Του Άλκη Τσαβδαρά
Εν τέλει η όλη φασαρία γύρω από τον Γκουστάβο Πογιέτ ευνόησε ή όχι την Εθνική Ελλάδας στην προσπάθειά της για πρόκριση στο Euro 2024; Επί του πρακτέου, μάλλον πέρασε στο… ντούκου. Οι ποδοσφαιριστές σπάνια επηρεάζονται από συγκεκριμένα δημοσιεύματα, δηλώσεις, παράγοντες μη αθλητικούς, έστω κι’ αν αφορούν τον προπονητή τους. Μπήκαν στο γήπεδο, έκαναν το χρέος τους, νίκησαν στο φιλικό τη Νέα Ζηλανδία και πάλεψαν στα ίσα, σε παιχνίδι προκριματικών, την παντοδύναμη Γαλλία. Τελεία…
Αυτό που κρατάμε από το 8ήμερο υποχρεώσεων της Εθνικής δεν είναι τα χρωστούμενα στον βοηθό του Ουρουγουανού ή αν έβγαλε ελληνικό ΑΦΜ εκείνος. Μένουμε στα βασικά, κάτι που απασχολεί άπαντες τους ομοσπονδιακούς προπονητές από το 2004 και μετέπειτα. Αναφερόμαστε και στεκόμαστε στο 2004, διότι η κατάκτηση του Euro με την αρμάδα του Ότο Ρεχάγκελ θα έπρεπε να σηματοδοτήσει αλυσιδωτές εξελίξεις, προς το καλύτερο, σε όλους τους σημαντικούς τομείς. Όπως για παράδειγμα, που θα κάνουμε προπόνηση ενόψει φιλικών ή επίσημων αγώνων;
Το ερώτημα δεν αποτελεί ουτοπία. Είναι το βασικότερο, σχεδόν κάθε μήνα που συγκεντρώνεται η Εθνική Ανδρών, και είναι αναγκασμένη να επιλύσει η ΕΠΟ για χάρη των διεθνών μας. Διότι πολύ απλά φτάνουμε 20ετία – του χρόνου – από το έπος της Πορτογαλίας και μέχρι τις αρχές του 2023 ακόμα χρησιμοποιούνταν ο Άγιας Κοσμάς ως βασικό προπονητικό κέντρο. ΔΙΚΟ ΤΗΣ προπονητικό κέντρο, δεν διαθέτει η Ελληνική Ομοσπονδία. Πικρή αλήθεια. Μέσα στη χρονιά χρησιμοποιήθηκαν για προπονήσεις τα εξής γήπεδα: Ριζούπολη, Μαζαράκη, Νέα Σμύρνη, Καλλιθέας και φυσικά η OPAP Αρένα. Τέσσερα, τουλάχιστον, «δανεικά» γήπεδα για να προετοιμαστούν οι ποδοσφαιριστές, ώστε να δώσουν τη μάχη τους για πρόκριση σε μία μεγάλη διοργάνωση. Άδικο έχει ο Πογιέτ που θέλει, πριν λήξει η θητεία του στην Εθνική ομάδα, να δει έστω μία τοποθετημένη πέτρα στο νέο προπονητικό κέντρο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος; Αμήν…
Αν η απορία πολλών από εσάς είναι «και που το πρόβλημα να προπονούνται σε διάφορα γήπεδα ή από την άλλη, να υπάρχει ένα προπονητικό κέντρο;», τότε η απάντησή μας είναι ξεκάθαρη. Πρώτον διότι επιβάλλεται, δεύτερον γιατί οι ποδοσφαιριστές αποκτούν οικειότητα με το χώρο. Απαραίτητο για την καλύτερη δυνατή απόδοση του παίκτη. Δηλαδή, αν θέλουμε να θεωρούμαστε χώρα που «πρέπει» να προκρίνεται σε τελική φάση μεγάλων διοργανώσεων, τότε οφείλουμε και να προσφέρουμε τα βασικά σ’ αυτούς που μοχθούν για το συγκεκριμένο εγχείρημα. «Άλλες χώρες διαθέτουν προπονητικό κέντρο της προκοπής;» θα μπορούσε να είναι ένα άλλο ερώτημα. Ας μην απαντήσουμε καλύτερα τι συμβαίνει, όχι στις κορυφαίες ποδοσφαιρικά χώρες του πλανήτη, αλλά ακόμα και σε Ομοσπονδίες που βρίσκονται σαφώς πιο χαμηλά στην κατάταξη από την Ελλάδα.
Τουλάχιστον σε επίπεδο γηπέδων υπάρχει πλέον μία σταθερότητα. Η Ανδρών βρήκε στέγη στην OPAP Αρένα, η Γυναικών ανταπόκριση στο Ηράκλειο/Κρήτης και η Ελπίδων «βολεύτηκε» στην Τρίπολη. Ο κόσμος θέλει να είναι κοντά στις Εθνικές ομάδες. Ο προπονητής, με το δίκιο του, επιθυμεί να εργαστεί υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Οι ποδοσφαιριστές προσπαθούν για την υπέρβαση, χρειάζονται, ωστόσο, τα κατάλληλα όπλα. Όπως και να το κάνουμε, είτε αυτή η φουρνιά αξίζει είτε όχι να πάει στο Euro, με σκοπό να μας εκπροσωπήσει επάξια στα γήπεδα της Γερμανίας, το βασικό πρόβλημα δεν πρέπει να χαθεί ξανά κάτω από το χαλάκι. Προπονητικό κέντρο εδώ και τώρα!
Πηγή: Flash
