Του Μιχάλη ΤσόχουΠροφανώς και όλα τα παραπάνω μετρούν, αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν καλό άνθρωπο και δίκαιο προπονητή, αλλά και με έναν εξαιρετικό κόουτς και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Ο Γιοβάνοβιτς θέλει σίγουρα χρόνο, ο συνάδελφός του στον πάγκο της Φινλανδίας είναι εκεί σχεδόν 8 χρόνια, ο Ιβάν έχει μόλις μερικές προπονήσεις με την Εθνική ομάδα. Εχει όμως σχέδιο, προσπαθεί να το εφαρμόσει με το καλημέρα, δεν κρύβεται και ζητά πρόκριση στο Μουντιάλ, που είναι σαφώς μία δύσκολη υπόθεση (δεν είναι Euro στο οποίο συμμετέχει παραπάνω από τη… μισή Ευρώπη) και κυρίως ξέρει να διαβάζει τα ματς και να διορθώνει πράγματα σε live δράση.
Αυτό ήταν που έκανε και στο πρώτο παιχνίδι του στον πάγκο της Εθνικής. Διότι, κακά τα ψέματα, το 2-0 του πρώτου ημιχρόνου έλεγε ψέματα για την εικόνα του ματς, το 3-0 όμως ως συνολικό σκορ δεν ήταν και τόσο μακριά από την πραγματικότητα. Οι αλλαγές βελτίωναν όλο και περισσότερο την εικόνα της ομάδας και είναι φανερό ότι σε αυτή την Εθνική υπάρχει και ποιότητα και ταλέντο στο ρόστερ. Και νομίζω ότι αυτό είναι αυταπόδεικτο.
Πόσες ομάδες έχουν στόπερ των 25 και 15 εκατ. ευρώ αντίστοιχα, όπως η Εθνική με Μαυροπάνο και Κουλιεράκη; Πόσες ομάδες μπορούν να φέρουν από τον πάγκο σέντερ φορ (Παυλίδης) και μεσοεπιθετικό (Κωνσταντέλιας) με αξία 20 εκατ. ευρώ έκαστος; Και τα νούμερα δεν είναι εκτιμήσεις δικές μου, αλλά ποσά που δαπανήθηκαν ή προσφέρθηκαν επισήμως προκειμένου να αποκτηθούν αυτοί οι ποδοσφαιριστές. Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτοί, απλώς ανέφερα ενδεικτικά δύο βασικούς στο ματς με την Φινλανδία και δύο αναπληρωματικούς.
Τη μεγάλη διαφορά όμως σε αυτή την ομάδα μπορεί να την κάνει ο Φώτης Ιωαννίδης. Δεν μειώνω τίποτα και κανέναν, αλλά αν σε αυτό το ματς η Φινλανδία είχε σέντερ φορ τον Φώτη, δεν νομίζω ότι το σκορ θα ήταν 3-0 υπέρ της Εθνικής μας. Μετά από καιρό αυτή η ομάδα έχει ένα σημείο αναφοράς στην κορυφή της επίθεσης, έναν παίκτη που μπορεί να βγάλει την ομάδα από την δύσκολη θέση με μία δική του ενέργεια. Είναι απολύτως απαραίτητο σε ομάδες που αναζητούν υπερβάσεις και διακρίσεις να παίρνουν πράγματα όχι μόνο από την συνολική δουλειά, αλλά και από την ατομική ποιότητα. Αλλωστε, όπως λέει και ο Πεπ, η δουλειά του προπονητή είναι το 70% σε μία ομάδα και περιορίζεται στο πώς θα αμυνθεί και στο πώς θα φτάσει τη μπάλα σωστά μέχρι το τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Το υπόλοιπο 30% είναι δουλειά των επιθετικών και της ατομικής ποιότητάς τους.
Αυτή η ομάδα έχει λοιπόν και ποιότητα (επί παραδείγματι Τσιμίκας, ενεργό μέλος του ρόστερ της Λίβερπουλ) και σπουδαίο ταλέντο, όπως ο Ζαφείρης, ο οποίος έκανε πριν 10 μέρες γιο-γιο τη Λιλ με την φανέλα της Σλάβια και προσωπικότητα και ηγετικά χαρακτηριστικά (βλέπε Μπακασέτας, Μάνταλος) και ομαδικό πνεύμα (Μασούρας, Ρότα, Πέλκας) που είναι απαραίτητο.
Χρειάζεται λίγο υπομονή, μεγάλη στήριξη και όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις και λίγο τύχη, να της πάνε λίγο καλύτερα τα πράγματα στις λεπτομέρειες…
Πηγή: Gazzetta
