Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Όλο αυτό, το ενορχήστρωνε ο πρώτος-μεταξύ-ίσων Βαλμπουένα. Με την αμέριστη στήριξη, στην πλευρά, του Τσιμίκα.
Ο Ολυμπιακός μπορούσε να το έχει κερδίσει, το ματς. Ως το σημείο που η Αρσεναλ άρχισε, σταδιακά, ν’ απορροφά επιτυχώς (αλλά και να προσπαθεί ν’ ανταποδώσει) ό,τι πήγαινε καταπάνω της. Χάρη κυρίως, η απορρόφηση, στον στιβαρό τερματοφύλακά της. Χάρη επίσης, η προσπάθεια ανταπόδοσης, στην ικανότητα του Ουίλοκ να “οδηγεί” τη μπάλα στα μεσοδιαστήματα. Λίγο-λίγο το τάισμα του Ελ Αραμπί, γινόταν όλο και πιο δύσκολο.
Την παρτίδα που θα μπορούσε εύκολα να την έχει χάσει, εν τέλει η Αρσεναλ φαινόταν να την πηγαίνει προς μία αξιοπρεπή ισοπαλία. Ωσπου την πήρε, ολόκληρη! Μέτρησαν, στη μία εκείνη στιγμή που έκρινε το αποτέλεσμα, πρώτον η ευφυία του Μουστάφι να βρει στην άλλη άκρη της πόλης τον Ομπαμεγιάνγκ, δεύτερον η καταπληκτική ασίστ του Σάκα στην πλάτη των δύο σέντερ-μπακ, τρίτον φυσικά το τελείωμα του Λακαζέτ. Μετά, πάλι καλά που δεν έγραψε και δεύτερο…
Ο Ολυμπιακός του Γιουρόπα Λιγκ, αυτό είναι. Έντεκα, οι έντεκα που ξεκίνησαν. Και ένας τζόκερ πολυτελείας, ο Φορτούνης. Τέλος. Αλλες λύσεις ουσίας, μετά και τον τραυματισμό του Σουντανί, απλώς δεν υπάρχουν. Ο Πέντρο Μαρτίνς το δούλεψε με ό,τι υπάρχει. Η προσθήκη του Φορτούνη και η αλλαγή του σχηματισμού, αναζωογόνησαν το επιθετικό παιγνίδι. Ο Φορτούνης ωστόσο, σε τέτοιο επίπεδο ανταγωνισμού, αυτή τη στιγμή είναι ακριβώς ό,τι είδαμε. Μία ποιοτική ενέργεια, το πολύ δύο, σε μισή ώρα αγώνα.
Και τούτο, όταν πια ο Βαλμπουένα είχε ξεκινήσει να εξατμίζεται. Ο Γάλλος, διαχειριζόμενος τις δυνάμεις του, όλο και λιγότερο έπαιρνε ενέργειες. Κατέληξε, μονάχα να βαράει στημένα και σέντρες. Το γκολ, ο Ολυμπιακός γι’ αυτό το δέχθηκε. Ομπαμεγιάνγκ/Σάκα παίζουν τον Ελαμπντελαουί δύο-εναντίον-ενός επειδή ο Βαλμπουένα τα έχει φτύσει. Και επειδή επιπλέον, τότε δεν ήταν στο γήπεδο ένας τρίτος χαφ (ο Μπουχαλάκης είχε κάνει χώρο στον Φορτούνη) να καλύψει, για πάρτη του Βαλμπουένα, το ανέβασμα του Σάκα.
Ο Πέντρο Μαρτίνς με αυτές τις διαθέσιμες επιλογές, έφτιαξε τη λογική ενδεκάδα, έβαλε τον λογικό δωδέκατο ποδοσφαιριστή, λογικά δεν έκανε καν…τρίτη αλλαγή! Στον Λοβέρα δε, ήταν σαν να μη έκανε ούτε δεύτερη. Για την ειρωνεία της υπόθεσης, την ίδια νύχτα σ’ ένα παράλληλο σύμπαν μερικές χιλιάδες μίλια μακρυά, ο συμπατριώτης του στο Γούλβερχαμπτον έβαλε τρίτη αλλαγή, μετά το 4-0, τον Ντανιέλ Ποντένσε. Για το standing ovation του Ντιόγκο Ζότα που μόλις είχε στάξει ένα χατ-τρικ.
Μερικά πράγματα, δεν παλεύονται…
Πηγή: Sport DNA
