Ο προπονητής της Εθνικής Ελλάδος U-19 εν μέσω προετοιμασίας για τον κρίσιμο ημιτελικό, σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στον Νίκο Παναγιωτόπουλο
Ανέλαβες την ομάδα μετά από ένα πολύ άσχημο αποτέλεσμα της ομάδας, με την πρόκληση του Euro μπροστά σας, αλλά την ομάδα(ς) σε όχι καλή κατάσταση ούτε από πλευράς ψυχολογίας, ούτε εικόνας. Τι σε έκανε να αποδεχθείς αυτή την πρόταση – πρόκληση;
Μετά από το άσχημο αποτέλεσμα που είχε η Εθνική Νέων εναντίον της Ελβετίας, το 10–0 όπως ξέρετε, μου προτάθηκε να αναλάβω την Εθνική ομάδας των Νέων. Για εμένα ήταν (αυτό) μια πρόκληση, διότι εγώ είχα δει αυτήν την ομάδα, πιστεύω στον Έλληνα και στο ελληνικό ταλέντο και θεωρούσα ότι αυτό το κακό αποτέλεσμα ήταν ένα τυχαίο γεγονός.
Ανέλαβα την ομάδα και στις ομιλίες μου προσπάθησα να περάσω στα παιδιά και να τους εξηγήσω ότι πάνω απ’ όλα πρέπει να πιστέψουν στον εαυτό τους, να πιστέψουν στην ομάδα, ότι είναι καλοί παίκτες κι ότι αυτό που έγινε ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Ήθελα να τους δώσω να καταλάβουν ότι η ομάδα πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα και μέσα από την ομαδική διάκριση θα έρθει και η ατομική. Δεν πρέπει να βάζουν το ατομικό συμφέρον πάνω από το ομαδικό. Τελευταίο τους εξήγησα ότι, αν θέλουμε να πάμε μπροστά και να προχωρήσουμε και να έχουμε επιτυχίες, πρέπει από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο, που θα σφυρίξει ο διαιτητής, πρέπει να μπαίνουμε μέσα με πάθος, να κυνηγάμε κάθε χαμένη μπαλιά, να μπαίνουμε και να τιμάμε τα εθνόσημο και κάνοντας στο τέλος αυτοκριτική, κάθε παίκτης, να ξέρει ότι έχει κάνει τα πάντα (και). Μόνο έτσι θα μπορούμε να έχουμε επιτυχίες και να πετύχουμε διακρίσεις.
Όλο αυτό το διάστημα δουλέψαμε με τα παιδιά (και) στα φιλικά και στην προετοιμασία (που ήρθαν εδώ) και θεωρώ ότι πολλά από αυτά τα στοιχεία τα έχουμε περάσει σε αυτήν την ομάδα. Όλα αυτά έπαιξαν μεγάλο ρόλο (να περάσουμε) στην πρόκριση στα ημιτελικά, καθώς έχουμε γίνει πια ομάδα και όλοι οι παίκτες έχουν καταλάβει ότι πρέπει να βάζουν το ομαδικό συμφέρον πάνω από το ατομικό.
Είναι θετική η ομαδική εικόνα που παρουσιάζουμε και το πόσο αξιόμαχοι είμαστε, με δεδομένο ότι δεν υπήρχαν επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις και τα παιδιά δεν είχαν πολλές αγωνιστικές παραστάσεις σε υψηλό επίπεδο. Οπότε ούτε επαρκή αγωνιστικό ρυθμό είχαν, ούτε κι εσύ είχες το χρόνο που θα ήθελες να τους «δέσεις» ως ομάδα. Παρόλα αυτά εικόνα που παρουσίασε η ομάδα είναι άκρως θετική. Το αγωνιστικό της πλάνο είναι βγαλμένο μέσα από μια όχι θεαματική αλλά ρεαλιστική προσέγγιση από τη μεριά σου. Ένα ομοιογενές σύνολο, που (δε) σε καμία περίπτωση, δεν φανερώνει τις δυσκολίες που αντιμετώπισες αυτούς τους μήνες για να το φτιάξεις και να παρουσιαστεί με το πρόσωπο που είδαμε, έως τώρα στη διοργάνωση.
Όπως είπες κι εσύ, πολλοί φίλαθλοι ίσως περιμένουν να παίξουμε εντυπωσιακό ποδόσφαιρο και να δημιουργούμε αρκετές ευκαιρίες. Να μην ξεχνάμε ότι και η Εθνική Ανδρών, όταν κατέκτησε το Euro 2004, έπαιξε με το ίδιο στυλ.
Σφιχτό αμυντικό παιχνίδι, οι γραμμές πολύ συμπαγείς, συνοχή μεταξύ των γραμμών με στόχο το να είναι δυσκατάβλητη αμυντικά και να προβληματίζει τους αντιπάλους και από εκεί και πέρα, στις ευκαιρίες που θα της δοθούν για αντεπιθέσεις, να χτυπήσει στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας και να κερδίσει το παιχνίδι.
Αυτό είναι το στυλ που μας ταιριάζει και μας έχει ανοίξει το δρόμο των επιτυχιών, αυτό το στυλ κι εγώ πέρασα στην ομάδα μου γιατί, όπως μας έχει δείξει και η ιστορία, έτσι έρχονται οι επιτυχίες, έτσι έρχονται και οι κατακτήσεις τροπαίων.
Έχοντας ως παράδειγμα το Euro 2004, προσπάθησα να πορευθώ σ’ αυτόν το δρόμο κι ευελπιστώ να μας αξιώσει ο Θεός, αρχής γενομένης από την Πέμπτη, να περάσουμε στον τελικό κι από εκεί και πέρα, να τα δώσουμε όλα, να παλέψουμε και με την συμπαράσταση των φιλάθλων να παλέψουμε για την κατάκτηση του τροπαίου.
Σίγουρα δεν είμαστε το φαβορί. Την Πέμπτη είναι οι Ρώσοι το φαβορί. Όλοι μας θεωρούν αουτσάιντερ και εύλογα, διότι επίσημα παιχνίδια δεν δώσαμε, ο αριθμός των φιλικών που δώσαμε δεν ήταν ικανοποιητικός λόγω του περιορισμένου χρόνου που είχαμε στη διάθεσή μας λόγω των πρωταθλημάτων.
Εγώ όμως πιστεύω στα παιδιά και στην ψυχή του Έλληνα. Πιστεύω στην κατάθεση ψυχής και να είστε σίγουροι ότι τα παιδιά, έστω κι αν δεν τα καταφέρουν, θα τα δώσουν όλα, θα καταθέσουν την ψυχή τους και θα προσπαθήσουν για το καλύτερο.
Πόσο δύσκολη είναι η συνεργασία σου με παίκτες που αγωνιστικά οφείλουν να βρίσκονται σε επίπεδο ανδρών, ηλικιακά δεν παύουν όμως να είναι έφηβοι.
Είναι πολύ δύσκολο. Μην ξεχνάτε ότι έχουμε να κάνουμε με παιδιά. Είναι στην εφηβεία τους, με τους δικούς τους προβληματισμούς και εκτός ποδοσφαίρου κι εμείς οφείλουμε να διατηρούμε τις ισορροπίες. Όλα παίζουν ρόλο.
Εγώ, επειδή έχω παίξει ποδόσφαιρο και δεν έχω πολλά χρόνια που έχω σταματήσει, μπορώ να καταλάβω την ψυχολογία των παιδιών και προσπαθώ να τους μιλήσω (με τη) στη δική τους γλώσσα, να τους προσεγγίσω και να τους μεταφέρω αυτά που θέλω.
Ίσως αυτό να λειτούργησε ως το κλειδί στο να μπορέσω να τους περάσω πολλά πράγματα. Θέλω να είμαι σαν κι αυτούς. Να μιλάω τη γλώσσα τη δική τους, γιατί οι ηλικίες μας είναι σχετικά κοντινές. Έχω σταματήσεις μόλις 7 χρόνια (πριν) το ποδόσφαιρο και ξέρω το πώς σκέφτεται ο Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Τι σε έκανε να ασχοληθείς με την προπονητική;
Όταν σταμάτησα να παίζω ποδόσφαιρο έκανα ένα διάλειμμα δύο χρόνων. Ήθελα να κάνω αποτοξίνωση από το ποδόσφαιρο. Ήθελα να τα βάλω κάτω, να σκεφτώ τι θέλω να κάνω στην μετέπειτα ζωή μου.
Ακόμα και μετά την πάροδο των δύο ετών έβλεπα ότι μου έλειπε πολύ το ποδόσφαιρο. Κάθε μέρα που περνούσε ένιωθα μισός. Κάτι μου έλειπε.
Έτσι συνειδητοποίησα ότι δε μπορούσα να μείνω μακριά από το ποδόσφαιρο κι αποφάσισα να ασχοληθώ με την προπονητική. Έτσι ξεκίνησα να παίρνω τα διπλώματα ένα ένα και τώρα θέλω να τελειώσω και με το U.E.F.A. Pro, που βρίσκεται σε εξέλιξη, να το πάρω και αυτό και να ολοκληρωθώ και σαν προπονητής.
Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου όλη. Το αγαπάω και θέλω να μεταδώσω τις γνώσεις που έχω αποκτήσει και σαν ποδοσφαιριστής, γιατί έχω δουλέψει με αρκετούς πολύ μεγάλους προπονητές. Να μεταδώσω αυτά που πήρα από τους προπονητές μου και αυτά που έχω μάθει μέσα από τις σχολές προπονητικής στα παιδιά και τις ομάδες που θα δουλέψω, ώστε να βοηθήσω κι εγώ να εξελιχθεί το ποδόσφαιρο.
Ποιον προπονητή θα ξεχώριζες, από αυτούς που έχεις συνεργαστεί και θα μπορούσες να πεις ότι τον έχεις σαν «φάρο» στην προπονητική σου πορεία;
Έχω δουλέψει με πάρα πολλούς προπονητές. Δε θέλω να ξεχωρίσω κάποιον συγκεκριμένο. Αυτό που θα σας πω είναι ότι έχω πάρει από τον καθένα και κάτι. Παίρνοντας τα καλύτερα στοιχεία από τον καθένα προσπαθώ να συνθέσω το δικό μου παζλ. Είναι πολύ σημαντικό να κρατήσεις τα καλά του καθενός και να αποβάλλεις τα μειονεκτήματά του. Γιατί όλοι άνθρωποι είναι κι είναι απόλυτα φυσιολογικό να έχουν και μειονεκτήματα. Με θεωρώ ευλογημένο που δούλεψα τόσα χρόνια σε μία ομάδα, τον Παναθηναϊκό όπου αγωνίστηκα 15 χρόνια και δούλεψα με πολλούς και κορυφαίους προπονητές, από τους οποίους απέκτησα πάρα πολλές γνώσεις.
Όπως είπες, έπαιξες 15 χρόνια (όλη σου την καριέρα) στον Παναθηναϊκό. Σίγουρα θα είχες προτάσεις και από το εξωτερικό, ιδίως στην μετά 2004 περίοδο. Τι σε έκανε να μείνεις στην Ελλάδα και όχι να αποδεχτείς την πρόκληση του εξωτερικού. Θα ήταν ένας τρόπος να εμπλουτίσεις τις παραστάσεις σου και να διευρύνεις ακόμα περισσότερο τους ορίζοντές σου.
Είχα προτάσεις και από το εξωτερικό. Είχα μία πρόταση από την Paris Saint Germain, η οποία βέβαια δεν ήταν το μέγεθος που είναι τώρα. Μου είχαν κάνει πρόταση. Ήμουν όμως δεμένος με τον Παναθηναϊκό, γιατί ξεκίνησα εκεί από τις ακαδημίες, ανδρώθηκα εκεί. Έτσι, δεν το σκέφτηκα να φύγω.
Τώρα που έχω ωριμάσει σκέφτομαι ότι ίσως θα έπρεπε να με δοκιμάσω και στο εξωτερικό. Πηγαίνοντας στο εξωτερικό θα έβλεπα καινούρια πράγματα, θα είχα εντελώς διαφορετικές παραστάσεις. Πλέον θεωρώ ότι θα έπρεπε να κυνηγήσω την πρόκληση του εξωτερικού.
Παρόλα αυτά είμαι πολύ ευχαριστημένος από την καριέρα μου. Δεν έχω κανένα παράπονο. Έπαιξα για πολλά χρόνια σε πολύ υψηλό επίπεδο. Μακάρι τα παιδιά να αξιωθούν να παίξουν σε τόσο υψηλό επίπεδο.
Κάθε άνθρωπος, ξεκινώντας μια καριέρα, θέτει στόχους και κάνει όνειρα. Σαν ποδοσφαιριστής τα κατάφερες. Το μόνο που δεν κατάφερες είναι να κατακτήσεις έναν ευρωπαϊκό τίτλο σε συλλογικό επίπεδο. Στο ξεκίνημα της προπονητικής σου καριέρας, ποια είναι οι στόχοι που έθεσες και τα όνειρα που έχεις κάνει;
Όλοι πρέπει να θέτουμε στόχους, με οτιδήποτε κι αν ασχολούμαστε και να προσπαθούμε να τους κατακτήσουμε. Αν δε θέτεις στόχους δεν πρόκειται να πετύχεις ποτέ. Σαν προπονητής έχω θέσει ως στόχο να δουλέψω σε υψηλό επίπεδο, όπως το έκανα και σαν ποδοσφαιριστής και να προσπαθήσω να κατακτήσω τίτλους στην εκάστοτε ομάδα που θα εργάζομαι. Να εξελίσσομαι συνεχώς και να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ.
Αυτό μπορώ να το πετύχω μόνο μέσα από την σκληρή δουλειά, με τη βοήθεια και των συνεργατών μου, που θέλω να τους ευχαριστήσω. Να ευχαριστήσω τον Γρηγόρη Μπιζά, που είναι ο βοηθός μου, αλλά και τον Φάνη Κατεργιαννάκη που είναι ο προπονητής τερματοφυλάκων. Έχουμε κάνει ένα πάρα πολύ καλό τεχνικό team.
Τα όνειρα δεν σταματάνε ποτέ. Προσπαθώ πάντα να κατακτήσω το Everest. Αν δεν προσπαθείς να φτάσεις στο υψηλότερο σημείο, δε θα καταφέρεις να φτάσεις ούτε μέχρι τη μέση.
Πάμε τώρα στα σημαντικά και στα επίκαιρα. Αντιμετωπίζουμε την Ρωσία απόψε. Μια ομάδα που παίζει με συνεχές pressing σε όλο το γήπεδο και με πολύ καλή επιθετική λειτουργία. Από την άλλη, έχει αρκετά μεγάλα «νεκρά» διαστήματα και αρκετά αμυντικά κενά.
Εμείς έχουμε κάνει ανάλυση της Ρωσίας. Νομίζω ότι τα περισσότερα χαρακτηριστικά της τα ανέφερες ήδη.
Έχουμε κάνει τα πλάνα μας κι έχουμε καταστρώσει την στρατηγική μας, τα οποία φυσικά δε θέλω να τα φανερώσω τώρα. Θα τα δείτε στο γήπεδο.
Σκοπός μας είναι να είμαστε συμπαγείς στην άμυνα, να έχουν συνοχή οι γραμμές μας. Να μην αφήσουμε/δώσουμε χώρους στους Ρώσους, γιατί είναι πολύ καλοί τεχνίτες και μπορούν εύκολα να μας δημιουργήσουν προβλήματα.
Από εκεί και περά, με δεδομένο ότι παίζουν «ψηλά», πρέπει να εκμεταλλευτούμε τον κενό χώρο που αφήνουν στην πλάτη της άμυνάς τους και με τους γρήγορους επιθετικούς που έχουμε να καταφέρουμε να σκοράρουμε και να πάρουμε τη νίκη.
Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το πλάνο μας. Μακάρι να μας βγει και στην πράξη!
Τα λέμε λοιπόν ξανά από την κορυφή της Ευρώπης, που για την συγκεκριμένη διοργάνωση, είναι η κορυφή του Ολύμπου!
Μακάρι!
Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω τους φιλάθλους και από τις τρεις πόλεις που αγωνιστήκαμε. Όπου κι αν παίξαμε, ήταν ο 12ος παίκτης μας. Μας συμπαραστάθηκαν με όλη τους τη δύναμη. Τα παιδιά έζησαν πρωτοφανείς στιγμές, καθώς δεν ήταν συνηθισμένοι να παίζουν σε γεμάτα γήπεδα με τόσες χιλιάδες φιλάθλους τις εξέδρες.
Και απόψε περιμένουμε κάτι αντίστοιχο. Τους το είπα: «Εσείς φέρατε τον κόσμο στο γήπεδο, με την αξία σας και να είστε περήφανοι».
Ευχαριστούμε τον κ. Γιάννη Γκούμα και καλή επιτυχία στην Εθνική μας!
