμηθεί ο Ζίφκοβιτς είτε ο Τάισον για το άλλο άκρο της επίθεσης.
Από την άλλη, όμως, ο ΠΑΟΚ θα έχει τη γεμάτη Τούμπα! Υπάρχει αντεπιχείρημα: «και πέρυσι γεμάτη ήταν στις δυο ήττες από τον Παναθηναϊκό», Ναι, αλλά όχι με την εφετινή αύρα και κάψα του ΠΑΟΚτζή! Με την ομάδα πρώτη, με διπλό ανοιχτό στόχο στα «εγχώρια», με τη γοητευτική αναμονή του αντιπάλου στους «16» του Conference League, με γκολ σε κάθε ματς, με ωραίο ποδόσφαιρο σε πολλά ματς. Και με μέταλλο, με επιμονή, με υπομονή και στα δύσκολα, όπως αποδείχθηκε στα δύο τελευταία ματς, όταν πήρε τρεις πόντους επί Ατρομήτου και ΑΕΚ στα τελευταία λεπτά του αγώνα.
Τι σκέφτεται ο Λουτσέσκου γαι το κυριακάτικο ματς εναντίον του Ολυμπιακού, δεν το γνωρίζουμε. Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως σίγουρα ο ΠΑΟΚ «έλαχε» σε καλό momentum της ΑΕΚ, σε καλή στιγμή του Παναθηναϊκού, σε «επικίνδυνη» στιγμή τον Ολυμπιακό, με αλλαγή προπονητή, νέα πρόσωπα και μια «τεσσάρα» που θα μπορούσε εύκολα να είναι και «εξάρα» επί του ΟΦΗ. Πολλά δύσκολα σερί παιχνίδια, ασφαλώς δεν είναι δυνατόν να τα πάρει όλα. Ηδη το πρώτο, το οποίο μπορούσε να του δώσει αέρα πρωταθλητή και εικόνα φαβορί, απλώς το ισοφάρισε στις καθυστερήσεις. Και να μην ξεχνάμε ότι ακόμα και ο Τερίμ που (όπως έχει αποδειχθεί και από τις δηλώσεις του) δεν θέλει να «προσαρμόζει» το παιχνίδι του στον αντίπαλο, όπως έκαναν την Κυριακή Αλμέιδα και Λουτσέσκου, πήρε μια γερή γεύση από ΠΑΟΚ πριν από 17 ματς. Είδε τη δύναμή του, είδε τις (αρκετές) αμυντικές αδυναμίες του.
Σήμερα, όμως, δεν θα έχει ούτε τον κορυφαίο εφετινό σκόρερ του, ούτε τον Αϊτόρ που μετράει έξι γκολ σε επτά παιχνίδια εναντίον του Δικέφαλου! Κι αν δεχθούμε ότι ο Ισπανός (για κάποιον άγνωστο λόγο που μόνο ο Τερίμ ξέρει) είναι πια παραγκωνισμένος παρότι είναι ο πιο αξιόπιστος στην τελική προσπάθεια εξτρέμ του Παναθηναϊκού, ο Ιωαννίδης παραμένει μια τεράστια απώλεια. Μια απώλεια που έχει κοστίσει στον Παναθηναϊκό έως τώρα πολύ λιγότερο απ’ ότι περίμεναν οι περισσότεροι. Μια απώλεια, όμως, που σε ντέρμπι σαν και το αποψινό, μετράει διπλά και τριπλά. Διότι όπως και να το κάνουμε, άλλο πράγμα ο αποτελεσματικός μόνο μέσα στο «κουτί», Γερεμέγεφ, άλλο πράγμα ο επίσης ικανός εντός μεγάλης περιοχής, Σπόραρ, κι άλλο ο 24χρονος Χαλκιδαίος που έχει μετατραπεί μέσα σε ενάμιση χρόνο από έναν ταλαντούχο επιθετικό σ’ ένα θωρηκτό που έγινε ο βασικός φορ της Εθνικής Ελλάδας.
Ακόμα και τα θωρηκτά, όμως, όταν δεν τα συντηρείς με τον ενδεδειγμένο τρόπο, μένουν από καύσιμα μερικές φορές…
Πηγή: Gazzetta
