Του Βασίλη Σαμπράκου
Είναι χαρμόσυνα νέα για την Εθνική Ομάδα το να πρωταγωνιστεί στα ελληνικά media και, κυρίως, στα social media μετά από καιρό για τους σωστούς και όχι τους λάθος λόγους. Και πρέπει να πω ότι ως κάποιος που παρακολουθεί στενά τη ζωή της Εθνικής στην διάρκεια της τελευταίας 25ετίας δεν θυμάμαι την προηγούμενη φορά στην διάρκεια των τελευταίων 10 ετών που να είχα βρεθεί μπροστά σε αυτή την διαπίστωση.
Αυτό που σήμερα συμβαίνει στα social media δημιουργεί την αίσθηση ότι το ματς με το Καζακστάν τον ερχόμενο Μάρτιο θα γίνει sold out πολύ πριν από την ημέρα διεξαγωγής του αγώνα. Και αυτό, το να “ξεπουλάει” η Εθνική τα εισιτήρια ενός αγώνα με “αντιεμπορικό” αντίπαλο είναι ένα καθαρό σημάδι του γενικού ενδιαφέροντος που προκαλεί ξαφνικά η Ομάδα.
Φυσικά, επειδή είμαστε πανηγυρτζήδες και όχι ποδοσφαιρόφιλοι που αγαπάμε την Εθνική, όλο αυτό δεν πρόκειται να κρατήσει αν η Ομάδα δεν καταφέρει να εξασφαλίσει την πρόκριση στην τελική φάση του Euro 2024. Το θεωρώ όμως δεδομένο ότι αν το κατορθώσει αυτό η Εθνική, να προκριθεί, θα κερδίσει νέους οπαδούς – δηλαδή θεωρώ δεδομένο ότι κάποια από αυτά τα χιλιάδες παιδιά που βρέθηκαν στη Νέα Φιλαδέλφεια την προηγούμενη Τρίτη θα δεθούν περισσότερο μαζί της.
Βοηθά πολύ σε αυτό η νέα γενιά των Ελλήνων ποδοσφαιριστών και η δική τους παρουσία στα social media. Στη Νέα Φιλαδέλφεια μπορείς εύκολα να διαπιστώσεις στα τελευταία παιχνίδια ότι με ορισμένους από τους Έλληνες ποδοσφαιριστές συμβαίνει ότι και με τους ξένους ποδοσφαιριστές: Έλληνες παίκτες αποκτούν προσωπικούς “οπαδούς”, δηλαδή προσωπικούς θαυμαστές οι οποίοι δεν είναι απαραίτητα και οπαδοί του συλλόγου στον οποίο αγωνίζονται οι παίκτες.
Όλο αυτό προσωποποιείται στον Γιάννη Κωνσταντέλια και τον Κώστα Τσιμίκα, αλλά συμβαίνει και με άλλους παίκτες του εξωτερικού, όπως τον Τάσο Μπακασέτα, αλλά και με ποδοσφαιριστές που παίζουν στο ελληνικό πρωτάθλημα, όπως τον Φώτη Ιωαννίδη. Τα νέα παιδιά, που τους θαυμάζουν πέρα από συλλογικές προτιμήσεις, είναι παιδιά που μέσα από αυτή την σύνδεση έρχονται πιο κοντά και στην Εθνική Ομάδα.
Τώρα πια, που ουσιαστικά λύθηκε το ζήτημα σχετικά με την παραμονή του Γκας Πογέτ στον πάγκο σε περίπτωση πρόκρισης στην τελική φάση του Euro 2024, είναι μια στιγμή για να αναρωτηθούμε αν είναι δυνατόν ή όχι να “κρατήσει” η “μόδα” της Εθνικής και να αφήσει μια κληρονομιά η ενδεχόμενη παρουσία της στην τελική φάση του Euro 2024.
Έχω αμέτρητες φορές γράψει την άποψή μου πάνω σε αυτό: το ίδιο το εθνικό ποδόσφαιρο δεν ενδιαφέρεται για αυτή τη συζήτηση. Ευτυχώς όμως ενδιαφέρονται οι ποδοσφαιριστές. Η νοοτροπία που κυριαρχεί στα αποδυτήρια της Εθνικής στην διάρκεια της τελευταίας 4ετίας, δηλαδή από τον πρώτο καιρό της εποχής του Τζον Φαν’τ Σχιπ μέχρι σήμερα μου θυμίζει πολύ τη νοοτροπία που κυριαρχούσε από το 2002 μέχρι το 2014. Στα αποδυτήρια της Εθνικής ζουν ξανά ποδοσφαιριστές που νοιάζονται για την Ομάδα και όχι μόνο για το ατομικό συμφέρον. Αυτή η συλλογική κουλτούρα και η αγάπη για την φανέλα με το εθνόσημο μεταδίδεται από όλα αυτά τα παιδιά όχι μόνο με τη συμπεριφορά που έχουν μέσα στο γήπεδο αλλά και με την συμπεριφορά τους στα social media. Επειδή την μεταδίδουν αυτή την αγάπη για την Εθνική, πραγματικά ελπίζω ότι όλο αυτό θα αφήσει κάτι καλό πίσω. Θα κάνει κι άλλα παιδιά να αγαπήσουν την Εθνική Ομάδα. Θα γίνουμε περισσότεροι οι οπαδοί της.
Πηγή: Gazzetta
